Οι αλήθειες της EuroLeague

Στο πρώτο γράφημα αποτυπώνεται η ικανότητα κάθε ομάδας σε επίθεση και άμυνα (ανά κατοχή). Είναι αυτό που αποτυπώνει την πραγματικότητα.

Όσο πιο δεξιά και χαμηλά κινείται μία ομάδα τόσο καλύτερη ισορροπία εμφανίζει. Δεξιά, γιατί παράγει περισσότερους πόντους και χαμηλά γιατί δέχεται λιγότερους.

Όσο πιο αριστερά και ψηλά βρίσκεται τόσο χειρότερη είναι στις δύο πλευρές του παρκέ.

Να γιατί Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός κατέκτησαν τις πρώτες δύο θέσεις στην κανονική περίοδο. Τόσο οι μπλαουγκράνα όσο και οι ερυθρόλευκοι είχαν βάσει αριθμών τις πιο ισορροπημένες ομάδες.

Η Εφες επιβεβαίωσε ότι παραμένει μία φονική μηχανή στην επίθεση, αλλά βρέθηκε έκτη στην τελική κατάταξη εξαιτίας της αμυντικής ασυνέπειά της.

Το ντεμαράζ της Μονακό στον δεύτερο γύρο, όπου βάσει ρεκόρ ήταν η κορυφαία ομάδα, αποτυπώνεται στις επιδόσεις της. Άλλωστε από από την 14η θέση σκαρφάλωσε στην 7η με την τέταρτη επίθεση ανά κατοχή.

Μακάμπι και Μπάγερν ανήκουν στο ίδιο γκρουπ με καλή εικόνα στην επίθεση και μέτρια εικόνα στην άμυνα.

Μιλάνο και Ρεάλ είχαν επιθετικά ζητήματα στο δεύτερο γύρο και οπισθοχώρησαν εμφανώς. Πάντως η μόνιμη συνέπεια στην άμυνα, χάρη στα ψηλά κορμιά τους, τις βοήθησε να συντηρηθούν και να μην χάσουν το αβαντάζ έδρας.

Ο Παναθηναϊκός παρέμεινε στο τελευταίο γκρουπ. Η έλλειψη ενός οργανωτή και τα ζητήματα στην άμυνα δεν κρύφτηκαν. Ούτε της Μπασκόνια.

Άλμπα και Ερ.Αστέρας έχαναν με διαφορετικό τρόπο. Με πολλές κατοχές οι Γερμανοί, με λίγες οι Σέρβοι.

Η Βιλερμπάν εμφάνισε τη χειρότερη επίδοση στην επίθεση και η Ζάλγκιρις στην άμυνα.

Από την μία πλευρά βρίσκονται ομάδες που δίνουν προτεραιότητα σε καταστάσεις Pick n' Roll κι από την άλλη εκείνες που στηρίζονται στην καλή κυκλοφορία για να βγάλουν ελεύθερα σουτ.

Οι ομάδες που κινούνται πιο δεξιά είναι οι παραγωγικές σε καταστάσεις Pick n' Roll του χειριστή, ενόσω αυτές που κινούνται ψηλότερα κερδίζουν πολλούς πόντους από το σουτ.

Η Μπαρτσελόνα είναι η ομάδα με τους πιο αποδοτικούς σουτέρ, την ώρα που η Άλμπα είναι η κορυφαία του είδους στην εκτέλεση μετά από σκριν.

Η Μακάμπι ακολουθεί τη γερμανική ομάδα, όσο η Εφές κινείται ενδιάμεσα. Αμφότερες επειδή διαθέτουν χειριστές που σουτάρουν καλά μετά από ντρίμπλα.

Ο Ολυμπιακός έχασε έδαφος σε σχέση με τον α' γύρο, αν και με Σλούκα - Ντόρσεϊ η απειλή στο Pick n' Roll είναι άφθαρτη. Όπως και η σταθερότητα στο σουτ χάρη σε Βεζένκοβ - Παπανικολάου.

