Ηλίας Κουτσουπιάς, ο Έλληνας Μαρκίζιο της Μπενεβέντο

Μετά την πρώτη χρονιά στην Εντέλα στη Serie B ήλπιζα να κάνω το βήμα παραπάνω. Δυστυχώς, έγιναν κάποια λάθη και από τη δική μου μεριά, αλλά κυρίως, από το περιβάλλον μου τότε. Εγώ δεν το διαχειρίστηκα σωστά στο τέλος. Είχα κάνει μία αρκετά καλή χρονιά το 2020.

Ήμουν 19 χρονών τότε και είχα βάλει 4 γκολ στη Serie B, αν κι η ομάδα δυστυχώς έπεσε, αλλά είχα κάνει μία καλή πορεία σε νεαρή ηλικία που θα μπορούσε να με βοηθήσει.

Έγιναν όμως, λάθη κι ενώ το καλοκαίρι του 2021 υπήρχαν αρκετές συζητήσεις με ομάδες από τη Serie A, στο εξωτερικό, στη Γερμανία, βρέθηκα τελευταία στιγμή να χαλάει μία μεταγραφή στην Κάλιαρι.

Στην ουσία είχε κλείσει η μεταγραφή και είμαστε στο στάδιο όπου είναι να υπογράψω, αλλά τελευταία ώρα των μεταγραφών χάλασε.

Θυμάμαι είχαμε ακόμα μία ώρα πριν κλείσουν οι μεταγραφές. Φεύγουμε, πάμε στο ξενοδοχείο στο Μιλάνο κι η μόνη ομάδα που με περίμενε ήταν η Τερνάνα, στην οποία και πήγα τελικά.

Όμως, εκεί που ήταν να πάω στη Serie A, το είχα σχεδόν σίγουρο, ήταν κάτι που το συζητούσαμε και το ήξερα τρεις μήνες, βρίσκομαι ξαφνικά σε μία ομάδα που μόλις είχε ανέβει.

Σκέψου, ο πατέρας μου είχε πάει στο Κιάβαρι να μαζέψει όλα μου τα πράγματα, είχαμε βγάλει τα εισιτήρια για Κάλιαρι και ήταν όλα έτοιμα.

Οπότε, είμαι σε μία κατάσταση που δεν ήξερα πού πήγαινα, τι σύστημα έπαιζαν. Δεν γνώριζα ούτε καν που ήταν η πόλη. Οπότε, υπέγραψα δανεικός, γιατί ήταν η μόνη επιλογή που είχα.

Κάπως έτσι, ξεκινάει μία χρονιά, όχι με τις καλύτερες προδιαγραφές. Θυμάμαι εκείνο το ταξίδι, πέντε ώρες, από το ξενοδοχείο στην ομάδα, η πρώτη μέρα που πήγαινα για προπόνηση, ήταν το χειρότερο στη ζωή μου, η χειρότερη εμπειρία που έχω μέχρι στιγμής.

Ακόμα προσπαθώ να καταλάβω το "γιατί". Τι συνέβη και χάλασε η μεταγραφή στο παρά πέντε. Τα πράγματα όμως, πήγαν καλύτερα απ’ ό,τι υπολόγιζα. Στην Τερνάνα βρήκα τον Λουκαρέλι προπονητή, που με βοήθησε πάρα πολύ.

Πλέον η Serie A είναι ο επόμενός μου στόχος και αυτό που ευελπιστώ να πετύχω όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αλλά θέλω να είμαι έτοιμος.

Φέτος μπορούσα να πάω στη Βερόνα, με την προοπτική να κάνω προετοιμασία με την ομάδα και κατά 90% να έφευγα δανεικός. Ήταν κάτι που δεν μου άρεσε, ένιωσα πως θεωρούσα ότι δεν είμαι έτοιμος.

Έτσι, προτίμησα να πάω σε μία ομάδα σαν την Μπενεβέντο, που ξόδεψε αρκετά χρήματα για να με πάρει και μου έδειξε ουσιαστικά έμπρακτα ότι με πιστεύει.

Μόλις στο τρίτο παιχνίδι με την Μπενεβέντο φέτος ο Ηλίας Κουτσουπιάς βρήκε δίχτυα. Δεν χρειάστηκε πολύ. Μπήκε αλλαγή στο 76' και στο 77' σκόραρε.

"Ήταν πολύ σημαντικό το γκολ με την Μπενεβέντο, γιατί προερχόμουν από έναν μικρό τραυματισμό που με άφησε εκτός στα δύο προηγούμενα παιχνίδια, οπότε ήταν σαν λύτρωση για εμένα ότι μπήκα στο 76’ και στο 77’ σκόραρα και βοήθησα την ομάδα μου να κερδίσει εκτός έδρας.

Επειδή δεν είχα ξεκινήσει βασικός ο προπονητής μετά το γκολ μού είπε: "Ξέρεις και βλέπεις ότι σε πιστεύουμε, οπότε δεν χρειάζεται να αγχώνεσαι για κάτι. Δεύτερον, όλοι τώρα θα πούνε ότι εγώ φταίω που δεν σε έβαζα. Οπότε εσύ συνέχισε στον δρόμο σου και όλα θα έρθουν".

