Lebron James,
The Scoring King
Γεννημένος την 30η Δεκεμβρίου. Η ταινία της ζωής του Λεμπρόν Τζέιμς - γιατί όχι (;) σκηνοθετημένη από τον σπουδαίο κινηματογραφιστή Όλιβερ Στόουν.
Μιας ζωής που άρχισε να υφαίνεται μόλις βγήκε από τα σπλάχνα μιας έφηβης μάνας 16 ετών, ούτε δυο μέρες πριν από την έλευση του 1985, και 38 χρόνια αργότερα τον βρίσκει ν' απολαμβάνει όσα δεν είχαν περάσει ποτέ από το μυαλό του μέχρι τα οκτώ του.
Ως γιος ενός πατέρα με "πλούσιο" ποινικό μητρώο που δεν ασχολήθηκε ποτέ με το μεγάλωμά του, ο πιτσιρικάς από το Άκρον του Οχάιο αγνοούσε παντελώς την έννοια της οικογένειας και της σταθερής εστίας, προσπαθώντας απλώς να επιβιώσει σε χαοτικές συνθήκες. Συνθήκες που "δεν θα ευχόμουν ούτε στον χειρότερο εχθρό μου". Σχολείο σπανίως πήγαινε, σ' ένα ημερολογιακό έτος είχε αλλάξει 6-7 σπίτια.
Το παρελθόν (δεν) τον όρισε. Ο ίδιος άνθρωπος το 2023 συνθέτει το προφίλ ενός εκ των πληρέστερων παικτών μπάσκετ της αμερικανικής ιστορίας. Αδιαμφισβήτητα πλέον του αρχισκόρερ όλων των εποχών στο NBA, έχοντας καταρρίψει το μυθικό ρεκόρ του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ.
Κι ας μην είχε πιάσει μπάλα μπάσκετ ως την ημέρα που ο (προπονητής - σωτήρας) Φρανκ Γουόκερ εξασφάλισε -με γονική συναίνεση- την επιμέλειά του, ανέλαβε την ανατροφή του κι ένα απόγευμα τον έβαλε να παίξει μπάσκετ με τον δικό του γιο για να ξοδέψουν οι δυο τους την ώρα τους. Ήταν το απόγευμα που του άλλαξε πλήρως η ζωή.
Πρώτα είχε βρει στέγη και φαγητό, ανθρώπους που (τον) νοιάζονταν. Κατόπιν βρήκε τον προορισμό του.
Τα σωματικά προσόντα και η αναπτυγμένη αντίληψη των πραγμάτων τον έκαναν πολύ γρήγορα να ξεχωρίσει. Διέφερε από τ' άλλα παιδιά της κλάσης του και στα χρόνια του λυκείου η φήμη του εκτοξεύτηκε. Πολύ γρήγορα υπερέβη τα όρια της πολιτείας, άπαντες μιλούσαν για το νέο μεγάλο πρότζεκτ του αμερικανικού μπάσκετ.
Έγινε ο Chosen One. Προτού φορέσει την κορώνα και καθίσει στον θρόνο του. Προτού φτάσει να γίνει ο Βασιλιάς.
Οι αριθμοί το επαληθεύουν, οι είκοσι ιστορίες που ακολουθούν, από τις είκοσι σεζόν του στο NBA, το περιγράφουν.
Το πρώτο αίμα
29 Οκτωβρίου 2003 - Ο ιστορικός αγώνας των Καβαλίερς στο Σακραμέντο είχε αργήσει ν' αρχίσει κάμποσο.
Το ESPN, το δίκτυο με τα δικαιώματα μετάδοσης, δεν σκόπευε να χάσει ούτε στιγμή από την πρώτη εμφάνιση του Λεμπρόν Τζέιμς στο NBA και με δεδομένο ότι το παιχνίδι των Νιου Γιορκ Νικς με τους Ορλάντο Μάτζικ είχε οδηγηθεί στην παράταση, απαίτησε -και φυσικά εξασφάλισε- την καθυστέρηση του τζάμπολ, φροντίζοντας με τις παρασκηνιακές πιέσεις κάθε ενέργεια του ανερχόμενου σταρ απέναντι στους Κινγκς να φτάσει ανεξαιρέτως σε όλους τους τηλεοπτικούς δέκτες.
Το κλέψιμο στα όρια του κέντρου, αφού είχε βγει με ορμή στην μπάλα, και το statement κάρφωμα στο ανοικτό γήπεδο, με το χέρι σε 90 μοίρες από τον κορμό του, θ' αρκούσαν για να συμπυκνώσουν την ημέρα που το επαγγελματικό μπάσκετ συνάντησε τον Λεμπρόν.
Ο Chosen One, όπως είχε περιγραφεί από το Sports Illustrated στο ιστορικό εξώφυλλο ενόσω ακόμη ήταν στα θρανία του Σεντ Βίνσεντ-Σεντ Μέρις, θα ήταν παράταιρο να αρκεστεί σε μια μόλις εντυπωσιακή κατά τ' άλλα ενέργεια για να αφήσει το παρθενικό και παχύ χνάρι του στο επαγγελματικό στερέωμα.
Ούτε 19 χρόνων ακόμη ανυπομονούσε να ξεχωρίσει από την πρώτη στιγμή, να δημιουργήσει το απαραίτητο impact.
Πριν από την έναρξη η κάμερα που τον ακολουθούσε διαρκώς τον έδειξε να ροκανίζει τα νύχια του σαν τρωκτικό. "Ήταν η πρώτη φορά που τον έβλεπα και εντυπωσιάστηκα πραγματικά", θα έλεγε ο Βλάντε Ντίβατς, ο βετεράνος Σέρβος σέντερ που είχε συνυπάρξει μαζί του στο παρκέ και έτριβε τα μάτια του με όσα ο πιτσιρικάς κατάφερνε να κάνει με ή χωρίς την μπάλα στα χέρια.
Στα 88 δεύτερα από το τζάμπολ ο Τζέιμς μοίρασε την πρώτη ασίστ του, μια alley-oop πάσα προς τον Ρίκι Ντέιβις που κάρφωσε. Το πρώτο σουτ του Τζέιμς επέλεξε να είναι υψηλού βαθμού απαιτήσεων, δεν πήγε σε κάτι απλό. Εκτέλεσε από την baseline δίχως την απαιτούμενη ισορροπία.
"Ήταν πιθανόν η δυσκολότερη προσπάθεια που πήρα στο ματς", θα σημείωνε το 2016 σε συνέντευξή του. Το έβαλε, φυσικά. Διέθετε την αυτοπεποίθηση να το βάλει.
Λυκειόπαιδο μεν, αλλά μ' ένα αστραφτερό βλέμμα που ζάλιζε τους αντιπάλους του, άφησε στο παρκέ κάθε ικμάδα της ενέργειάς του. Δεν κράτησε τίποτα και τέλειωσε τη συμμετοχή του με 25 πόντους από 12/20 σουτ, 9 ασίστ, 6 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα.
"Είχα τη δυνατότητα να κάνω ορισμένες από τις κινήσεις που έκανα στο λύκειο. Απλώς όφειλα να φέρω περισσότερη ενέργεια στο γήπεδο"
Κατανοούσε κι αυτός πως η αρχή ήταν το ήμισυ των όσων θα συμβούν έκτοτε, ασχέτως αν η original πρεμιέρα του συνδυάστηκε με το 106-92 από τους γηπεδούχους. Το τέλος της σεζόν, άλλωστε, τον βρήκε με το βραβείο του Rookie of the Year ανά χείρας.
Το φράγμα των 50 πόντων
20 Μαρτίου 2005 - "Κοίταξα το ρολόι και είχε ήδη 48 πόντους περίπου πέντε λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα".
Ο Ντρου Γκούντεν, τότε παίκτης των Καβαλίερς, αποτύπωνε σε μια πρόταση προς το Associated Press όλα εκείνα που είχε δει να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του το βράδυ που ο Λεμπρόν Τζέιμς περνώντας για πρώτη φορά το όριο των 50 πόντων σ' ένα παιχνίδι, "καταστρέφοντας" κάθε απόπειρα των Ράπτορς να διακόψουν τη σταθερή σύνδεσή τους με το καλάθι.
"Είχαν εφαρμόσει όλα τα στιλ άμυνας εναντίον του, αλλά αυτός εξακολουθούσε να σκοράρει. Απλώς κοιτούσα και σκεφτόμουν ποιος άλλος σαν τον Τζέιμς θα μπορούσε να έρθει από το λύκειο και στη δεύτερη χρονιά του να κάνει αυτά τα πράγματα στο NBA", συμπλήρωνε ο Γκούντεν, ανακαλώντας τις έντονες μνήμες και ζωντανεύοντας τις στιγμές από τον αγώνα στο Τορόντο.
Εκείνο ήταν το 141ο παιχνίδι του Λεμπρόν από τη στιγμή που εισήλθε στη λίγκα και άρχισε ν' αφήνει μέρα με τη μέρα το αποτύπωμά του. Στις ογδόντα ημέρες από τη συμπλήρωση των 20 χρόνων του, γινόταν φυσικά ο νεότερος ηλικιακά παίκτης της ιστορίας που έφτανε σε τέτοια δυσθεώρητα ύψη. Ουδέποτε είχε συμβεί κάτι ανάλογο στο παρελθόν.
Όλα αυτά χωρίς να έχει ξεκουραστεί λεπτό, μονάχα στις υποχρεωτικές παύσεις (τάιμ άουτ, ανάπαυλα, φάουλ κλπ) έπαιρνε τις απαιτούμενες ανάσες. Εν τέλει και ύστερα από 48 λεπτά αδιάκοπης παραμονής στο παρκέ έφτασε να έχει 56 πόντους με 50% στα field goals (18/36).
