Γεννημένος νικητής

- Γιατί τα ανοιχτά γήπεδα είναι άδεια;

"Ε τώρα είναι άδεια γιατί προφανώς τα παιδιά έχουν σχολείο, αλλά και το απόγευμα είναι άδεια γιατί παίζουν PlayStation μάλλον ή κάνουν άλλα πράγματα.

Εντάξει, άλλαξαν οι εποχές.

Με το αυξημένο ωράριο, με τα σχολεία και με τα social media και με τα PlayStation και με όλα αυτά, τα παιδιά έχουν απορροφηθεί από άλλα πράγματα".

- Πώς θα τα πείσουμε να στραφούν στον αθλητισμό, να εκτονωθούν;

"Να κόψουμε τις ηλεκτρονικές συσκευές και τα γήπεδα και τα φώτα να είναι ανοιχτά μέχρι πιο αργά, να μπορούν τα παιδιά να πάνε να παίξουν με τους φίλους τους.

Να υπάρχει ένας άνθρωπος σαν ασφάλεια, σαν επιστάτης, γιατί βλέπουμε στις μέρες μας τι γίνεται με τη βία.

Πολλοί γονείς φοβούνται να αφήσουν τα παιδιά τους να πάνε να παίξουν, ενώ εμείς δεν ήμασταν έτσι, βγαίναμε μόνοι μας με τα πόδια και πηγαίναμε και παίζαμε.

Πρέπει τα παιδιά να καταλάβουν ότι αν θέλουν να ασχοληθούν με τον αθλητισμό, όχι μόνο με το μπάσκετ, δεν φτάνει μόνο η προπόνηση που πρέπει να κάνουν, με την ομάδα τους σε οποιοδήποτε σπορ, πρέπει και να χαίρονται το παιχνίδι.

Βλέπω τα περισσότερα παιδιά πηγαίνουν για ατομικές προπονήσεις, σε πολύ μικρές ηλικίες, ενώ εμείς δεν κάναμε ποτέ ατομική.

Πηγαίναμε και παίζαμε πέντε ώρες στα σχολεία, ένας-ένας, δύο-δύο, τρεις-τρεις. Και αυτό ήταν που μας βελτίωσε κιόλας.

- Γιατί δεν σουτάρουν τα παιδιά; Γιατί παίζουν μόνο άμυνα και μαθαίνουν τακτική;

"Γιατί από πολύ μικρές ηλικίες δεν μαθαίνουν την τεχνική του σουτ, όπως κάνουν για παράδειγμα στη Σερβία και γιατί δεν τους δίνουμε και την ελευθερία να σουτάρουν.

Βλέπουμε ότι πολλές φορές το αποτέλεσμα μετράει πιο πολύ από την εξέλιξη ενός παιδιού που μπορεί να χάσει και τέσσερα και πέντε σουτ.

Προφανώς το λέι-απ έχεις περισσότερες πιθανότητες να το βάλεις. Πρέπει να εμπιστευθούμε τα παιδιά, να σουτάρουν, να τα αφήσουμε να εξελιχθούν, όπως πρέπει και τα ίδια παιδιά να δουλέψουν περισσότερο και να έχουν παραπάνω αυτοπεποίθηση.

Μετά θέλουν να κάνουν άλλα πράγματα.

Εμείς δεν φοβόμασταν να πάρουμε την ευθύνη, να σουτάρουμε, χαιρόμασταν το παιχνίδι.

Τα παιδιά είναι πιο σκεπτικά πλέον, δεν χαίρονται το παιχνίδι.

- Κεφάλαιο Εθνική, προολυμπιακό και Ολυμπιακοί Αγώνες. Πώς ήταν η εμπειρία; Και χωρίς να υπονοήσουμε ότι έγινε κάτι λάθος, θα θέλαμε να μάθουμε αν θα άλλαζες κάτι σε όλη αυτή τη διαδικασία.

"Η εμπειρία ήταν πάρα πολύ όμορφη. Όταν ανέλαβα την Εθνική, είχα πει στον πρόεδρό μας και στον Νίκο Ζήση που είναι GM, ότι στόχος μου ήταν φέτος να χτίσουμε κάτι καλό και του χρόνου να πάμε να κάνουμε κάτι πολύ μεγάλο.

Πήγαμε ακόμη καλύτερα απ' όσο περίμενα, συναντώ πολλούς ανθρώπους στο δρόμο και μου λένε "αχ Βασίλη, αυτό το παιχνίδι αν το κερδίζαμε...".