Αρμάνι και Μπάγερν πήραν περισσότερα από τους σουτέρ, η Ρεάλ είδε την αστάθεια των Ερτέλ, Γιουλ και Γουίλιαμς-Γκος να της κοστίζει στη δημιουργία, με την Μπασκόνια να παρασύρεται από την κακή σεζόν του Μπάλντγουιν.

Η απογοητευτική χρονιά της Φενέρμπαχτσε φαίνεται στο ότι ήταν η χειρότερη από τις 15 στον συσχετισμό, με Ερυθρό Αστέρα, Παναθηναϊκό, Βιλερμπάν και Μονακό να ζουν πρώτα από τους χειριστές τους και μετά από την κυκλοφορία.

Εδώ όσο πιο ψηλά βρίσκεται μία ομάδα στον ένα άξονα τόσες περισσότερες επιθέσεις εκδηλώσει σε Post Up καταστάσεις. Eνώ όσο πιο δεξιά βρίσκεται, τόσο πιο παραγωγική είναι ανά κατοχή.

Η Μπαρτσελόνα εκδηλώνει σχεδόν διπλάσιες κατοχές με πλάτη από τη δεύτερη ομάδα. Οι Καταλανοί δεν είναι οι πιο παραγωγικοί, όμως φθείρουν τους αντιπάλους τους.

Η Μπάγερν είναι με διαφορά το πιο παραγωγικό σύνολο, με τον Ολυμπιακό των Φαλ, Βεζένκοβ, Πρίντεζη να παίρνει αρκετούς πόντους σε τέτοιες καταστάσεις.

Η Εφές ποστάρει ελάχιστα, όταν όμως το κάνει είναι υπερπαραγωγική.

Η Μακάμπι ανέβηκε αρκετά στον δεύτερο γύρο.

Ενδιαφέρον έχει η θέση της Μονακό, αφού ο Ομπράντοβιτς άλλαξε προσανατολισμό τροφοδοτώντας συχνότερα τους ψηλούς του. Η θέση του Παναθηναϊκού δείχνει ότι ο Παπαγιάννης θα μπορούσε να πάρει περισσότερες κατοχές με πλάτη.

Το δίδυμο των Πιέρ και Μπούκερ χάρισε αποτελεσματικότητα στη Φενέρ, ενώ σκορ σε ανάλογες συνθήκες βρήκε και η Αρμάνι.

Η Ρεάλ έχασε τη δυναμική της παρά την αύξηση των επιθέσεων.

Το ίδιο ισχύει λίγο ως πολύ για την Άλμπα, τη Βιλερμπάν, την Μπασκόνια, τον Ερυθρό Αστέρα και την... ουραγό σε πόντους Ζάλγκιρις.

Το γράφημα δείχνει το πόσους πόντους παίρνουν ανά μέσο όρο οι ομάδες από δίποντα και τρίποντα σε κάθε παιχνίδι.

Ψηλότερα βρίσκονται οι ομάδες που παίρνουν περισσότερους από τρίποντα, ενώ δεξιότερα οι ομάδες που βρίσκουν παραπάνω σκορ από μέση ή κοντινή απόσταση.

Τρεις από τις πιο προικισμένες επιθετικά ομάδες είναι οι μόνες που παίρνουν πολλούς πόντους τόσο από δίποντα όσο και από τρίποντα. 

Η Εφες βρίσκει σχεδόν 30π. ανά ματς από την περίμετρο και κρατά τα πρωτεία. 

Η Μπαρτσελόνα δεν στερείται σκορ από την περιφέρεια, την ώρα που η ικανότητα του Σλούκα και του Φαλ δημιουργεί ευκαιρίες για τον Ολυμπιακό.

Η Μονακό των εκρηκτικών περιφερειακων και των παραγωγικών ψηλών είναι η ομάδα με τους περισσότερους πόντους από δίποντα.