Τα 6 στα 12 από αυτά τα σουτ ήταν πίσω από τη γραμμή των 7.25μ, ευστοχώντας παράλληλα στις 14 από τις 15 βολές που εκτέλεσε. Τα 10 ριμπάουντ και οι 5 ασίστ πασπάλισαν την εμφάνισή του με σκόνη ομαδικότητας.
Η ιστορικότητα της επίδοσής του αποτυπώνεται στο γεγονός πως έκτοτε και μέχρι σήμερα μονάχα δύο φορές ο Τζέιμς έχει σημειώσει περισσότερους πόντους κι άλλη μία έχει κοπιάρει τον εαυτό του. Οι 61 πόντοι απέναντι στους Μπόμπκατς, εννέα χρόνια αργότερα (Μάρτιος του 2014 ως παίκτης των Χιτ), παραμένουν το carreer-high του Βασιλιά.
Παρά τα ηρωικά κατορθώματα εκείνης της βραδιάς στον Καναδά, οι Καβαλίερς έχασαν 105-98 από τους Ράπτορς.
Στον πλανήτη των playoffs
22 Απριλίου 2006 - Όσο νωρίς μπήκε ο Λεμπρόν στο NBA τόσο καθυστέρησε να δοκιμάσει τη γεύση των playoffs, να καταλάβει πόσο μεταβάλλεται το περιβάλλον όταν κρίνεται η σεζόν.
Οι Καβαλίερς ήταν σε φάση ανοικοδόμησης και οι πρώτες δύο σεζόν του Τζέιμς υπήρξαν η απόλυτη διαδικασία προσαρμογής και μετάβασης στο επόμενο επίπεδο.
Ο μικρός βιαζόταν μονίμως ν' αποδείξει πράγματα, ήθελε πάντα να πρωταγωνιστεί. Αναπόφευκτα η αργοπορία τον τσίτωνε, ιδίως στο διάστημα που σμίλευε και ατσάλωνε τον χαρακτήρα του έτσι ώστε ν' αντέχει πνευματικά, διαχειριζόμενος τον συναισθηματικό κόσμο του.
Η καταξίωση μέσα από τις ομαδικές επιτυχίες τον συνάρπαζε κι ήθελε πώς και πώς να έρθει αρκετά πριν από την ώρα της. Η ήττα δεν ήταν ένας συμβιβασμός που σκόπευε να κάνει.
Τουλάχιστον η αγωνιστική πρόοδος ήταν ορατή κι από το 17-65 της σεζόν 2002-03 το Κλίβελαντ απογειώθηκε στο 50-32 του 2005-06. Ρεκόρ που ήταν το τρίτο καλύτερο της Ανατολής στο φινάλε της κανονικής περιόδου.
Άρα η ώρα για την πρώτη εμφάνιση του Λεμπρόν σε αγώνα της post season μετά από 238 συμμετοχές είχε φτάσει.
Η νίκη των Καβς με 97-86 και το 1-0 στη σειρά με τους Γουάσινγκτον Γουίζαρντς του Γκίλμπερτ Αρίνας ήταν ήσσονος σημασίας μπροστά στο λαμπερό triple-double του Τζέιμς, ο οποίος με 32 πόντους, 11 ριμπάουντ και 11 ασίστ πετύχαινε κάτι που ουδείς άλλος είχε καταφέρει σε τέτοιο βαθμό κατά το παρελθόν.
Ο Τζόνι ΜακΚάρθι των Σεντ Λούις Χοκς και ο Μάτζικ Τζόνσον με τους Λέικερς το 1980 ήταν οι προηγούμενοι δύο πρωτοεμφανιζόμενοι σε αγώνα playoffs που τέλειωσαν το ντεμπούτο τους με διψήφιους αριθμούς σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες. Αμφότεροι όμως είχαν μείνει χαμηλά στο σκοράρισμα (13 πόντοι).
Ο Λεμπρόν διέλυε τον ανταγωνισμό δηλώνοντας περήφανος, διότι "είναι υπέροχο να μπαίνεις σε μια τέτοια τάξη". Εκείνη τη βραδιά ήταν άρρωστος. Είχε αρπάξει κρύωμα και έπαιζε με συμπτώματα. Πυρετό βέβαια ανέβασαν εν τέλει οι αντίπαλοί του. Το δικό του flu game.
"Είναι τρομερή πολυτέλεια να τον έχεις στην ομάδα, γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να βγει έξω στο γήπεδο και να πετύχει τέτοια νούμερα", σημείωνε μετά τη λήξη ο Λιθουανός Ιλγκάουσκας, πιστώνοντας του το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας στον συμπαίκτη του.
Οι Καβαλίερς προκρίθηκαν εν τέλει με 4-2 νίκες και, παρά τον αποκλεισμό που ακολούθησε από τους Ντιτρόιτ Πίστονς στα ημιτελικά ύστερα από μια μάχη μέχρις εσχάτων στα επτά παιχνίδια, ο Λεμπρόν είχε σταθεί στο επόμενο check point της πορείας του.
Η ισοπέδωση των Πίστονς
31 Μαΐου 2007 - Το νέο μεγάλο στοίχημα που είχε βάλει ο Λεμπρόν Τζέιμς κοιτάζοντας το είδωλό του στον καθρέπτη ήταν η διεκδίκηση του τίτλου.
Η συντροφιά του δαχτυλιδιού δεν ήταν αυτή που ομολογουμένως θα ήθελε καθένας για την εκπλήρωση μιας τόσο απαιτητικής αποστολής. Όπως τουλάχιστον την είχε εικονογραφήσει στο μυαλό του.
Μα ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να θυσιάσει καθετί που ήταν δυνατόν για ν' αγγίξει την κορυφή και σταδιακά να καθίσει στον θρόνο του.
Η επανάληψη του 50-32, μια επιβεβαίωσης σταθερότητας, ανέβασε μια θέση τους Καβαλίερς που τερμάτισαν δεύτεροι στην Ανατολή, και ο δρόμος για τους Τελικούς ήταν πιο ανοικτός από κάθε προηγούμενη φορά.
Με πλεονέκτημα έδρας απέναντι σε Γουίζαρντς και Νετς, η πρόκριση ήταν μια σχετικώς εύκολη υπόθεση (4-0 και 4-2), την ίδια ώρα όμως θα έπρεπε να βρεθεί ο τρόπος που θα ξεπεραστεί το εμπόδιο των Πίστονς που κουβαλούσαν το απαιτούμενο know how από παρόμοιας ισχύος μάχες.
Ο -ψημένος και όχι άγουρος- Λεμπρόν δεν σκόπευε να χαρίσει οτιδήποτε. Όχι σε εκείνη τη φάση της πορείας του. Το 2-0 του Ντιτρόιτ φάνταζε να βάζει φρένο στις φιλοδοξίες του. Ωστόσο την επόμενη φορά που οι Καβαλίερς γύρισαν στην έδρα των Πίστονς, έχοντας ισοφαρίσει με 2/2 στο Κλίβελαντ, ο Τζέιμς ήταν πιο αποφασισμένος και αποφασιστικός.
"Βάλαμε ό,τι είχαμε και δεν είχαμε πάνω του, αλλά δεν μπορούσαμε να τον σταματήσουμε", σημείωνε ο Τσόνσι Μπίλαπς μετά το τέλος του ματς, αναγνωρίζοντας ότι η βραδιά ανήκε στον Τζέιμς.
Οι Καβαλίερς είχαν επικρατήσει 109-107 στο τέλος της δεύτερης παράτασης, όταν μ' ένα αεροπλανικό λέι απ ο Τζέιμς άφηνε αυτοκρατορικά την μπάλα στο καλάθι και διαμόρφωνε το τελικό αποτέλεσμα. Ήταν το αποκορύφωμα μιας εμφάνισης που σπανίως συναντάς στα ιστορικά αρχεία.
Στα έξι λεπτά πριν από τη λήξη της κανονικής διάρκειας ο Λεμπρόν είχε 19 πόντους και οι Καβαλίερς προηγούνταν 79-78. Στο τέλος της δεύτερης OT, ο Λεμπρόν μετρούσε 48 από τους 109 πόντους των Ιπποτών, έχοντας σκοράρει τους 29 από τους τελευταίους 30 πόντους της ομάδας του με 11/13 σουτ.
Μάλιστα οι 25 εξ αυτών ήταν διαδοχικοί, όντας μάλιστα αυτός που με κάρφωμα είχε ισοφαρίσει σε 91-91 μην επιτρέποντας στους Πίστονς να καπαρώσουν την τρίτη νίκη τους και το αβαντάζ πρόκρισης.
"Νιώθω άσχημα που τα λόγια μου δεν αποδίδουν δικαιοσύνη σε ό,τι έκανε", σημείωνε ο Μάικ Μπράουν, εκφράζοντας εμμέσως πλην σαφώς την ευγνωμοσύνη του για το γεγονός πως ήταν προπονητής του.
Το 98-82 στο έκτο ματς, το 4-2 και η πρόκριση στους τελικούς ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
Μοναχικός λύκος
κόντρα στους Σέλτικς
18 Μαΐου 2008 - Ο Λεμπρόν Τζέιμς έχει βιώσει, φυσικά, και την άλλη, σκληρή, όψη του φεγγαριού. Τη μαύρη και σκοτεινή, χωρίς να 'ναι ικανός να επηρεάσει τη ροή των πραγμάτων και να επιδράσει καταλυτικά.
Στο φινάλε της σεζόν 2007-08 οι Καβαλίερς δεν είχαν ένα τόσο καλό ρεκόρ να υπερασπιστούν (45-37) και μπαίνοντας από την τέταρτη θέση της Ανατολής στην post season θα έπρεπε να εφεύρουν φρέσκιες μεθόδους επιβίωσης στην αρένα με τα θηρία.
