Πογέτ, my philosophy

"Δεν φοβήθηκα να έρθω στην Εθνική. Ήταν πολλοί οι λόγοι που ανέλαβα και έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή"

Η Εθνική, από το 2014 και μετά, δεν έχει καταφέρει να φτάσει σε μια επιτυχία, αλλά ο ίδιος δεν φοβήθηκε να αναλάβει τις τύχες της. Απ' όλες τις άλλες προοπτικές που είχε εκείνη την περίοδο, επέλεξε την επιστροφή στη χώρα μας ύστερα από μια εξαετία και το κιτρινόμαυρο πέρασμά του.

"Για να πω την αλήθεια, όχι δεν φοβήθηκα να έρθω στην Εθνική Ελλάδας. Δεν κοίταξα πίσω. Απλά, τσέκαρα τους παίκτες και έδωσα βάση μονάχα στο μέλλον.

Οι λόγοι που ανέλαβα ήταν πολλοί. Ο πρώτος ήταν ότι είχα περάσει πολύ καλά εδώ και το 2016, επίσης η κουλτούρα, οι φίλαθλοι, όλοι οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα και το πάθος για το ποδόσφαιρο. Είναι παρόμοια με την πατρίδα μου, την Ουρουγουάη. Εφόσον θα υπήρχε η δυνατότητα, θα ήμουν χαρούμενος να κάνω την συζήτηση για να αναλάβω.

Ναι, είχα διάφορες συζητήσεις, κυρίως με ομάδες από τη Λατινική Αμερική, διότι ήμουν εκεί πέρυσι. Όμως περίμενα κάτι που ήθελα να το αισθανθώ έντονα, κάτι σπέσιαλ, την κατάλληλη πρόταση που θα με εξιτάρει. Και αυτή ήρθε.

Στην αρχή είναι μια κατάσταση που λες ok και αναρωτιέσαι αν θα σου αρέσει ή όχι. Ο κόσμος θεωρεί πως θα 'σαι καλά, αλλά δεν μπορεί να το γνωρίζει. Έκανα την καλύτερη δυνατή επιλογή, μου αρέσει πολύ αυτή η πλευρά του ποδοσφαίρου από τη θέση του ομοσπονδιακού προπονητή. Αρχίζω να συνηθίζω σε αυτή την ανάλυση και το να τσεκάρεις ένα μεγάλο γκρουπ παικτών, είναι πολύ όμορφο. Να ελέγχεις ποιος παίκτης είναι σε καλή φόρμα για να τον καλέσεις στην Εθνική ομάδα.

Το μόνο πράγμα που μπορώ να υποσχεθώ, είναι η σκληρή δουλειά, η κατανόηση των παικτών και η διαβεβαίωση ότι θα δίνουν κάθε φορά τον καλύτερό τους εαυτό. Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να δίνεις τέτοιες υποσχέσεις, διότι παίζεις το ίδιο άθλημα. Σουτάρεις και μπαίνει η μπάλα γκολ, είσαι διάνοια. Σουτάρεις και βγαίνει η μπάλα άουτ, καταστροφή. Η προετοιμασία ήταν ίδια, η προσπάθεια ήταν ίδια, οι παίκτες το ίδιο, αλλά όχι το αποτέλεσμα. Θέλω να πηγαίνω βήμα βήμα, πρώτα απ’ όλα συγκεντρωνόμαστε στο Nations League και στον δύσκολο όμιλο που έχουμε, προκειμένου να τα καταφέρουμε".

"Το Nations League είναι μπροστά, μια διοργάνωση που η Εθνική απέτυχε τις δύο προηγούμενες φορές, αν και βρισκόταν σε έναν βατό όμιλο. Αυτή τη φορά με Βόρεια Ιρλανδία, Κόσοβο και Κύπρο θα προσπαθήσει να καταφέρει ό,τι δεν μπόρεσε στο παρελθόν. Ο νέος ομοσπονδιακός μας εκλέκτορας δεν θέλει να πει πολλά, ούτε να δώσει φρούδες υποσχέσεις. Θέλει να δημιουργήσει ένα σύνολο που να σέβεται το άθλημα.

