EuroLeague 2022-23
Ο απόλυτος οδηγός

Ένα βήμα μπροστά

Η γνωστή συνταγή "η καλή ομάδα δεν αλλάζει" έχει και συνέχεια: "Γίνεται και καλύτερη". Κάπως έτσι σκέφτηκαν στον Ολυμπιακό αυτό το καλοκαίρι, έχοντας από τη μια τον κορμό μιας ομάδας που κατέκτησε το νταμπλ στην Ελλάδα και πήγε στο Final Four στο Βελιγράδι κι από την άλλη την ευκαιρία να κάνουν τις διορθωτικές κινήσεις προς το καλύτερο.

Οι ερυθρόλευκοι έλυσαν τα συμβόλαια των Χασάν Μάρτιν, Λιβιό Ζαν Σαρλ και Κουίνσι Έισι, πρέσαραν αλλά δεν έπεισαν τον Τάιλερ Ντόρσεϊ να μην μετακομίσει στο ΝΒΑ και νωρίτερα είχαν αποχαιρετήσει εν χορδαίς και οργάνοις τον αρχηγό Γιώργο Πρίντεζη.

Δεν είχε πολλούς γρίφους να λύσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας, αντιθέτως μπορούσε να επιλέξει χωρίς βιασύνη με στόχο την ποιοτική αναβάθμιση του ρόστερ του. Να παίξει το μπάσκετ που του αρέσει με καλύτερα εργαλεία.

Ο Ολυμπιακός απολαμβάνει αυτό που ο ίδιος έχτισε, μετά τη θυελλώδη διετία 2018-20, προσπαθώντας, κάθε σεζόν, να γίνεται καλύτερος από την προηγούμενη.

Ο πρώτος στόχος του Μπαρτζώκα, όταν επέστρεψε στο ΣΕΦ, ήταν να ξαναφτιάξει την ομάδα εξ αρχής. Ο δεύτερος να την μετατρέψει σε πρωταγωνίστρια και ο τρίτος να την οδηγήσει σε τίτλους. Πέτυχε και τους τρεις.

Για να πετύχει και τον τέταρτο, την κορυφή, ήξερε ότι οι κινήσεις έπρεπε να είναι μετρημένες και να έχουν χειρουργική ακρίβεια. Όλα κρίνονται, βέβαια, εκ του αποτελέσματος, ακόμη είμαστε στην αρχή, τα πρώτα δείγματα ωστόσο δείχνουν προς την κατεύθυνση που προσανατολίστηκαν φέτος στον Πειραιά.

Η πρώτη αξιολόγηση του recruiting

Οι προσθήκες του Τζόελ Μπολομπόι και του Άλεκ Πίτερς, έκαναν αμέσως τη φροντ λάιν ένα κλικ καλύτερη. Ο πρώτος δεν ήταν ένα στοίχημα όπως ο Μάρτιν, αλλά μια δοκιμασμένη (και ακριβή) επιλογή με θητεία στην ΤΣΣΚΑ, εγνωσμένης αξίας και έτοιμος με το καλημέρα να καλύψει το "5" μαζί με τον Μουσταφά Φαλ.

Όχι με τον τρόπο του γιγαντόσωμου Γάλλου, αλλά με πολλή έκρηξη, παιχνίδι πάνω από το στεφάνι και ακόμα πιο πολλά πικ εν ρολ με -τον μετρ του είδους- Κώστα Σλούκα.

Ο δεύτερος καλύπτει το "4" με τον Ολυμπιακό να έχει ξαφνικά έναν δεύτερο … Βεζένκοβ στον πάγκο του. Η ευκολία με την οποία ο δοκιμασμένος επίσης σε επίπεδο EuroLeague (ΤΣΣΚΑ, Εφές, Μπασκόνια) Αμερικανός σκοράρει από μακριά θυμίζει πάρα πολύ τον MVP της περσινής σεζόν (και υποψήφιο και για την επόμενη).

