Τώρα μιλάει ο Ραζβάν
Ένας άνθρωπος που μακριά από το περιβάλλον της εργασίας του είναι κάτι εντελώς διαφορετικό. Ένας ρομαντικός τύπος που λατρεύει τα ζώα, που αν δεν είχε ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο, θα 'χε αφιερώσει την ζωή του στην φροντίδα των τετράποδων φίλων μας.
Κατά την προσωπική μου άποψη, ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ο κορυφαίος προπονητής ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Και για χάρη του ταξίδεψα μακριά από την χώρα μας, για να μιλήσουμε αυτή την φορά στην δική του έδρα.
Στο σπίτι του στο Βουκουρέστι, όπου μαζί με την σύζυγό του Άννα και τις πέντε γάτες τους (κορυφαίος ο Σίμπα από το Κατάρ), περνάνε τις λίγες ξέγνοιαστες στιγμές, μιας και όταν έχεις αποφασίσει να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο η ξεγνοιασιά είναι κομματάκι δύσκολο να σε συντροφεύει.
Οι Ρουμάνοι τον ενοχλούν κάθε τρεις και λίγο, ζητάνε δηλώσεις του που μοιάζουν με τους κύβους πετρελαίου που ρίχνεις στο τζάκι για να πιάσει το προσάναμμα.
Και η αλήθεια είναι ότι το πετυχαίνουν, γιατί στο τζάκι του ελληνικού ποδοσφαίρου και του ελληνικού Τύπου, όλα είναι έτοιμα για να μπει όχι απλά φωτιά, αλλά μπουρλότο.
Δεν παίρνει πίσω τίποτα από όσα έχει πει, έχει μετανιώσει μόνο για ένα συμβάν και μέσα από τις δέκα χιλιάδες λέξεις που θα ακολουθήσουν θα καταλάβετε τις απόψεις του και τις πεποιθήσεις του.
Όταν κάποιος μιλάει μέσα από την καρδιά του, είναι λογικό να ενοχλεί. Γιατί οι καρδιές δεν έχουν φίλτρο, όπως έχουν τα μυαλά.
Και ο Ραζβάν Λουτσέσκου δίνει μέσα από αυτή την συνέντευξη σε όλους να καταλάβουν πως είναι να νιώθεις μοναχικός καβαλάρης, να προσπαθείς να πυροβολήσεις πιο γρήγορα από την σκιά σου, χωρίς όμως να σε αγαπάνε όπως τον Λούκυ Λούκ και στο τέλος της κάθε περιπέτειας να αισθάνεσαι, σωστά ή λάθος, ότι αυτοί που κερδίζουν είναι οι Ντάλτον.
Μιλήσαμε ώρες, για τον μικρό Ραζβάν, για τον τερματοφύλακα, για τον γιο, τον μπαμπά, τον προπονητή, φυσικά τον ΠΑΟΚ, τις φήμες για το μέλλον του, ενώ στην συζήτηση έμπλεξαν και όλοι οι άλλοι.
Μέχρι και ο Γκουαρντιόλα με τον Αρτέτα και τον Άγιο Βασίλη. Χαμός...
Κυρίες και κύριοι, διαβάστε τι είπε η καρδιά του, με όλα τα φίλτρα πεταμένα.
Η Ξάνθη έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Έζησα εκεί τρία χρόνια και μπορώ να σου πω ότι δημιουργήσαμε έναν πολύ δυνατό δεσμό.
Στην κορυφή ο κύριος Πανόπουλος, δημιουργήθηκε πολύ δυνατός συναισθηματικός δεσμός ανάμεσα σε μένα και αυτόν. Τον ενδιέφερε πολύ το μέλλον μου, η ζωή μου, τι θα έκανα μετά την Ξάνθη.
Θα σου πω μια ιστορία. Κάναμε μια συζήτηση την εποχή που μπορούσα να φύγω από την Ξάνθη για την Αλ Χιλάλ, την σεζόν 2016- 17.
Ήταν η αρχή της σεζόν και πήγα για να του ζητήσω την άδεια να φύγω, μου έδιναν 20- 30 φορές περισσότερα χρήματα.
Θα μπορούσε να με ακούσει, να με αφήσει να φύγω, αλλά μου το είπε με πολύ ωραίο και συναισθηματικό τρόπο.
Ο Πανόπουλος μου είπε "είμαι ιδιοκτήτης 28 - 30 χρόνια και για πρώτη φορά ανακάλυψα ένα άτομο που αγαπά τόσο έντονα, ανακάλυψα ότι τέτοιος άνθρωπος όντως υπάρχει, έχουμε μια τελείως διαφορετική σχέση και τώρα θέλεις να φύγεις; Όχι σε παρακαλώ"
Και απέρριψα αυτή την πρόταση και αποφάσισα να μείνω αφού είχαμε αυτή τη φανταστική φιλία και με τον Γιώργο Κασναφέρη και με τον Γιάννη Παπαδημητρίου, δημιουργήσαμε μια ισχυρή τριάδα.
Η μόνη πίεση που είχα στην Ξάνθη ήταν μόνο τι θα κάνω εγώ και πως θα τα πάω στην καριέρα μου.
Βρισκόμουν στη μέση της φύσης και έτρεχα, έκανα τζόκινγκ στο προπονητικό κέντρο, που ήταν σε ένα χωριό κοντά στον Άγιο Βασίλειο, κάτι απίστευτο και τόσο ήσυχο, τόσο όμορφο. Αυτές είναι λοιπόν οι εικόνες που μου έχουν μείνει.
Εντάξει, μπορούμε να μιλήσουμε και για ποδόσφαιρο, για τον τελικό του Κυπέλλου, την μπάλα που παίξαμε, όμως τα πιο σημαντικά είναι αυτές οι ιστορίες και η σχέση που είχαμε εκεί.
Και σήμερα οι περισσότεροι νομίζω ότι αυτά θυμούνται. Ακόμα κι αν δεν μιλάμε πολύ συχνά, όταν το κάνουμε, μιλάμε με ωραία αίσθηση ο ένας για τον άλλον.
Είναι πανέμορφο να έχεις να θυμάσαι πράγματα
Πάμε στον ΠΑΟΚ. Όλοι λοιπόν λένε ότι φέτος αποτύχαμε. Ωραία, ας το συζητήσουμε.
Αυτό που νιώθω είναι ότι κάποιοι δεν κατάλαβαν τη σεζόν που είχαμε το 2021-22 όταν τερματίσαμε δεύτεροι στο πρωτάθλημα, φτάσαμε στον προημιτελικό του Europe Conference League και παίξαμε στον τελικό του Κυπέλλου που δεν ήταν δίκαιο να κερδίσει ο Παναθηναϊκός.
Ο περσινός τελικός ήταν κανονικά δικός μας και ξέρουμε όλοι πολύ καλά πώς ο Παναθηναϊκός σπρώχτηκε για να κερδίσει
Ήταν μια τεράστια προσπάθεια και ξοδέψαμε τεράστιες δυνάμεις, αλλά ο κόσμος έμεινε στο ότι δεν κατακτήσαμε ούτε ένα τρόπαιο, δεν κατάλαβαν πόσο σημαντική ήταν εκείνη η σεζόν.
Στην συνέχεια πάρθηκε η απόφαση να αλλάξουμε πολλούς παίκτες. Να μην κρατήσουμε κάποιους που τελείωναν τα συμβόλαιά τους και κάποιους που είχαμε με δανεισμό, αλλά με τη δυνατότητα να παραμείνουν.
Όταν παίρνεις μια τέτοια απόφαση πρέπει να ξέρεις ότι είναι ρίσκο.
Και το άλλο πρόβλημα ήταν ότι δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για τις πρώτες μέρες προετοιμασίας, γιατί όταν παίρνεις παίκτες και αποφασίζεις να έρθουν άλλοι, μεταγραφές ή δανεικοί, δεν μπορείς να το κάνεις μέσα σε μια στιγμή.
Είναι πολύ δύσκολο να πείσεις τους παίκτες να έρθουν στην Ελλάδα και ειδικά στον ΠΑΟΚ, γιατί η Θεσσαλονίκη είναι η δεύτερη πόλη της χώρας κι επίσης η ομάδα δεν έχει πάρα πολλούς τίτλους, όπως έχουν οι άλλοι τρεις μεγάλοι
Δεν είναι εύκολη κατάσταση, όλα καθυστέρησαν και τελικά φτάσαμε να παίξουμε κόντρα στη Λέσκι Σόφιας, χωρίς επιθετικό και χωρίς να έχουμε παίκτες για μεγάλο διάστημα της προετοιμασίας.
Αργήσαμε πολύ κι αυτός ο αποκλεισμός από την Λέφσκι έφτιαξε πολύ αρνητικό κλίμα, δημιουργήθηκε από νωρίς μια πίεση, που μας έπαιρνε την αυτοπεποίθηση και ξεκινήσαμε την σεζόν με αρνητικά συναισθήματα.
Το δεύτερο κεφάλαιο στην σεζόν ήταν ότι είχαμε πολύ νεαρό κόσμο και θα το εξηγήσω.
Αρχίζει να είναι βασικός στην αρχή της προετοιμασίας ο Κουλιεράκης, κάτι που δεν μπορούσαμε καν να φανταστούμε στην αρχή.
Όμως έτσι είναι η μπάλα, έκατσε η συγκυρία, άρχισε να είναι βασικός. Ο Νάσμπεργκ ήρθε μετά από τα παιχνίδια την Λέφσκι, αφού είχε έναν τραυματισμό.