Τους λέω ότι ακόμη και στις χρυσές εποχές, την εποχή του Γκάλη, του Γιαννάκη, του Φασούλα και την επόμενη που ήταν ο Διαμαντίδης, ο Παπαλουκάς, ο Ζήσης, ο Λάζαρος και όλοι αυτοί οι σπουδαίοι παίκτες, σε Ολυμπιακούς Αγώνες φτάσαμε μέχρι προημιτελικό..

Επίσης, έχω συμμετάσχει σε δύο Ολυμπιακούς Αγώνες, το 2004 στην Ελλάδα και το 2008 στο Πεκίνο, το φετινό επίπεδο ήταν τουλάχιστον μία-δύο κλάσεις πάνω.

Ήταν πολύ υψηλό, ήρθαν όλοι οι παίκτες και εμείς ήμασταν μία ομάδα που χτιζόταν.

Είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένος από τον τρόπο που αντέδρασαν τα παιδιά, είναι πολύ δύσκολο να παίξεις προολυμπιακό και Ολυμπιακούς, το έχω κάνει στο Πεκίνο.

Εδώ λέμε επιστημονικά ότι ένας παίκτης φορμαρίζεται δύο φορές σε έναν χρόνο.

Όλο το credit πηγαίνει στα παιδιά, είχαν γεμάτες χρονιές και μικροτραυματισμούς και διάφορα προβλήματα, κατάφεραν όμως να παίξουμε εξαιρετικό μπάσκετ στο προολυμπιακό.

Φτάσαμε πολύ κοντά στο τοπ της φόρμας μας, μετά υπήρχε ένα νεκρό διάστημα γιατί είχαν αδειάσει τα παιδιά, υπήρχε κούραση, υπήρχε χαλάρωση γιατί πετύχαμε έναν μεγάλο στόχο, αλλά έδωσαν και την ψυχή τους απέναντι σε σπουδαίους αντιπάλους που είναι από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο.

Τους είδαμε στα ίσα, είδαμε ότι έχουμε μικρύνει πάρα πάρα πολύ την απόσταση που μας χώριζε τα τελευταία χρόνια.

Εμένα δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα, με νοιάζει ότι χτίσαμε κάτι καλό, χτίσαμε τις σχέσεις μας, το dna μας, την ταυτότητά μας, τους ρόλους μας.

Είναι κάτι με το οποίο θα πορευθούμε και στη συνέχεια".

- Οπότε εσύ πιστεύεις ότι μπορεί αυτή η ομάδα να έχει συνέχεια στο EuroBasket 2025; Γιατί κάποιοι παίκτες είναι οριακά στα τελειώματά τους και η επόμενη φουρνιά είναι πολύ μακριά.

"Είναι δουλειά μας να χτίσουμε την ομάδα με τον τρόπο που επιθυμούμε.

Για εμένα ένα παιδί 35-36 ετών δεν είναι τόσο μεγάλο για την Εθνική.

Είδαμε τον Κώστα Παπανικολάου να παίζει εξαιρετικά το καλοκαίρι, είδαμε τον Καλάθη στο προολυμπιακό να είναι εξαιρετικός.

Και στους Ολυμπιακούς ήταν καλός, ίσως δεν είχε την απόδοση που ήθελε και ο ίδιος, αλλά ήταν εκπληκτικός προηγουμένως και βοήθησε τα μέγιστα για να περάσουμε.

Πιστεύω πως είναι μία κατάσταση που πρέπει να απασχολεί και τις δύο πλευρές.

Πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να δουλέψουν, ότι πρέπει να δείξουν κάτι για να περάσουν την πόρτα της Εθνικής.

Η πόρτα της Εθνικής είναι ανοιχτή για όλους.

Είναι στο χέρι του κάθε παιδιού και μετά στο χέρι το δικό μας να διακρίνουμε ποιο παιδί έχει δουλέψει, ποιο παιδί έχει βελτιωθεί για να τον δοκιμάσουμε και γιατί όχι, να είναι στην κανονική ομάδα.

Από εκεί και πέρα, είναι η χημεία, το κράμα εμπειρίας και νιάτων.

Φέτος έγιναν κάποια πολύ καλά βήματα με τον Τολιόπουλο, με τον Χαραλαμπόπουλο, με τον Χουγκάζ, υπάρχουν κι άλλα παιδιά που έρχονται, ο Μωραΐτης, ο Καλαϊτζάκης, παιδιά που μπορούν αν βελτιωθούν και αν δουλέψουν να είναι στην Εθνική για πολλά χρόνια.