Αυτό είναι ένα από τα ενδιαφέροντα στοιχεία του Nations League. Όσο ήμουν σε σύλλογο και έξω από την κατάσταση, δεν καταλάβαινα πολύ το format της διοργάνωσης και τι γινόταν.

Τώρα που το βλέπω από μέσα, είναι αλλιώς και θα φέρω ένα παράδειγμα. Στο τελευταίο γκρουπ συμμετέχουν ομάδες που δεν μπορούν να παίξουν και να ανταγωνιστούν τις τοπ εθνικές. Αγωνίζονται μεταξύ τους, παίρνουν νίκες και αποκτούν αυτοπεποίθηση. Αυτός είναι ο σκοπός μου σε αυτή τη διοργάνωση και αυτό θέλω να πετύχουμε. Να νικήσουμε τις ομάδες που είναι τώρα αντίπαλές μας και να ανέβουμε ψηλότερα, ώστε να ανταγωνιστούμε ακόμα καλύτερες ομάδες. Πάμε βήμα με βήμα.

Η ομάδα εκπροσωπεί μια χώρα. Αυτό θέλουμε να κάνουμε με σωστό τρόπο, με πάθος. Μπορεί να νικήσεις ή να χάσεις, αλλά πρέπει να το κάνεις με τον σωστό τρόπο. Αυτό θέλω να πετύχω και εγώ με την Ελλάδα όσο θα βρίσκομαι στον πάγκο της.

Θέλουμε να φερθούμε σωστά στο ίδιο το ποδόσφαιρο και να είμαστε οργανωμένοι.

Όσο πιο οργανωμένος είσαι, τόσο καλύτερες θα είναι οι προϋποθέσεις για να νικήσεις. Εγώ θα προσπαθήσω να επιλέξω τους κατάλληλους παίκτες για να το πετύχουμε. Η ταυτότητα μιας ομάδας μπορεί να έρθει με δύο τρόπους.

Ο πρώτος είναι ο εύκολος, επιλέγοντας αρκετούς παίκτες από την ίδια ομάδα (όπως έκανε η Ισπανία με τη Μπαρτσελόνα) και ο δεύτερος είναι με τον χρόνο. Οι παίκτες σιγά - σιγά να αντιλαμβάνονται το τι θέλεις και ζητάς από εκείνους.

Είναι αρκετά νωρίς ακόμα, διότι είμαι λίγο καιρό, αλλά θέλω να δημιουργήσω μια ομάδα που να έχει το στίγμα το δικό μου. Για να είμαι ειλικρινής, μου άρεσε η ομάδα με τον Φαν Σιπ. Παρακολούθησα 10-15 παιχνίδια, με την Ισπανία έξω η ομάδα έπαιξε πολύ καλά, στο πρώτο ημίχρονο εκτός έδρας με τη Σουηδία ήταν εκπληκτική, το ίδιο και στην Αθήνα.

Είμαστε όμως διαφορετικοί, θέλουμε διαφορετικά πράγματα. Αυτό που ήθελα να πω, είναι ότι πλέον έχουμε ένα διαφορετικό πρότζεκτ, θα κρατήσουμε τα καλά στοιχεία και θα φέρουμε ορισμένα νέα".

"Οι ιδιοκτήτες και οι προπονητές θέλουν οι ομάδες τους να κερδίζουν. Θα έκανα το ίδιο, ας μην είμαστε υποκριτές"

Ένα από τα θέματα που συχνά πυκνά μπαίνουν στη συζήτηση, είναι αυτό με τους λίγους Έλληνες που παίζουν στις ομάδες μας και δυσκολεύουν το έργο των ομοσπονδιακών. Ο ίδιος το διαπίστωσε, βλέποντας ματς με έναν Έλληνα στην ενδεκάδα και αυτός μάλιστα ήταν τερματοφύλακας. Από ‘κει και πέρα, η παρακολούθηση των πιτσιρικάδων είναι από τις πιο σημαντικές δουλειές για έναν εκλέκτορα.