Ο Κάργας έκανε λάθη στα πρώτα παιχνίδια και έτσι άνοιξε η πόρτα για τον πιο ψύχραιμο Κουλιεράκη.
Είχαμε λοιπόν τερματοφύλακα 22 χρόνων, κεντρικό αμυντικό 18 χρόνων, κεντρικό χαφ τον Ντάντας 22, τον Φελίπε Σουάρες και τον Κωσταντέλια νεαρό και να παίρνει φουλ παιχνίδια, βάλε και τον Λύρατζη, βάλε και τον Τσαούση, νέοι παίκτες που θέλουν δουλειά, θυμάμαι επίσης τον Κουαλιάτα ή τον Ρικάρντο
Οι μεταγραφές επίσης, δεν έρχονται πάντα έτοιμες να παίξουν. Θέλουν χρόνο για να προσαρμοστούν.
Ωστόσο, έτσι αρχίσαμε να δίνουμε τα παιχνίδια και πάλι, ήμασταν πολύ κοντά στο να έχουμε πολύ περισσότερες νίκες.
Θυμήσου τι έγινε με τον ΟΦΗ, τι έγινε με τον Λεβαδειακό κι όχι μόνο, δυο βαθμοί εδώ, δυο εκεί. Κάναμε λάθη στο παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό, αλλά είχαν και την υποστήριξη του διαιτητή, χάσαμε και εκείνο το ματς.
Ένα άλλο που έπαιξε ρόλο ήταν η έλλειψη εμπειρίας, η έλλειψη γνώσης διαχείρισης των καθοριστικών στιγμών, η έλλειψη γνώσης πώς να διαχειριστούμε την πίεση που υπήρχε και υπάρχει μέσα στον ΠΑΟΚ.
Τη νοοτροπία μιας ομάδας τη φτιάχνει πάντα η νοοτροπία της πλειοψηφίας κι εδώ η έλλειψη εμπειρίας πλειοψήφησε
Για μια ομάδα με νεαρούς παίκτες όπως ο ΠΑΟΚ, αυτή είναι η διαδικασία που πρέπει να περάσει.
Έτσι χάσαμε τους βαθμούς και βγήκαμε από τον αγώνα για τον τίτλο.
Κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν φυσιολογική κατάσταση το να πιστέψουμε ότι μπορούμε να κερδίσουμε τον τίτλο με όλες αυτές τις αλλαγές και όσα συζητάμε τώρα
Ένα τρίτο που πρέπει να ρίχνουμε στο τραπέζι είναι ότι όταν έχουμε μια τέτοια ομάδα, θέλει χρόνο για να συνδεθούν όλοι με όλους.
Είναι πολύ πιο εύκολο να έχεις παίκτες με προσωπικότητα, με εμπειρία που ξέρουν ήδη πώς να συμπεριφέρονται και να φέρνουν ευκολότερα κοντά τους τους νέους και σιγά- σιγά αυτό να γίνεται αλυσίδα.
Όταν υπάρχει η μισή ομάδα με αυτήν την νεαρή ηλικία και προέρχεται από διαφορετικές χώρες, χρειάζεται πολύς χρόνος.
Σε αυτές τις περιπτώσεις οι παίκτες είναι πολύ ταλαντούχοι, αλλά είναι πολύ φυσιολογικό να κάνουν λάθη.
Και θα σου τονίσω και το εξής.
Όλοι κυνηγούν τον παίκτη που κάνει λάθος, αλλά σε αυτή την ηλικία ο ποδοσφαιριστής πρέπει να κάνει λάθος, γιατί με αυτά μεγαλώνεις και ξέρεις να τα αντιμετωπίσεις
Εμείς δεχθήκαμε γκολ από μεγάλα και απίστευτα λάθη.
Λάθος ο τερματοφύλακας με τον Παναθηναικο, λάθος ο κεντρικός αμυντικός με την ΑΕΚ, άλλη φορά ο πλάγιος αμυντικός , άλλη φορά το αμυντικό χαφ, ο κεντρικός μέσος, μπορώ να σου πω πολλά παραδείγματα.
Μόλις η σεζόν έφτασε σε σημείο να έχουμε λιγότερη πίεση, είδατε όλοι ότι παίξαμε με αυτοπεποίθηση. Και είχαμε 26 παιχνίδια χωρίς ήττα, προκριθήκαμε στο Κύπελλο και βήμα- βήμα επιστρέφαμε.
Τώρα όμως θα σου πω κάτι και ξερεις ότι είμαι πολύ ευθύς.
Δεν υπερβάλω και δεν λέω ψέματα, οι διαιτητές μας πήραν βαθμούς, δεν μας έδωσαν βαθμούς και πρέπει όλοι να δουν ότι έγινε
Οι άλλες ομάδες, που ήταν δυνατές και είχαν και υψηλότερη ποιότητα, δέχτηκαν πολλές εύκολες καταστάσεις μέσα στο γήπεδο.
Όταν είσαι παίκτης και τα ζεις αυτά, χάνεις ή αποκτάς αυτοπεποίθηση, ανάλογα με το πως σε αντιμετωπίζουν. Μετά τα πράγματα έρχονται πιο φυσικά και πιο εύκολα .
Αν λοιπόν δεις ότι στο 93' δέχεσαι γκολ στον Αστέρα από τρία μέτρα οφσάιντ χωρίς να μιλήσει το VAR, χωρίς να δείξει replay η τηλεόραση, τότε τα καταλαβαίνεις όλα
Και μετά από δύο εβδομάδες η ίδια ιστορία. Νικήσαμε την ΑΕΚ και πάμε με ελπίδες στα Γιάννενα και βλέπει όλος ο κόσμος ένα χέρι πεντακάθαρο...
Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει συνέχεια. Ξερω ότι τους ενοχλεί που τα λέω, αλλά εγώ όσο θα βλέπω, τόσο θα μιλάω.
Πρέπει να είσαι πολύ δυνατός για να τα υπερβείς αυτά.
Με αυτές τις ιστορίες λοιπόν και πάλι φτάσαμε να είμαστε πολύ κοντά στη πρώτη και τη δεύτερη θέση πριν από το παιχνίδι με την ΑΕΚ στην έδρα μας στα play-offs.
Το να χάσουμε αυτό το παιχνίδι όπως τo χάσαμε σημαίνει ότι δεν ξέραμε να τα καταφέρουμε. Ήταν το πιο εύκολο παιχνίδι εδώ και δύο χρόνια που επέστρεψα στην ομάδα και το χάσαμε.
Άλλο ένα παράδειγμα ήταν το ματς στο "Καραϊσκάκης" που χάσαμε 3- 1 στα play-offs. Κερδίζαμε 0- 1, ελέγχαμε το παιχνίδι και ξέραμε τέλεια τι να κάνουμε.
Και ξαφνικά δεν το κάναμε γιατί πολύ απλά το αποφασίσαμε και αντιδρούσαμε λες και ήμασταν κάτι άλλο από το πρώτο ημίχρονο.
Δεν θα καθίσω να λέω αν μιλήσαμε ή όχι στο ημίχρονο, αλλά μπήκαμε κάναμε δυο αστεία λάθη και τέλος
Μια από τα ίδια στο τελευταίο ματς με τον Ολυμπιακό. Ήταν η πίεση της τρίτης θέσης. Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος από εμάς.
Δημιουργήσαμε έξι- επτά φάσεις ευκαιρίες, οι άνθρωποι είχαν μία ή δύο, έβαλαν ένα γκολ. Εμείς όμως με αυτή την πίεση και δίχως να είμαστε ψύχραιμοι, τελειώσαμε.
Μετά φτάσαμε στον τελικό του Κυπέλλου. Ήμασταν αουτσάιντερ και το ξέραμε αυτό, είχαμε καλή αυτοπεποίθηση, ως την στιγμή που πήραν την κόκκινη κάρτα.
Με την κόκκινη όλα έγιναν τελείως διαφορετικά, καθώς ξαφνικά ήμασταν φαβορί, με την πίεση να κερδίσουμε πάση θυσία το Κύπελλο
Όταν παίζαμε χωρίς πίεση, καταφέρναμε να κερδίσουμε, αλλά όταν είχαμε πίεση, δεν καταφέρναμε να κερδίσουμε, χάναμε.
Και δεν είναι δικαιολογία, μιλάνε τα αποτελέσματα, παρότι το δουλεύαμε πολύ, όλοι μας.
Γιατί θα πει κάποιος καλά δεν μπορούσατε να κάνετε κάτι; Μα δες πάλι τον τελικό. Πόσες φάσεις κάναμε; Πόσες ευκαιρίες;
Αξίζαμε να κερδίσουμε; Μπορεί. Τι είπα στο τέλος του ματς;
Τους αξίζει το Κύπελλο γιατί ήταν με πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, πολέμησαν.
Εμείς χάσαμε την ισορροπία μας, δεν είχαμε ψύχραιμο μυαλό, να ηρεμήσουμε και να κάνουμε δικό μας το παιχνίδι.
Η ιστορία του γκολ της ΑΕΚ στον τελικό είναι η ιστορία όλης της σεζόν για τον ΠΑΟΚ
Χωρίς πίεση τους δώσαμε την μπάλα, χωρίς πίεση κάναμε φάουλ μακριά από σημείο κινδύνου στο γήπεδο.
Μια ομάδα με δέκα παίκτες που έχει σοκαριστεί, μπορεί να σε απειλήσει μόνο με στημένη μπάλα κι εμείς τους την προσφέραμε.