Ο Κώστας ο Αντετοκούνμπο, που δεν ήταν μαζί μας και ήταν μεγάλη απώλεια, ο Θανάσης που είναι παιδί το οποίο συνεισφέρει τα μέγιστα και έλειψε από την Εθνική.

Πρέπει να ξέρουν τα παιδιά ότι όταν κόβεται κάποιος, δεν κόβεται επειδή δεν είναι καλός.

Ίσως κοπεί επειδή στα μάτια μου δεν ταίριαξε στη χημεία, στα μάτια μου έκανε κάποιος καλύτερη προετοιμασία, αυτό το καλοκαίρι είσαι εσύ, το άλλο μπορεί να είσαι εσύ αν δουλέψεις.

Δεν πρέπει να απογοητεύονται, πρέπει να πεισμώνουν, να μας δείχνουν ότι κάναμε λάθος και την επόμενη χρονιά αυτοί θα είναι στην Εθνική ομάδα".

- Τι τους είπες στο φινάλε των Ολυμπιακών Αγώνων;

Ότι είμαι περήφανος γι' αυτούς, ότι κάναμε κάτι πολύ σπουδαίο. Το πιο δύσκολο πράγμα στον ομαδικό αθλητισμό είναι να χτίσεις την χημεία και την ταυτότητα της ομάδας κι αυτό είναι ξεκάθαρο ότι το καταφέραμε.

Εμένα δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο απ' έξω. Εμένα με ενδιαφέρει πώς νιώθω εγώ, πώς νιώθουν τα παιδιά, πώς νιώθουμε μέσα στην ομάδα.

Πολλοί θα πουν "να, άκουσα αυτός είπε καλά λόγια για εμάς". Εμένα δεν με ενδιαφέρει αυτό, εμένα με ενδιαφέρει πώς νιώθουμε εμείς.

Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια, αλλά δεν με ενδιαφέρουν αν δεν το νιώθουμε εμείς σαν ομάδα.

Ούτε θέλω να νιώσω καλά ακούγοντας καλά λόγια.

Εγώ θα νιώσω καλά όταν θα είναι η ομάδα καλά και όταν τα παιδιά το πιστεύουν.

Και πραγματικά φέτος το πίστεψαν και κατάλαβαν πόσο καλή ομάδα είμαστε και μπορούμε να γίνουμε.

- Κάποτε υπήρχε η ΑΕΚ, μετά ο Άρης κι ο ΠΑΟΚ, τα τελευταία 30 χρόνια ο Ολυμπιακός κι ο Παναθηναϊκός. Όμως η εκτόξευση του μπάσκετ ήρθε από την Εθνική το 1987, η δεύτερη από την Εθνική το 2005-2006. Πόσο κοντά είμαστε στην τρίτη; Έρχεται;

"Αυτό επιθυμούμε, γι' αυτό κι εγώ ανέλαβα την Εθνική.

Πάμε καλά για να χτίσουμε κάτι, μετά όμως πρέπει να πετύχουμε κάτι. Αν δεν τα καταφέρουμε τα επόμενα χρόνια ή του χρόνου, πάει να πει ότι κάναμε καλή δουλειά, αλλά δεν κάναμε τη δουλειά που ήθελα εγώ, τη δουλειά για την οποία ανέλαβα την ομάδα.

Εγώ μόνος μου βάζω τον πήχη ψηλά στον εαυτό μου, γιατί πρέπει πάντα να δουλεύουμε για το καλύτερο.

Όταν πιστεύεις στην ομάδα σου, σίγουρα θα πεις πάω για το καλύτερο, πάω στα μετάλλια.

Το να φοβόμαστε να το πούμε, για να μην το γρουσουζέψουμε, εγώ δεν το θεωρώ σωστό.

Όταν ένας άνθρωπος, η ομάδα, η διοίκηση πιστεύουν, να φοβηθούν να το πουν;

Αν δεν πετύχουμε, θα πούμε ότι αποτύχαμε.

Δεν είναι μόνο η νίκη στη ζωή, είναι και η αποτυχία. Μπορεί μια αποτυχία να είναι η αρχή για μία επιτυχία.

Δεν θα κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας ούτε θα διώξω τις ευθύνες από αυτό που έχω αναλάβει".