Ο Πίτερς θα δίνει συνήθως ανάσες στον Βεζένκοβ που δεν χρειάζεται πλέον να παίζει τριαντάλεπτα. Στον Αμερικανό φτάνουν δέκα - δώδεκα λεπτά για να κάνει τη διαφορά με τους εύκολους πόντους που προσφέρει ένας σουτέρ με ποσοστό καριέρας από το τρίποντο στο 43.2%. Καμιά φορά μπορεί και να τους βλέπουμε μαζί στην ίδια πεντάδα, όπως έγινε σε ένα μικρό διάστημα του ημιτελικού στο Super Cup εναντίον του Προμηθέα.

Σε αυτούς τους δυο ο Μπαρτζώκας πρόσθεσε και τον Ταρίκ Μπλακ, η περίπτωση του οποίου προέκυψε στην πορεία και προφανώς ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να την αφήσει να περάσει απαρατήρητη. Ο 30χρονος Αμερικανός, με τα 220 ματς στο ΝΒΑ και τη θητεία του σε Μακάμπι και Ζενίτ θα είναι ο τρίτος σέντερ σε μια πληρέστατη πλέον γραμμή ψηλών.

Στη θέση του Ντόρσεϊ ο Ολυμπιακός πήρε τον παίκτη με τις τρεις εκδοχές του επιθέτου του, αλλά εμείς θα τον λέμε Κάνααν. Όχι ακριβώς στο απρόβλεπτο στιλ του Τάιλερ, έναν γκαρντ που βγαίνει να σουτάρει μέσα από τα συστήματα, πιο κοντός από τον προκάτοχο του, αλλά και πιο σταθερός στο μακρινό σουτ, εφόσον βέβαια έχει την αυτοπεποίθηση με την οποία αγωνιζόταν σε Καζάν και Γαλατασαράι.

Αυτοί οι τέσσερις, συν τον ομογενή γκαρντ Τζορτζ Πάπας που εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά αλλά κέρδισε μια θέση στο ρόστερ, προστέθηκαν στον δοκιμασμένο κορμό,με Σλούκα και (τον αρχηγό πλέον) Παπανικολάου να διανύουν την περίοδο της χρυσής ωριμότητάς τους, τον Βεζένκοβ να συνεχίζει από κει που σταμάτησε πέρσι, τον Λαρεντζάκη να κερδίζει τα πάντα με το σπαθί του, τον Λούντζη ιδανικό τρίτο πόιντ γκαρντ και τρεις ξένους - Γουόκαπ, Φαλ, Μακ Κίσικ- το ίδιο κομβικούς και καλύτερους σε σχέση με πέρσι.

Όλα ξεκινούν με τις καλύτερες προοπτικές για τον Ολυμπιακό, αν και τα πάντα, ως γνωστόν, κρίνονται πάνω στο παρκέ

Ο άσος στο μανίκι

Δεν υπάρχει κάτι κρυφό στον εφετινό Ολυμπιακό. Ο Μπαρτζώκας δεν πάει πλέον σε επιλογές - λαχεία και ένα από τα βασικά κριτήρια για να φορέσει ένας παίκτης στο ΣΕΦ είναι η θητεία του σε επίπεδο EuroLeague.

Θα λέγαμε ότι το πιο μεγάλο φανερό ή κρυφό, πείτε το όπως θέλετε, όπλο της ερυθρόλευκης ομάδας είναι η ομοιογένεια που διαθέτει, καθώς δουλεύεται εδώ και δυόμισι χρόνια και βελτιώνεται, όπως όλες οι ομάδες που ακολουθούν αυτόν τον δρόμο. Συνήθως είναι αυτές μάλιστα που στο τέλος δικαιώνονται.

Η σημαντικότερη αδυναμία

Ο Ολυμπιακός νίκησε σε όλα τα φιλικά (και επίσημα) που έδωσε, άρα δεν είδαμε κάποια φανερή ή όχι αδυναμία.

Εικάζουμε ότι το μέγεθος του Κάνααν είναι μια απ' αυτές, αν και ο βραχύσωμος γκαρντ είναι πολύ δυνατός ακόμη και με ψηλότερους αντιπάλους. Δύσκολα πάντως θα συνυπάρχει με τον Σλούκα στο ίδιο σχήμα.