Και όχι μόνο αυτό. Έγινε το φάουλ, πήραμε την κεφαλιά κι αντί να διώξουμε, κρατήσαμε την μπάλα μέσα στο κουτί.
Το ξαναλέω, αυτές οι ιστορίες συμβαίνουν όταν οι ομάδες δεν έχουν αυτοπεποίθηση, όταν αισθάνονται υπερβολική πίεση.
Αυτό ήταν το πρόβλημά μας.
Για μια ομάδα με νεαρούς παίκτες όπως ο ΠΑΟΚ, αυτή είναι η διαδικασία που πρέπει να περάσει.
Δείτε την Άρσεναλ του Αρτέτα, που είναι τρία χρόνια στην ομάδα.
Την περασμένη σεζόν ξεκίνησαν άσχημα και φέτος έκλεισαν το πρωτάθλημα δεύτεροι.
Όλοι ξαφνικά έλεγαν ότι η Άρσεναλ είναι έτοιμη να κερδίσει τον τίτλο, όμως στο πιο κρίσιμο κομμάτι του πρωταθλήματος κατέρρευσαν επειδή δεν είχαν αυτή την εμπειρία
Αλλά η διαδικασία τους ήταν μια τέλεια μετάβαση. Βήμα-βήμα προς τα εμπρός, μετά πιο πάνω και ξανά παραπάνω και το ανώτερο χάθηκε απλά από κάποια.
Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο.
Οπότε, αν θέλουμε να πούμε ότι ήταν μια κακή χρονιά, τότε ναι, ήταν μια κακή χρονιά ως αποτέλεσμα για την ΠΑΟΚ.
Αν το δεις από την άποψη ότι αλλάξαμε τόσα και πήγαμε στο να έχουμε πολλούς νέους παίκτες, τότε ήταν μια φυσιολογική σεζόν για μια ομάδα που άρχισε να αποκαλύπτει το πρόσωπό της.
Και επειδή με ρώτησες αν το φρεσκάρισμα είχε αποφασιστεί καλοκαίρι ή αν ήρθε αναγκαστικά, στο ξαναλέω, αυτή ήταν η απόφαση: να φρεσκάρουμε την ομάδα.
Έχουμε νέους με ταλέντο, όπως ο Τζήμας. Πρέπει να βρούμε τον τρόπο να του ανοίξουμε την πόρτα και να αρχίσει να παίζει.
Αν έχεις δύο επιθετικούς που είναι κορυφαίοι, μετά η κορυφή για αυτόν γίνεται πιο δύσκολη.
Μην πιστεύεις ότι ένας παίκτης, ένα παιδί 17 ετών θα μπει για να αλλάξει όλες τις καταστάσεις.
Όχι, αυτή τη στιγμή ο Τζήμας χρειάζεται τον ΠΑΟΚ.
Ίσως σε δυο χρόνια, αν δουλέψει και φτάσει πιο ψηλά, να τον χρειάζεται ο ΠΑΟΚ, τώρα όμως αυτός χρειάζεται την ομάδα
Πρέπει απλώς να μάθει, να μάθει, να μάθει, να αποκτήσει εμπειρία.
Την ίδια συγκέντρωση θέλω να έχει και ο Κωνσταντέλιας. Είναι πολύ καλός παίκτης, είναι πλέον βασικός παίκτης στην ομάδα μας.
Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη δεύτερη φάση του ξεκίνηματός του. Το πρώτο ήταν αυτό στο οποίο μπήκε με πλήρη ενθουσιασμό, με φουλ αυτοπεποίθηση, πολύ συγκεντρωμένος και έπαιζε τέλεια.
Το δεύτερο μέρος ξεκινά τώρα για τον Κωνσταντέλια και είναι αυτό που θα τον καθορίσει
Το μυαλό του είναι γεμάτο, γιατί ακούει πολλούς γύρω του, θέλει-δεν θέλει. Επίσης, είναι γεμάτο από τα παιχνίδια που έπαιξε και είδε πότε μπορεί να λύσει μόνος του προβλήματα και πότε μπορεί να πάρει στην πλάτη του την ομάδα.
Αυτά πρέπει να τα ισορροπήσει, γιατί η απόδοσή του από εδώ και πέρα δεν θα είναι ίδια με την αρχή.
Τότε ήταν φρέσκος με ένα μυαλό που απλά του έλεγε "παίξε", ενώ τώρα ο εγκέφαλος είναι λίγο πιο βαρύς, γεμάτος με πολλές πληροφορίες από πολλούς, ακόμη και από εμένα
Να του λέμε "κάνε το ένα, κάνε το άλλο, γιατί το έκανες αυτό, γιατί δεν το κάνεις αυτό, γιατί δεν παίζεις σαν να ήμουν εγώ".
Το πιο σημαντικό είναι να κρατήσει τον χαρακτήρα του γιατί στο τέλος αυτό θα κάνει τη διαφορά μεταξύ του σταθερού ταλαντούχου παίκτη και του παίκτη κορυφαίου επιπέδου.
Είναι ακόμα παιδί, είναι γνήσιος, αλλά πρέπει να καταλάβει αυτή την κατάσταση και αυτή είναι η φυσιολογική διαδικασία για να μεγαλώσει ένας παίκτης.
Ο Τζόλης την πρώτη μέρα της προπόνησης ήρθε να μου πει να τον βοηθήσω να φύγει
Δεν πιστεύω σε τέτοια πράγματα. Ο παίκτης στα 19 έχει το δικαίωμα να πάει και να πει στον προπονητή ότι πρέπει να είναι συγκεντρωμένος μόνο σε ένα πράγμα, να παίζει σωστά σε μια ομάδα και αυτός να βελτιώνει τη νοοτροπία του νικητή.
Μόνο αυτό, το γήπεδο είναι ο καθρέφτης σου.
Παίξε, δούλεψε, δώσε όσα μπορείς και άσε τους άλλους να έρθουν να μιλήσουν για εσένα, παίξε μπάλα κι άσε τον μάνατζέρ να ασχολείται με τα υπόλοιπα.
Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που εκτιμώ τον Κωνσταντέλια, ποτέ δεν είπε ότι θέλει να πάει κάπου ή το όνειρό του είναι να φύγει, ποτέ
Είναι εκεί για να παίξει για τον ΠΑΟΚ και πρέπει να μάθει αυτό που σου είπα πριν, γιατί έτσι θα χτίσει και την νοοτροπία του.
Πιστεύω ότι αν υπάρχει ένα αρνητικό σημείο για τους Έλληνες παίκτες δεν είναι το ταλέντο, δεν είναι η σωματική ικανότητα, δεν είναι η επιθετικότητα, αλλά η νοοτροπία.
Οι Έλληνες δεν είναι προετοιμασμένοι να είναι μέρος μιας ομάδας, δεν είναι έτοιμοι να δώσουν στην ομάδα, είναι περισσότερο για τον εαυτό τους
Και αυτό, πιστεύω ότι υπάρχει και στην Ρουμανία. Μπορούμε να βρούμε το πολύ εύκολο, αυτή τη νοοτροπία.
Έχει να κάνει με την εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση του λαού μας, των ανθρώπων, των φτωχών.
Βλέπουν στα παιδιά τους τη δυνατότητα να ξεφύγουν από μια κακή κατάσταση και έτσι τους μαθαίνουν να είναι μόνο για τον εαυτό τους.
Το ποδόσφαιρο είναι κάτι διαφορετικό. Αν θέλεις να κερδίσεις, πρέπει να αφήσεις το εγώ να φύγει από εσένα.
Και να είσαι μέλος της ομάδας και να έχεις υπομονή, γιατί μπορεί να μην παίξεις ένα παιχνίδι, δύο παιχνίδια, δέκα παιχνίδια, έξι μήνες, αλλά σε μια στιγμή θα έφτανες μια ευκαιρία και πρέπει να είσαι έτοιμος να την εκμεταλλευτείς.
Αλλά οι Έλληνες, δεν το κάνουν αυτό, τα παρατάνε πολύ εύκολα και έτσι αυτό δημιουργεί προβλήματα.
Και έχω ένα παράδειγμα για το οποίο μπορώ να μιλήσω πολύ ανοιχτά γιατί το νιώθω σωστό: Ο Μιχαηλίδης.
Αρχίζω να τον βάζω ως βασικό παίκτη. Ήρθε μετά τον τραυματισμό του, είχαμε μια συζήτηση, νιωθε ότι δεν χρησιμοποιείται. Έριξε την προσοχή του γενικά.
Υπήρξε η δυνατότητα να πάει κάπου δανεικός, να πάρει πάλι τα πάνω του, να αγωνιστεί σε διαφορετικό περιβάλλον, να δουλέψει και να δείξει πράγματα.
Ακόμα και να μην έπαιζε ούτε παιχνίδι, θα είχε βγει από τη ζώνη άνεσής του, θα είχε δοκιμάσει τις δυνάμεις του.
Ο Μιχαηλίδης δεν ήθελε να πάει, προτιμούσε να μείνει. "Δεν πάω, μένω. Κι αν παίξω στη δεύτερη ομάδα, πολύ καλά, αν δεν παίξω, δεν παίζω, αλλά θα είμαι εδώ. Δεν πάω αν δεν ξέρω 100% ότι θα παίξω".
Και σε ρωτάω εγώ τώρα: Ποιος θα εγγυηθεί τη θέση σε έναν παίκτη; Υπάρχει τέτοια ομάδα;
Ο Μιχαηλίδης δεν ήθελε, τα παράτησε, είναι ένα παράδειγμα και είναι ένας ταλαντούχος παίκτης
Αυτοί οι παίκτες πρέπει να έχουν όρεξη, πείσμα, να θέλουν να βελτιωθούν, να αγωνίζονται, να παλεύουν σε κάθε στιγμή για τον εαυτό τους, για την ομάδα που αντιμετωπίζει δυσκολία.