- Επειδή μίλησες για ρόστερ και για επιλογές και επειδή φέτος υπάρχει μια υπερφόρτωση σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, πώς διαχειρίζεσαι μία τέτοια συνθήκη και πώς κρατάς τους παίκτες ζεστούς στη διάρκεια της σεζόν;

"Είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με τα παιδιά, σίγουρα αυτό που εμένα, ως προπονητή της Eθνικής ομάδας, μου αρέσει να τα βλέπω να παίζουν.

Δεν μου αρέσει όταν δεν παίζουν, όταν δεν έχουν ρυθμό, όταν δεν έχουν καλή ψυχολογία.

Από την άλλη, οι προπονητές των ομάδων πρέπει να πάρουν κάποιες αποφάσεις, πρέπει να κάνουν αυτό που πιστεύουν ότι είναι το καλύτερο για τις ομάδες τους.

Το καλό φέτος είναι ότι έχουμε δύο παράθυρα, τον Νοέμβριο και τον Φεβρουάριο, ενώ φέτος τα παιδιά θα ξεκουραστούν τουλάχιστον έναν μήνα και παραπάνω.

Θα έχουμε τη δυνατότητα για έναν μήνα να δουλέψουμε πάνω σε αυτά που θέλω να προσθέσω στην ομάδα και σε αυτά που θέλω να κρατήσω.

Αν σε 3-5 μέρες καταφέραμε να αφομοίωσουμε τη φιλοσοφία μου και να παίξουμε τόσο καλά, με τέτοια υπερπροσπάθεια, δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να γίνει με έναν μήνα προετοιμασία".

Πραγματικά είμαι πολύ αισιόδοξος, αλλά παράλληλα είμαι και ταπεινός γιατί χρειάζεται πολλή δουλειά γι' αυτό που θέλουμε".

- Ποιο κάτω, στις μικρές ηλικίες, παρακολουθείς τι γίνεται; Υπάρχουν παίκτες; Γενικά βλέπουμε μετάλλια τα τελευταία χρόνια, από παίδες μέχρι νέους. Ποια είναι η άποψή σου για τα παιδιά που έρχονται;

"Κοίτα, υπάρχουν κι άλλα παιδιά που δεν ήρθαν, ο Μαντζούκας, ο Νετζήπογλου, ο Κουζέλογλου, όλα τα παιδιά.

Δεν είναι τρία, έχουμε μία λίστα από 30 παιδιά, ο Νικολαΐδης, ο Καρακώστας που είναι πιο μικρός, ο Αβδάλας, ο Λιοτόπουλος, ο Ζούγρης, ο Πουλιανίτης είναι μέσα.

Είναι πάρα πολλά παιδιά και ξεχνάω και κάποια, αυτά τα 30-35 παιδιά τα παρακολουθούμε, χωρίς να αφήνουμε έξω το μάτι μας από άλλα που μπορούν να εμφανιστούν.

Δεν γίνεται τίποτα τυχαία, έχουμε οργανωθεί για να παρακολουθούμε όλα τα παιδιά και σε πιο μικρές ηλικίες.

Αν το καταλάβουν, αν δουλέψουν σκληρά, αν πιστέψουν στον εαυτό τους, θα κάνουν αυτό το άλμα.

Είναι μια ηλικία αυτή στα 18, αυτά τα χρόνια ή θα σε αναδείξουν ή θα σε ρίξουν.

Κάποιος μπορεί να παίζει εξαιρετικά με συνομήλικούς του, αλλά όταν πηγαίνει στο ανδρικό, αλλάζει η δυσκολία.

Εκεί βλέπουμε ότι πολλά παιδιά χάνονται. Και λέμε ότι στο παιδικό και στο εφηβικό έκανε σπουδαία πράγματα".

- Τι θα συμβούλευες αυτά τα παιδιά να κάνουν;

"Είναι απόφαση της οικογένειας. Δεν ξέρω για ποιο λόγο πηγαίνουν στα κολέγια.

Μπορεί τα παιδιά να θέλουν να σπουδάσουν, που είναι ένα σπουδαίο παράσημο για τους γονείς, μπορεί τα παιδιά να θέλουν να νιώσουν την εμπειρία., μπορεί να πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο θα εξελιχθούν παραπάνω.

Αυτή είναι απόφαση του κάθε γονέα.

Εμένα μου άρεσε αυτό που έκανε ο Ισραηλινός, του 2006, ο Μπεν Σαράφ.

Μου άρεσε που πήγε σε ένα πρόγραμμα το οποίο αναδεικνύει ταλέντα (Ουλμ) και πραγματικά τον βλέπουμε ότι παίζει εξαιρετικά.

