Πογέτ, my philosophy

Το φινάλε της συνεργασίας της ΕΠΟ με τον Τζον Φαν Σιπ δημιούργησε την αναγκαιότητα της έλευσης ενός προπονητή, ο οποίος δεν θα αποτελούσε "στοίχημα", θα είχε δυνατό βιογραφικό, παραστάσεις, γνώση της ελληνικής πραγματικότητας και ένα εκτόπισμα ικανό να δημιουργήσει εκείνες τις σταθερές που χρειαζόταν η Εθνική ομάδα.

Ύστερα από αρκετούς μήνες στο ψάξιμο και μελέτη δεκάδων βιογραφικών από τους Κώστα Κωνσταντινίδη και Τάκη Φύσσα, ο κύβος ερρίφθη. Ο Γκουστάβο Πογέτ ήταν ο εκλεκτός της Ομοσπονδίας για να αποτελέσει την διάδοχη κατάσταση και να οδηγήσει την γαλανόλευκη σε μονοπάτια επιτυχίας, τα οποία τόσο πολύ της έχουν λείψει εδώ και οκτώ χρόνια.

Ο άλλοτε τεχνικός της ΑΕΚ (ήταν εκεί για οκτώ μήνες το 2016), προκρίθηκε ως η καλύτερη δυνατή λύση για τον πάγκο, κερδίζοντας την "άτυπη" μονομαχία με τον 61χρονο Ελβετό, Μαρσέλ Κόλερ. O 53χρονος κόουτς έχει εργαστεί ως πρώτος προπονητής σε Μπράιτον, Σάντερλαντ, ΑΕΚ, Μπέτις, Σένχουα, Μπορντό και Κατόλικα, ενώ ως βοηθός έχει δουλέψει σε Σουίντον, Λιντς και Τότεναμ. Πλέον, ανέλαβε μια τεράστια πρόκληση στην καριέρα του.

Ο Γκουστάβο Πογέτ με τον senior editor του SPORT24, Νίκο Συριώδη

Ο Γκουστάβο Πογέτ με τον senior editor του SPORT24, Νίκο Συριώδη

Ο ίδιος παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη στο SPORT24 λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι της Εθνικής μας στο Nations League, με τελικό στόχο την πρόκριση στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος του 2024. Ας μην κρυβόμαστε, αυτός είναι ο στόχος και γι' αυτό ήρθε ο Πογέτ στην Ελλάδα, για να επαναφέρει την ομάδα στον δρόμο των επιτυχιών.

Μίλησε για πολλά θέματα. Για την Εθνική του σήμερα και για την παρακαταθήκη που θέλει να αφήσει όταν κάποια στιγμή φύγει. Οι κόκκινες γραμμές του και η πειθαρχία και τι απάντησε για Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σιόβα. Ποιο είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο και γιατί, τι απάντησε στο δίλημμα Γκουαρδιόλα - Κλοπ και ποιους άλλους προπονητές έβαλε στο κάδρο της συζήτησης.

Μπόνους μια από τις πιο αστείες του στιγμές στην Αγγλία με τη Μπράιτον, την οποία θέλησε να μοιραστεί με τους αναγνώστες μας.

"Δεν φοβήθηκα να έρθω στην Εθνική. Ήταν πολλοί οι λόγοι που ανέλαβα και έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή"

Η Εθνική, από το 2014 και μετά, δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε μια επιτυχία, αλλά ο ίδιος δεν φοβήθηκε να αναλάβει τις τύχες της. Απ' όλες τις άλλες προοπτικές που είχε εκείνη την περίοδο, επέλεξε την επιστροφή στη χώρα μας ύστερα από μια εξαετία και το κιτρινόμαυρο πέρασμά του.

"Για να πω την αλήθεια, όχι δεν φοβήθηκα να έρθω στην Εθνική Ελλάδας. Δεν κοίταξα πίσω. Απλά, τσέκαρα τους παίκτες και έδωσα βάση μονάχα στο μέλλον.

Οι λόγοι που ανέλαβα ήταν πολλοί. Ο πρώτος ήταν ότι είχα περάσει πολύ καλά εδώ και το 2016, επίσης η κουλτούρα, οι φίλαθλοι, όλοι οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα και το πάθος για το ποδόσφαιρο. Είναι παρόμοια με την πατρίδα μου, την Ουρουγουάη. Εφόσον θα υπήρχε η δυνατότητα, θα ήμουν χαρούμενος να κάνω την συζήτηση για να αναλάβω.

Ναι, είχα διάφορες συζητήσεις, κυρίως με ομάδες από τη Λατινική Αμερική, διότι ήμουν εκεί πέρυσι. Όμως περίμενα κάτι που ήθελα να το αισθανθώ έντονα, κάτι σπέσιαλ, την κατάλληλη πρόταση που θα με εξιτάρει. Και αυτή ήρθε.

Στην αρχή είναι μια κατάσταση που λες ok και αναρωτιέσαι αν θα σου αρέσει ή όχι. Ο κόσμος θεωρεί πως θα 'σαι καλά, αλλά δεν μπορεί να το γνωρίζει. Έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή, μου αρέσει πολύ αυτή η πλευρά του ποδοσφαίρου από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή. Αρχίζω να συνηθίζω σε αυτή την ανάλυση και το να τσεκάρεις ένα μεγάλο γκρουπ παικτών, είναι πολύ όμορφο. Να ελέγχεις ποιος παίκτης είναι σε καλή φόρμα για να τον καλέσεις στην Εθνική ομάδα.