Αυτό είναι το σωστό, αυτό θα σε κάνει παίκτη.
Να τελειώνουμε και με αυτό που λένε ότι μόνο εγώ μιλάω για τον ΠΑΟΚ; Και θα σου πω και για την Τρίπολη, επειδή μου είπες ότι μας πήρε ο ύπνος.
Δεν θα σου κρυφτώ, θα απαντήσω σε όλα, πολύ ειλικρινά, όπως έκανα πάντα.
Ακόμα κι αν οι άνθρωποι νομίζουν ότι είμαι τρελός, απλά λέω την πραγματικότητα και δεν με νοιάζει.
Δεν νιώθω μόνος στον ΠΑΟΚ
Πρώτα από όλα γιατί περιβάλλομαι από άτομα που αγαπώ και με αγαπούν και δεύτερον, γιατί κατά τη γνώμη μου είναι φυσιολογικό να είμαι πάντα μπροστά εγώ.
Είμαι προπονητής με ενέργεια και ο άνθρωπος που παίρνεις τις αποφάσεις, ποιος θα μπορούσε να εκφράσει καλύτερα τα συναισθήματα μιας ομάδας, ενός συλλόγου;
Ή ποιος θα μπορούσε να έχει πολύ πιο ισχυρή, πολύ μεγαλύτερη δύναμη από τον προπονητή;
Ειδικά από μένα, που λόγω χαρακτήρα γνωρίζουν όλοι ότι μιλάω, δεν μασάω τα λόγια μου και λέω πάντα όσα νιώθω. Επίσης, είμαι υποχρεωμένος να το κάνω αυτό.
Είμαι υποχρεωμένος να προστατεύσω την ομάδα, να πάω να πω την αλήθεια και να θυμάμαι τα πάντα.
Μερικές φορές ο κόσμος θέλει απλώς να βλέπει τις αρνητικές δηλώσεις και να με φέρνει σε άσχημη θέση, αλλά δεν με νοιάζει τι λένε
Η δική μου ομάδα μετά το παιχνίδι με την Ολυμπιακό πόσταρε ότι παίξαμε καλά, το θυμάσαι; Μιλάω για το 0-0 στην Τούμπα. Εγώ τι είπα; Ότι ήμασταν εγωιστές και κάναμε όσα δεν έπρεπε να κάνουμε.
Και στον πρώτο γύρο με την ΑΕΚ εκτός χάσαμε και τι είπα; Ότι Αυτό ήταν το χειρότερο παιχνίδι μας.
Μετά τον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ τι είπα; Δεν μας άξιζε να κερδίσουμε αυτό το παιχνίδι γιατί δεν είχαμε το κουράγιο να κερδίσουμε τους άλλους.
Το παιχνίδι χάθηκε από εμάς και βγήκα και το είπα, επικρίνω την ομάδα μου όταν πρέπει να το κάνω.
Πάμε τώρα σε αυτή την ιστορία με τον Αστέρα.
Ένιωσα πολύ άσχημα. Στο 83' και στο 85' χάσαμε τις φάσεις να γίνει το ματς 0-3 και τρώμε δυο γκολ.
Και δεν λειτουργεί το VAR , δεν υπάρχει replay και δεν ασχολούμαστε.
Η μεγάλη μας απογοήτευση στην Τρίπολη ήταν ότι δεχθήκαμε το γκολ και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει ότι ήταν οφσάιντ, καθώς ήμασταν θυμωμένοι με τους εαυτούς μας και αυτό ισχύει και για εμένα
Την επόμενη μέρα αναλύω το παιχνίδι από την κάμερά μας που είναι από διαφορετικό σημείο, όχι στη γραμμή και δεν φαίνεται τίποτα στην περιβόητη φάση.
Και ήμουν συγκεντρωμένος, πώς ο Μπράντον έχασε την μπάλα εκεί, πώς ο Μπίσεσβαρ δεν πήρε αυτός την μπάλα, γιατί ο άλλος δεν σταμάτησε τη σέντρα του αντιπάλου, γιατί το ένα, γιατί το άλλο.
Και έλεγα εγώ, τα έχωνα κανονικά στους παίκτες. Θέλαμε τόσο πολύ να επιστρέψουμε στην διεκδίκηση, το πιστεύαμε και ήταν τεράστια η απογοήτευση.
Μπορώ λοιπόν να σου το πω, χωρίς να προστατεύσω κανέναν ή ακόμα και τον εαυτό μου, σοκαριστήκαμε και δεν μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα όταν το καταλάβαμε ξαφνικά δύο μέρες μετά το ματς.
Και θα σου πω επίσης ότι ένας οπαδός ήταν που ανακάλυψε ότι ήταν οφσάιντ και δημοσίευσε αυτή την εικόνα, από αυτόν ξεκίνησε
Αλλά όχι, δεν νιώθω καθόλου μόνος. Νιώθω όμως ότι είμαστε μόνοι απέναντι στους άλλους διεκδικητές.
Αυτό είναι διαφορετικό.
Γκρίνιαζαν πολλές φορές που έβλεπαν τον Βιεϊρίνια ή τον Μπίσεσβαρ να παίζουν; Και ποιος να παίξει;
Ρωτήστε τους, ποιος να παίξει, ποιος να παίξει τις στιγμές που πρέπει κάτι να γίνει, ποιος να παίξει για να αλλάξει κάτι;
Ποιος άλλος εκείνη τη στιγμή θα άλλαζε πράγματα στην ομάδα μας από όσους είχαμε στο ρόστερ;
Κοίτα θα σου το πω όπως το νιώθω: μάλλον ως προπονητής ανέβασα πάρα πολύ το επίπεδο στον ΠΑΟΚ και τις προσδοκίες
Θέλει ή δεν θέλει ο κόσμος έναν προπονητή, υπάρχει ιδιοκτήτης και είναι ο κύριος Σαββίδης λόγω του οποίου ο ΠΑΟΚ έφτασε πάλι ψηλά.
Στο ποδόσφαιρο έχεις σκαμπανεβάσματα, αλλά ο ΠΑΟΚ έγινε μια από τις πιο δυνατές ομάδες στην Ελλάδα κι εγώ ως προπονητής έγραψα την ιστορία μου στην ομάδα και κατακτήσαμε και τίτλους.
Όμως η δουλειά μας είναι γεμάτη πάθος και συγκέντρωση και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο. Μερικές φορές μπορεί να κάνουμε λάθη, μερικές φορές καταλαβαίνουμε πολύ καλά την πραγματικότητα, μερικές φορές όχι.
Είμαι εδώ και για να ακούσω οτιδήποτε, αλλά στο τέλος υπάρχουν δύο τρόποι για μια ομάδα.
Αποφασίζει κανείς να την ξαναφτιάξει, να έχει υπομονή και να κινηθεί σωστά, προσπαθώντας να δώσει τα πάντα και να πάρει το καλύτερο.
Ο άλλος τρόπος είναι να επενδύσεις σε παίκτες με τεράστια εμπειρία, πάρα πολλά χρήματα και να δημιουργήσεις μια ομάδα, αλλά ακόμα και αυτή δεν θα είναι αμέσως έτοιμη να κερδίζει. Για έναν απλό λόγο: Και οι άλλες ομάδες προσπαθούν να το κάνουν αυτό.
Αποφασίσαμε λοιπόν, να πάμε στον πρώτο δρόμο και να επενδύσουμε σε νεότερους, αυτή είναι η ιστορία του ΠΑΟΚ των τελευταίων μηνών
Πήγαμε δυνατά να παίξουμε τον τέταρτο τελικό μας σε τόσο λίγες σεζόν και χάσαμε εξαιτίας μας, γιατί δεν είχαμε το κουράγιο να κερδίσουμε, θέλαμε ποιότητα!
Η ποιότητα σημαίνει πολλά, σημαίνει τεχνική, σημαίνει νοοτροπία, σημαίνει γνώση για να κερδίσεις, σημαίνει γνώση για να αντιμετωπίσεις την πίεση, σημαίνει πάρα πολλές καταστάσεις
Και όλα αυτά, θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Όλα θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Γιατί λέγεται αυτό;
Τι είπε ο Γκουαρδιόλα; Όταν είσαι σε μια ομάδα που έχει στην ιστορία τη γνώση της νίκης, είναι πολύ πιο εύκολο, γιατί είναι κάτι που έρχεται από το παρελθόν και αυτό μεταδίδεται στους νέους.
Σκοτώνουν, αναπνέουν.
Αυτό είναι πολύ πιο δύσκολο για μια ομάδα που χτίζεται, είναι δύσκολο να μάθει να κερδίζει και το χρειάζεται τόσο πολύ.
Το έλεγε πριν από δύο χρόνια όταν έχασαν τον τελικό του Champions League. "Ποτέ δεν κερδίσαμε Champions League ως Σίτι και έχουμε να αντιμετωπίσουμε ομάδες που κέρδισαν πολλές φορές. Πρέπει λοιπόν να έχουμε αυτην την εμμονή και να προσπαθήσουμε να είμαστε απασχολημένοι με αυτή".
Είναι έτσι, δεν μπορείς να αλλάξεις την πραγματικότητα.