Ξεκίνησα βασικός, αλλά όταν ήρθε ο Καναβάρο στο 6ο - 7ο παιχνίδι άλλαξε το σύστημα, έπαιζε με δύο παίκτες στο κέντρο. Οπότε με επηρέασε λίγο αυτό, γιατί πέρα από το ότι είμαστε αρκετοί και παίκτες που έχουν κάνει καριέρα στο κέντρο, ενώ μπορώ να το κάνω, η θέση μου είναι περισσότερο σαν οκτάρι.

Ναι, με ενοχλεί που δεν είμαι βασικός, αλλά μπορώ να το καταλάβω. Ειδικά όταν έρχεσαι σε μία ομάδα που δεν πάει καλά, που έχει φτιαχτεί για να κυνηγήσει την άνοδο και βρίσκεται χαμηλά, είναι λογικό να βασιστείς περισσότερο σε έμπειρους παίκτες.

Ο στόχος είναι και παραμένει η άνοδος. Το καλό σε αυτό το πρωτάθλημα είναι ότι κάναμε μία νίκη και είμαστε έξι βαθμούς από τα playoff.

Δηλαδή με δύο νίκες σερί ανεβαίνεις πολύ απότομα. Ναι μεν, είμαστε στη 16η θέση, αλλά μέχρι την 8η είμαστε όλοι πάνω κάτω το ίδιο, με 2-3 βαθμούς διαφορά.

Η τελευταία νίκη θα μας δώσει μία παραπάνω ώθηση, αλλά είμαστε και καλή ομάδα.

Στο Κύπελλο πιστέψαμε ότι μπορούσαμε να κάνουμε την ανατροπή. Η Τζένοα είναι ανάμεσα στις 2-3 ομάδες που κυνηγούν την άνοδο, πέρυσι ήταν και στη Serie A, οπότε ήταν ένα παιχνίδι που θέλαμε να δούμε κι εμείς σε τι σημείο είμαστε.

Δεν θα πω ότι ήμασταν άτυχοι, αλλά παίξαμε καλά και είχαμε τη ψυχολογία ότι μπορούμε να το γυρίσουμε.

Περισσότερο βέβαια, ήταν ένα τεστ για μας, ώστε να δούμε πού μπορούμε να φτάσουμε στο πρωτάθλημα. Οπότε δεν μας επηρέασε τόσο πολύ.

Κάποια στιγμή θέλω να γυρίσω στην Ελλάδα. Όχι τώρα όμως, δεν είναι στους άμεσους στόχους μου".

Η καριέρα του πατέρα μου δεν με άγχωνε, ούτε μου δημιουργούσε "βάρος". Αντίθετα, ήταν ένα έξτρα κίνητρο για μένα. Πάντα έλεγα ότι ήθελα να τον ξεπεράσω.

Σε μικρότερη ηλικία υπήρχαν και τα σχόλια του τύπου: "Παίζει γιατί είναι ο πατέρας του στον ΟΦΗ". Υπάρχουν και πάντα θα υπάρχουν τέτοια σχόλια, το ξέρουν όλοι στον χώρο μας ότι έτσι είναι.

Μία περίοδο με είχε επηρεάσει, ήμουν και πιο μικρός σε ηλικία. Βέβαια, μου έβγαινε περισσότερο σε πείσμα μετά όλο αυτό, είχα και την οικογένειά μου στο πλευρό μου.

Πέρα από το αγωνιστικό κομμάτι, ο μπαμπάς μου με έχει βοηθήσει και συνεχίζει να το κάνει εξωαγωνιστικά. Ό,τι κι αν χρειαστώ είναι ο πρώτος άνθρωπος που θα πάρω. Εκείνος το έχει καταφέρει αυτό και έχουμε χτίσει μία πολύ όμορφη σχέση.

Δεν έζησα το γκολ του πατέρα μου το 1997 στο Παναθηναϊκός - ΟΦΗ, αλλά έχω ακούσει πολλές φορές γι' αυτό.

Πέρα από το γκολ και τα συναισθήματα, γιατί κι εγώ είμαι ΟΦΗ από μικρό παιδί, όταν σκέφτομαι ότι βγήκε Ευρώπη ο ΟΦΗ με γκολ του πατέρα μου συγκινούμαι.

Πιστεύω ότι ο ΟΦΗ έχει μπει σ’ έναν σωστό δρόμο. Έχει αλλάξει πολλά πράγματα τον τελευταίο χρόνο.

Έχουν φτιάξει το προπονητικό κέντρο, είδα ότι θέλουν να φτιάξουν το γήπεδο, οπότε δεν έχουν κάτι να φοβούνται. Θα βρει τον δρόμο του στο άμεσο μέλλον και θα είναι καλύτερος από ποτέ, γιατί έχουν μπει οι σωστές βάσεις.