"Θα σου πω μια ιστορία για το ματς του Άρη με τον ΠΑΟΚ που πήγα να δω στο Βικελίδης. Βρισκόταν ένας άνθρωπος από πίσω μου στην εξέδρα και με άγγιξε στον ώμο. Γυρίζω και μου λέει 'κόουτς, τι κάνεις εδώ; Μόνο ο Πασχαλάκης παίζει'. Του απάντησα ότι τώρα ήρθα, δεν μπορώ να φύγω. Απήλαυσα όμως ένα ελληνικό ντέρμπι, την εμπειρία, την ατμόσφαιρα. Ήταν πολύ ωραία έστω και έτσι.

Από 'κει και πέρα, θέλω να πω ότι καταλαβαίνω τους προπονητές και τους ιδιοκτήτες των ομάδων. Θέλουν η ομάδα τους να γίνει η καλύτερη δυνατή και να κερδίζει. Αν ήμουν σε αυτή τη θέση, θα έκανα το ίδιο, δεν θέλω να 'μαι εγωιστής. Ας μην είμαστε υποκριτές, αλλά ειλικρινείς.

Βέβαια, θέλω να πω κάτι στους παίκτες. Πρέπει να βάζουν προκλήσεις στον εαυτό τους. Πρέπει να λένε ότι θα παίξω στην πρώτη ομάδα, θα είμαι βασικός. Πηγαίνουν στο εξωτερικό και πρέπει να δείξουν για ποιο λόγο αποκτήθηκαν. Εγώ ήμουν ξένος στην Ισπανία, ξένος στην Αγγλία, έπρεπε να αποδείξω πράγματα. Είναι το ίδιο και τώρα.

Οι Έλληνες παίκτες πλέον είναι πιο τεχνίτες, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει παγκοσμίως. Προπονούμε πολύ το τεχνικό κομμάτι και ξεχνάμε το 'άσχημο' μέρος, τα τάκλιν, την άμυνα. Εκεί πάει το ποδόσφαιρο. Σε όλες τις ακαδημίες του κόσμου διδάσκουν μόνο το ποδόσφαιρο με τη μπάλα στα πόδια και όχι την οργάνωση, την άμυνα, την δύναμη.

Τη δεκαετία του '80 και του '90 ξέραμε τα ονόματα τέτοιων παικτών και πλέον όλοι είναι καλοί ποδοσφαιριστές. Οι παλιοί του αθλήματος, ανάμεσά τους και εγώ, πρέπει να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα και να ξεχάσουμε τα παλιά, αν θέλουμε να νικήσουμε.

Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις τα ματς των μικρών εθνικών ομάδων. Συναντήθηκα με τους προπονητές και συζητήσαμε τα βασικά που θέλουμε να δουλέψουμε μαζί, ώστε οι παίκτες που θα ανέβουν στην πρώτη ομάδα, να γνωρίζουν ορισμένα πράγματα.

Είμαστε σε επαφή μεταξύ μας και αναλύουμε τα πράγματα. Για μένα είναι ευκολότερο, διότι μπορώ να δω περισσότερους παίκτες τηλεοπτικά για την ανδρική ομάδα, ενώ για τους συναδέλφους μου είναι πιο δύσκολο. Και το να ταξιδέψουν να τους δουν από κοντά, δεν είναι τόσο απλό.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί καλοί Έλληνες παίκτες στο εξωτερικό όπως στην Γερμανία, ενώ έχουμε μεγάλη παροικία ελληνική μέχρι και στην Αυστραλία. Το να βρεις ανθρώπους, να μάθεις πράγματα, θέλει ψάξιμο".

"Τώρα όλοι μιλούν για τους Γκουαρδιόλα και Κλοπ. Εγώ θα έβαζα και τον Αντσελότι, θα σου πω και τον Σιμεόνε"

Η συζήτηση πήγε στο ποιον θεωρεί καλύτερο προπονητή και φυσικά τέθηκε το δίλημμα Γκουαρδιόλα - Κλοπ, με τον ίδιο βέβαια να βάζει στην εξίσωση και τον πρωταθλητή Ευρώπης, Κάρλο Αντσελότι, αλλά και τον Ντιέγκο Σιμεόνε, έχοντας ένα συγκεκριμένο σκεπτικό στο μυαλό του.

"Δύσκολο το δίλημμα για Γκουαρδιόλα ή Κλοπ. Είναι τελείως διαφορετικοί, θα επέλεγα όμως τον Γκουαρδιόλα λόγω Μπαρτσελόνα. Συγγνώμη, κύριε Κλοπ.