Ποτέ δεν κάναμε βήματα πίσω. Όλη την ώρα, όπου κι αν πήγαμε, όπου κι αν βρεθήκαμε, είτε στην Τούμπα ή μακριά από αυτή, προσπαθούσαμε να πάμε για να πατήσουμε, να κυριαρχήσουμε στα παιχνίδια. Να χτίσουμε στα ματς.
Αυτό σημαίνει νοοτροπία, αυτό σημαίνει δουλειά, αυτό σημαίνει ότι η δέσμευση κάθε παίκτη είναι στο 100% για την ομάδα του, ότι αυτά τα αγόρια μερικές φορές ξεπερνούν τα όριά τους
Έχουμε όμως απέναντί μας σε κάθε αγώνα και μια άλλη ομάδα με την ποιότητά της, με τη νοοτροπία της, με την ορμή της.
Συμβαίνει, δεν είναι τραγωδία. Μπορούμε να μεταμορφώσουμε κάτι σε τραγωδία με μια κακή απόδοση, αλλά εκείνη τη στιγμή πληγώνουμε πάρα πολύ τον εαυτό μας και δημιουργούμε προβλήματα και για το μέλλον.
Πρέπει να αναλύσουμε πολύ δίκαια και πολύ σωστά την πλήρη εικόνα.
Και για αυτό τα λέω πρώτη φορά όλα τόσο αναλυτικά εδώ που καθόμαστε...
Γνωρίζω επίσης ότι λέγεται πως ο ΠΑΟΚ δεν πρόλαβε να πάρει σερί τίτλους.
Πρώτα απ' όλα η μεγαλύτερη επιτυχία του κυρίου Σαββίδη είναι ότι έφτιαξε ένα υγιές κλάμπ, σβήνοντας χρέη και κάθε άλλο πρόβλημα που υπήρχε από το παρελθόν.
Πάμε παρακάτω. Σε ρώτησα τα πρωταθλήματα των ομάδων. Ο Ολυμπιακός έχει 47, ο Παναθηναϊκός 20 και η ΑΕΚ 13.
Πάω στα γήπεδά τους, διαβάζω τους αριθμούς, τα ονόματα, τα χρόνια και είναι τόσα πολλά. Κι ο ΠΑΟΚ έχει τρία πρωταθλήματα.
Δεν είναι εύκολος ο δρόμος να αρχίσεις να κατακτάς. Θα δούμε τη Νιούκαστλ πχ, την αγόρασε ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας και την έκαναν από τότε πρωταθλήτρια.
Ακόμη λένε, για να δούμε...
Επίσης, επιμένω και ας λένε ό,τι θέλουν, δεν πήραμε ένα πρωτάθλημα, πήραμε δυο!
Και το ξέρουν όλοι και δεν είναι καθόλου εντάξει το να το περνάνε στο ντούκου, γατί ήταν τίτλος, μέσα στο γήπεδο, και ακολούθησε ένα αήττητο ντάμπλ.
Αυτές οι επιτροπές, αυτή η στρατηγική, γιατί το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι συγκεκριμένο είναι αυτό που εμπλέκονται πολιτικοί, εμπλέκονται άνθρωποι.
Ποιος ο λόγος να είσαι Υπουργός και να ασχολείσαι με ποδοσφαιρικές διοργανώσεις;
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα δεν υπάρχουν αυτά, απλά δεν υπάρχουν. Οπότε στην Ελλάδα είναι ένας πόλεμος από όλες τις απόψεις και όχι μόνο μέσα στο γήπεδο.
Συνεπώς για να αντέξεις πρέπει να φτιάχνεις μια όσο γίνεται δυνατή ομάδα και ο ΠΑΟΚ το έκανε και οφείλεται στον κύριο Σαββίδη
Δεν μπορείς να κερδίζεις συνέχεια, υπάρχουν και άλλες πτυχές. Σου είπα υπάρχει και το μομέντουμ και οκ τον τελευταίο χρόνο δεν ήταν για εμάς το καλύτερο που περίμενε ο κόσμος, αλλά ανέλυσα πλήρως την πραγματικότητα και την ακριβή κατάστασή μας.
Θα δούμε τι θα γίνει την επόμενη σεζόν.
Θυμάσαι όταν η Λέστερ κέρδισε τον τίτλο στην Αγγλία; Μίλησα τότε με κάποιον ψυχολόγο ποδοσφαίρου στην Ιταλία και του είπα ότι είναι πολύ περίεργο για μένα να καταλάβω πώς η Λέστερ κέρδισε αυτόν τον τίτλο. Τι έκανε;
Και μου είπε "εντάξει, μέρος της επιτυχίας ήταν ότι η μια νίκη έφερνε την άλλη και εκτίναζαν την ψυχολογία τους. Όμως έπαιξε ρόλο και το μομέντουμ. Εκείνη τη χρονιά όλες οι καλές ομάδες και οι ισχυρές ομάδες του αγγλικού ποδοσφαίρου είχαν προβλήματα και πέρασαν αυτά τα προβλήματα και τελικά η Λέστερ κατέκτησε τον τίτλο".
Το ποδόσφαιρο είναι επίσης ένας κόσμος στον οποίο μετράει η δυναμική.
Φέτος η πιο δυνατή ομάδα στην Ελλάδα φάνηκε η ΑΕΚ
Γιατί πήραν πολλούς παίκτες με ποιότητα; Λόγω του γηπέδου; Λόγω της θετικής ενέργειας να πάνε να παίξουν στο γήπεδό τους και να έχουν αυτή την ατμόσφαιρα;
Επειδή είχαν αυτή τη δύναμη, όλα να είναι τέλεια για αυτούς μέσα και έξω από το γήπεδο;
Ήταν η πιο δυνατή ομάδα και στο τέλος τους αξίζαν οι τίτλοι. Ίσως του χρόνου να μην είναι το ίδιο όμως...
Ο ΠΑΟΚ ίσως δεν ήξερε να διαχειριστεί την κατάσταση μετά την σεζόν του ντάμπλ
Ήταν μια πραγματικά πολύ ανταγωνιστική και πολύ δυνατή ομάδα. Ίσως δεν ήξεραν πως να γίνει αυτό και βήμα- βήμα κατεβήκαμε.
Αλλά γιατί να μην θυμόμαστε την περασμένη σεζόν; Ήταν μια πολύ σημαντική σεζόν. Με αυτόν τον προημιτελικό στην Ευρώπη παίξαμε συνολικά 59 παιχνίδια σε μια σεζόν, μόνο δυο-τρεις ομάδες στην Ευρώπη το έκαναν.
Η Λίβερπουλ έδωσε τρία περισσότερα...
Θέλω να πω κάτι για τους δημοσιογράφους.
Στην Ελλάδα είναι πιο θετικοί στο να αναλύσουν και να κάνουν και κάποια καλά σχόλια, να εμβαθύνουν στο άθλημα, συγκριτικά με τους Ρουμάνους που ενδιαφέρονται περισσότερο για κουτσομπολιά
Είναι τεράστια η διαφορά, οι αναλύσεις των αγώνων στην Ελλάδα είναι πολύ πιο υψηλού επιπέδου απ' ότι στην πατρίδα μου.
Στην Ρουμανία νοιάζονται ποιος χτύπησε ποιον, γιατί ο διαιτητής δεν έδωσε μια φάση, γιατί ο προπονητής έβγαλε έναν παίκτη.
Στην Ελλάδα ακόμη κι αν υπάρχουν απόψεις που δεν συμφωνώ μαζί τους, τουλάχιστον προέρχονται από αναλύσεις και επιχειρήματα.
Από την πλευρά μου, πρέπει να σου εκφράσω την εκτίμησή μου για όλο αυτό. Τις ημέρες που συζητούσαμε για να έρθεις, έβλεπα και εγώ τα sites.
Κυκλοφόρησαν πολλές φήμες για τον Ολυμπιακό.
Όχι δεν μίλησα, κανείς άνθρωπος δεν με ενόχλησε για να πάω στον Ολυμπιακό
Δεν ξέρω πραγματικά από που προέκυψε δεν γνωρίζω και δεν θέλω να λέω ψέματα.
Με ενημέρωσαν φίλοι μου και μου είπαν ότι κυκλοφορεί σαν φήμη στην Ελλάδα, αλλά ούτε γνωρίζω κάτι, ούτε κάποιος επικοινώνησε μαζί μου.
Όσο για τις άλλες ομάδες, δεν θέλω να μιλάω. Με ενδιαφέρει πάντα η ομάδα στην οποία βρίσκομαι εγώ.
Θα σου πω όμως κάτι άλλο. Το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πολύ δύσκολο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τεράστιες δυνατότητες και θέλω να έχει καλύτερες επιδόσεις στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα των ελληνικών ομάδων είναι ότι δεν καταλαβαίνουμε πως το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει τα τελευταία δέκα χρόνια.
Οι ευρωπαϊκές διοργανώσεις για εμάς έχουν γίνει πιο δύσκολες, γιατί αντιμετωπίζουμε από τους πρώτους γύρους ομάδες που είναι ήδη προετοιμασμένες χωρίς αλλαγές στα ρόστερ και στην Ελλάδα κάθε ομάδα στο τέλος της σεζόν αλλάζει πολύ και μπαίνει πάντα χωρίς να είναι προετοιμασμένη
Πολύ συχνά βγαίνουν από τον πρώτο γύρο έξω. Κοιτάξτε το παράδειγμα της περσινής χρονιάς, ο ΠΑΟ, ο Άρης, ο Παναθηναϊκός. Η ΑΕΚ δεν έπαιζε, ο Ολυμπιακός δεν έκανε νίκη.