Η Μακάμπι είναι στο όριο της ισορροπίας, όταν ο Ερυθρός Αστέρας, η Φενέρμπαχτσε και η Βιλερμπάν πλήρωσαν την απουσία κλασικών σουτέρ.

Η προβληματική εικόνα του Παναθηναϊκού βγάζει μάτι. Οι "πράσινοι" είχαν αρκετά θέματα στην επίθεση, αφού έχτισαν ένα ανισοβαρές ρόστερ. 

Η Ρεάλ πήρε πολλά πράγματα από την περιφέρεια, ενώ ενδιαφέρον έχει η θέση των Αρμάνι και Μπάγερν, οι οποίες σε λίγες κατοχές εμφάνισαν αυξημένη παραγωγικότητά από μακριά. 

Στο συγκεκριμένο γράφημα, όσο χαμηλότερα και αριστερά βρίσκεται μία ομάδα τόσο πιο αποτελεσματική είναι στην αμυνα των δύο αυτών καταστάσεων. 

Αντιθέτως όσο πιο δεξιά και ψηλά βρίσκεται τόσο πιο δύσκολο είναι για αυτή να είναι συνεπής στα μετόπισθεν. 

Η τριάδα των Αστέρα, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα αποδείχθηκαν οι πιο συνεπείς στην κάλυψη των δύο καταστάσεων. Διέθεταν σκληράδα.

Ο Ολυμπιακός έχει οριακά μέτρια άμυνα στο Pick n' Roll, αλλά εξαιρετική στο Catch n'Shoot. Πριν από τις ενστάσεις του, ας έχει υπόψη κάποιος ότι συχνά οι "ερυθρόλευκοι" παίζουν "Flat" στο Pick n' Roll, δίνοντας σουτ στον αντίπαλο, ενώ σπάνια προσφέρουν βοήθειες. Αυτό εξηγεί την πτώση τους, συγκριτικά με τον πρώτο γύρο. 

Η αμυντική σταθερότητα της Μιλάνο εμφανίζεται ξανά.

Την ίδια στιγμή, οι δύο γαλλικές ομάδες (Βιλερμπάν, Μονακό) ήταν οι κορυφαίες στην άμυνα στο Pick n' Roll χάρη στους αθλητικούς ψηλούς τους, αλλά από τις χειρότερες στην άμυνα στο σουτ λόγω της τάσης να κλείνουν μέσα. 

Παναθηναϊκός και Εφές αποδείχθηκε ότι είχαν θέματα στην κάλυψη και των δύο συνθηκών.

Η Μπάγερν αντιμετώπισε άλυτο πρόβλημα στην κάλυψη του Pick n' Roll, που γιγαντώθηκε στο δεύτερο μισό της σεζόν. 

Αρχικά μας απασχόλησε η ατομική αποτελεσματικότητα ανά κατοχή (σε μίνιμουμ 100 προσπάθειες).

Είναι μια κατηγορία στην οποία παραδοσιακά τις πρώτες θέσεις καταλαμβάνουν είτε σέντερ, που έχουν το πλεονέκτημα ενός κοντινού τελειώματος, είτε σουτέρ (επειδή η πλειονότητα των προσπαθειών τους είναι εκτελέσεις από την περιφέρεια).

Συγκριτικά με ό,τι ίσχυε στο πρώτο μισό, ο Μίροτιτς έχασε την πρωτιά από το δίδυμο των Χολ και Ντάνστον, που εμφάνισαν την ίδια ακριβώς επίδοση.

Εντυπωσιακό ήταν το σκαρφάλωμα του Κούριτς, ενώ δύο θέσεις ήταν το κέρδος του Βεζένκοβ, που βελτίωσε κι άλλο την παραγωγικότητά του ανά κατοχή.

Η παρουσία του Παπαγιάννη στην πρώτη 15άδα είναι συνυφασμένη τον πιο ενεργό ρόλο του από τον Γενάρη του '22.