Το μόνο πράγμα που μπορώ να υποσχεθώ, είναι η σκληρή δουλειά, η κατανόηση των παικτών και η διαβεβαίωση ότι θα δίνουν κάθε φορά τον καλύτερό τους εαυτό. Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να δίνεις τέτοιες υποσχέσεις, διότι παίζεις το ίδιο άθλημα. Σουτάρεις και μπαίνει η μπάλα γκολ, είσαι διάνοια. Σουτάρεις και βγαίνει η μπάλα άουτ, καταστροφή. Η προετοιμασία ήταν ίδια, η προσπάθεια ήταν ίδια, οι παίκτες το ίδιο, αλλά όχι το αποτέλεσμα. Θέλω να πηγαίνω βήμα βήμα, πρώτα απ’ όλα συγκεντρωνόμαστε στο Nations League και στον δύσκολο όμιλο που έχουμε, προκειμένου να τα καταφέρουμε".

Όλοι μιλούσαν για τις χρυσές φουρνιές παικτών που έφερναν τις γαλανόλευκες επιτυχίες και αναρωτιούνται αν υπάρχει πλέον ταλέντο στον Έλληνα ποδοσφαιριστή ή το ταβάνι είναι χαμηλό. Ο Πογέτ έχει τη δική του εξήγηση, ενώ αναφέρθηκε και στις κόκκινες γραμμές του, όντας άλλωστε ένας άνθρωπος που δεν βάζει πολύ νερό στο κρασί του.

"Νομίζω ότι είναι απλά διαφορετική γενιά. Δεν έχω αναλύσει το γιατί, αλλά πλέον είναι μια άλλη φουρνιά παικτών και πρέπει να πάρουμε απ’ όλους το καλύτερο δυνατό και να τα καταφέρουν. Έχει ταλέντο ο Έλληνας ποδοσφαιριστής.

Το ατομικό ταλέντο είναι σημαντικό, αλλά σημαντικότερη είναι η ομάδα. Αυτή είναι η δουλειά του προπονητή, να ενσωματώσει το ταλέντο σε μια κοινή ιδέα και αυτή να δουλέψει. Βέβαια, σε μια Εθνική δεν μπορείς να δώσεις όλα εκείνα που έχεις στο μυαλό σου σε σχέση με το να είσαι σε έναν σύλλογο. Στις Εθνικές πρέπει να επιλέγεις τα πιο σημαντικά στοιχεία και αυτό κάνουμε εδώ. Πρέπει οι παίκτες να αφομοιώνουν αυτά που τους ζητάμε.

Πιστεύω στην πειθαρχία. Έχουμε τους δικούς μας κανόνες, αλλά είναι κάτι που μένει εντός ομάδας.

Στο τέλος της ημέρας, το παιχνίδι είναι το ίδιο και όλοι οφείλουν να πειθαρχούν και να σέβονται ορισμένους κανόνες.

Μέχρι τώρα δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, όλοι οι παίκτες είναι όπως πρέπει και όλα λειτουργούν σωστά και όπως θέλω. Υπάρχουν πολλές κόκκινες γραμμές και πράγματα που δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Οι ποδοσφαιριστές το γνωρίζουν αυτό.

Ο στόχος μου είναι να έχουμε καλή σχέση μεταξύ μας. Όλα τα πράγματα στη ζωή, ανάμεσά τους και το ποδόσφαιρο, έχει να κάνει με τις σχέσεις. Θέλουμε καλή σχέση και αλληλοσεβασμό, αλλά το κομμάτι της πειθαρχίας δεν το διαπραγματεύομαι".

"Μου άρεσε
η ομάδα με τον Φαν Σιπ"

"Το Nations League είναι μπροστά, μια διοργάνωση που η Εθνική απέτυχε τις δύο προηγούμενες φορές, αν και βρισκόταν σε έναν βατό όμιλο. Αυτή τη φορά με Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο και Κύπρο θα προσπαθήσει να καταφέρει ό,τι δεν μπόρεσε στο παρελθόν. Ο νέος ομοσπονδιακός μας εκλέκτορας δεν θέλει να πει πολλά, ούτε να δώσει φρούδες υποσχέσεις. Θέλει να δημιουργήσει ένα σύνολο που να σέβεται το άθλημα.

Αυτό είναι ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του Nations League. Όσο ήμουν σε σύλλογο και έξω από την κατάσταση, δεν καταλάβαινα πολύ το format της διοργάνωσης και τι γινόταν.

Τώρα που το βλέπω από μέσα, είναι αλλιώς και θα φέρω ένα παράδειγμα. Στο τελευταίο γκρουπ συμμετέχουν ομάδες που δεν μπορούν να παίξουν και να ανταγωνιστούν τις τοπ εθνικές. Αγωνίζονται μεταξύ τους, παίρνουν νίκες και αποκτούν αυτοπεποίθηση. Αυτός είναι ο σκοπός μου σε αυτή τη διοργάνωση και αυτό θέλω να πετύχουμε. Να νικήσουμε τις ομάδες που είναι τώρα αντίπαλές μας και να ανέβουμε ψηλότερα, ώστε να ανταγωνιστούμε ακόμα καλύτερες ομάδες. Πάμε βήμα με βήμα.

Η ομάδα εκπροσωπεί μια χώρα. Αυτό θέλουμε να κάνουμε με σωστό τρόπο, με πάθος. Μπορεί να νικήσεις ή να χάσεις, αλλά πρέπει να το κάνεις με τον σωστό τρόπο. Αυτό θέλω να πετύχω και εγώ με την Ελλάδα όσο θα βρίσκομαι στον πάγκο της.

Θέλουμε να φερθούμε σωστά στο ίδιο το ποδόσφαιρο και να είμαστε οργανωμένοι.