Πίσω από 4-2 επί των Γουίζαρντς, στον πρώτο γύρο, κρύφτηκαν καλά αρκετές αγωνιστικές αδυναμίες. Αδυναμίες που στη σειρά με τους Σέλτικς κόστισαν ό,τι κι αν έκανε ο ηγέτης τους για ν' αποφευχθεί ο σκληρός αποκλεισμός.
Ο έβδομος αγώνας στη Βοστόνη υπήρξε άλλη μια προσωπική παράσταση του Λεμπρόν, που στο γκραν φινάλε της όμως ο βασιλιάς έμεινε χωρίς ρούχα. Ολόγυμνος σε κοινή θέα.
Το 97-92 και το 4-3 των Κελτών ήταν αμφότερες καταστάσεις οριακές. Μόνο που η συνολική ανταπόκριση των Καβαλίερς στις ανάγκες του καθοριστικού αγώνα ήταν ημιτελής και μονόπαντη.
Ο Τζέιμς είχε επωμιστεί όλο το βάρος και μοιραία (τον) λύγισε. Έφυγε από το παρκέ μόνο για 72 δεύτερα. Πήρε 29 σουτ και βρήκε στόχο στα 14. Κέρδισε αμέτρητα φάουλ και εκτέλεσε 19 βολές, πετυχαίνοντας τις 14 εξ αυτών.
Τέλειωσε το παιχνίδι με συνολικά 45 πόντους - τους περισσότερους από κάθε άλλον παίκτη - και μέτρησε το 49% της παραγωγικότητας της ομάδας του.
Μα ήταν μόνος, πολύ μόνος, ενόσω ο Πολ Πιρς απαντούσε με 41 πόντους από 4/6 τρίποντα στα δικά του σφυροκοπήματα έχοντας ως άξιο συμπαραστάτη τον Κέβιν Γκαρνέτ (13 πόντοι, 13 ριμπάουντ), αλλά και σε κομβικό ρόλο τον Πι Τζέι Μπράουν (10 πόντοι, 6 ριμπάουντ).
Είχε δίκιο πάντως όταν πικραμένος για το άδοξο φινάλε του ο Λεμπρόν υπογράμμιζε με στόμφο ότι "όλο αυτό θα μείνει στην ιστορία". Ήθελε πάντα ν' αφήνει κάτι πίσω του και η εμφάνισή του στο Γκάρντεν ήταν σίγουρα μια από αυτές που περιγράφουν το όλον του.
Το απλό παιδί από το Άκρον
που έγινε MVP
4 Μαΐου 2009 - Τον τόπο τον επέλεξε ο ίδιος ο Λεμπρόν Τζέιμς, ζητώντας τη σχετική άδεια χρήσης του. Θα ήταν άδικο να του έφερναν αντίρρηση σ' ένα τέτοιο αίτημα.
Τη σημαντικότερη ημέρα της μπασκετικής πορείας του, έως τις πολλές επόμενες που θα έρχονταν με μαθηματική ακρίβεια, ήταν βέβαιο πως δεν θα την περνούσε κάπου αλλού.
Ήταν από τη μια ένα χρέος που όφειλε να ξεπληρώσει έξι χρόνια μετά την είσοδό του στο NBA. Και από την άλλη μια βαθιά εσωτερική επιθυμία να βρίσκεται σ' ένα περιβάλλον οικείο, μπροστά και δίπλα σε γνώριμα πρόσωπα, ανθρώπους που στο πρόσωπό τους αναγνώριζε τη στήριξη και την εμπιστοσύνη που είχε λάβει όλα το προηγούμενα χρόνια.
Κυρίως τη μητέρα του, Γκλόρια, που δεν εξεπλάγη γνωρίζοντας πως ο γιος της "ποτέ δεν έχει ξεχάσει από πού προέρχεται".
Φτάνοντας, συνοδευόμενος στα τελευταία χιλιόμετρα από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, στο κλειστό γυμναστήριο του Σεντ Βίνσεντ-Σεντ Μέρις, ο ντόπιος ήρωας του Άκρον είδε την προηγούμενη ζωή του να περνά καρέ - καρέ μπροστά από τα μάτια του.
Όλα όσα είχε βιώσει και καταφέρει μέχρι εκείνη την ημέρα προβάλλονταν στο μεγάλο λευκό πανί του μυαλού του. Ζωντάνευαν ένα - ένα και στοιχισμένα με ευλάβεια παρελαύναν σταδιακά από τις ατελείωτες σκέψεις του. Καθετί για κάποιο λόγο είχε συμβεί, για κάποιο λόγο είχε βρεθεί στον δρόμο του.
Σε ηλικία 24 ετών και 106 ημερών ο Τζέιμς γινόταν ο νεότερος παίκτης που κέρδιζε τον τίτλο του MVP της κανονικής περιόδου έπειτα από τον Μόουζες Μαλόουν (24 ετών, 16 ημερών) το 1979. Από την άλλη ο Γουές Άνσελντ ήταν 23ων το 1969.
Ο Τζέιμς είχε λάβει 109 από τις μάξιμουμ 121 ψήφους της πρώτης θέσης και σχεδόν ομόφωνα επιβραβευόταν για τη σταθερά πλούσια συνεισφορά του στο 66-16 που για τους Καβαλίερς αποτελούσε franchise record.
Είχαν πιστέψει κάποιοι πως η μάχη με τον προηγούμενο κάτοχο, Κόμπι Μπράιαντ, θα ήταν πολύ κλειστή. Αποδείχθηκε ότι το σώμα των συμμετεχόντων στην ψηφοφορία είχε στο μεγαλύτερο κομμάτι του την ίδια άποψη.
"Ποτέ δεν πίστευα ότι θα συνέβαινε τόσο γρήγορα", έλεγε δια μικροφώνου ο Λεμπρόν μετά την παραλαβή του αγαλματιδίου που αντανακλούσε τους 28.4 πόντους (δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος), τα 7.6 ριμπάουντ, τις 7.2 ασίστ (ένατος του πρωταθλήματος) και τα 1.7 κλεψίματα ανά αγώνα. Ήταν, μάλιστα, ο πρώτος παίκτης στην ιστορία των Καβαλίερς που καρπωνόταν αυτήν την ύψιστη τιμή.
"Ποτέ δεν ονειρευόμουν να γίνω MVP, αλλά αν έλεγα ότι δεν μου άρεσε αυτό το βραβείο, θα έλεγα ψέματα. Η σκληρή δουλειά αποδίδει και τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα", συμπλήρωνε, καταφέρνοντας να μην δακρύσει, προτού δεσμευτεί πως η αποστολή του δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα.
Η νέα ζωή στο Μαϊάμι
8 Ιουλίου 2010 - Ένα, σχεδόν, μονοκάμερο πλάνο προγράμματος διάρκειας 75 λεπτών, ένα πρόσωπο που είχε καθίσει σε μια καρέκλα και μιλούσε για το μέλλον του, για την απόφαση που θ' ανέτρεπε τα δεδομένα στον κόσμο NBA.
Το αξέχαστο "Decision" του ESPN, κατακαλόκαιρο του 2010, δεν ήταν κάτι άλλο από τη βαρυσήμαντη, πλην θεατράλε, ανακοίνωση της κρίσης του Λεμπρόν Τζέιμς ν' αφήσει τους Καβαλίερς, ύστερα από επτά σεζόν, και να μετακινηθεί στους Μαϊάμι Χιτ, έχοντας πειστεί ότι θα του παρέχουν ό,τι του έλειπε από το 2003.
Είχε προηγηθεί ο νέος αποκλεισμός του Κλίβελαντ από τους Μπόστον Σέλτικς στα ημιτελικά της Ανατολής με 4-2, γεγονός που διόγκωσε τον ήδη έντονο προβληματισμό για τη συνέχεια της καριέρας του στο Οχάιο.
Εκείνο το καλοκαίρι ο Τζέιμς ήταν free agent και μαζί με τους εκπροσώπους του είχαν κουβεντιάσει με αρκετές ομάδες, μεταξύ των οποίων οι Σικάγο Μπουλς, οι Νιου Γιορκ Νικς και οι Λος Άντζελες Κλίπερς. Παρόλα αυτά θετική απάντηση απέσπασε μόνο ο Ράιλι, δεδομένου ότι του παρουσίασε ένα ολοκληρωμένο πρότζεκτ, ικανό να τον φέρει στο τέλος της διαδρομής.
Ο Λεμπρόν δεν θα ήταν πλέον μόνος. Δεν θα χρειαζόταν να κάνει τα πάντα, αλλά παίζοντας δίπλα σε Ντουέιν Γουέιντ και Κρις Μπος (που είχε υπογράψει ήδη), θα άπλωνε διαφορετικά τα προσόντα του στο παρκέ, όντας ένας σύγχρονος point forward.
Η συμφωνία με την εταιρία παραγωγής του "Decision" επέτρεπε στην ομάδα του Βασιλιά, σε αντάλλαγμα της δημόσιας τοποθέτησης που δέχθηκε να κάνει, να εκμεταλλευτεί διαφημιστικά το γεγονός και να αποκομίσει τεράστια κέρδη, μεγάλο μέρος των οποίων ανακοινώθηκε ότι χρησιμοποιήθηκε για φιλανθρωπικούς και άλλους τέτοιους σκοπούς.
Λίγο πριν συμπληρωθεί το μισάωρο από την έναρξη του διαγγέλματος, έγινε γνωστή η απόφαση του Λεμπρόν. Οι Καβαλίερς είχαν ενημερωθεί σχετικώς λίγα λεπτά πριν από την παναμερικανική προβολή του προγράμματος.
Την ώρα εκείνη περισσότερα από 13 εκατομμύρια τηλεθεατές είχαν συντονιστεί με τους δέκτες τους αναμένοντας τα λόγια που θα έβγαιναν από το στόμα του. Ο μέσος όρος τηλεθέασης ξεπέρασε εν τέλει το 26% και το 39% στις σχετικές μετρήσεις.