Μου αρέσει που μπήκε και παίζει με άνδρες, που έχει τόσες πρωτοβουλίες και τόσες ευθύνες, μου άρεσε πολύ αυτό το πράγμα.

Από την άλλη δεν μπορείς να πεις όχι σε ένα παιδί που πηγαίνει στο κολέγιο.

Για εμένα, τα παιδιά πρέπει να παίξουν. Κανένας προπονητής δεν θα τους πει "έλα εδώ, θα παίζεις 25 λεπτά".

Όμως μπορεί να τους πει "σε πιστεύω, έχουμε επενδύσει πάνω σου και είναι στο χέρι σου αν τα 20 θα τα κάνεις 30 ή αν τα 20 θα τα κάνεις πέντε".

Αυτό πιστεύω πως είναι το πιο δίκαιο και το πιο σωστό.

Κανένα παιδί δεν πρέπει να νιώθει ότι θα πάει και θα παίζει 25 λεπτά.

Θα πρέπει να κερδίσει τη θέση του και να εξελιχθεί.

Να βελτιώνονται, γιατί αυτό έχει ευεργετικά αποτελέσματα.

- Θα αντέξουμε ψυχολογικά έναν τελικό Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός;

"Γιατί όχι; Αυτό θα είναι ευχής έργο.

Πιστεύω πως έχουν και οι δύο τα εχέγγυα για να φτάσουν μέχρι εκεί και μακάρι να το δούμε".

- Οσμάν, Γιούρτσεβεν, Φουρνιέ, Βεζένκοβ. Για εσένα ποια κίνηση του καλοκαιριού μπορεί να κάνει τη διαφορά;

"Δεν θέλω τώρα να μπω στο τρυπάκι, οι προπονητές έκαναν τις κινήσεις που ήθελαν για να βελτιώσουν τις ομάδες τους.

Πιστεύω είναι πολύ σημαντική η χημεία σε μία ομάδα, πιστεύω ότι και οι δύο έκαναν τις κατάλληλες κινήσεις, χρειάζονταν τους παίκτες που απέκτησαν.

Ο Σάσα που είναι Έλληνας και παίζει σαν Έλληνας είναι σημαντικός, ο κορμός πρέπει να έχει Έλληνες

Και τα παιδιά που πήρε ο Παναθηναϊκός είναι πάρα πολύ καλοί παίκτες, εξαιρετικοί. Ο προπονητής έκρινε ότι θα βοηθήσουν".

- Πέρα από τις δικές μας, ποια ομάδα της Ευρωλίγκας σε έχει ιντριγκάρει;

"Κοίταξε, είναι πολύ νωρίς. Βλέπουμε και πολλές εκπλήξεις στην αρχή των πρωταθλημάτων και το μπάσκετ δεν είναι τόσο καλό όσο θέλουμε.

Οι ομάδες χτίζονται, πιστεύω ότι σε έναν-δύο μήνες θα έχουμε καλύτερη εικόνα.

Θεωρώ ότι θα έχει πολύ καλή ομάδα, από αυτό που είδα τώρα, η Φενέρμπαχτσε.

Είναι μεγάλο το ψυχολογικό βάρος όταν όλοι λένε ότι είσαι το φαβορί.

Βλέπουμε ότι το φαβορί σπάνια πετυχαίνει, καμιά φορά ίσως να είναι καλύτερο να μην έχεις αυτόν τον τίτλο πάνω από το κεφάλι σου.

Από την άλλη, όμως, αν έχεις καλή ομάδα δεν μπορείς να αποφύγεις αυτόν τον ρόλο.

Είναι δουλειά των ομάδων, των διοικήσεων και του προπονητή να κρατήσει χαμηλά τον ντόρο που γίνεται.

Το Μιλάνο θα είναι σίγουρα καλύτερο από πέρυσι, δεν ξέρω που θα φτάσει, αλλά θα είναι καλύτερο από πέρυσι γιατί έχει ένα πολύ μεγάλο μπάτζετ και πολύ καλούς παίκτες και καλό προπονητή.

Η Παρτίζαν θα είναι καλή, μου άρεσε αυτό που είδα και πιστεύω ότι είναι πιο πολύ στη φιλοσοφία του κόουτς Ομπράντοβιτς η φετινή ομάδα σε σχέση με την περσινή. Θα είναι πολύ δυνατή.