Όσο πιο οργανωμένος είσαι, τόσο καλύτερες θα είναι οι προϋποθέσεις για να νικήσεις. Εγώ θα προσπαθήσω να επιλέξω τους κατάλληλους παίκτες για να το πετύχουμε. Η ταυτότητα μιας ομάδας μπορεί να έρθει με δύο τρόπους.

Ο πρώτος είναι ο εύκολος, επιλέγοντας αρκετούς παίκτες από την ίδια ομάδα (όπως έκανε η Ισπανία με τη Μπαρτσελόνα) και ο δεύτερος είναι με τον χρόνο. Οι παίκτες σιγά - σιγά να αντιλαμβάνονται το τι θέλεις και ζητάς από εκείνους.

Είναι αρκετά νωρίς ακόμα, διότι είμαι λίγο καιρό, αλλά θέλω να δημιουργήσω μια ομάδα που να έχει το στίγμα το δικό μου. Για να είμαι ειλικρινής, μου άρεσε η ομάδα με τον Φαν Σιπ. Παρακολούθησα 10-15 παιχνίδια, με την Ισπανία έξω η ομάδα έπαιξε πολύ καλά, στο πρώτο ημίχρονο εκτός έδρας με τη Σουηδία ήταν εκπληκτική, το ίδιο και στην Αθήνα.

Είμαστε όμως διαφορετικοί, θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Αυτό που ήθελα να πω, είναι ότι πλέον έχουμε ένα διαφορετικό πρότζεκτ, θα κρατήσουμε τα καλά στοιχεία και θα φέρουμε ορισμένα νέα".

"Μίλησα με Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σιόβα, είναι ξεκάθαρη η κατάσταση"

Η κουβέντα μας δεν θα μπορούσε να μην πάει σε πρόσωπα. Αν θα υπάρξουν και άλλες περιπτώσεις όπως του Κουρφαλίδη, η περίπτωση Μπάλντοκ που τελεσφόρησε και φυσικά το περιβόητο θέμα με Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σιόβα.

"Θα σου φέρω δύο παραδείγματα της Ελλάδας με την Ουρουγουάη. Είμαστε και εκεί όλοι “προπονητές”, αλλά θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Το έμαθα αργότερα, όταν ξεκίνησα την καριέρα μου στους πάγκους και συγκεκριμένα στον δεύτερο ή στον τρίτο χρόνο μου στην Μπράιτον, ότι πρέπει να ασχολούμαι με τους παίκτες που έχω μαζί και όχι με εκείνους που δεν έχω.

Βλέπω 40 παίκτες, δεν σεβόμαστε ονόματα, αν τα αναφέρουμε όλη την ώρα. Ας επικεντρωθούμε σε αυτούς έχουμε μαζί μας.

Με τους Μανωλά, Παπασταθόπουλο και Σιόβα έχω μιλήσει. Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη, αλλά είναι κάτι μεταξύ μας.

Είμαι λίγο της παλιάς σχολής, δεν έχω καν social media, το έχεις δει. Με τους παίκτες μου και το τι συμβαίνει μαζί τους, μένει εντός των τειχών.

Όταν ήμουν στην ΑΕΚ και έβγαινε κάτι προς τα έξω, ήταν κάτι καινούργιο για μένα. Είμαι σε επαφή και με τους τρεις συνέχεια, αλλά η συζήτηση μαζί τους, τουλάχιστον από τη δική μου πλευρά, μένει κρυφή.

Όταν είσαι προπονητής σε μια εθνική, θέλεις να βρίσκεις οποιονδήποτε παίκτη σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη. Ακόμα και αυτόν που μπορεί να γίνει Έλληνας στο άμεσο μέλλον και φυσικά να μπορεί να προσφέρει στην ομάδα.

Στο τελευταίο γκρουπ παικτών που κάλεσα, είχαμε ορισμένες απώλειες και ήθελα να είναι μαζί μας ο Κουρφαλίδης, αλλά δυστυχώς είχε ορισμένα ζητήματα και δεν κατάφερε να αγωνιστεί. Θα είναι παίκτης - κλειδί στο μέλλον. Ακόμα δεν είναι 21, συνεχίζει να ωριμάζει στην Κάλιαρι και το γεγονός ότι έπεσε στη Serie B είναι κακό για την ομάδα, αλλά μπορεί να είναι καλό για τον παίκτη, διότι έτσι μπορεί να πάρει περισσότερες ευκαιρίες να αγωνιστεί. Πάντα βλέπω νεαρούς παίκτες και από πού έρχονται αυτοί.

Η κατάσταση με τον Μπάλντοκ πήγε καλά, προχώρησε η περίπτωσή του και τον κάλεσα άμεσα στην αποστολή της ομάδας για τα παιχνίδια που έρχονται. Ο ίδιος ήθελε να έρθει πολύ, το περίμενε πώς και πώς να ενταχθεί στην ομάδα. Είναι μια πολύ καλή εξέλιξη για μας".

"Οι ιδιοκτήτες και οι προπονητές θέλουν οι ομάδες τους να κερδίζουν. Θα έκανα το ίδιο, ας μην είμαστε υποκριτές"

Ένα από τα θέματα που συχνά πυκνά μπαίνουν στη συζήτηση, είναι αυτό με τους λίγους Έλληνες που παίζουν στις ομάδες μας και δυσκολεύουν το έργο των ομοσπονδιακών. Ο ίδιος το διαπίστωσε, βλέποντας ματς με έναν Έλληνα στην ενδεκάδα και αυτός μάλιστα ήταν τερματοφύλακας. Από ‘κει και πέρα, η παρακολούθηση των πιτσιρικάδων είναι από τις πιο σημαντικές δουλειές για έναν εκλέκτορα.