"Αυτό το φθινόπωρο θα πάω με τα ταλέντα μου στη Νότια Ακτή και θα ενταχθώ στους Μαϊάμι Χιτ. Νιώθω ότι θα μου δώσουν την καλύτερη ευκαιρία να κερδίζω, να κερδίζω για πολλά χρόνια και όχι στην κανονική περίοδο ή τρία και πέντε παιχνίδια στη σειρά. Θέλω να μπορώ να κερδίσω πρωταθλήματα κι εκεί αισθάνομαι ότι μπορεί να συμβεί".
Η γη σείστηκε, το έδαφος κόπηκε στα δύο. Στο Μαϊάμι πανηγύριζαν, γνωρίζοντας πως το νέο σύνολο θα μπορούσε να γίνει ανίκητο. Στο Κλίβελαντ πενθούσαν και μοιρολογούσαν. Έκλαιγαν, έκαιγαν εμφανίσεις, κατέβαζαν πανό, μιλούσαν για προδοσία δίχως προηγούμενο. Το δικό τους παιδί είχε διαλέξει να φύγει σε μια νύχτα, δίχως να εκπληρώσει την υπόσχεσή του.
Όχι πως δεν ήταν προετοιμασμένοι για μια τέτοια τροπή, ο κόσμος βούιζε. Μα δεν ήταν εύκολο ν' αποδεχθούν τη νέα πραγματικότητα. Ο ίδιος ο ιδιοκτήτης των Καβαλίερς, Νταν Γκίλμπερτ, μιλούσε για έναν άκαρδο και δειλό τύπο, έναν πρώην βασιλιά, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά των αντιδράσεων.
Ο Λεμπρόν είχε για άλλη μια φορά γίνει ο πυρήνας μιας αλλαγής και μιας αλυσιδωτής αντίδρασης με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Εφιάλτης στο Κλίβελαντ
2 Δεκεμβρίου 2010 - Το γήπεδο έβραζε, το κοινό τελούσε υπό φρενίτιδα, βρίζοντας κι εκτοξεύοντας αντικείμενα, και ο οργανισμός των Καβαλίερς είχε φροντίσει να δυναμιτίσει όσο δεν πήγαινε το κλίμα.
Πέντε μήνες μετά το Decision, ο Λεμπρόν Τζέιμς επέστρεφε στο Κλίβελαντ ως αντίπαλος. Μέχρι και ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είχε ασχοληθεί με το τεράστιο γεγονός προβλέποντας ότι "θα είναι πολύ άγριο".
"Ήταν κάτι που κανείς δεν είχε δει ποτέ προηγουμένως. Όλοι ήξεραν τα συναισθήματα πίσω απ' αυτό. Ήταν μια άβολη επιστροφή εξαιτίας της κατάστασης. Ήταν μια απόκοσμη νύχτα", θα έλεγε αργότερα, υπό το πρίσμα της ψυχραιμίας, ο Βασιλιάς εξιστορώντας το πώς ένιωθε την πρώτη φορά που αντιμετωπίσει την οργή ενός κοινού που τον είχε αποκαθηλώσει.
Ιδίως τη στιγμή που το όνομά του ακούστηκε από τα μεγάφωνα κατά την παρουσίαση των Χιτ, τα ντεσιμπέλ του θορύβου έσπασαν το φράγμα του ήχου και οι κραυγές των οργισμένων οπαδών ακούγονταν μέχρι το Μαϊάμι.
"Ήταν ό,τι πιο δηλητηριώδες έχω νιώσει ποτέ σε γήπεδο", έχει περιγράψει ο κόουτς Έρικ Σπόελστρα κι ας μην ήταν αυτός ο αποδέκτης των ιαχών. "Δεν έχω συναντήσει κάτι αντίστοιχο μ' εκείνης της νύχτας κι εύχομαι να μην το συναντήσω ξανά", συμπλήρωνε ο τότε ρεπόρτερ των NY Times, που κατέγραφε λεπτομερώς το άγριο σκηνικό.
Ο Λεμπρόν ακολούθησε κανονικά τη ρουτίνα του, πέταξε στον αέρα το ταλκ και προσπάθησε να μείνει όσο πιο ήρεμος ήταν εφικτό να μείνει. Ήξερε ότι μόνο αν κοντρολάρει το ένστικτό του θα πετύχει αυτό που είχε κατά νου. Τα χαμόγελά του πρόδιδαν την αμηχανία του.
Το μόνο για το οποίο συζητούσα προηγουμένως ήταν πώς μπορώ να παίξω καλά. Ήθελα να παίξω καλά περισσότερο από καθετί άλλο.
Το 118-90 των Χιτ στην Quicken Loans Arena δεν ήταν ένα απρόσμενο αποτέλεσμα, με δεδομένη τη διαφορά της δυναμικότητας και των στόχων των δύο αντιπάλων.
Ο Λεμπρόν ωστόσο είχε μεριμνήσει να βάλει βαθιά το χέρι του για τη διεύρυνση της διαφοράς, πραγματοποιώντας μια από τις πιο γεμάτες εμφανίσεις του στη σεζόν με 24 από τους 38 πόντους στην τρίτη περίοδο και 15/25 σουτ συνολικά στο παιχνίδι.
"Ξέρω το γήπεδο, έχω κάνει πολλά σουτ εδώ και ήθελα απλώς να είμαι επιθετικός, να τους κρατήσω εκτός αγώνα", υποστήριζε σε άλλη διήγησή του ο Λεμπρόν, εξηγώντας το πάθος και τη δυναμική που έβγαλε στη διάρκεια του αγώνα. Θα ήταν ένας άλλος αν ενεργούσε διαφορετικά.
Ο άρχοντας του δαχτυλιδιού
21 Ιουνίου 2012 - "It's about damn time". Πέντε λέξεις που ξεχύθηκαν από τα εσώψυχά του και συμπυκνώνουν με τον πιο πηχτό τρόπο τη εκπεφρασμένη ανάγκη του Λεμπρόν Τζέιμς περάσει, επιτέλους, στο πάνθεον ως κάτοχος ενός δαχτυλιδιού, απαλλαγμένος ταυτόχρονα από το στίγμα ενός βασιλιά χωρίς στέμμα.
Στη δεύτερη σεζόν του ως παίκτης των Χιτ, ο Λεμπρόν απόλαυσε μέχρι τελευταίας δαγκωματιάς τους καρπούς μιας ώριμης προσπάθειας που δικαίωσε ολοκληρωτικά τις προσδοκίες του. Επιβράβευσε δε παράλληλα την επιλογή του ν' αφήσει το Οχάιο για να συνταχθεί με Γουέιντ και Μπος, έχοντας δείξει τυφλή εμπιστοσύνη στον παμπόνηρο Ράιλι.
Στην κουτσουρεμένη κανονική περίοδο των 66 αγώνων, που άρχισε ανήμερα Χριστουγέννων εξαιτίας του λοκ άουτ, το Μαϊάμι δεν είχε το κορυφαίο ρεκόρ της λίγκας, αλλά τούτο μικρή σημασία είχε όταν χωρίστηκε η ήρα από το στάρι (playoffs).
Ήδη από τον πρώτο γύρο είχαν βγει νοκ άουτ οι Μπουλς με το καλύτερο ρεκόρ και οι Χιτ καρπώθηκαν αυτομάτως το αβαντάζ της έδρας ως τους τελικούς της Περιφέρειας. Ξεπερνώντας διαδοχικά Νικς και Πέισερς, το εμπόδιο των Σέλτικς ήταν το τελευταίο που τους προκαλούσε πρόβλημα. Πόσο μάλλον όταν βρέθηκαν να χάνουν 3-2 κι όφειλαν να επιβιώσουν στο έκτο ματς σ' ένα αφιλόξενο Γκάρντεν.
Οι 45 πόντοι του Τζέιμς, σε μια αλησμόνητη προσωπική παράσταση την ώρα που ο Πολ Πιρς έμενε σε μονοψήφιο αριθμό (9 με 4/18 σουτ), και το τελικό +19 (98-79) ήταν το πιο τρανταχτό πειστήριο της μενταλιτέ των επίδοξων πρωταθλητών, προτού στο έβδομο ματς προσδώσουν υλική υπόσταση σε μια ανατροπή μεγατόνων, διότι επήλθε υπό καθεστώς ασφυκτικής πίεσης.
Κι αν η πρώτη ήττα στους NBA Finals από τους Θάντερ στην Οκλαχόμα Σίτι γέννησε κάποιες ενστάσεις, οι τέσσερις νίκες στη σειρά, με πιο κομβική εξ όλων το 100-96 για το 1-1 από 32 πόντους του Λεμπρόν, διέλυσαν οποιαδήποτε αμφιβολία για την ενθρόνιση του βασιλιά.
Το 121-106 στο πέμπτο παιχνίδι κύρωσε με τρόπο εμφατικό την κυριαρχία των Χιτ στη σειρά, ενόσω ο Τζέιμς με triple double στο εκστατικό φινάλε (26π, 11ρ, 13ασ) και με 30.3 πόντους (50% στα σουτ), 9.7 ριμπάουντ, 5.6 ασίστ και 1.9 κλεψίματα ανά 42.7 λεπτά συμμετοχής έβαζε στο βιογραφικό του το πρώτο βραβείο για τον πολυτιμότερο παίκτη των τελικών.
Ήταν όντως ο καιρός έτσι ώστε "το όνειρό μου να γίνει πραγματικότητα".
Η σκληρή τιμωρία στον ασεβή Τέρι
18 Μαρτίου 2013 - Του Λεμπρόν Τζέιμς δεν του αρέσει να του σηκώνουν τη φωνή. Ούτε να υψώνουν το ανάστημά τους. Εξαγριώνεται και σε τέτοιες περιπτώσεις και η τιμωρία προς τους ασεβείς είναι αμείλικτη. Κανένας οίκτος, καμία ανοχή.