Περιμένω να δω και τον Ερυθρό Αστέρα, να δω και την Εφές, να δω και τη Μονακό, τη Μπαρτσελόνα να δούμε πώς θα είναι.

Είναι ένα γκρουπ τριών ομάδων, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και Ρεά που πιστεύω βρίσκονται λίγο πιο μπροστά και μετά είναι ένα γκρουπ 5-6 ομάδων που κάλλιστα μπορούν να είναι στο Final Four.

Πιστεύω ότι το δίδυμο Καμπάσο - Ταβάρες είναι ένα δίδυμο που αλλάζει τα δεδομένα ανά πάσα ώρα και στιγμή

Έχει τέτοιο χαρακτήρα και τέτοια αύρα, τέτοια νοοτροπία νικητή, με παίκτες νικητές και με προπονητή καλό που κάποια στιγμή θα την βρει την άκρη".

Αγαπημένα πρόσωπα
μέσα σε λίγες κουβέντες

- Αθανάσιος Σπανούλης

"Πρότυπο. Ήταν για εμένα πρότυπο ανθρώπου, πατέρα, οικογενειάρχη.

Είχαμε εξαιρετική σχέση. Τον έχασα νωρίς.

Πάντα θέλω να τον έχω περήφανο και πάντα σε οτιδήποτε έκανα στη ζωή μου πάντα τον σκεφτόμουν και πάντα στο σπίτι συνομιλούσα μαζί του".

- Μαμά Γεωργία

"Ήρωας. Μια πολύ δυνατή προσωπικότητα, ένας άνθρωπος που δεν μου στέρησε τίποτα, ένας άνθρωπος που με εμπιστεύθηκε, ένας άνθρωπος που ήταν πάντα δίπλα μου, πάντα, πάντα, πάντα με τη σωστή συμβουλή.

Πρέπει να εμπιστευθούμε τα παιδιά, να τα αφήσουμε να ακολουθήσουν τη ζωή τους.

Κι εμένα η μητέρα μου με άφησε να ακολουθήσω τη ζωή μου και ήταν απλά δίπλα μου¨".

- Δημήτρης Σπανούλης

"Αδελφός μου, καλύτερός μου φίλος, καλύτερος σουτέρ.

Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο συνομιλώ σχεδόν καθημερινά.

Ένας άνθρωπος που μου έμαθε πολλά για τη ζωή, ένας άνθρωπος που από μικρό παιδί δεν άφηνε κανέναν να με ακουμπήσει και με προστάτευε".

- Παναγιώτης Γιαννάκης

"Καταρχάς είναι ένας θρύλος, μας ενέπνευσε μαζί με τον Γκάλη να παίξουμε μπάσκετ.

Μαζί με τους άλλους τεράστιους παίκτες, τον Φασούλα, τον Χριστοδούλου, με όλη αυτή τη χρυσή φουρνιά.

Με εμπιστεύθηκε στο Μαρούσι και με έχρισε αρχηγό σε ηλικία 20 ετών, μου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο και με εμπιστεύθηκε.

Ήταν η αρχή για εμένα για να κάνω καριέρα στην Εθνική. Πραγματικά με βοήθησε πάρα πολύ στην καριέρα μου, με πίστεψε και έχω πάρα πολύ καλή σχέση μαζί του".

- Ντούσαν Ίβκοβιτς

"Πολύ μεγάλος. Μαζί με τον coach Ομπράντοβιτς, στους δύο καλύτερους προπονητές στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Διαφορετικός προπονητής από τον κ. Ομπράντοβιτς.

Μου έδωσε όλη την ψυχολογία, την ελευθερία να δείξω όλο το πραγματικό μου ταλέντο, στήριξε μια ομάδα πάνω μου.

Είχαμε μια εκπληκτική συνεργασία και σχέση, πηγαίναμε για καφέ, συζητούσαμε προπονητικά, μπασκετικά, πραγματικά η ψυχολογία που σου έδινε αυτός ο άνθρωπος ήταν ελίτ.

Πάντα ένιωθες έναν φόβο όταν στεκόσουν δίπλα του, ένα δέος.

Στο ημίχρονο του τελικού του 2012, δεν με έκραξε ακριβώς, μου είπε ότι εγώ έκανα δυο λάθη που δεν έπρεπε να κάνω και ότι από εμένα ξεκίνησαν όλα.

Με πήρε όμως πριν ξεκινήσει το ματς και μου είπε "το έκανα γι' αυτό".