"Θα σου πω μια ιστορία για το ματς του Άρη με τον ΠΑΟΚ που πήγα να δω στο Βικελίδης. Βρισκόταν ένας άνθρωπος από πίσω μου στην εξέδρα και με άγγιξε στον ώμο. Γυρίζω και μου λέει 'κόουτς, τι κάνεις εδώ; Μόνο ο Πασχαλάκης παίζει'. Του απάντησα ότι τώρα ήρθα, δεν μπορώ να φύγω. Απήλαυσα όμως ένα ελληνικό ντέρμπι, την εμπειρία, την ατμόσφαιρα. Ήταν πολύ ωραία έστω και έτσι.

Από 'κει και πέρα, θέλω να πω ότι καταλαβαίνω τους προπονητές και τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Θέλουν η ομάδα τους να γίνει η καλύτερη δυνατή και να κερδίζει. Αν ήμουν σε αυτή τη θέση, θα έκανα το ίδιο, δεν θέλω να 'μαι εγωιστής. Ας μην είμαστε υποκριτές, αλλά ειλικρινείς.

Βέβαια, θέλω να πω κάτι στους παίκτες. Πρέπει να βάζουν προκλήσεις στον εαυτό τους. Πρέπει να λένε ότι θα παίξω στην πρώτη ομάδα, θα είμαι βασικός. Πηγαίνουν στο εξωτερικό και πρέπει να δείξουν για ποιο λόγο αποκτήθηκαν. Εγώ ήμουν ξένος στην Ισπανία, ξένος στην Αγγλία, έπρεπε να αποδείξω πράγματα. Είναι το ίδιο και τώρα.

Οι Έλληνες παίκτες πλέον είναι πιο τεχνίτες, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει παγκοσμίως. Προπονούμε πολύ το τεχνικό κομμάτι και ξεχνάμε το 'άσχημο' μέρος, τα τάκλιν, την άμυνα. Εκεί πάει το ποδόσφαιρο. Σε όλες τις ακαδημίες του κόσμου διδάσκουν μόνο το ποδόσφαιρο με τη μπάλα στα πόδια και όχι την οργάνωση, την άμυνα, την δύναμη.

Τη δεκαετία του '80 και του '90 ξέραμε τα ονόματα τέτοιων παικτών και πλέον όλοι είναι καλοί ποδοσφαιριστές. Οι παλιοί του αθλήματος, ανάμεσά τους και εγώ, πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να ξεχάσουμε τα παλιά, αν θέλουμε να νικήσουμε.

Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις τα ματς των μικρών εθνικών ομάδων. Συναντήθηκα με τους προπονητές και συζητήσαμε τα βασικά που θέλουμε να δουλέψουμε μαζί, ώστε οι παίκτες που θα ανέβουν στην πρώτη ομάδα, να γνωρίζουν ορισμένα πράγματα.

Είμαστε σε επαφή μεταξύ μας και αναλύουμε τα πράγματα. Για μένα είναι ευκολότερο, διότι μπορώ να δω περισσότερους παίκτες τηλεοπτικά για την ανδρική ομάδα, ενώ για τους συναδέλφους μου είναι πιο δύσκολο. Και το να ταξιδέψουν να τους δουν από κοντά, δεν είναι τόσο απλό.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες παίκτες στο εξωτερικό όπως στην Γερμανία, ενώ έχουμε μεγάλη παροικία ελληνική μέχρι και στην Αυστραλία. Το να βρεις ανθρώπους, να μάθεις πράγματα, θέλει ψάξιμο".

"Ίσως βρεθώ στο μέλλον με τον 'αρχηγό' της χώρας, να μιλήσουμε, να του πω τι θέλω να πετύχω και γιατί είμαι εδώ"

Ο Πογέτ αποκάλυψε πως θα ήθελε μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό, προκειμένου να ανταλλάξουν απόψεις για το ποδόσφαιρο, ενώ είπε την άποψή για το γηπεδικό, ένα θέμα που ταλαιπωρεί εδώ και κάποια χρόνια το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα.

Για να 'μαι ειλικρινής, δεν είμαι πολύ της πολιτικής. Εγώ έφυγα από τη χώρα μου όταν ήμουν 18 ετών και δεν ψήφισα ποτέ εκεί. Η εθνική ομάδα εκπροσωπεί τη χώρα και είναι σημαντικό κομμάτι της. Θα δούμε στο μέλλον, ίσως βρεθώ στο μέλλον με τον ‘αρχηγό’ της χώρας, να μιλήσουμε, να του πω τι θέλω να πετύχω και γιατί είμαι εδώ, να ανταλλάξουμε απόψεις. Θέλω η Εθνική Ελλάδας να εκπροσωπεί επάξια τη χώρα και με ενδιαφέρει η άποψή του. Δεν είμαι βέβαια πολύ καιρό στην Ελλάδα για να έχει γίνει αυτό, μόλις 2-3 μήνες.

Θέλω οποιοδήποτε γήπεδο είναι ζεστό και θορυβώδες. Θέλω να παίζουμε σε γήπεδο που ο κόσμος θα είναι κοντά στους ποδοσφαιριστές. Αυτό είναι το καλύτερο συναίσθημα για έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή, το να βγαίνει στο γήπεδο και να παίζει μπροστά σε γεμάτες εξέδρες. Υπάρχουν 3-4 γήπεδα και το κοιτάζουμε, για να πάρουμε την καλύτερη απόφαση".