Σχεδόν δέκα χρόνια μετά ο Τζέισον Τέρι παραμένει μια αναλλοίωτη φιγούρα ισοδύναμη του θράσους. Όχι μόνο γιατί τον έλκυε το trash talking και δεν δίσταζε να παίξει το παιχνίδι του ψυχολογικού πολέμου για να "σπάσει" τους αντιπάλους του, αλλά κυρίως διότι επέλεξε να αμυνθεί σε κατάσταση ενός εναντίον τριών και να βρεθεί στο παρκέ από το poster dunk του Βασιλιά.
Ο αγώνας των Χιτ με τους Σέλτικς στο Γκάρντεν θα μπορούσε να μνημονεύεται για πολλούς διαφορετικούς λόγους, αλλά πλέον ταξιδεύει και θα ταξιδεύει στα χρόνια για τον τρόπο που ο Λεμπρόν ισοπέδωσε τον Τέρι έχοντας καρφώσει με μανία την μπάλα στο αντίπαλο καλάθι.
Ο Τέρι τόλμησε να σηκωθεί από το παρκέ σε μια απονενοημένη απόπειρα να παίξει άμυνα και να προστατεύσει το καλάθι των Σέλτικς. Ήταν μια κακή, πολύ κακή, πάρα πολύ κακή ιδέα.
Η μπάλα υψώθηκε προς τον Τζέιμς την ώρα που ερχόταν ως τρέιλερ και αυτός, αφού πρώτα την γράπωσε, την κατέβασε με το δεξί χέρι στον απροστάτευτο στόχο.
Αμέσως μετά πήγε προς τον Τέρι και κοιτάζοντάς τον υπεροπτικά άφησε να εννοηθεί ότι τέτοιου είδους λάθη κοστίζουν αυστηρά. Πληρώνονται με πολύ πόνο, σωματικό και ψυχολογικό.
"Ήταν ήδη στον αέρα. Αυτό που μ' έκανε να πηδήξω προσπαθώ να το καταλάβω ακόμα. Όπως κι αν πηδήξεις δεν φτάνεις. Πήδηξα όμως κι αυτός με σήκωσε με το γόνατό του, συνέχισα να πηγαίνω μαζί του. Θα ήθελα να πω ότι πρόκειται για μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας μου", έχει πει ο παλαίμαχος περιφερειακός, αναγνωρίζοντας πάντως με χιούμορ ότι "την ίδια στιγμή θα βρίσκομαι για πάντα στην ιστορία, αφού μ' έχει καρφώσει ο Βασιλιάς".
Παράδειγμα για τον Γιάννη
12 Νοεμβρίου 2013 - "Θέλω να ξέρω πώς το κάνει. Πώς βρίσκεται ακόμη στην καλύτερη κατάσταση της ζωής του και είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου στη 18η σεζόν του. Είναι πάντα εκεί. Εμφανίζεται πάντα. Είναι αδιανόητο, τρομερά δύσκολο για τόσα χρόνια. Είναι απολαυστικό να τον παρακολουθείς. Πρέπει να ξοδέψεις 1.5 εκατομμύριο δολάρια για το κορμί αυτό και δεν ξέρω αν μπορώ".
Τον Αύγουστο του 2022 ο Γιάννης Αντετοκούνμπο έψαχνε μάταια να εξηγήσει το μυστικό του Λεμπρόν. Πάλευε να καταλάβει τι κρύβεται πίσω από την αγωνιστική συνέπειά του.
Εφέτος ο ίδιος συμπληρώνει δέκα χρόνια στη λίγκα και δεν ξέρει αν θ' αντέξει να φτάσει τα διπλάσια - όσα ο Τζέιμς είναι σε αυτήν. Για τον ίδιο αποτελεί παράδειγμα, μια πυξίδα που δείχνει μια σταθερή κατεύθυνση: της ανεξάντλητης επιμονής στον στόχο, της αχαλίνωτης διάθεσης για δουλειά, της αναλλοίωτης επιθυμίας για νέες προκλήσεις.
Οι δυο τους πρωτοσυναντήθηκαν ένα απόγευμα Τρίτης στο Μαϊάμι. Οι (πρωταθλητές) Χιτ είχαν νικήσει 118-95 τους (σε μεταβατική φάση) Μπακς και ο Τζέιμς είχε πετύχει τρεις φορές περισσότερους πόντους από τον Γιάννη. Στους 33 (με 13/21) ο πρώτος και στους 11 (με 4/8 σουτ) ο λεπτοκαμωμένος Έλληνας ρούκι των Ελαφιών.
Η αξία εκείνου του συναπαντήματος είχε αντίκτυπο στη μετέπειτα πορεία του Αντετοκούνμπο. Διότι όταν κάποιος αντιμετωπίζει κάθε βράδυ τους κορυφαίους του σπορ, παίκτες με τίτλους, ολυμπιακά μετάλλια και ρεκόρ, ανεβαίνει διαρκώς επίπεδο. Γρήγορα ή αργά, εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο.
Στο πρόσωπο του Λεμπρόν (και όχι μόνο) ο Greek Freak βρήκε το κίνητρο που είχε ανάγκη για να είναι από μέρα σε μέρα καλύτερος. Να μην σταματά την εξέλιξή του.
Όταν τον Μάρτη βρέθηκαν ξανά αντιμέτωποι, σε σχεδόν διαδοχικά παιχνίδια, ο Γιάννης ήταν μονοψήφιος σε πόντους. Παρόλα αυτά είχε ήδη μπει σε ράγες: δυνάμωνε το σώμα του, προσέθετε πράγματα στο παιχνίδι του, άλλαζε το status του. Μέχρι που έφτασε να 'ναι ο αντίπαλος αρχηγός ή συμπαίκτης του στις ομάδες του All Star Game.
Η επιστροφή στο σπίτι
11 Ιουλίου 2014 - Ο Λεμπρόν ήταν πλέον 30 ετών. Ένας ώριμος και κατασταλαγμένος άνδρας με δύο δαχτυλίδια πρωταθλητή και εκπληρωμένες τις βασικές ανάγκες του ως αθλητής. Ήξερε ακριβώς τι θέλει, ήξερε πώς θα το πετύχει, έχοντας επαναπροσδιορίσει τη σχέση του μ' ένα κοινό που τον λάτρευε και τον μισούσε μαζί.
Το "I'm coming home", ως κατακλείδα πρόταση τεσσάρων λέξεων στο γράμμα που δημοσιεύτηκε στο Sports Illustrated, ήταν το απόσταγμα των όσων είχε αποτυπώσει από καρδιάς παραπάνω.
Εκείνη τη φορά απέφυγε το show, δεν σκόπευε να δώσει χολιγουντιανές διαστάσεις στην απόφαση επιστροφής του στο Κλίβελαντ ύστερα από τέσσερις σεζόν στο Μαϊάμι.
Προτίμησε να εκφραστεί συντάσσοντας μια επιστολή γεμάτη συναίσθημα. Επέλεξε να εκφράσει την αλήθεια του, όποια κι αν ήταν αυτή, μέσα από τις δεκάδες σκέψεις που έβαλε στη σειρά.
Ο Τζέιμς έκανε μια γερή επίκληση στο συναίσθημα. Αφού θύμισε από πού κατάγεται και πού μεγάλωσε (Βορειοανατολικό Οχάιο), υποστηρίζοντας πως "κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου" και πως "μερικές φορές νιώθω σαν να είμαι ο γιος όλων τους", δικαιολόγησε την προ τετραετίας απόφασή του να φύγει.
Το 'χε ανάγκη να εξηγήσει την ουσία των προθέσεών του και της διαφορετικής κατάληξης που είχε κάθε φορά η σκέψη του. Σκοπός του ο εξαγνισμός.
Απέφυγε να πει ότι μετάνιωσε, αντιθέτως "πάντα θα θεωρώ το Μαϊάμι ως το δεύτερο σπίτι μου", ή αλλιώς σαν το κολέγιο που δεν είχε πάει, διότι αφενός "έγινα καλύτερος παίκτης και καλύτερος άνθρωπος" αφετέρου "χωρίς τις εμπειρίες που είχα εκεί, δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω σήμερα".
Προτίμησε να αναλύσει το γιατί διάλεξε την επανασύνδεση με τους Καβαλίερς κι όχι κάποια άλλη ομάδα.
"Όσο περνούσε ο καιρός τόσο περισσότερα το ένιωθα σωστό, αυτό είναι που με κάνει χαρούμενο", ανέφερε χαρακτηριστικά κάνοντας λόγο για ένα μεστό συμπέρασμα που δεν επηρεάστηκε από εξωγενείς παράγοντες και κυρίως απ' όσους τον καθύβριζαν όταν πρωτογύρισε. Κινήθηκε βάσει ενστίκτου, δίχως να υποσχεθεί πρωτάθλημα.
Θέλω να κερδίσω την επόμενη χρονιά, αλλά είμαι ρεαλιστής. Η υπομονή μου θα δοκιμαστεί, το ξέρω.
Είχε ακούσει το κάλεσμα που σε εκείνη την περίπτωση "υπερβαίνει το μπάσκετ" και "είμαι έτοιμος να αποδεχθώ την πρόκληση", καθώς στο Βορειοανατολικό Οχάιο "τίποτα δεν παρέχεται, όλα κερδίζονται, δουλεύεις γι' αυτό που έχεις".
Έστρωσε το έδαφος
4 Ιουνίου 2015 - Ούτε, πιθανόν, ο πλέον φανατικός υποστηρικτής του Λεμπρόν Τζέιμς φανταζόταν πως στην πρώτη σεζόν της δεύτερης θητείας του στο Κλίβελαντ οι Καβαλίερς θα ήταν σε μια τέτοια αγωνιστική κατάσταση που θα έφταναν ως το τελικό στάδιο της διαδρομής και θα ήταν σε θέση να διεκδικήσουν ξανά το πρωτάθλημα μετά το 2007.