Παρακολουθώ ποδόσφαιρο από το 1978 και δεν έχω δει καλύτερη ομάδα από τη δική του Μπαρτσελόνα, χωρίς καμία αμφιβολία. Για μένα είναι η καλύτερη που έχει υπάρξει ποτέ. Μου άρεσε και η Μίλαν του Σάκι, όπως και άλλες ομάδες. Είναι λίγο άδικο για τον Κλοπ, αλλά πηγαίνω μαζί του.

Υπάρχουν πολύ καλοί προπονητές, δεν έχω κάποιον αγαπημένο, διότι δεν θέλω να αντιγράφω κανέναν. Μην ξεχνάμε βέβαια ότι έχουν τους καλύτερους παίκτες στις ομάδες τους αυτοί οι προπονητές. Όταν μιλάμε για έναν κόουτς που παλεύει να σωθεί, να έχουμε στο μυαλό μας ότι μπορεί να είναι επίσης ένας πολύ καλός προπονητής.

Τώρα, όλοι στον κόσμο μιλούν για τους Γκουαρδιόλα και Κλοπ. Θα έβαζα και τον Αντσελότι, μου αρέσει πολύ. Οπουδήποτε πηγαίνει, κατακτάει πρωτάθλημα, πήρε και το Champions League και για μένα αυτό είναι πολύ ιδιαίτερο.

Θα σου πω γιατί μου αρέσει και ο Σιμεόνε. Ξέχνα το ποδόσφαιρο που παίζει η ομάδα του, αλλά το ότι χάρη στον Σιμεόνε και τη δική του φιλοσοφία πάρα πολλοί προπονητές έχουν δουλειά. Διότι 15 χρόνια πριν υπήρχε μόνο ένας τρόπος, αυτός του Γκουαρδιόλα. Αν δεν μπορούσες να έχεις κατοχή, ήσουν για τα 'σκουπίδια'. Ήρθε ο Σιμεόνε και με ένα διαφορετικό ποδόσφαιρο κατέκτησε την La Liga και έδωσε την ευκαιρία σε κάτι άλλο. Δεν υπάρχει μόνος ένας τρόπος, υπάρχουν πολλοί και αυτό είναι το σημαντικό.

Βέβαια, δεν έχω ξαναδεί ποδόσφαιρο όπως αυτό που έπαιξε η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα. Και δεν ξέρω αν θα προλάβω να ξαναδώ. Ήταν η καλύτερη ομάδα που έχει υπάρξει ποτέ. Αλλά το ξαναλέω, υπάρχουν και άλλοι τρόποι και πρέπει να το αποδεχτούμε.

Άλλο παράδειγμα ο Μπιέλσα, ο οποίος επίσης έχει μια διαφορετική φιλοσοφία. Όλοι αυτοί οι διαφορετικοί τρόπο έχουν δουλέψει, σε διαφορετικές ομάδες".

"Όποτε βλέπω τη Λίβερπουλ, αμέσως κοιτάζω αριστερά. Τσιμίκας ή Ρόμπερτσον;"

Αναφορικά με το ποιοι Έλληνες έχουν κάνει την καλύτερη καριέρα στο εξωτερικό, αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι νομίζω ξεχωρίζουν τον Οδυσσέα Βλαχοδήμο και τον Κώστα Τσιμίκα.

"Είναι τοπ και παίζουν εκπληκτικά σε δυο κορυφαία κλαμπ. Έχουμε και τον Γιώργο Γιακουμάκη που διεκδίκησε το Χρυσό Παπούτσι, δεν είναι κάτι μικρό. Πρέπει να δούμε πού θα μπορέσει να φτάσει. Είναι πολύ καλό να έχουμε παίκτες που παίζουν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.

Όποτε βλέπω τη Λίβερπουλ, αμέσως κοιτάζω αριστερά στην ενδεκάδα, δεν τσεκάρω τίποτα άλλο. Τσιμίκας ή Ρόμπερτσον; Είναι σημαντικό για μας να παίζει, διότι αυτό ανεβάζει συνολικά και το επίπεδο στη δική μας ομάδα. Είναι πολύ πολύ σπουδαίο.