"Είχα το αίσθημα ότι μπορώ να νικήσω και αυτό ήταν που με τράβηξε για να έρθω στην ΑΕΚ"

"Ήταν μεγάλη η αλλαγή από την Premier League στο ελληνικό πρωτάθλημα όταν ήρθα στην ΑΕΚ. Οτιδήποτε κάνεις στην Premier League, οπουδήποτε στον κόσμο το μαθαίνουν και ασχολούνται. Είτε είναι καλό είτε κακό. Παντού όμως.

Θυμάμαι ότι παίζαμε ένα δύσκολο ματς απέναντι σε μια από τις καλύτερες ομάδες και μου έστελναν μηνύματα ακόμα και από την Χαβάη και την Αυστραλία.

Η Super League δεν είναι τόσο διαδεδομένη στον κόσμο. Αλλά όταν ήρθα εδώ, είχα το αίσθημα ότι μπορώ να νικήσω και αυτό ήταν που με τράβηξε για να έρθω στην ΑΕΚ. Και πράγματι νικούσαμε, οπότε ήταν μια καλή απόφαση.

Η καλύτερη στιγμή για μένα ήταν όταν κερδίσαμε τα τρία ντέρμπι μέσα σε πέντε εβδομάδες. Τα ντέρμπι είναι τόσο κλειστά, τόσο… 1-0 και όταν νικήσαμε με αυτό το σκορ τα παιχνίδια, ήταν μια υπέροχη στιγμή και την θυμάμαι πολύ".

"Τώρα όλοι μιλούν για τους Γκουαρδιόλα και Κλοπ. Εγώ θα έβαζα και τον Αντσελότι, θα σου πω και τον Σιμεόνε"

Η συζήτηση πήγε στο ποιον θεωρεί καλύτερο προπονητή και φυσικά τέθηκε το δίλημμα Γκουαρδιόλα - Κλοπ, με τον ίδιο βέβαια να βάζει στην εξίσωση και τον πρωταθλητή Ευρώπης, Κάρλο Αντσελότι, αλλά και τον Ντιέγκο Σιμεόνε, έχοντας ένα συγκεκριμένο σκεπτικό στο μυαλό του.

"Δύσκολο το δίλημμα για Γκουαρδιόλα ή Κλοπ. Είναι τελείως διαφορετικοί, θα επέλεγα όμως τον Γκουαρδιόλα λόγω Μπαρτσελόνα. Συγγνώμη, κύριε Κλοπ.

Παρακολουθώ ποδόσφαιρο από το 1978 και δεν έχω δει καλύτερη ομάδα από τη δική του Μπαρτσελόνα, χωρίς καμία αμφιβολία. Για μένα είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ. Μου άρεσε και η Μίλαν του Σάκι, όπως και άλλες ομάδες. Είναι λίγο άδικο για τον Κλοπ, αλλά πηγαίνω μαζί του.

Υπάρχουν πολύ καλοί προπονητές, δεν έχω κάποιον αγαπημένο, διότι δεν θέλω να αντιγράφω κανέναν. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι έχουν τους καλύτερους παίκτες στις ομάδες τους αυτοί οι προπονητές. Όταν μιλάμε για έναν κόουτς που παλεύει να σωθεί, να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί να είναι επίσης ένας πολύ καλός προπονητής.

Τώρα, όλοι στον κόσμο μιλούν για τους Γκουαρδιόλα και Κλοπ. Θα έβαζα και τον Αντσελότι, μου αρέσει πολύ. Οπουδήποτε πηγαίνει, κατακτάει πρωτάθλημα, πήρε και το Champions League και για μένα αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο.

Θα σου πω γιατί μου αρέσει και ο Σιμεόνε. Ξέχνα το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα του, αλλά το ότι χάρη στον Σιμεόνε και τη δική του φιλοσοφία πάρα πολλοί προπονητές έχουν δουλειά. Διότι 15 χρόνια πριν υπήρχε μόνο ένας τρόπος, αυτός του Γκουαρδιόλα. Αν δεν μπορούσες να έχεις κατοχή, ήσουν για τα 'σκουπίδια'. Ήρθε ο Σιμεόνε και με ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο κατέκτησε την La Liga και έδωσε την ευκαιρία σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει μόνος ένας τρόπος, υπάρχουν πολλοί και αυτό είναι το σημαντικό.

Βέβαια, δεν έχω ξαναδεί ποδόσφαιρο όπως αυτό που έπαιξε η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα. Και δεν ξέρω αν θα προλάβω να ξαναδώ. Ήταν η καλύτερη ομάδα που έχει υπάρξει ποτέ. Αλλά το ξαναλέω, υπάρχουν και άλλοι τρόποι και πρέπει να το αποδεχτούμε.

Άλλο παράδειγμα ο Μπιέλσα, ο οποίος επίσης έχει μια διαφορετική φιλοσοφία. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί τρόπο έχουν δουλέψει, σε διαφορετικές ομάδες".

"Δεν μπορείς να διανοηθείς τι συμβαίνει στην Premier League"

Ο Πογέτ έχει τρεις ομάδες στην καρδιά του και θα ήθελε μάλιστα να τις κοουτσάρει κάποια στιγμή στο μέλλον, ενώ ήταν ξεκάθαρος στο γιατί η Premier League είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο.

"Είμαι Τσέλσι, είναι απλό. Είμαι Ρίβερ Πλέιτ στην Ουρουγουάη και Σαραγόσα στην Ισπανία. Σαραγόσα μέχρι το τέλος, όχι Ρεάλ και Μπαρτσελόνα. Την έχω στην καρδιά μου.