Οι 53 νίκες στην κανονική περίοδο και η δεύτερη θέση στην Ανατολή ήταν όντως μια γερή παρακαταθήκη για τη συνέχεια, αλλά το τι θα συνέβαινε στην postseason ήταν (το) κάτι άλλο.
Το 4-0 στη σειρά με τους ανανεωμένους Σέλτικς έδειξε την τάση που θα επικρατήσει, προτού οι Καβς αποκλείσουν τους Μπουλς με 4-2 και ισοπεδώσουν τους Χοκς του Μπουντενχόλτζερ στους τελικούς της Ανατολής (4-0).
Μάλιστα σ' εκείνο το σαρωτικό 118-88 εντός έδρας ο Λεμπρόν θα κατάφερνε να γίνει ο πρώτος παίκτης μετά από μισό αιώνα και τους οκτώ των Σέλτικς στα '60s που θα συμμετείχε σε πέμπτη σειρά τελικών.
Ναι μεν το συναπάντημα με τους Γουόριορς δεν είχε ευτυχή -για τους Καβαλίερς- κατάληξη (2-4). Παρόλα αυτά ο Τζέιμς τελείωνε την 6άδα των μεγάλων αυτών αγώνων ως ο αρχισκόρερ (35.8 πόντους), ο πρώτος ριμπάουντερ (13.3) και ο καλύτερος πασέρ (8.8 ασίστ) των δύο φιναλίστ.
Έκανε ό,τι ήταν ήταν υπερανθρωπίνως δυνατό, ιδίως στον έκτο τελικό (32π., 18ρ., 9ασ.) για ν' αντιστρέφει την ιστορία μιας σειράς που είχε ήδη δρομολογηθεί από τη στιγμή που Καϊρί Ίρβινγκ τέθηκε νοκ άουτ και οι αγωνιστικές ισορροπίες ανατράπηκαν.
Να συμβιβαστεί ο Λεμπρόν ούτως ή άλλως δεν σκόπευε κι είχε ενεργοποιήσει όποιον προσωπικό μηχανισμό αντίστασης είχε διαθέσιμο.
Φερ' ειπείν οι 123 πόντοι του στους πρώτους τρεις αγώνες ήταν οι περισσότεροι παίκτη στην ιστορία. Επίσης το triple-double στον πέμπτο τελικό ήταν το μόλις δεύτερο παίκτη όλων των εποχών με 40 πόντους.
Στο φινάλε έγινε ο νεότερος παίκτης της ιστορίας που έφτασε τους 5.000 πόντους σε αγώνες της postseason. Κι αν η τελική έκβαση δεν τον αντάμειψε, αλήθεια είναι πως γέννησε τις συνθήκες για να επιστρέψει με περίσσια αυτοπεποίθηση και πείσμα την επόμενη σεζόν.
Ο τελευταίος χορός
με τον Κόμπι Μπράιαντ
Το μπάσκετ που εξακολουθεί να πρεσβεύει ο Λεμπρόν είναι πλήρες και αφορά αποκλειστικά και μόνο τους καλύτερους, αυτούς που έχουν τα κότσια να ξεπερνούν το ταβάνι, να νικούν τις αδυναμίες τους και στο τέλος τον εαυτό τους.
Ο Κόμπι Μπράιαντ κάλυπτε καθεμιά από τις προδιαγραφές. Κουβαλούσε ήδη επτά σεζόν στην πλάτη του και τρία δαχτυλίδια όταν ο Λεμπρόν έμπαινε στη λίγκα, είχε παρόμοιο παρελθόν ως άλλο λυκειόπαιδο που έκανε το μεγάλο βήμα και αποτελούσε παράδειγμα απόλυτης αφοσίωσης.
Από τον Δεκέμβρη του 2003 που συνυπήρξαν στο παρκέ συναντήθηκαν πολλές φορές. Εκείνη την τελευταία τους δεν θα την βγάλει από το μυαλό του, την κρατά σφιχτά σαν πολύτιμο φυλαχτό που η αξία του δεν παίρνει μέτρηση.
"Μακάρι να μπορούσα να παίζω απέναντί του κάθε βράδυ. Αυτή η ανταγωνιστική κατάσταση, αυτό το συναίσθημα ν' αντιμετωπίζεις έναν από τους σπουδαιότερους είναι ανεκτίμητο", είχε τονίσει ο Τζέιμς αμέσως μετά το 120-108 των Καβαλίερς στο Λος Άντζελες.
Τότε που η βαθιά, συγκινητική αγκαλιά των δύο τους ενόσω οι υπόλοιποι παίκτες έφευγαν για τ' αποδυτήρια ήταν αυτή η αρχοντική υπόκλιση που ο διάδοχος παραθέτει με σεβασμό στον προκάτοχό του, αναγνωρίζοντας με αυτήν την κίνησή του και το πλατύ χαμόγελό του την πλούσια κληρονομιά που αφήνει πίσω του φεύγοντας για να ιδιωτεύσει εκτός παρκέ.
Από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 που ο Μπράιαντ ενέπνευσε μια ομάδα με τη work ethic του, έχοντας τελειώσει την προπόνησή του ενόσω οι άλλοι ξυπνούσαν, και ακολούθως ένα ολόκληρο έθνος με τη δέσμευσή του, ο Τζέιμς κέρδισε πολλά μαθήματα νοοτροπίας.
Η μετακίνηση του Λεμπρόν στους Λέικερς δύο χρόνια αργότερα και ο θάνατος του Κόμπι ισχυροποίησαν κι άλλο τη μορφή εκείνης της εικόνας. Της χάρισαν μια θεϊκή φύση, μια αιθέρια υπόσταση που θα συνοδεύει μια σχέση απόλυτης αναγνώρισης. Μια σχέση που, όπως και η ζωή του Μπράιαντ, κόπηκε απότομα.
Το μπλοκ της δεκαετίας
19 Ιουνίου 2016 - Το χέρι του Βασιλιά. Σαν εκείνο του Θεού. Ή αλλιώς η πιο iconic άμυνα που έβγαλε ποτέ ο Λεμπρόν στην καριέρα του με θύμα τον Αντρέ Ιγκουoντάλα.
Ο έμπειρος φόργουορντ των Γουόριορς δεν κατάλαβε από πού του ήρθε η κατραπακιά. Ο ουρανός είχε μόλις πέσει στο κεφάλι κι έψαχνε να βρει τι είχε συμβεί.
Ένας από μηχανής ήρωας που είχε εμφανιστεί ξαφνικά από το υπερπέραν για να διακόψει ετσιθελικά την πορεία της μπάλας προς το καλάθι των Καβαλίερς, αποτρέποντας το οριακό προβάδισμα του Γκόλντεν Στέιτ στο έβδομο παιχνίδι των Τελικών του 2016, τον τελικό των Τελικών, μέσα στην Oracle Arena του Όκλαντ.
Άλλος στη θέση του θα είχε εγκαταλείψει τη φάση, αποδεχόμενος τη σκληρή μοίρα. Ο Τζέιμς όχι.
Κάλυψε γοργά την απόσταση που τον χώριζε από τον αντίπαλό του, άπλωσε το μακρύ χέρι της εξουσίας και με το πιο πολυσυζητημένο chasedown μπλοκ στη σύγχρονη ιστορία του NBA τίναξε την μπάλα στο ταμπλό, προτού τη γραπώσει ο Τζέι Αρ Σμιθ, που στο μεσοδιάστημα είχε μειώσει τις επιλογές του Ίγκι. Υπολογίστηκε πως η ταχύτητα του σπριντ ξεπέρασε τα 32 χλμ/ώρα και με το άλμα του άγγιξε τους 90 πόντους.
Οι Γουόριορς δεν είχαν προηγηθεί στο πιο κομβικό σημείο του αγώνα (1'50'') πριν από τη λήξη και ο Λεμπρόν είχε περάσει στην αιωνιότητα για μια αμυντική ενέργεια που σπάνια επαναλαμβάνεται σε αυτό το επίπεδο.
Ακολούθησε φυσικά το καθοριστικό τρίποντο του Καϊρί Ίρβινγκ από το δεξί φτερό για το 92-89 των Καβαλίερς και το αβαντάζ στο 47'03'' του αγώνα. Ουδείς όμως γνωρίζει με σιγουριά να πει τι θα είχε συμβεί στην περίπτωση που ο Λεμπρόν δεν προλάβαινε τον Ιγκουαντάλα και οι πρωταθλητές είχαν προσπεράσει εκείνη τη στιγμή, στριμώχνοντας τους Καβς στη γωνία και γεμίζοντας αυτούς με το άγχος της επιβίωσης σε λιγότερα από δύο λεπτά.
Συνέβη το αντίστροφο. Διότι οι Γουόριορς έμειναν άνευ σκορ για 4'39'' και το Κλίβελαντ πανηγύρισε μια αλησμόνητη ανατροπή από το 1-3 με τρεις διαδοχικές νίκες που ενίσχυσαν το legacy του Βασιλιά.
"Ακόμη κι εγώ το θαύμαζα για μήνες. Τι ήθελες να κάνω; Αν απολαμβάνεις το μπάσκετ, δεν μπορείς παρά να πεις πως ήταν μια σπουδαία φάση", δήλωνε καιρό μετά το θύμα της φάσης.