Το ελληνικό πρωτάθλημα δεν πρέπει να έχει αυτή την υποχρέωση, αλλά αυτόν τον στόχο, για να γίνει καλύτερο στην Ευρώπη, γιατί πραγματικά είναι πιο δύσκολο πρωτάθλημα απ ότι δείχνει.
Τα play-offs κάνουν την Super League ίσως ένα από τα δυσκολότερα πρωταθλήματα στην Ευρώπη
Δεν λέω ότι έχει καλύτερη ποιότητα από Γαλλία, Αγγλία ή άλλα, aλλά είναι πολύ δύσκολο, γιατί σε αυτά τα τελευταία δέκα ματς υπάρχουν πέντε ομάδες που ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να πάρουν αποτέλεσμα η μια από την άλλη.
Νιώθω ότι η εθνική Ελλάδας είναι λίγο πολύ η εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να είναι πολύ καλύτερη από ό,τι είναι τώρα. Κέρδισε το 2004 το Euro, το 2014 έκανε ένα πολύ καλό Παγκόσμιο Κύπελλο. Γιατί;
Γιατί κάποιος τους έκανε ομάδα και τους ένωσε, υους έκανε να ξεχάσουν τα κλάμπ που ανήκουν.
Δεν μου αρέσει να είμαι ομοσπονδιακός, προτιμώ να είμαι κάθε μέρα στο γήπεδο
Ως προπονητής της εθνικής ομάδας έχεις πολύ λίγες δυνατότητες να δουλέψεις και να δώσεις στους παίκτες σου τη νοοτροπία, την οργάνωση.
Επίσης πηγαίνεις στα γήπεδα απλώς για να δεις, να παρακολουθήσεις, να κανεις ταξίδια για παιχνίδια χωρίς να είσαι σε δράση.
Κερδίζω για τον εαυτό μου τη δυνατότητα να λέω αυτό που πιστεύω, να είμαι ειλικρινής, να μην νοιάζομαι για κανέναν.
Φυσιολογικό είναι που θέλω να υποστηρίξω τους παίκτες μου, φυσιολογικό ότι θέλω να τους προστατεύσω, φυσιολογικό ότι θέλω να τους έχω στις καλύτερη κατάσταση και να γνωρίζω τους πάντες, γιατί είμαι εκεί μαζί τους μέρα με τη μέρα.
Οπότε είναι προφανές ότι θέλω να βλέπουν πως είμαι εκεί για αυτούς, να το ξέρουν καλά και να δίνουν τα πάντα για την ομάδα!
Η κουβέντα μου μαζί τους είναι διαφορετική. Τώρα στην Ελλάδα παίρνουν τα πάντα και τα κάνουν όπως συμφέρει τον καθένα.
Ας ξεκαθαρίσω κάποια εδώ μαζί σου. Πρώτα απ' όλα για το περιβόητο περί Χίτλερ, Ναζί κλπ.
Θα εξηγήσω άλλη μια φορά τι είπα και δεν αισθάνομαι καθόλου άσχημα για αυτό. Είπα ότι μας έκλεψαν τον τίτλο, έναν τίτλο που κατακτήσαμε δίκαιο στο γήπεδο την σεζόν 2017-18.
Είπα ότι στην ιστορία του αθλητισμού τέτοια σκηνικά μόνο στην περίοδο του Χίτλερ συνέβαιναν, που έπαιρναν το μετάλλιο από τους νικητές και το έδιναν όπου ήθελαν
Αυτό είπα και τίποτ' άλλο, σε ένα γεγονός αναφέρθηκα, δεν έμπλεξα χώρες και ό,τι βγήκε και έλεγε ο καθένας.
Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η απογοήτευση να παλεύεις έναν χρόνο και να στο στερούν;
Ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να έχει καλή καριέρα 10-15 χρόνια. Μπορεί κάθε χρόνο να πάρει πρωτάθλημα; Πόσους τίτλους θα κερδίσει;
Για κάποια από εκείνα τα παιδιά μπορεί να ήταν ο μόνος τίτλος και τους τον πήραν. Είναι σαν την ιστορία με τον τελικό του Κυπέλλου από πέρυσι, λίγο διαφορετική, αλλά είναι παρόμοια κατάσταση.
Τώρα αν με ρωτήσεις αν έχω μετανιώσει για κάτι, υπάρχει μόνο μια ιστορία και θα στην πω. Λυπάμαι για αυτό που έκανα τότε και είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα το κάνω ποτέ ξανά.
Μετά από ένα παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό, πριν πάμε στην Μασσαλία κι ενώ ήμασταν 16 ματς αήττητοι, χάσαμε 2- 1.
Άρχισαν να με βρίζουν οι οπαδοί και τους έκανα με το χέρι νόημα ότι θα βγουν 4οι ή 5οι και η ζωή μου έδωσε ένα μάθημα από αυτό
Αρχίσαμε να χάνουμε βαθμούς γιατί ασχολούμασταν με την ευρωπαϊκή διοργάνωση. Αντέξαμε ως τον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό και μετά τέλος.
Πήγαμε να παλέψουμε με τον Παναθηναϊκό στα play-offs ποιος θα βγει πιο ψηλά στην βαθμολογία και την πατήσαμε.
Τιμωρήθηκα και το λέω...
Έτσι είναι ο άνθρωπος, θα 'χει και αντιδράσεις, άλλες φορές θα προσπαθήσει να ασκήσει και πίεση.
Πρέπει να σέβομαι πάντα τη δουλειά των άλλων και το κάνω, όμως δεν μετανιώνω για όσα έχω πει, για τίποτα
Για τα Γιάννενα είπα τι μας έκανε ο διαιτητής, είπα ψέματα; Είπα ότι "μας γά...σε". Όπως στην Ελλάδα η λέξη "μαλάκας" λέγεται συνέχεια, η έκφραση "fuck" είναι το ίδιο στο εξωτερικό.
Ακούγεται αρνητική, αλλά είναι καθημερινή σε όλο τον κόσμο, είναι μέρος του λεξιλογίου. Βλέπεις ταινίες και το ακους συνέχεια, στην καθημερινότητα, δεν το θεωρώ τόσο βαρύ.
Τώρα για τον ύπνο. Ήταν στο Κύπελλο στην Λαμία. Κερδίζαμε 0- 5 κι αρχίζουν να μας κλωτσάνε. Δεν ήταν συγκεντρωμένοι στο να παίξουν και κάποιοι από τους παίκτες τους λόγω απογοήτευσης άρχισαν το ξύλο.
Εκείνη τη στιγμή τρελάθηκα και επιτέθηκα σε αυτόν που κλωτσούσε τον Ελ Καντουρί. Ο Ομάρ θύμωσε, φοβόμουν ότι μπορεί να πάρουμε κόκκινη κάρτα σε μια σκληρή αντίδραση από τους παίκτες μας και για τον κόσμο από πίσω που έβριζε.
Αρχίζουν όλοι στην εξέδρα να μου επιτίθενται. Ήταν το τέλος του παιχνιδιού.
Ε, τους έδειξα το ρολόι μου και τους είπα "άντε τώρα ώρα για ύπνο" και έκανα και την κίνηση να κοιμηθούν...
Στην έδρα του Άρη μου πέταξαν ένα γεμάτο μπουκάλι νερό. Το πήρα, έκανα προσποίηση ότι θα το επιστρέψω.
Το νερό είχε χυθεί όλο, δεν το πέταξα πίσω, το άφησα να πέσει πίσω από την πλάτη μου.
Δεν είμαι τόσο ηλίθιος να πετάξω το μπουκάλι, πίστεψέ με, ξέρω πολύ καλά τι κάνω
Στο ματς με τον Ιωνικό μπήκα μπροστά στην κάμερα και ζήτησα κόκκινη κάρτα για τον Ρομαό.
Πήγα στην κάμερα γιατί γνώριζα ότι θα ήταν κάτι πολύ πιο ισχυρό σε σύγκριση με το να πω κάτι στην συνέντευξη Τύπου, που θα έλεγαν πάλι ότι μιλάμε για τον διαιτητή.
Στο ματς με την Λιβαδειά ο διαιτητής επέμενε να δώσει πέναλτι κι ας μην ήταν, το έδωσε και μετά έλεγε "ήταν λάθος μου".
Για τον Παναθηναϊκό είπα ότι στην έδρα του έχει πάρει βαθμούς από το VAR, είναι αλήθεια.
Για τον ΠΑΟΚ σου τα είπα αναλυτικά, αλλά στην σεζόν που έφυγε, όλα ήταν για τον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ, η οποία επαναλαμβάνω άξιζε όσα κέρδισε
Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ένα πράγμα θυμάμαι καλά, από την παιδική μου ηλικία: Ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο, ποδόσφαιρο.
Όσο γνωρίζω τον εαυτό μου, αυτό θυμάμαι, να ανησυχώ για τη μπάλα ως παιχνίδι και να ανησυχώ για τον πατέρα μου, επειδή είχαμε πολύ ισχυρή σχέση.
Ήξερα ότι ο πατέρας μου έλειπε για να δώσει ποδοσφαιρικά παιχνίδια και μου έλειπε πολύ.
Κάθε φορά που είχε ένα ματς της ομάδας του στην τηλεόραση, καθόμουν με τη γιαγιά μου και τη μητέρα μου, μου έλεγαν ότι ο πατέρας σου είναι στην τηλεόραση και έτσι παρακολουθούσα το παιχνίδι για 90 λεπτά, χωρίς να καταλαβαίνω το ποδόσφαιρο, απλά να τον ανακαλύψω στην οθόνη
Το άλλο που θυμάμαι είναι ότι τότε, ιδιαίτερα στη Ρουμανία, δεν είχαμε πολλά παιχνίδια να παίξουμε σαν παιδιά.