Πιθανότατα μια από τις τρεις που υποστηρίζω, θα ήθελα να κοουτσάρω. Όταν είσαι ποδοσφαιριστής και τα έχεις πάει καλά, αυτό δεν σε… ακολουθεί και μετά. Μπορείς να φύγεις αν χάσεις τέσσερα παιχνίδια. Θα ήταν εξαιρετικό αν μπορούσα να κοουτσάρω μια από τις τρεις. Πάντα με σεβασμό στους προπονητές που έχουν τώρα. Έχω δουλειά.

Νομίζω ότι το καλύτερο πρωτάθλημα είναι η Premier League. Ξέρω ότι η La Liga θα θέλει να με "σκοτώσει" που το λέω αυτό ή η Super League. Δεν μπορείς να διανοηθείς τι συμβαίνει εκεί. Έπαιζα επτά χρόνια εκεί και δεν το αντιλαμβανόμουν τότε. Το κατάλαβα μετά ως προπονητής εκεί. Σε κάθε μέρος του κόσμου παρακολουθούν το αγγλικό πρωτάθλημα.

Είχαμε παίξει στο Λονδίνο όταν ήμουν στη Σάντερλαντ και μετά είχαμε δύο ημέρες off. Όταν γύρισα σπίτι, είχα 70 μηνύματα στο what's up, 15 emails απ' όλο τον κόσμο. Όλα αυτά για ένα ματς. Εμένα μου αρέσει να απαντάω και μετά 30 μηνύματα πίσω. Αν είσαι στη Μπαρτσελόνα ή τη Ρεάλ, πιθανότατα συμβαίνει αυτό, αλλά όχι σε όλη τη La Liga. Ήμουν στη Σάντερλαντ και παλεύαμε να μείνουμε, αλλά γινόταν πανικός. Είναι εκπληκτικό αυτό που συμβαίνει με την Premier League"

"Όποτε βλέπω τη Λίβερπουλ, αμέσως κοιτάζω αριστερά. Τσιμίκας ή Ρόμπερτσον;"

Αναφορικά με το ποιοι Έλληνες έχουν κάνει την καλύτερη καριέρα στο εξωτερικό, αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι νομίζω ξεχωρίζουν τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο και τον Κώστα Τσιμίκα.

"Είναι τοπ και παίζουν εκπληκτικά σε δυο κορυφαία κλαμπ. Έχουμε και τον Γιώργο Γιακουμάκη που διεκδίκησε το Χρυσό Παπούτσι, δεν είναι κάτι μικρό. Πρέπει να δούμε πού θα μπορέσει να φτάσει. Είναι πολύ καλό να έχουμε παίκτες που παίζουν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Όποτε βλέπω τη Λίβερπουλ, αμέσως κοιτάζω αριστερά στην ενδεκάδα, δεν τσεκάρω τίποτα άλλο. Τσιμίκας ή Ρόμπερτσον; Είναι σημαντικό για μας να παίζει, διότι αυτό ανεβάζει συνολικά και το επίπεδο στη δική μας ομάδα. Είναι πολύ πολύ σπουδαίο.

Δύο πράγματα θα σου πω. Πρώτον, όταν ένας προπονητής παίρνει έναν παίκτη, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα τον κάνουν να παίξει. Γι' αυτό άλλωστε τον παίρνει στην ομάδα του. Είναι ευθύνη του παίκτη να καταλάβει το τι θέλει απ’ αυτόν ο προπονητής του και να παίξει. Και ειδικά στη Λίβερπουλ που δίνει 60 παιχνίδια το χρόνο. Είναι αδύνατον ο Ρόμπερτσον να παίζει όλα τα παιχνίδια.

Ο παίκτης έχει την κύρια ευθύνη να πείσει τον προπονητή και να βρει ρόλο. Για μένα είναι σημαντικό να μιλάς με τον παίκτη, διότι νομίζεις ότι τον ξέρεις, αλλά πραγματικά τον μαθαίνεις όταν ανταλλάξεις απόψεις μαζί του και κατανοήσει αυτά που θέλεις από εκείνον. Εσύ ξέρεις αυτά που βλέπεις στο γήπεδο, μέχρι εκεί".

"Πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα τώρα σε σχέση με την προηγούμενη φορά που ήμουν στην Ελλάδα"

"Νομίζω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα είναι πιο ανταγωνιστικό σε σχέση με το 2016 που ήμουν στην Ελλάδα. Βλέπουμε τον Άρη του Μπούργος. Όταν ήμουν εγώ, ο Άρης ήταν σε μια δύσκολη στιγμή. Με κάποιο τρόπο έσμιξαν οι δύο τους και έφτασε η ομάδα σε αυτό το σημείο να βγαίνει στην Ευρώπη.

Πέρα από τον Ολυμπιακό, ο ΠΑΟΚ έκανε μια σειρά καλών αγώνων, ο Παναθηναϊκός έκλεισε πολύ δυνατά τη σεζόν. Θέλουμε συνέπεια και από άλλες ομάδες για να είναι ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα. Όταν κάποιες έχουν συνέπεια, ανεβάζουν και τις υπόλοιπες και κατ' επέκταση όλη τη Λίγκα. Στα ματς παίζουν δύο ομάδες. Όταν η μια δεν θέλει να παίξει καλά, τότε δύσκολα θα δεις καλό αγώνα. Μπορεί να προσπαθείς, αλλά αν ο αντίπαλος ρίξει στροφές, χαμηλώσει τον ρυθμό, επηρεάζει όλο το παιχνίδι. Θέλουμε καλό πρωτάθλημα, δυνατό και ανταγωνιστικό, βοηθάει και την Εθνική"

"Τα χρησιμοποιώ τα νούμερα, αλλά ίσως γίνεται υπερβολική χρήση"

"Τα νούμερα στο ποδόσφαιρο τα χρησιμοποιώ αναμφίβολα, αλλά ίσως γίνεται υπερβολική χρήση τους. Αποτελεί μια καλή πληροφόρηση και όση παραπάνω πληροφόρηση έχει ένας προπονητής, τόσο το καλύτερο. Όμως κάποιές φορές λέω 'οκ, ας χαλαρώσουμε λίγο, δεν είμαστε μηχανές, δεν είμαστε ρομπότ'.