Ο Λεμπρόν είχε το δικαίωμα να κλάψει από χαρά, συγκίνηση, περηφάνια, αυτο-ϊκανοποίηση. Ο λαός του Άκρον, ο λαός του Κλίβελαντ, ο λαός του Οχάιο μπορούσε πια να νιώθει ευγνωμοσύνη για το παιδί που είχε ξεχυθεί από τα σπλάχνα του και σαν άλος άσωτος υιός είχε επιστρέψει στα πατρογονικά εδάφη, ζώντας πια ο ίδιος στη Γη της Επαγγελίας (του).
Το λάθος και το πάθος
31 Μαΐου 2018 - Την τελευταία ημέρα της άνοιξης εκείνης της χρονιάς ο Λεμπρόν Τζέιμς ένιωθε τον βαρύ χειμώνα μέσα του. Μια παγωνιά που διαπερνούσε τις φλέβες του και αδρανοποιούσε το αίμα του, δεν το άφηνε να κυλά. Η καρδιά του είχε κοκκαλώσει. Το 'χε ξαναπεράσει όλο αυτό, αλλά ήταν αλλιώς.
Το 124-114 από τους Γουόριορς (ξανά) στον πρώτο αγώνα της σειράς των Τελικών είχε πλακώσει το στήθος του. Ανάσα καμία. Η οργή του χειμαρρώδης. Έψαχνε να ξεσπάσει. Κάπου, οπουδήποτε. Ο λευκός πίνακας των αποδυτηρίων πλήρωσε τα... ρέστα. Η δύναμη που έβαλε χτυπώντας τον σμπαράλιασε τα κοντέρ των τζάουλ και των νιούτον μαζί.
Ο Λεμπρόν είχε σκοράρει 51 πόντους με 19/32 σουτ. Είχε μαζέψει οκτώ ριμπάουντ και είχε μοιράσει άλλες τόσες τελικές πάσες. Όλα τα 'χε κάνει (σχεδόν) τέλεια. Ήταν βέβαιος γι' αυτό.
Οι άλλοι όμως όχι. Στα 4'' πριν από τη λήξη του ματς ο Τζορτζ Χιλ είχε σπαταλήσει μια βολή - τη βολή του προβαδίσματος των Καβαλίερς. Ο Τζέι Αρ Σμιθ γράπωσε απρόσμενα το επιθετικό ριμπάουντ, αλλά δεν επιτέθηκε, γιατί θεωρούσε ότι η ομάδα του ήταν μπροστά. Ο Λεμπρόν ούρλιαζε περιμένοντας μια πάσα, μια προσπάθεια, κάτι. Τίποτα. Στην παράταση το 107-107 έγινε 124-114 για το Γκόλντεν Στέιτ.
Μετά το 1-0 το Κλίβελαντ δεν σήκωσε ποτέ ξανά κεφάλι. Έχασε τη σειρά με 4-0 και μέσο όρο ηττών τους 16.7 πόντους. Εκ των υστέρων έγινε γνωστό ότι ο Τζέιμς έπαιξε τους τρεις τελικούς με μια γερή θλάση στο δεξί χέρι. Το ομολόγησε ο ίδιος.
Στη συνέντευξη Τύπου μετά την απώλεια του τίτλου εμφανίστηκε με μαύρο επίδεσμο γύρω από τον καρπό του. Είχε αυτοτραυματιστεί χτυπώντας άγρια τον πίνακα μετά το φινάλε του πρώτου τελικού.
Οι επιδόσεις του στα σουτ είχαν επηρεαστεί ξεκάθαρα, τα ποσοστά ήταν εμφανώς πεσμένα. Μόνο πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων είχε 3/11 στους τρεις αγώνες που ακολούθησαν. Δίσταζε γενικώς να πάρει πρωτοβουλίες.
"Άφησα τα συναισθήματα να με παρασύρουν. Έπαιξα τα τελευταία τρία παιχνίδια με σχεδόν σπασμένο χέρι", έλεγε απαρηγόρητος στους δημοσιογράφους, χωρίς να ψάχνει για άλλοθι. Περισσότερο τα 'χε βάλει με τον εαυτό του.
Κανείς δεν μπορεί να συμπεράνει πώς θα 'χε τελειώσει η σεζόν, αν οι Καβς είχαν προηγηθεί στη σειρά. Ενδεχομένως να έχαναν ξανά με 4-1. Υποθέσεις, εκδοχές, αοριστίες.
Η πραγματικότητα ήταν μία και αδιαμφισβήτητη: ο Λεμπρόν είχε αγωνιστεί σε 104 παιχνίδια (82 και 22), έχοντας τελειώσει την κανονική περίοδο με 27.5 πόντους (54% FG, 36.7% τρίποντο), 9.1 ασίστ και 8.6 ριμπάουντ. Στο πέμπτο παιχνίδι του ζευγαρώματος με τους Πέισερς στον πρώτο γύρο των playoffs είχε σκοράρει με buzzer beater τρίποντο για το 3-2 των Ιπποτών.
Θα περίμενε δηλαδή ένα άλλο, επικό, φινάλε, έναν τίτλο, έναν επαναπροσδιορισμό του κινήτρου του. Απλώς κατάλαβε ότι ο δεύτερος κύκλος του στους Καβαλίερς είχε κλείσει. Και θα 'ταν για πάντα.
Ο βασιλιάς ήταν τρωτός
25 Δεκεμβρίου 2018 - Η ανάγκη του Λεμπρόν για την ανεύρεση μιας ολόφρεσκης πρόκλησης ταρακούνησε ξανά το NBA, από τα έγκατά του ως την επιφάνεια. Ο Τζέιμς είχε συμπεράνει πως οι Καβαλίερς δεν δουλεύουν πλέον προς την κατεύθυνση που ο ίδιος θα επιθυμούσε και η συμφωνία του με τους Λέικερς του 35-47 ανακάτεψε την τράπουλα.
"Το 2010, όταν πήγε στο Μαϊάμι, είχε να κάνει με τα πρωταθλήματα. Το 2014, όταν επέστρεψε στο Κλίβελαντ, είχε να κάνει με την εκπλήρωση μιας υπόσχεσης. Το 2018 κάνει απλώς αυτό που θέλει", ισχυριζόταν ο ατζέντης του, Ριτς Πολ, επιχειρώντας να εξηγήσει τις αιτίες καθεμιάς εκ των αποφάσεων που είχε λάβει έως τότε στην καριέρα του.
Το Λος Άντζελες και η κιτρινομώβ φανέλα ήταν από τα απωθημένα του και ήθελε να δοκιμάσει και να πετύχει σε κάτι άλλο. Θα είχε πολύ ιδρώτα και ανυπόφορο πόνο η προσπάθειά του. Ανήμερα των Χριστουγέννων και καρμικά σε αγώνα με τους Γουόριορς, που του 'χαν στερήσει αμέτρητες χαρές τα προηγούμενα χρόνια, ο Λεμπρόν τραυματίστηκε.
Η διαφορά ήταν μεγάλη (71-57) και κατά πάσα πιθανότητα μια χαμένη μπάλα δεν θα επηρέαζε τόσο την εξέλιξη. Ούτε να το σκεφτεί ήθελε ο Λεμπρόν πως η κατοχή θα καταλήξει στους αντιπάλους του.
Δυστυχώς όμως η υπερέκταση του κορμού του προκάλεσε βαριά θλάση ψηλά στον προσαγωγό του δεξιού ποδιού. Έπρεπε να βγει από το παρκέ και να μην αγωνιστεί άλλο. Καθόλου δεν θα έπαιζε για τα επόμενα 17 παιχνίδια, ως τα τέλη του Γενάρη, χάνοντας άλλο ένα μετά την επιστροφή του, στις αρχές του Φλεβάρη.
Οι Λέικερς ήταν στο 20-14 και ήλπιζαν σε ακόμη καλύτερη συνέχεια. Όταν ο Τζέιμς ήταν κανονικά διαθέσιμος βρίσκονταν στο 27-26 και ο διακόπτης δεν γύρισε ποτέ ξανά. Το μομέντουμ είχε χαθεί, μαζί και οι πιθανότητες αγωνιστικής ισχυροποίησης.
Ο, σχεδόν βιονικός, Τζέιμς δεν είχε χάσει ποτέ τόσα διαδοχικά παιχνίδια στις προηγούμενες 15 επαγγελματικές σεζόν του και η πρωτοφανής αυτή κατάσταση τον έφτασε σε όριά του. Ήθελε να προσφέρει, μα ήταν ανέφικτο.
Στα τέλη του Μάρτη θα τέλειωνε οριστικά η χρονιά γι' αυτόν. Σε συνεννόηση με την ομάδα επέλεξε να μην πιέσει άλλο τον εαυτό του και να εγκαταλείψει μια μάταιη προσπάθεια.
Όφειλε να προσαρμοστεί, κάτι ξένο προς τον ίδιο, αλλά τουλάχιστον θα είχε τον χρόνο να βάλει σε διαφορετική τροχιά τον εαυτό του, να δουλέψει το σώμα του, να χτίσει τις συνθήκες μιας άρτιας επανόδου χωρίς ρίσκο ή τον κίνδυνο να βρεθεί ξανά στην ίδια θέση από υποτροπή.
Θρύλος και των Λέικερς
11 Οκτωβρίου 2020 - Τα αποτελέσματα της σοφής αυτής- επιλογής του Λεμπρόν εκδηλώθηκαν στη διάρκεια της επόμενης, άκρως αναπάντεχης, σεζόν, η οποία κράτησε ένα ολόκληρο ημερολογιακό έτος: από τις 20 Οκτωβρίου του 2019 έως τις 11 Οκτωβρίου του 2020.
Το πρωινό της 12ης βρήκε τους Λέικερς πρωταθλητές ύστερα από δέκα στείρα χρόνια και για 17η φορά από την ίδρυσή τους, το μακρινό 1947 στη Μινεάπολη. Είχε προηγηθεί το 106-93 επί των (πρώην) Χιτ και το συνολικό 4-2 στους NBA Finals, που αναγκαστικά διεξήχθησαν σε ουδέτερο έδαφος (Μπέι Λέικ, Φλόριντα) και χωρίς παρουσία κοινού στις εξέδρες της.