Είχα την τύχη να έχω τον πατέρα μου, ο οποίος μου είχε φέρει κανονικότατη μπάλα και έτσι όλα τα παιδιά που κάναμε παρέα ήταν ξετρελαμένα.
Υπήρχαν παιδιά μεγαλύτερα που με έβαζαν να παίξω μαζί τους επειδή είχα αυτήν τη μπάλα, αλλά ήμουν ευγενικό και καλό παιδί, δεν έπαιρνα την μπάλα να φύγω όταν τσακωνόμουν ή θύμωνα.
Και όταν ο πατέρας μου ερχόταν σπίτι, παίζαμε ένας εναντίον ενός, με τέρμα τις πόρτες, αλλά ποτέ δεν με άφηνε να κερδίσω κι ας ήμουν τριών-τεσσάρων ετών
Η μητέρα μου θύμωνε μαζί του...
Μικρός πίστευα πολύ στον Άγιο Βασίλη. Μέχρι τα οκτώ μου χρόνια ήμουν έτοιμος να πλακωθώ με όλους που μου έλεγαν ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης και ότι ο Άγιος Βασίλης είναι ο πατέρας σου ή οι γονείς σου.
Μετά ήρθε η περίοδος που η Ρουμανία άρχισε να είναι πιο δύσκολη σαν χώρα και ειδικά μετά τον σεισμό του 1977.
Η κατάσταση βάρυνε πολύ την εποχή που ο Πρόεδρος της Ρουμανίας κατάλαβε ότι ο κόσμος δεν μπορούσε να δεχτεί τα πάντα.
Αρχίζαμε να μην έχουμε ρεύμα για 2-3 ώρες το απόγευμα, μέναμε χωρίς φώτα, τα εστιατόρια άρχισαν να κλείνουν στις 21:30, μετά αρχίσαμε να έχουμε τηλεόραση μόνο για δύο ώρες την ημέρα και σε αυτές τις δύο ώρες υπήρχε απλώς μια πολιτική εκπομπή
Θυμάμαι πολύ καλά την εποχή που γινόταν το Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986 και δεν μεταδίδαμε τους αγώνες και τρέχαμε στους ανθρώπους από το Βουκουρέστι να φτιάξουν κεραίες για να πιάσουμε τη βουλγαρική τηλεόραση.
Πάντως, λόγω όλων αυτών των ιστοριών, το ποδόσφαιρο στη Ρουμανία έγινε πολύ μεγαλύτερο.
Ακριβώς επειδή δεν μεταδίδονταν οι αγώνες, οι άνθρωποι τρελαίνονταν να πηγαίνουν στο γήπεδο και κάθε στάδιο ήταν γεμάτο και είχε τεράστιο πάθος για το ποδόσφαιρο.
Αυτό το πάθος για το ποδόσφαιρο δεν έφυγε ποτέ από εμένα.
Μέχρι τα 11 ο πατέρας μου με πίεζε πολύ να πάω για τένις, μου έλεγε ότι θα έχω πρόβλημα να γίνω ποδοσφαιριστής γιατί ήμουν γιός του
Πίστευε ότι ο κόσμος θα περίμενε από εμένα αμέσως στα 18-19 να κάνω αυτά που έκανε ο ίδιος στο τέλος της καριέρας του, ότι δεν θα είχαν υπομονή μαζί μου.
Οπότε προσπάθησε να με κάνει να μπω με διαφορετικό τρόπο στην ζωή και στον αθλητισμό, να αποφύγω να πάω στον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Παρ' όλα αυτά, ακόμη και όταν πήγαινα για προπονήσεις στο τένις, το βλέμμα μου ήταν πάντα προς τα γήπεδα ποδοσφαίρου όπου έπαιζαν τα παιδιά.
Ξεκίνησα λοιπόν το ποδόσφαιρο, πήγα καλά και αποφάσισα να γίνω τερματοφύλακας, παρότι δεν με βοηθούσε πολύ η σωματοδομή μου, ήμουν μικρόκαμωμένος, αλλά ήμουν γρήγορος.
Το μόνο που πρέπει να είμαστε οι τερματοφύλακες είναι λίγο τρελοί, αλλά ξέρεις κάτι, πιστεύω ότι όλοι είναι τρελοί
Όχι μόνο στον αθλητισμό, ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στους τερματοφύλακες. Όλοι έχουμε μια τρέλα γύρω από το κεφάλι.
Στο να έχεις λοιπόν πατέρα τον Μιρτσέα υπάρχουν δύο διαφορετικές πτυχές.
Πρώτη, είναι ότι χάρη σε αυτόν έμαθα να αγαπώ το ποδόσφαιρο, να έχω αυτό το πάθος και είμαι ένας από τους πιο ευτυχισμένους ανθρώπους στον κόσμο γιατί κάνω αυτό που αγαπώ.
Η δεύτερη πτυχή είναι το άσχημο κομμάτι, από την παιδική μου ηλικία μέχρι και πάνω από τα 40 χρόνια μου.
Μια συναισθηματική υπερφόρτωση, ότι όλα ήταν εξαιτίας του πατέρα μου
Ήμουν με μια κοπέλα; Γιατί ήταν αυτή μαζί μου; Οι φίλοι μου με έβλεπαν σαν φίλο ή σαν τον γιο του Μιρτσέα Λουτσέσκου;
Σχεδόν τα πάντα στη ζωή μου ήταν κάτω από ένα ερωτηματικό στην ζωή μου. Φαντάσου λοιπόν πόσο πιο δύσκολο μπορούσε να γίνει στο ποδόσφαιρο όλο αυτό.
Να σου πω τον τρόπο που τα κατάφερα; Δεν γνωρίζω ακριβώς για να είμαι ειλικρινής.
Μάλλον τα καταφέρνω γιατί είμαι άνθρωπος με αισιοδοξία, είμαι γενναιόδωρος και έτσι είχα τη δύναμη, να προχωρήσω, να παω κόντρα στις δυσκολίες.
Η ζωή έχει και πολλές απογοητεύσεις και υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να ξεπεράσουν την απογοήτευση και αυτοί οι άνθρωποι πέφτουν.
Υπάρχουν και άνθρωποι που καταφέρνουν και μαθαίνουν να ξεπερνούν την απογοήτευση, να ξυπνούν και να λένε πάμε άλλη μια φορά, άλλη μια φορά, άλλη μια φορά.
Όταν μιλάω με τη γυναίκα μου που είμαστε συνομήλικοι ή ακόμα και με φίλους, τους λέω ότι δεν θα επέστρεφα πίσω στη ζωή μου, γιατί είμαι πολύ χαρούμενος με αυτά που έχω πετύχει.
Έχω κάνει κουβέντα και με τα δικά μου παιδιά, ειδικά με τον γιο μου, αλλά και με την κόρη μου.
Και ο γιος μου μού είπε ότι ζει με μεγάλη πίεση γιατί ο πατέρας του είναι επιτυχημένος άνθρωπος, ο παππούς του είναι πολύ επιτυχημένος και μέσα του νιώθει πάρα πολύ αυτή την πίεση για να κάνει πράγματα
Του είπα ακριβώς αυτό που σου είπα πριν λίγο, ότι η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και πρέπει να το δεχτεί αυτό, να μπορεί να τα καταφέρει και να περάσει πάνω από μια απογοήτευση.
Ποτέ μα ποτέ να μην θεωρήσει κάτι ως ήττα και να μην τα παρατήσει, γιατί την επόμενη στιγμή θα έχει άλλη μια ευκαιρία.
Αλλά είναι σημαντικό να οικοδομήσει τον εαυτό του, αυτή η θέληση για αγώνα επιβάλλεται, εκείνος είναι ο μόνος που μπορεί να δώσει τη συμβουλή στον εαυτό του όταν έρθει η δυσκολία.
Πήρα πολλά από τον πατέρα μου, το 80% της φιλοσοφίας μου για το ποδόσφαιρο συνδέεται μαζί του και είναι φυσιολογικό.
Ήμουν κοντά του άπειρες ώρες, μεγάλωνα βλέποντάς τον να ετοιμάζει τις προπονήσεις, να ετοιμάζει παιχνίδια.
Ακούγοντάς τον έτσι έλαβα πολλές ιδέες από αυτόν, ίσως δεν ήξερε καν ότι ήταν κατά κάποιον τρόπο συμβουλάτορας, γινόταν χωρίς να καταλαβαίνει.
Με ώθησε στο one direction, στη φιλοσοφία που έχω για το ποδόσφαιρο: ελέγξτε το επιθετικό στυλ
Το άλλο που πήρα από τον πατέρα μου είναι ο τρόπος εργασίας.
Τον είδα να κάνει τα πράγματα με έναν τρόπο, μου πέρασε λοιπόν αυτή τη νοοτροπία του ξυλουργού, δουλεύεις και δεν σταματάς
Όταν ξεκινούσα την καριέρα μου, αυτός άρχισε να χτίζει την μεγάλη Σαχτάρ. Πιστεύω ότι όλο αυτό που έκανε στην Ουκρανία ο πατέρας μου ήταν μοναδικό.
Έπαιξαν το ποδόσφαιρο που λανσαρίστηκε μετά από 10 χρόνια στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Εγώ πάντως ελάχιστες φορές του ζήτησα πληροφορίες για κάποιον παίκτη.
Γενικά είμαι προπονητής που μου αρέσει να σέβομαι τη θέση των ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι.