Ήταν η πρώτη φορά στα δύο χρόνια που μου είπε κάτι, όλοι οι προπονητές χρησιμοποιούν τέτοια τεχνάσματα για να ξυπνήσουν την ομάδα τους.

Ο Ντούντα ήταν εκπληκτικός στην ψυχολογία, εκπληκτικός στο να φτιάχνει ομάδες χωρίς πάρα πολλά λεφτά, να αναδεικνύει νεαρούς παίκτες και είναι πολύ τυχερά τα παιδιά, ο Παπανικολάου, ο Σλούκας, ο Μάντζαρης, ο Κατσίβελης που είχαν τον Ντούντα γιατί άλλοι προπονητές δεν εμπιστεύονται.

Ήταν μάστερ σε αυτό.

Απογείωσε μπασκετικά την καριέρα μου, εμπιστεύθηκε το ταλέντο μου, κατάλαβε από την πρώτη στιγμή τι χαρακτήρας ήμουν και τι μπορούσα να δώσω στην ομάδα".

- Γιάννης Αντετοκούνμπο

"Ένας παίκτης εξωπραγματικός. Αλλά είναι και ένα εξωπραγματικό παιδί.

Για την ταπεινότητα που τον διακρίνει, για το πόσο σούπερσταρ είναι, είναι κάτι που δεν το συναντάς εύκολα.

Τώρα τα παιδιά κάνουν 20 λεπτά στο δρόμο και μου λένε "κουράστηκα".

Εκείνος επειδή ήθελε να παίξει μπάσκετ έπαιρνε λεωφορείο, λεωφορείο, τραμ, λεωφορείο για να πάει προπόνηση.

Αυτό δείχνει πόσο ένα παιδί θέλει να παίξει μπάσκετ.

Η ζωή του είναι για ταινία, όπως και έγινε, αυτή η οικογένεια πέρασε πάρα πολλά και τα κατάφερε.

Είναι ένας πολύ ανταγωνιστικός χαρακτήρας, ο οποίος παρότι το σουτ του δεν είναι το ατού του, είναι ένας εξαιρετικός ηγέτης.

Το είδαμε αυτό και φέτος, πώς μιλούσε στα παιδιά, πώς ηγήθηκε της ομάδας, πώς συνεργαζόταν, πώς ήταν στην καθημερινότητά του, πόσο απλός ήταν, πόσο δουλευταράς ήταν.

Αλλά και στο NBA, πήρε τίτλο με εκπληκτικές εμφανίσεις.

Ποτέ, κανείς δεν μπορεί να πετύχει μόνος του, αλλά μιλάω για τα ηγετικά χαρακτηριστικά που τον διακρίνουν.

Είναι ένας παίκτης που τιμά και διαφημίζει την Ελλάδα όπου βρεθεί κι όπου σταθεί.

Πιστεύω δεν αξίζει σε αυτή τη φουρνιά να φύγει χωρίς να καταφέρει κάτι μεγάλο.

- Πώς και παρακολουθείς WNBA, ξέρεις όλες τις παίκτριες, αυτό μας ξεπερνάει!

"Φίλε, βλέπω τα πάντα, η γυναίκα μου έχει τρελαθεί που βλέπω τα πάντα. Βλέπει κι αυτή μαζί μου καμιά φορά.

Η Κέιτλιν Κλαρκ είναι παικτάρα, έχει εξαιρετικές παίκτριες το μπάσκετ γυναικών και μακάρι και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη να πάρει τα πάνω του και να πάει εκεί που αξίζει.

Έχουμε και το EuroBasket το καλοκαίρι.

Βλέπω τα πάντα, είναι κάτι που με ευχαριστεί.

- Ποιο ήταν το γήπεδο που λάτρευες να παίζεις;

"Ωωω...

Είναι πολύ ωραίο να παίζεις στη Σερβία εναντίον της Παρτίζαν ή του Ερυθρού Αστέρα. Δημιουργούν εκπληκτική ατμόσφαιρα.

Γενικά μου άρεσε να παίζω υπό πίεση, όταν κάποιος ασχολιόταν μαζί μου, μου έφτιαχνε την ψυχολογία, δεν με έριχνε.

Ίσως το έκαναν για να με ρίχνουν, αλλά έτσι ήμουν εγώ σαν χαρακτήρας".

- Που δεν σου άρεσε να παίζεις;

"Δεν είναι κάποιο γήπεδο που δεν μου άρεσε. Μπασκέτα να έχω και γήπεδο και παίζω παντού".