Κάθε ματς είναι διαφορετικό και πολλές φορές βλέπεις αποκλίνουσες μετρήσεις και ίσως σε βάζουν σε σκέψεις, αλλά πρέπει να αντιληφθείς ότι παιχνίδι με παιχνίδι διαφέρει.

Θα φέρω ένα παράδειγμα από τη Μπράιτον. Στα περισσότερα παιχνίδια οι παίκτες μου είχαν τα ίδια τρεξίματα όπως έδειχναν οι μετρήσεις μας και ήμασταν με ομάδα που είχε κατοχή.
Σε ένα παιχνίδι έτρεξαν περίπου 1,5 χιλιόμετρο παραπάνω σε σχέση με το προηγούμενο και επικράτησε ένας πανικός. Τι είχε συμβεί; Είχαμε κερδίσει 17 κόρνερ σε εκείνο το ματς, οπότε υπήρχαν παίκτες που ανέβαιναν και κατέβαιναν πολλές παραπάνω φορές εξαιτίας αυτού.

Η διαφορά που υπήρξε ήταν το ότι επειδή εκτελέσαμε τόσα πολλά κόρνερ, οι μέσοι μας ανέβηκαν στην αντίπαλη περιοχή πολλές παραπάνω φορές και επέστρεψαν πίσω.

Μια άλλη φορά σε ένα παιχνίδι του ισπανικού πρωταθλήματος, παρότι δεν ήταν της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα ή της Σαραγόσα, είχα εκνευριστεί. Δεν παιζόταν καθόλου ματς, το τέμπο ήταν πολύ χαμηλό και έλεγα μέσα μου 'έλα παίξτε'. Πώς να αναλύσεις ένα παιχνίδι και τα νούμερά του, τα χιλιόμετρα και τα σχετικά, όταν σταματάει συνεχώς και δεν υπάρχει δράση.

Χρησιμοποιώ τα νούμερα, τα αναλύω, αλλά θέλω να το κάνω με τον σωστό και καθαρό τρόπο και σε βάθος τριών ως πέντε αγώνων για να δω τις διαφορές, να συγκρίνω. Άλλοτε πρέπει να συγκρίνεις και τα ματς.

Με άλλη ένταση θα παίξεις εναντίον της Λίβερπουλ και με άλλη απέναντι σε μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας. Οι ίδιοι παίκτες είναι, αλλά υπάρχει διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισης του αντιπάλου".

"Στην Ουρουγουάη γεννιόμαστε με μια μπάλα στα πόδια μας. Έχουμε απίστευτη οργάνωση"

"Η νοοτροπία είναι αυτό που ξεχωρίζει την Ουρουγουάη. Όταν παίζεις στην εθνική ομάδα, δεν υπάρχει καμία άλλη σκέψη πλην της νίκης. Η πίεση είναι τεράστια, δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο μεγάλη, αλλά είναι κάτι που το μαθαίνουμε εκεί από πολύ μικρή ηλικία. Είναι μέσα σου, γεννιέσαι με αυτό, πρέπει να νικήσεις πάση θυσία.

Θυμάμαι το 1995 στον τελικό του Κόπα Αμέρικα πηγαίναμε στο γήπεδο και στη διαδρομή με το πούλμαν υπήρχε κόσμος έξω που ζητωκραύγαζε και μας επευφημούσε. Όπως στον Γύρο Γαλλίας έχει κόσμο στους δρόμους που περνούν οι ποδηλάτες, κάπως έτσι ήταν.

Ο τερματοφύλακάς μας τότε γυρίζει και μου λέει 'θα νικήσουμε ε;'. Του απάντησα ότι πρέπει διότι 'τους βλέπεις όλους αυτούς; Οι ίδιοι άνθρωποι θα έχουν τελείως άλλη διάθεση απέναντί μας αν δεν τα καταφέρουμε'. Έπρεπε να τα καταφέρουμε. Πήγαμε στα πέναλτι με τη Βραζιλία, το άγχος ήταν απίστευτο, δεν το έχω ξανανιώσει.

Όταν κερδίζεις για τη χώρα σου λες 'ουάου, δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα'. Είχα φίλους μου που μου έλεγαν ότι πήγαν τη Δευτέρα στη δουλειά και έλεγαν ότι ο φίλος τους είχε κατακτήσει το Κόπα Αμέρικα και ήταν υπερήφανοι.
Σκέψου ότι επηρεάζεις και τη ζωή των φίλων σου, των δικών σου ανθρώπων.

Αυτό θέλω να καταφέρω και εδώ: να κάνω τους ανθρώπους να αισθάνονται υπερήφανοι για την Εθνική τους ομάδα και τους ποδοσφαιριστές μας.

Ναι, ξέρω ότι το Euro μια φορά μπορείς να το κατακτήσεις ή ένα Μουντιάλ, αλλά θέλω να φτιάξουμε κάτι καλό. Είναι υπέροχο το συναίσθημα που μπορείς να δημιουργήσεις στους ανθρώπους γύρω σου.