Τα αργά πόδια του Πίτερς είναι επίσης ένα αμυντικό θέμα, που ενδεχομένως να τα κρύψει μια άμυνα με προσαρμογές. Γενικά πάντως ο Ολυμπιακός θέλησε να καλύψει τα κενά του και να μην δείχνει κάπου ευάλωτος. Μένει, φυσικά, να τον δούμε και απέναντι στις ομάδες από το πρώτο ράφι της EuroLeague.

Το καλό σενάριο

Πέρσι ο Ολυμπιακός έκανε 19 νίκες στα 28 ματς που μέτρησαν, τερμάτισε δεύτερος, πήγε με αβαντάζ έδρας στα πλέι οφ και προκρίθηκε στο Final Four. Το καλό σενάριο, λοιπόν, δεν μπορεί να είναι παρά μια επανάληψη σε βελτιωμένη εκδοχή. Άλλωστε τα ματς θα είναι ξανά 34, αφού οι ρωσικές ομάδες αντικαταστάθηκαν και η κανονική περίοδος αυξήθηκε.

Οι ερυθρόλευκοι δεν θέλουν να χάσουν τη δύναμή τους μέσα στο ΣΕΦ (ρεκόρ 13-1 πέρσι), άρα περιμένουν και τον κόσμο στο πλευρό τους. Αν κρίνουμε από την τεράστια εκδρομή στο Βελιγράδι και την κίνηση των διαρκείας, εαυτό πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από δεδομένο πλέον.

Το κακό σενάριο

Προφανώς να γίνουν τα ακριβώς αντίθετα από το καλό σενάριο. Να μην ρολάρει δηλαδή η ομάδα, να έρθουν κάποιες απρόσμενες ήττες ή να μην αντέξει στην πολύ μεγάλη σεζόν η οποία μόλις τώρα αρχίζει και ουδείς γνωρίζει ποτέ και πώς ακριβώς θα εξελιχθεί.

Πέρυσι ο Ολυμπιακός, εκτός των άλλων, ευτύχησε να αποφύγει σοβαρούς τραυματισμούς, κάτι που πιστώνεται όλο το τιμ που δουλεύει μαζί με τον Μπαρτζώκα. Ο στόχος παραμένει ίδιος, όμως θα πρέπει να βοηθήσουν και οι συγκυρίες.

Η σχέση εμπιστοσύνης
με τον κόσμο πάνω απ' όλα

Η διετία που προηγήθηκε στην EuroLeague ήταν εφιαλτική για τον Παναθηναϊκό. Όχι μόνο λόγω των αποτελεσμάτων, αλλά -πολύ περισσότερο- λόγω της εικόνας, η οποία (ειδικά πέρσι) απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί ανταγωνιστική.

Το γεγονός πως κέρδισε μόλις το 32.3% των αγώνων που έδωσε στη διοργάνωση τις δύο προηγούμενες σεζόν καταδεικνύει το μέγεθος του προβλήματος.

Όπως καταλαβαίνετε, το κυριότερο ζητούμενο είναι η επιστροφή στην αγωνιστική ομαλότητα, σε βαθμό που θα καταστήσει τον Παναθηναϊκό ανταγωνιστικό. Χωρίς φυσικά την υποχρέωση της πρόκρισης στην post season.

Για αρχή, αυτό που χρειάζεται ο σύλλογος είναι να πατήσει (πιο) γερά στα πόδια του, σε ό,τι έχει να κάνει με το αγωνιστικό κομμάτι, κι εν συνεχεία να χτίσει ξανά γέφυρες εμπιστοσύνης με τον κόσμο.

Προς αυτή την κατεύθυνση, το φετινό καλοκαίρι έγιναν αλλαγές. Πολλές. Τόσο σε επίπεδο προπονητή (ο Ντέγιαν Ράντονιτς ανέλαβε τα ηνία, με τον Γιώργο Βόβορα να βρίσκεται πλέον στο επιτελείο ως assistant coach) όσο και σε επίπεδο προσώπων εντός του αγωνιστικού χώρου.