Η συνέχεια αφορά τους χειριστές που παράγουν τους περισσότερους πόντους ανά κατοχή από καταστάσεις πικ εν ρολ.

Διότι, καλό το σκριν που θα πάρει ο κάτοχος της μπάλας, αλλά οφείλει να βρει τον τρόπο να το αξιοποιήσει. Το μίνιμουμ των επιθέσεων που λάβαμε υπ' όψιν ήταν οι 70.

Η άνοδος της Μακάμπι συνδυάστηκε με την εκτόξευση του Γουίλμπεκιν.

Γουόλτερς και Μίτσιτς παρέμειναν σταθερές αξίες, ενόσω ο Σλούκας άφηνε πίσω του τον Ντόρσεϊ, που είχε τα πρωτεία της κατηγορίας στα μισά της διαδρομής.

Ο Μέικον κράτησε τα νούμερά του, όχι τη θέση του, πέφτοντας 14ος από 12ος.

Αν ο χειριστής δεν αναλάβει να τελειώσει την επίθεση, θα ψάξει την πάσα σε αυτόν που έκανε το σκριν.

Είναι λογικό οπότε η κατηγορία των πόντων από ρολάρισμα ανά κατοχή να γεμίζει από ψηλούς που και άμεση αντίδραση διαθέτουν και άριστη επαφή με το καλάθι.

Καθένας του τέλειωσε τουλάχιστον 25 επιθέσεις.

Ο Ντάνστον κέρδισε δεύτερη ατομική πρωτιά, όντας σπεσιαλίστας του βυθίσματος στη ρακέτα.

Πολύ υψηλό και το νούμερο του δεύτερου Παπαγιάννη, που ήρθε από την έβδομη θέση του α' γύρου. Όπως και του Μάρτιν, του καλύτερου ερυθρόλευκου σε αυτόν τον τομέα.

Του Ταβάρες, παρά το μέγεθος, δεν είναι όπλο το ρολάρισμα.

Με το μακρινό σουτ να μετρά πολύ περισσότερο από το παρελθόν οι εκτελεστές από την περιφέρεια είναι πολύτιμοι.

Το γράφημα παρουσιάζει όχι μόνο αυτούς που σουτάρουν με συνέπεια, αλλά όσους προσφέρουν τους περισσότερους πόντους ανά κατοχή από καταστάσεις άμεσης εκτέλεσης.

Το χαμηλό όριο εδώ, για να θεωρηθεί έγκυρη η υποψηφιότητα, ήταν οι 40 προσπάθειες - όχι λιγότερες.

Ο Μίροτιτς, δίχως ν' αυξήσει την επίδοσή του (το αντίθετο συνέβη μάλιστα) έμεινε μπροστά από τον Ντατόμε. Ο Ιταλός απειλήθηκε τόσο από τον Ντόρσεϊ, ο οποίος βελτίωσε τρομερά την αποδοτικότητά του σε αυτό το κομμάτι, όσο και από τον Νάναλι.

Ο Βεζένκοβ "προφύλαξε" τα νούμερά του, την ώρα που η παρουσία του Παπανικολάου στη 15άδα είναι μια απόδειξη της αθόρυβης συνεισφοράς του στο επιθετικό πλάνο του Ολυμπιακού.

Το λιγότερο 30 ήταν οι επιθέσεις που τέλειωσε ένας παίκτης για να ενταχθεί στην κατηγορία των πιο παραγωγικών παικτών ανά κατοχή με πλάτη που ακολουθεί.

Μια κατηγορία που πλέον δεν αφορά αποκλειστικά τους ψηλούς.

Ο Μίροτιτς άρπαξε άλλη μια πρωτιά ατομικής κατηγορίας, χωρίς ανταγωνισμό, αν και η βελτίωση αφορούσε κατά κύριο λόγο τον τρίτο Φαλ και σε δεύτερο επίπεδο τον Ζίζιτς.