Δύο πράγματα θα σου πω. Πρώτον, όταν ένας προπονητής παίρνει έναν παίκτη, έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που θα τον κάνουν να παίξει. Γι' αυτό άλλωστε τον παίρνει στην ομάδα του. Είναι ευθύνη του παίκτη να καταλάβει το τι θέλει απ’ αυτόν ο προπονητής του και να παίξει. Και ειδικά στη Λίβερπουλ που δίνει 60 παιχνίδια το χρόνο. Είναι αδύνατον ο Ρόμπερτσον να παίζει όλα τα παιχνίδια.

Ο παίκτης έχει την κύρια ευθύνη να πείσει τον προπονητή και να βρει ρόλο. Για μένα είναι σημαντικό να μιλάς με τον παίκτη, διότι νομίζεις ότι τον ξέρεις, αλλά πραγματικά τον μαθαίνεις όταν ανταλλάξεις απόψεις μαζί του και κατανοήσει αυτά που θέλεις από εκείνον. Εσύ ξέρεις αυτά που βλέπεις στο γήπεδο, μέχρι εκεί".

"Τα χρησιμοποιώ τα νούμερα, αλλά ίσως γίνεται υπερβολική χρήση"

"Τα νούμερα στο ποδόσφαιρο τα χρησιμοποιώ αναμφίβολα, αλλά ίσως γίνεται υπερβολική χρήση τους. Αποτελεί μια καλή πληροφόρηση και όση παραπάνω πληροφόρηση έχει ένας προπονητής, τόσο το καλύτερο. Όμως κάποιές φορές λέω 'οκ, ας χαλαρώσουμε λίγο, δεν είμαστε μηχανές, δεν είμαστε ρομπότ'.

Κάθε ματς είναι διαφορετικό και πολλές φορές βλέπεις αποκλίνουσες μετρήσεις και ίσως σε βάζουν σε σκέψεις, αλλά πρέπει να αντιληφθείς ότι παιχνίδι με παιχνίδι διαφέρει.

Θα φέρω ένα παράδειγμα από τη Μπράιτον. Στα περισσότερα παιχνίδια οι παίκτες μου είχαν τα ίδια τρεξίματα όπως έδειχναν οι μετρήσεις μας και ήμασταν με ομάδα που είχε κατοχή.
Σε ένα παιχνίδι έτρεξαν περίπου 1,5 χιλιόμετρο παραπάνω σε σχέση με το προηγούμενο και επικράτησε ένας πανικός. Τι είχε συμβεί; Είχαμε κερδίσει 17 κόρνερ σε εκείνο το ματς, οπότε υπήρχαν παίκτες που ανέβαιναν και κατέβαιναν πολλές παραπάνω φορές εξαιτίας αυτού.

Η διαφορά που υπήρξε ήταν το ότι επειδή εκτελέσαμε τόσα πολλά κόρνερ, οι μέσοι μας ανέβηκαν στην αντίπαλη περιοχή πολλές παραπάνω φορές και επέστρεψαν πίσω.

Μια άλλη φορά σε ένα παιχνίδι του ισπανικού πρωταθλήματος, παρότι δεν ήταν της Ρεάλ, της Μπαρτσελόνα ή της Σαραγόσα, είχα εκνευριστεί. Δεν παιζόταν καθόλου ματς, το τέμπο ήταν πολύ χαμηλό και έλεγα μέσα μου 'έλα παίξτε'. Πώς να αναλύσεις ένα παιχνίδι και τα νούμερά του, τα χιλιόμετρα και τα σχετικά, όταν σταματάει συνεχώς και δεν υπάρχει δράση.

Χρησιμοποιώ τα νούμερα, τα αναλύω, αλλά θέλω να το κάνω με τον σωστό και καθαρό τρόπο και σε βάθος τριών ως πέντε αγώνων για να δω τις διαφορές, να συγκρίνω. Άλλοτε πρέπει να συγκρίνεις και τα ματς.

Με άλλη ένταση θα παίξεις εναντίον της Λίβερπουλ και με άλλη απέναντι σε μια ομάδα χαμηλής δυναμικότητας. Οι ίδιοι παίκτες είναι, αλλά υπάρχει διαφορά στον τρόπο αντιμετώπισης του αντιπάλου".