Όσο για το ταλέντο των Ουρουγουανών, το πρώτο είναι ότι γεννιόμαστε με μια μπάλα στα πόδια μας. Έχουμε μια απίστευτη οργάνωση από τις μικρές ηλικίες, από τα έξι χρόνια και πάνω. Οι ομάδες παίζουν στη δική τους περιφέρεια, μετά με τις περιφέρειες της υπόλοιπης περιοχής που μένουν και οι νικήτριες απ’ όλη τη χώρα παίζουν μετά μεταξύ τους. Όλα αυτά υπό την αιγίδα μιας οργάνωσης.

Καταλαβαίνω ότι είναι κακό για τα παιδιά να ανταγωνίζονται για τη νίκη από τόσο μικρή ηλικία και να υπάρχει πίεση και άγχος. Παίζουν για να νικήσουν από τόσο μικροί, όχι για την απόλαυση. Αυτό δεν είναι καλό για την ψυχολογία, αλλά έτσι είναι η κατάσταση στην Ουρουγουάη.

Εργάστηκα μια σεζόν σε αυτό και προσπάθησα να μειώσω λίγο το ζήτημα της πίεσης στα παιδιά, όμως κατάλαβα ότι έτσι είναι δομημένο το ποδόσφαιρο στη χώρα και δεν θα αλλάξει.

Μου αρέσει πάντα να φέρνω το παράδειγμα του Λουίς Σουάρες, ενός κορυφαίου Ουρουγουανού ποδοσφαιριστή. Όταν υπογράφει ένα συμβόλαιο, μετά το βάζει στην άκρη, δεν τον ενδιαφέρει περισσότερο, δεν ασχολείται. Το συμβόλαιο είναι εκεί, έχει υπογραφεί, έχει τελειώσει γι' αυτόν και πλέον το μόνο που τον νοιάζει είναι να νικήσει το Σάββατο η ομάδα του και να είναι καλά η οικογένειά σου. Αυτή είναι η νοοτροπία των Ουρουγουανών.

Όταν είναι να πάρεις έναν Ουρουγουανό ποδοσφαιριστή, να υπογράψεις μαζί του, πάρε τον με κλειστά μάτια, θα δίνει κάθε φορά τα πάντα στο γήπεδο.

Ο Κουαλιάτα είναι καλός παίκτης, νεαρός και με πολύ καλή τεχνική. Μπορώ να καταλάβω γιατί ο προπονητής του ΠΑΟΚ θέλει έναν ποδοσφαιριστή με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Βέβαια, ένα θέμα που έχουμε, είναι η προσαρμογή στην Ευρώπη. Όταν πρωτοείχα έρθει στην Ευρώπη, στη Γαλλία τότε για τη Γκρενόμπλ, υπέφερα πολύ.

Ήμουν μόνος, έπρεπε για πρώτη φορά να κάνω τα πάντα μόνος μου, από καθάρισμα μέχρι σούπερ μάρκετ, όπως και το να πληρώνω τους λογαριασμούς, το ρεύμα και λοιπά. Πράγματα που δεν είχα ξανακάνει μέχρι τότε.

Έπρεπε να τα κάνω όλα αυτά και σκεφτόμουν ‘πού είναι η μαμά μου;’.

Φεύγεις από την κανονικότητά σου. Είχες μια νορμάλ καθημερινότητα με τους δικούς σου σπίτι και πλέον είσαι μόνος σου. Ωριμάζεις γρήγορα, αυτό συμβαίνει. Στη Γαλλία δεν έπαιξα καλά. Τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα μετέπειτα στην Ισπανία και στην Αγγλία".

"We are f...king brilliant"

Τέλος, για κερασάκι στην τούρτα μας μετέφερε μια άγνωστη ιστορία, κάπως διασκεδαστική, από την περίοδο που ήταν προπονητής στη Μπράιτον και μια… αθυροστομία έφερε προειδοποίηση από την Ομοσπονδία χωρίς να το περιμένει.

"Θα πω μια ιστορία αστεία όταν ήμουν στη Μπράιτον, στον δεύτερο χρόνο στην ομάδα. Ήμασταν στη League One και παίζαμε τότε πολύ καλό ποδόσφαιρο. Υπήρχε ένα σύνθημα πολύ διάσημο στις τάξεις των οπαδών μας, το οποίο έλεγε 'we are f...king brilliant'.

Παίζαμε θυμάμαι με την Πιτέρμπορο και είχαμε νικήσει αν δεν κάνω λάθος 4-1 ή κάτι τέτοιο. Ανεβήκαμε και κάναμε παρέλαση για την άνοδο στην πόλη. Υπήρχε ένας με μικρόφωνο που έδινε τον τόνο για τα συνθήματα και κάποια στιγμή μου δίνει το μικρόφωνο και ξεκινάω 'You know what? You are f...king brilliant' και το τραγουδούσαμε.

Μετά, μου έρχεται ένα χαρτί από την Ομοσπονδία για προειδοποίηση επειδή χρησιμοποίησα κακή γλώσσα. Και ήταν σωστοί, δεν το είχα καν σκεφτεί εκείνη τη στιγμή. Στους πανηγυρισμούς το μόνο που σκεφτόμουν ήταν η χαρά μας και μετά μου ήρθε το χαρτί που με προειδοποιούσε για την απρεπή γλώσσα μου. Πρέπει να προσέχεις πώς μιλάς, διότι βλέπουν και παιδιά. Ήταν αστείο, διότι εγώ ήμουν μέσα στην τρελή χαρά".

Φωτογράφιση: Ανδρέας Παπακωνσταντίνου / Tourette Photography
Image credits: INTIME SPORTS, Eurokinissi Sports, AP, PA IMAGES/ALAMY/VISUALHELLAS.GR
Ευχαριστούμε το "Su Casa" για τη φιλοξενία