Η πρώτη αξιολόγηση του recruiting

Οι αλλαγές που προέκυψαν σε ό,τι αφορά στο έμψυχο δυναμικό δεν ήταν μόνο πολλές, αλλά κι έντονες. Πολύ απλά γιατί αποχώρησαν οι δύο παίκτες (Ιωάννης Παπαπέτρου - Νεμάνια Νέντοβιτς) που κουβαλούσαν αγωνιστικά τον Παναθηναϊκό, σε επίπεδο ευθυνών και υποχρεώσεων.

Αυτό και μόνο καταδεικνύει την αλλαγή κατεύθυνσης που θα υπάρξει τη νέα αγωνιστική περίοδο, τόσο σε άμυνα (λιγότερο όσο και σε επίθεση).

Το βασικότερο μέλημα του Αργύρη Πεδουλάκη και του Ντέγιαν Ράντονιτς πάντως ήταν άλλο: η οχύρωση της ομάδας στη θέση του πόιντ γκαρντ.

Γι' αυτό, οι πράσινοι στράφηκαν σε δύο παίκτες με δεδομένη εμπειρία από τη διοργάνωση, με τον Νέιτ Γουόλτερς και τον Πάρις Λι να φτάνουν στο ΟΑΚΑ για να προσφέρουν την απαιτούμενη ασφάλεια στην οργάνωση και την καθοδήγηση του παιχνιδιού -κάτι που έλειπε σημαντικά τα προηγούμενα χρόνια.

Το δεύτερο -σε βαθμό ανάγκης- ήταν ο παίκτης που θα βοηθήσει τον Γιώργο Παπαγιάννη να αποφύγει τη φθορά, ως ο μοναδικός σέντερ που μπορεί να πάρει μπόλικα λεπτά συμμετοχής στην EuroLeague.

Κάπως έτσι επελέγη ο Αρτούρας Γκουντάιτις, ο οποίος κουμπώνει πολύ πιο εύκολα σε βαριά κορμιά της διοργάνωσης, τα οποία σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπορούσε να ματσάρει κοντά στο καλάθι ο Γιώργος Παπαγιάννης.

Από εκεί και πέρα, το βασικότερο χαρακτηριστικό γνώρισμα όσων ξένων αποκτήθηκαν (πλην του Άντριου Άντριους) ήταν η εμπειρία από την EuroLeague.

Μαζί η ικανότητα να λειτουργούν μέσα σε ένα σύνολο με ξεκάθαρη δομή και οργάνωση, με την προσήλωση στην προπονητική εντολή και λεπτομέρεια να αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων -τουλάχιστον αυτό υποδεικνύει το βιογραφικό τους.

Ο άσος στο μανίκι

Εν αντιθέσει με ό,τι προηγήθηκε το 2020/21 και το 2021/22, αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός γέμισε σε πρόσωπα που γνωρίζουν καλά τις δυσκολίες και τις ιδιαιτερότητες της EuroLeague. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον προπονητή, αλλά και με τους παίκτες.

Εν προκειμένω, το μείζον για τους πράσινους είναι το γεγονός πως έφεραν δύο αθλητές με το ταλέντο, την ικανότητα και τον χαρακτήρα να ηγηθούν και ν' αποτελέσουν πυξίδα για τη φετινή πορεία. Ο λόγος για τον Μάριους Γκριγκόνις και τον Ματέους Πονίτκα, οι οποίοι διαθέτουν σημαντική προϋπηρεσία στη διοργάνωση και δεδομένα ηγετικά χαρακτηριστικά.

Μπορεί να μην είναι οι ηγέτες, με τη συνηθισμένη έννοια, αλλά έχουν την προσωπικότητα για να τραβήξουν το κάρο από την λάσπη και να το επαναφέρουν στον δρόμο των επιτυχιών.