Μου αρέσει να λέω τη γνώμη μου, μου αρέσει να κάνω τον κόσμο να καταλάβει τι χρειαζόμαστε, αλλά ταυτόχρονα δεν ασχολούμαι με μεταγραφές.
Δεν ασχολήθηκα ποτέ με μεταγραφές, λαμβανω τις προτάσεις για παίκτες και μετά απαντάω απλά αν μου κάνει ή πως τον φαντάζομαι στην ομάδα μου
Καταρχήν σε αυτές τις ιστορίες γίνονται πάντα πολλές κουβέντες και δεν θέλω να κατηγορηθώ για κάτι. Από την άλλη, υπάρχουν οι άνθρωποι που πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και αν κάποιος πληρώνεται για να φροντίσει αυτή την κατάσταση πρέπει να το φροντίσει έτσι.
Πολύ λίγες φορές ρωτάω εγώ παίκτες, αλλά όταν το κάνω, ρωτάω γιατί ξέρω ότι δεν μπορούσαμε να φέρουμε αυτό που θα έπρεπε και επίσης είμαι πολύ σίγουρος ότι αυτός ο παίκτης θα μπορούσε να μας βοηθήσει.
Όμως λίγες φόρες έχω μπει σε αυτή την διαδικασία.
Με ρωτάς επίσης, γιατί δεν πήρα επιθετικό; Ωραία, πάμε και σε αυτό.
Είχαμε αυτή τη σκληρή ατυχία με τον Ολιβέιρα που κατά τη γνώμη μου ταίριαζε τέλεια με το στυλ παιχνιδιού μας και πραγματικά θα είχε κάνει πολλά αν ήταν δυνατός, χωρίς τραυματισμούς.
Πριν από τα ευρωπαϊκά παιχνίδια ο Τσόλακ ήθελε να πάει οπωσδήποτε στους Ρέιντζερς και ακριβώς την επόμενη μέρα που έφυγε ο Τσόλακ, ο Νέλσον τραυματίστηκε και βγήκε ξανά εκτός για μεγάλο διάστημα.
Έτσι μέσα στη νύχτα έπρεπε να πάρουμε έναν επιθετικό και έγιναν συζητήσεις με πολλούς, πίστεψέ με, αλλά εκείνη τη στιγμή ο μόνος που μπορούσε να έρθει αμέσως ήταν ο Μπράντον
Ναι, μπορείτε να πείτε γιατί μείνατε σε αυτόν μόνο; Υπάρχουν πολλά ερωτήματα.
Αλλά στο ποδόσφαιρο μερικές φορές πρέπει να παίρνεις αποφάσεις από τη μια μέρα στην άλλη, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πτυχές, επίσης την οικονομική πτυχή, επίσης την πιθανότητα πως πιστεύεις ότι είναι εύκολο να έρθουν παίκτες. Δεν είναι τόσο εύκολο.
Θα σου πω κάτι άλλο. Βρισκόμαστε πλέον τρεις εβδομάδες μετά το τέλος της σεζόν.
Προσωπικά παρακολούθησα ως τώρα πάνω-κάτω 50 παίκτες που μου έδειξαν.
Για αρκετούς είπα ναι, ναι, ναι, ναι, ναι. Αλλά τελικά δεν είναι εδώ ή δεν έρχονται.
Προσπαθούν απλώς να αναβάλουν, να κερδίσουν χρόνο γιατί ελπίζουν γενικά κάτι άλλο.
Άλλοι λένε όχι από την αρχή με άλλους δεν υπάρχει εύκολη κατάσταση. Ετσι συμβαίνει στις περισσότερες ομάδες...
Τώρα θέλω έξι-επτά μεταγραφές και όσο πιο γρήγορα πάρουμε παίκτες, τόσο καλύτερα θα είναι
Ξέρω ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε μέχρι το τέλος της περιόδου της μεταγραφικής περιόδου, αλλά θέλουμε τέσσερις-πέντε τώρα, τώρα όσο πιο γρήγορα γίνεται για να είμαστε έτοιμοι για το ευρωπαϊκό παιχνίδι.
Ενδεκαδάτους ποδοσφαιριστές για να σε προλάβω.
Η σεζόν τελείωσε και όλοι μπορούν να καταλάβουν και τι έχουμε και τι πρέπει να κάνουμε.
Θέλουμε να προχωρήσουμε για να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι. Πρέπει να βελτιωθούμε και τη βελτίωση στην δίνει η ποιότητα.
Να έχουμε καλύτερες δυνατότητες στο γήπεδο, να είμαστε πολύ πιο ανταγωνιστικοί από πέρυσι και να φέρουμε κάποιες προσωπικότητες για να ξεπεράσουμε αυτές τις ιστορίες που συζητήσαμε προηγουμένως για πίεση, για παιχνίδια που χάσαμε σαν μωρά.
Αυτό που μας έλειψε αυτή τη σεζόν, δεν είχαμε μέσα στην ομάδα ήταν μια δυνατή προσωπικότητα.
Είμαστε στις ομάδες που παίξαμε ωραίο ποδόσφαιρο, έχουμε ποιοτικούς παίκτες, αλλά δεν έχουμε μια ισχυρή προσωπικότητα για να πάμε κόντρα στις δύσκολες στιγμές, για να αντέξουμε τις ειδικές καταστάσεις
Μπορώ να σου πως δέκα παίκτες από την ομάδα μας που παίζουν μερικές φορές φανταστικά, αλλά σε μια στιγμή υπό πίεση χάνουν την αυτοπεποίθησή τους.
Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται και προσωπικότητες που θα κρατήσουν την ομάδα όταν το πράγμα ζορίζει.
Πώς είμαι έξω από τον κόσμο του ποδοσφαίρου; Είμαι ευγενικός, ρομαντικός. Μου αρέσει να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο, να είμαι ήρεμος και να με περιβάλλει γαλήνη.
Mισώ να τσακώνομαι με ανθρώπους, μη γελάς που στο λέω
Έμαθα να ζω μόνος και έτσι νιώθω πολύ καλά μόνος. Αν είμαι μόνος, δεν έχω κενά και νιώθω καλά με τον εαυτό μου.
Λατρεύω τα ζώα, το κατάλαβες από την ώρα που ήρθες.
Μισώ την υποκρισία και τους υποκριτές, να σου πει κάποιος κάτι και πίσω από την πλάτη σου να λέει διαφορετικό.
Σιχαίνομαι τα ψέματα, τα χρησιμοποιούν ορισμένοι για να επωφεληθούν ή να προκαλέσουν το ενδιαφέρον τους.
Μισώ τους ανθρώπους που λένε ότι κέρδισαν κάτι, αλλά το έχουν κλέψει
Θα μου άρεσε να πηγαίνω στο θέατρο. Θα μου άρεσε να πηγαίνω στον κινηματογράφο, να πάω μια ωραία βόλτα.
Είναι απλή η ζωή μου, γιατί δεν έχω χρόνο.
Μου αρέσει να διαβάζω, αλλά βεβαια και να παρακολουθώ ποδοσφαιρικούς αγώνες. Αυτό με χαλαρώνει, να βλέπω ματς χωρίς άγχος, προσπαθώντας να βρω και πράγματα όπως για παράδειγμα κάποιες κινήσεις των ομάδων που θα μπορούσε να κάνει και η δική μου.
Μου αρέσει να έχω ένα δείπνο σε ένα εστιατόριο και να πίνω ένα ποτήρι κρασί στο τέλος της ημέρας.
Μου αρέσει να κάνω αθλητισμό και το κάνω όταν προλαβαίνω. Έχω φτιάξει ένα δωμάτιο στο διαμέρισμά μας στην Θεσσαλονίκη να μπορώ να δουλέψω, αλλά και να χαλαρώσω λίγο στο ίντερνετ.
Γενικά στην ζωή μου δεν έχω στρατηγική. Είμαι πιο συναισθηματικός και παίρνω αποφάσεις από καρδιάς, κάτι που δεν είναι και το καλύτερο.
Αλλά αν πάρω μια απόφαση, δεν με νοιάζει μετά, δεν θα έρθω ποτέ να πω ότι έκανα λάθος, προχωρώ και πιστεύω
Έχω έναν φίλο που είναι κτηνίατρος στην Ξάνθη και μαζί φροντίζουμε 100 αδέσποτα ζώα.
Μιλούσαμε τότε που ήμουν στην ομάδα και τον ρώτησα ποιος σώζει ζωές ή για να θεραπεύσει τα αδέσποτα; Μπορώ να πληρώσω τα έξοδα για τα χειρουργεία, για φάρμακα και να κάνει αυτός τις επεμβάσεις ή τις θεραπείες;
Και μέχρι τώρα ο αριθμός είναι στα εκατό. Από τότε που έφυγα από την Ξάνθη, κάθε μήνα έχουμε σχεδόν δύο περιπτώσεις.
Και τους βάζουμε και όνομα RC και μετά τον αύξοντα αριθμό. Razvan Christos και τον αριθμό. RC99 , RC100 κλπ.
Επίσης στη Σαουδική Αραβία έχω περίπου 20 ζώα που φροντίζω. Έχω μια κυρία και της στέλνω χρήματα για να φροντίζει τα ζώα.
Σου το είπα, λατρεύω να φροντίζουμε τα ζώα που μας έχουν τόση ανάγκη.
Συνέντευξη: Παντελής Διαμαντόπουλος
Αρχισυνταξία: Θέμης Καίσαρης
Φωτογράφιση: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson
Image credits: INTIME, EUROKINISSI, AP Photos
Built with Shorthand