Ο Βεζένκοβ, από την άλλη, επικύρωσε με την πέμπτη θέση του ότι έχει ποικιλία στον τρόπο που στέλνει την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι.

Το φινάλε των ατομικών κατηγοριών αφορά την ποσότητα και την ποιότητα ενός πασέρ. Διότι μια ασίστ είναι δυνατόν να προσφέρει από 1 ως 4 πόντους και ένας δημιουργός με λιγότερες τελικές πάσες να χαρίσει περισσότερους πόντους ανά ματς στην ομάδα του.

Οι πρώτοι 15 έχουν αγωνιστεί σε τουλάχιστον 20 παιχνίδια της σεζόν.

Ο ασυναγώνιστος Καλάθης ανέβασε ταχύτητα και ξέφυγε του επίσης βελτιωμένου Τζέιμς.

Εντούτοις πιο εντυπωσιακό πλασάρισμα από του Σλούκα δεν υπήρξε στο δεύτερο μισό της σεζόν, καθώς από ενδέκατος σκαρφάλωσε τέταρτος. Πάνω δηλαδή από τον Μίτσιτς και τον Ερτέλ.

Στη 15άδα πρόλαβε να μπει και ο Μέικον.

Αρχικά εξετάζονται οι πόντοι ανά κατοχή που σημείωναν οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα, ανεξάρτητα από τον χρόνο παραμονής τους στο παρκέ.

Αυτό που παρουσιάζεται δεν είναι το ποιος παίκτης σημείωσε τους περισσότερους πόντους, αλλά ποιοι ήταν οι πιο "οικονομικοι", αυτοί δηλαδή που σκόραραν με μεγαλύτερη συνέπεια ανάλογα με τις επιθέσεις.

Ο Βεζένκοβ ήταν όλη τη σεζόν ο πιο σταθερός παίκτης του Ολυμπιακού. Οι αριθμοί το επαληθεύουν με την καλύτερη αναλογία πόντων ανά κατοχή.

Ο Φαλ ήταν το άλλο σημείο αναφοράς, ενώ η τρίτη θέση του Μάρτιν δεν προξενεί έκπληξη. Ο Αμερικανός ανέβασε την απόδοσή του στον δεύτερο γύρο.

Το δίδυμο των Ντόρσεϊ - ΜακΚίσικ κλείνει την πεντάδα, γεγονός που δείχνει πόσο σημαντικοί είναι για τον Ολυμπιακό.

Η εξαιρετική εικόνα του Ολυμπιακού στην άμυνα οφείλεται στο γεγονός ότι οι "ερυθρόλευκοι" έχουν βρει τις σταθερές τους και συμπληρώνουν η μία την άλλη.

Η πραγματικότητα αποτυπωμένη στο γράφημα.

Η τριάδα των Λαρεντζάκη, ΜακΚίσικ και Παπανικολάου αποδεικνύει ότι όλα ξεκινούν από την άμυνα.

Την ίδια στιγμή, ο Γουόκαπ είναι εξίσου κομβικός, μαρκάροντας τον καλύτερο επιθετικό των αντιπάλων. Ο ανεβασμένος Βεζένκοβ και ο σταθερός Ντόρσεϊ κλείνουν την πρώτη πεντάδα.

Ίσως ξενίζει το νούμερο του Φαλ, αλλά ο Γάλλος πληρώνει το γεγονός ότι στο Pick n' Roll καλείται να παίξει "Flat", ενώ ο αριθμός του Σλούκα δείχνει ότι αποτελεί στόχο των αντίπαλων ομάδων.

Στο κλείσιμο του Ολυμπιακού, περνάμε στην αναλογία ατομικών πόντων με τους έξτρα πόντους που δίνει κάθε παίκτης με τις ασίστ του.