Η σημαντικότερη αδυναμία

Εν αντιθέσει με την προηγούμενη διετία, ο Παναθηναϊκός δεν έχει τόσο μεγάλη ανοιχτή πληγή σε ό,τι αφορά στο recruiting. Αυτό βέβαια μένει να φανεί στην πράξη καθότι το περιφερειακό σουτ αποτελεί ένα ερωτηματικό για κάθε ομάδα, όταν ξεκινά η αγωνιστική περίοδος.

Πέραν τούτου, θα μπορούσε να σταθεί κάποιος στο γεγονός πως δεν υπάρχει ισχυρή ελληνική βάση για να κουβαλήσει την ομάδα στις δύσκολες στιγμές. Όπως αντίστοιχα, το γεγονός πως ο Ντέγιαν Ράντονιτς μοιάζει υποχρεωμένος να δουλέψει με επτά (μίνιμουμ) ή οκτώ (μάξιμουμ) ξένους στο rotation προκειμένου να μην υπάρχουν προβλήματα στο κομμάτι της λειτουργίας.

Δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε άλλωστε πως πίσω από τον Ντέρικ Γουίλιαμς δεν υφίσταται άλλος παίκτης με δεδομένη ικανότητα να "σταθεί" στο ύψος των (πολύ υψηλών) παραστάσεων στην EuroLeague.

Τουλάχιστον μέχρι την στιγμή που ο Αργύρης Πεδουλάκης με τον Ντέγιαν Ράντονιτς θα καταλήξουν στο τελευταίο κομμάτι, που θα μπει στα πράσινα αποδυτήρια.

Το καλό σενάριο

Όπως αναφέρθηκε, το μείζον για τον Παναθηναϊκό είναι να ξαναχτίσει την σχέση εμπιστοσύνης με το κοινό του. Να δημιουργήσει μιαταυτότητα με την οποία θα ξανακάνει ελκυστικό προορισμό το ΟΑΚΑ.

Τούτο δεν είναι ούτε εύκολο, ούτε απλό. Μαζί δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει από την μια στιγμή στην άλλη. Το κάθε άλλο, θα χρειαστεί χρόνος προκειμένου ο Ντέγιαν Ράντονιτς να βάλει το τρένο στις ράγες και να ξεκινήσει η ομαλή λειτουργία του εγχειρήματός του.

Αν συμβούν αυτά, ο Παναθηναϊκός θα έχει ως βασικό μέλημα να παρουσιαστεί ανταγωνιστικός και -γιατί όχι;- να καθορίσει τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά στην οκτάδα. Όχι ως φαβορί για να "τρυπώσει" στο γκρουπ των ομάδων που μοιάζουν (στα χαρτιά) να έχουν τον πρώτο λόγο, αλλά ως ένα αουτσάιντερ, που δυνητικά έχει το ταλέντο και τις ικανότητες να εκπλήξει ευχάριστα το κοινό.

Το κακό σενάριο

Για μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια, οτιδήποτε θα παραπέμπει σε όσα προηγήθηκαν την προηγούμενη διετία θα είναι επώδυνο για τον κόσμο της.

Καλώς ή κακώς, η επένδυση που έγινε το καλοκαίρι έφερε τη φυσιολογική αισιοδοξία για μια πολύ καλύτερη πορεία, πλην όμως συνεπάγεται επίσης την κριτική με σαφώς αυστηρότερα κριτήρια.

Ο Παναθηναϊκός δεν θα κρίνεται σε κάθε αγώνα ως μια ομάδα που παλεύει να μείνει όρθια με έσοδα/έξοδα, αλλά ως εκείνη που προχώρησε σε ριζικές αλλαγές και οικονομικές ενέσεις με στόχο να διαφοροποιηθεί ριζικά η ιστορία.

Όπως καταλαβαίνετε, πέραν της ουσίας του πράγματος (θέση στην κατάταξη), μείζονα ρόλο θα παίξει κι η εικόνα που θα παρουσιάσουν οι παίκτες του Ντέγιαν Ράντονιτς στη regular season της EuroLeague.