Ήταν το πρωτάθλημα του κορονοϊού, ήταν ο τίτλος της πανδημίας και έγινε ο Λεμπρόν το... πιο δραστικό αντίδοτο σε μια ανοικτή πληγή που δηλητηρίαζε σταθερά την πανίσχυρη ομάδα του Λ.Α όσο έμενε μακριά από τους τίτλους.
Το τελευταίο στάδιο της σεζόν, οκτώ ματς κανονικής περιόδου και playoffs, φιλοξενήθηκε στη Φούσκα του Ορλάντο, ως η μοναδική λύση για να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα, και οι Λέικερς αποδείχθηκαν ο πιο ανθεκτικός οργανισμός με τον πιο αποφασισμένο και αποφασιστικό ηγέτη, ο οποίος έγινε ο πρώτος παίκτης όλων των εποχών με τρία βραβεία MVP σε τελικούς με τρία διαφορετικά franchises (στα τέσσερα συνολικά που πλησίασαν την ανέγγιχτη επίδοση των έξι από τον Μάικλ Τζόρνταν).
Κι αν οι 40 πόντοι στον πέμπτο τελικό δεν αρκούσαν για να τελειώσει νωρίτερα η σειρά, το triple-double (28 πόντοι με 12/15 δίποντα, 14 ριμπάουντ, 10 ασίστ και +18 για τους Λέικερς ενόσω έπαιζε) που πέτυχε στο έκτο συναπάντημα των δύο φιναλίστ ήταν μια τεκμηριωμένη απάντηση σε καθένα από τα ερωτήματα που γεννούσαν τα σχεδόν 36 χρόνια του.
Σαν να 'θελε, ετσιθελικά, να μοιάσει στον Μάτζικ Τζόνσον επαναλαμβάνοντας τις showtime επιδόσεις, με τις οποίες εκείνος γέμιζε στα 80s τη στατιστική και χτίζοντας -σε πολύ σύντομο διάστημα- το δικό του legacy στη δυτική ακτή. Σαν να 'θελε να κάνει καθετί για να το αφιερώσει στη μνήμη του Κόμπι.
Θέλω μόνο αυτόν τον γ@μ#μένο-σεβασμό που μου ανήκει.
Αυτό ακριβώς έλεγε με στόμφο αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα εν μέσω πανηγυρισμών, αγκαλιών γέλιων και δακρύων. Τον δικαιούταν και τον κέρδισε άνευ ενστάσεων και αμφισβητιών, διότι "ήταν ό,τι πιο ιντριγκαδόρικο είχα ποτέ να κάνω ως τώρα στην καριέρα μου".
Γράφοντας ιστορία Vol.1
19 Φεβρουαρίου 2021 - Στους 2,5 μήνες από την κατάκτηση του τίτλου με τους Λέικερς και δύο ημέρες πριν από την έλευση του 2021 ο Λεμπρόν Τζέιμς πέρασε την πόρτα προς το 36ο έτος της ηλικίας του.
Έφηβος σωματικά και με την όρεξη πρωτοεμφανιζόμενου που έχει ν' αποδείξει πράγματα, είχε ήδη αγωνιστεί σε τέσσερα παιχνίδια της νέας σεζόν και ανήμερα των γενεθλίων του έδωσε το πέμπτο, παραμένοντας στο παρκέ περισσότερα από 30 λεπτά κάθε φορά.
Ο Βασιλιάς δεν είχε επικαλεστεί ποτέ την ηλικία του για να λουφάρει από τη δουλειά ή να ψάξει για δικαιολογίες όταν συναντούσε κάθε λογής εμπόδια.
Μ' ένα ανοικτό ποντάρισμα διαρκείας απέναντι στον εαυτό του, κυνηγούσε με μανία να φτάσει σε ύψη που άλλοι δεν είχαν πλησιάσει. Το γεγονός πως 50 ημέρες από τα γενέθλιά του ήταν πια ο νεότερος παίκτης που έσπαγε το φράγμα των 35.000 πόντων, επαναλαμβάνοντας ό,τι ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και ο Καρλ Μαλόουν στα όρια (λίγο κάτω και λίγο πάνω) των 39 ετών επιβεβαίωνε (για πολλοστή φορά) το αξίωμα της αθλητικής μοναδικότητάς του, ανεξαρτήτως της σταθερής σύγκρισης με τους μπασκετικούς προγόνους του.
Οι Λέικερς έχαναν (109-98) εντός έδρας από τους Μπρούκλιν Νετς, μα οι πρώτοι 15 πόντοι του, από τους 32 που πέτυχε συνολικά στο παιχνίδι, τον έφεραν σε μια ξεχωριστή θέση της ιστορίας, μπαίνοντας έκτοτε στη διαδικασία να περνά από τον νου του πώς και πότε θα είναι σε θέση να διεκδικήσει την πρωτιά από τον Τζαμπάρ σβήνοντας το μυθικό ρεκόρ των 36.928 πόντων.
Η βολή εκείνη γινόταν η αφετηρία για το επόμενο στάδιο μεγαλοσύνης. Για τον Λεμπρόν το "να συνδέομαι με ορισμένους από τους σπουδαιότερους που έχουν παίξει το σκορ είναι τιμή".
"Πάντα ήθελα να βγαίνω εκεί έξω και παίζω με τον σωστό τρόπο, εμπνέοντας τους συμπαίκτες μου και τους θεατές, να είμαι όσο καλύτερος μπορώ κάθε νέο βράδυ, όχι να βάζω όρια στην ικανότητά μου ή σε αυτά που μπορώ να πετύχω" συμπλήρωνε εκείνο το βράδυ και τα λόγια του αντανακλούσαν μια άσβεστη σπίθα στα μάτια για το απόλυτο.
Μια κατηγορία μόνος του
13 Μαρτίου 2022 - Ο Λεμπρόν έχει αυτοαναγορευτεί σε πλέι μέικερ. Ως τέτοιος συστήνεται πάντα κι αυτό παλεύει να περάσει στο κοινό όταν του ζητούν να βάλει τον εαυτό του σ' ένα πιο συγκεκριμένο καλούπι.
"Ναι, μπορώ να βάλω την μπάλα στο καλάθι, αλλά δεν θέλω να έχω την ταμπέλα του σκόρερ. Εγώ οργανώνω το παιχνίδι. Είμαι ένας τύπος που αποκομίζει χαρά και ενθουσιάζεται βλέποντας την ομάδα του να πετυχαίνει", έχει πει για να επιχειρηματολογήσει και να ενισχύσει την άποψή του.
Καταλαβαίνει ο καθένας, οπότε, τη στιγμή που ο Καρμέλο Άντονι έστειλε την μπάλα στο καλάθι από δική του πάσα στο φτερό και αυτός ξεπέρασε τις 10.000 ασίστ στην καριέρα του, όντας ο μοναδικός παίκτης της ιστορίας με τουλάχιστον 30.000 πόντους, τουλάχιστον 10.000 ριμπάουντ και άλλες τόσες πάσες που προσέφεραν σκορ, ένιωθε μια αξεπέραστη περηφάνια.
Το ιδανικό σενάριο θα ήθελε τους Λέικερς να επικρατούν των Σανς στο Φοίνιξ και όχι να χάνουν με 140-111. Ένα αποτέλεσμα παρόλα αυτά σβήνεται μπροστά σ' ένα επίτευγμα που θα ταξιδεύει πλήρες στον χρόνο.
"Οι συμπαίκτες μου με συνεχάρησαν και η μητέρα μου μού έστειλε μήνυμα. Δεν το είχα δει μέχρι που τελείωσε ο αγώνας" απαντούσε ο Τζέιμς σε σχετική ερώτηση.
"Είναι όμορφο κι έχω χάσει πλέον τα λόγια μου για όλα εκείνα που μου συμβαίνουν. Αυτομάτως αρχίζω να σκέφτομαι το Άκρον, απ' όπου κατάγομαι, και την ανατροφή μου", προσέθετε αμέσως μετά, διότι "τα όνειρά μου ήταν να παίξω σε αυτό το πρωτάθλημα και να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά τώρα στέκομαι μόνος σε αυτή τη στατιστική κατηγορία".
"Είναι όμορφο, αλλά ταυτόχρονα μου φαίνεται περίεργο", κατέληγε ο Βασιλιάς, αφιερώνοντας ό,τι είχε καταφέρει στην πόλη του, στην οικογένεια και στους φίλους του.
Αυτό το just a kid from Akron είχε ήδη πετύχει πολλά παραπάνω από εκείνα που διαπερνούν το μυαλό όσων το βράδυ πριν κλείσουν τα μάτια τους κι αποκοιμηθούν μετρούν ένα - ένα τ' αστέρια, καταφέρνοντας να πιάσουν κάποια εξ αυτών.
Συγγραφή - επιμέλεια: Γιάννης Ζωιτός
Art Design: Κωνσταντίνος Μπαντούνας
Photo Credits: AP Photo/Steve Yeater, AP Photo/Mark Duncan, AP Photo/Charles Cherney, File, AP Photo/David J. Phillip, File, AP Photo/David Richard, AP Photo/Tony Dejak, AP Photo/Danny Moloshok, AP Photo/Mark J. Terrill, AP Photo/J Pat Carter, AP Photo/Lynne Sladky, AP Photo/Eric Risberg, File, AP Photo/Eric Risberg, File, Pool, AP Photo/Gene J. Puskar, AP Photo/Marcio Jose Sanchez, AP Photo/Charles Krupa, AP Photo/Amy Sancetta, AP Photo/Jae C. Hong, AP Photo/Marcio Jose Sanchez, AP Photo/Nam Huh, AP Photo/Rick Scuteri
Built with Shorthand