Παρουσιάζεται δηλαδή η συμμετοχή στην επιθετική λειτουργία, εκτελεστικά και δηημιουργικά. Στο γράφημα γίνεται σαφές το ποιοι παίκτες σκοράρουν περισσότερο, αλλά και ποιοι φτιάχνουν καταστάσεις.

Οι κορυφαίοι σκόρερ βρίσκονται δεξιότερα, οι καλύτεροι δημιουργοί κινούνται προς τα πάνω.

Ο Σλούκας επιβεβαιώνει το πόσο κομβικός είναι, συνδυάζοντας καλύτερα απ' όλους την εκτέλεση με τη δημιουργία.

Οι Ντόρσεϊ και Βεζένκοβ έχουν περισσότερο εκτελεστικό ρόλο, σε αντίθετη τροχιά με τον δημιουργό Γουόκαπ.

Οι αριθμοί των ΜακΚίσικ - Παπανικολάου επικυρώνουν τέλος ότι έχουν πλέον περισσότερες αρμοδιότητες ως δημιουργοί.

Η αρχική αποτύπωση σχετίζεται με την επιθετική συνεισφορά του κάθε παίκτη σε πόντους ανά κατοχή.

Ο Καββαδάς των έντεκα συμμετοχών πλασαρίστηκε πρώτος, διότι στις λίγες κατοχές που του αναλογούσαν εμφάνισε θαυμαστή αποτελεσματικότητα.

Ο Έβανς "ψήλωσε" ακόμη περισσότερο επιθετικά, όσο ο Παπαγιάννης έμενε σταθερός στα καλά νούμερά του, ως ο πιο αξιόπιστος βασικός πυλώνας.

Η μικρή άνοδος του Νέντοβιτς συνδυάστηκε με την κατακόρυφη πτώση του Μέικον, ενώ ο Μαντζούκας άρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του.

Η άμυνα του Παναθηναϊκού δεν έγινε το αντίβαρο που θα ισορροπούσε την έλλειψη επιλογών και λύσεων στην επίθεση.

Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι πόντοι που δεχόταν κάθε παίκτης ανά κατοχή αντιπάλου, τομέας που πλήγωνε το κορμί των πρασίνων.

Κι εδώ ο Καββαδάς ευνοήθηκε από τις περιστάσεις, ενόσω η απουσία του Παπαπέτρου σε μια σειρά αγώνων αποδεικνύεται πως αποδυνάμωσε τον Παναθηναϊκό στα μετόπισθεν.

Ο Σαντ-Ρος πλήρωσε το γεγονός πως έπεφτε πάνω στους καλύτερους επιθετικούς του αντιπάλου, ενώ ο Έβανς την έλλειψη μεγέθους για ν' ανταποκριθεί ως σέντερ.

Ενθαρρυντική για άλλη μια φορά η επίδοση του Μαντζούκα.

Κλείνοντας βλέπουμε την αναλογία πόντων προς του πόντους που χάριζε κάθε παίκτης μέσα από ασίστ του.

Επαναλαμβάνουμε ότι όσο πιο δεξιά είναι ένας παίκτης τόσο καλύτερος σκόρερ είναι και όσο ψηλότερα τόσους περισσότερους πόντους προσφέρει από δημιουργία.

Ο Μέικον πάσχιζε όλη τη σεζόν ν' ανταποκριθεί στον διπλό ρόλο του, με συνέπεια στο δεύτερο μισό να χάσει από την εκτελεστική δεινότητά του.

Ο Νέντοβιτς έγινε η βασική πηγή σκορ, χωρίς ν' αμελεί την πάσα, ενόσω ο Γιόβιτς δεν κατάφερε κάτι καλύτερο από τον Πέρι.

Παπαγιάννης και Γουάιτ ήταν πιο παραγωγικοί σε σκορ μετά τον Γενάρη, αλλά δεν έβλεπαν εξίσου καλά γήπεδο. Όπως, φυσικά, η πλειονότητα των συμπαικτών τους. Κι αυτό ήταν πρόβλημα.