- Τι θα έλεγε ο Legend Σπανούλης στον 10χρονο Βασίλη;

"Ότι πρέπει να ευχαριστιέται το μπάσκετ, ότι τα παιδιά βάζουν πάρα πολλή πίεση στον εαυτό τους από πολύ μικρή ηλικία, ότι δημιουργούν καταστάσεις που δεν είναι της ηλικίας τους.

Βλέπουμε κάνουν βάρη, κάνουν ατομικές, κάνουν παραπάνω πράγματα από όσα ορίζει η ηλικία τους και το κορμί τους.

Είναι ο ελεύθερος χρόνος τους και πρέπει να διασκεδάζουν, πραγματικά δεν θα σου χαριστεί τίποτα.

Χάρη δεν θα σου κάνει κανένας. Κι ότι από τον καθένα εξαρτάται που θα φτάσει στη ζωή του.

- Κεφάλαιο Ολυμπία Χοψονίδου. Επειδή από εκείνη δεν πρόκειται να ακούσουμε κάτι, πες μας εσύ λίγα πράγματα.

"Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, είμαι πολύ τυχερός που την γνώρισα.

Μου έδωσε έξι παιδιά, είναι ένας άνθρωπος με πολύ δυνατή προσωπικότητα. Εκπληκτική μάνα. Βρήκα έναν άνθρωπο που μπόρεσε να μεγαλώσει όλα αυτά τα χρόνια που έλειπα τα παιδιά μας με τον τρόπο που ονειρευόμουν και οραματιζόμουν.

Είναι ένας άνθρωπος που με αγαπάει πραγματικά και άλλαξε όλη τη ζωή της για να είναι δίπλα μου.

Έχει δίκιο που με κράζει, γιατί το παρακάνω. Έχω λίγο ελεύθερο χρόνο και πάω στο τηλέφωνο για να μιλήσω για μπάσκετ.

Πρέπει κάποιες στιγμές να τις αφιερώσω πιο πολύ σε εκείνη παρά στο μπάσκετ".

- Το συζητήσαμε στην αρχή. Είσαι πατέρας έξι παιδιών, πώς βλέπεις την κατάσταση με το μπούλινγκ, με όλο αυτό το μίσος που υπάρχει στην κοινωνία;

"Πάντα υπήρχε, ίσως τώρα το αναδεικνύουμε πιο πολύ.

Αλλά πάντα υπήρχε να ξέρετε. Και στις δικές μας ηλικίες υπήρχε αυτό.

Απλώς τότε δεν υπήρχαν τα social media και όλα κρύβονταν. Υπήρχε ακριβώς το ίδιο πράγμα, αυτό συζητούσα με την γυναίκα μου.

Πρέπει λίγο εμείς οι γονείς να προσέχουμε πώς μεγαλώνουμε τα παιδιά μας, πρέπει να υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη.

Υπάρχει ένα μίσος στην κοινωνία, στους ανθρώπους, στα παιδιά, που δεν βλέπω τον λόγο.

Πρέπει εμείς ως γονείς να μεγαλώνουμε τα παιδιά με καλύτερο τρόπο.

Είναι ο τρόπος που μεγαλώνεις σε μια οικογένεια, είναι οι αρχές που του περνάμε.

Πιστεύω ότι τα παιδιά τα φανατίζουμε, τα φορτώνουμε, τα αφήνουμε για να περνάμε εμείς καλά.

Όταν ένας γονιός δίνει σε ένα παιδί το κινητό για να σερφάρει και να πιει εκείνος καφέ, τότε είναι συμμέτοχος και συνένοχος σε αυτό που κάνει το παιδί.

Πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί σε αυτά που δίνουμε και σε αυτά που μεταφέρουμε στα παιδιά και πρέπει να προσέχουμε τι βλέπουν, τις παρέες τους, με τι ασχολούνται.

Το "άσε το παιδί να μεγαλώσει", δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει πια.

Πρέπει να είμαστε με έναν σωστό τρόπο δίπλα τους και να είμαστε υποστηρικτικοί.

Συνέντευξη: Σπύρος Καβαλιεράτος, Χάρης Σταύρου
Φωτογράφιση: Μενέλαος Μυρίλλας
Σκηνοθεσία/Μοντάζ: Φώτης Φωτόπουλος
Κάμερα: Κωνσταντίνα Μπακαρά, Γιάννης Πρίφτης
Drone: Μάριος Κορουνιώτης
Project Management: Λαμπρίνα Καραγιαννίδου