Γιώργος Πρίντεζης
Ο Άγιος μέσα του
Μέσα του χορεύει ο Άγιος, χορεύει και ο Διόνυσος. Κυκλωτικό χορό, για να ανταμώσουν όλοι στο πάντρεμα της αρετής με τη μέθεξη.
Και είναι πολλοί αυτοί. Και τους μετράς και δεν λείπει κανείς. Και κόκκινοι και πράσινοι. Πολλοί αγαπούν βαθιά, σέβονται και τιμούν αυτό το μεγάλο παιδί, τον Γιώργο Πρίντεζη.
Δεν περιορίζονται μόνο στους οπαδούς του Ολυμπιακού όσοι οικειοθελώς τσιμπάνε σαν ψάρια στα πεταχτάρια της μαγνητικής καλοσύνης του κι έλκονται από τη θετική ενέργειά του.
Ο 38χρονος παντοτινά ερυθρόλευκος γουστάρει να είναι μεγαλόκαρδος. Με ανταλλαγή αγάπης γεμίζει το ρεζερβουάρ της ψυχής του. Τη βρίσκει να είναι ψυχάρα και να προσφέρει.
Χαίρεται να είναι προσγειωμένος, όπως τού έμαθε ο καπετάνιος πατέρας του. Μόνο ένας σεμνός θα κρατούσε για κάδρο από τον επίλογο της καριέρας του “μια τυρόπιτα στις 5 το πρωί, σ' ένα φούρνο”.
Οι χούφτες του γέμισαν δόξα, φήμη, αλλά και χρήμα. Όμως, το μάτι του δεν γυάλισε και δεν ξεστράτισε από τη ρότα που τού χάραξε ο πατέρας του.
Άλλωστε, πώς θα πιστοποιηθεί η αγιοσύνη κάποιου, αν δεν ανέβει στο παλκοσένικο των πειρασμών; Εκεί πάνω, δίνουμε την παράσταση της ζωή μας.
Στις ερήμους και στην απομόνωση, χωρίς καμία πρόκληση στους αισθητήρες των “θέλω” και του “έχω”, χωρίς να κάτι να αγγίζει τα ελατήρια του “εγώ” και του “είμαι” όλοι άγιοι γινόμαστε.
Ο ίδιος, βέβαια, στην αποκλειστική και εφ όλης της ύλης συνέντευξή του στο SPORT24 και στον Παντελή Βλαχόπουλο, απαρνείται το "Άγιος Γεώργιος", με το οποίο ''βομβαρδίζεται'' ανήμερα της γιορτής του.
Ο άνθρωπος που διασφάλισε τη θέση του στην ερυθρόλευκη αιωνιότητα αναφέρθηκε στους προπονητές του, στους συμπαίχτες του και στην πίστη του στον Ολυμπιακό, στον οποίο θα ήθελε να βρίσκεται όταν θα επανέλθει στο μπάσκετ, μέσα από το ρόλο που θα επιλέξει.
Περιέγραψε πώς βίωσε τον τελικό του Κάουνας και μίλησε για τη μεγαλειώδη τελευταία ημέρα της καριέρας του, για το χαμόγελο που θέλει να χαρίζει στα παιδιά, για την πολύτιμη οικογένειά του και και τις άγονες γραμμές που αγαπά.
Τώρα που δεν παίζω, προσπαθώ να κάνω πράγματα που δεν έζησα, πράγματα που με γεμίζουν, εμένα και την οικογένειά μου. Τα χρόνια του μπάσκετ είναι χρόνια ευτυχίας, χρόνια αγάπης, χρόνια χαράς.
Ακόμη κι όταν υπήρχαν δύσκολες στιγμές με τραυματισμούς και αποτυχίες, όλες αυτές οι καταστάσεις με έκαναν πιο δυνατό, με έκαναν να αγαπώ περισσότερο το μπάσκετ.
Ξυπνάω νωρίς το πρωί στις 8 και έχω κρατήσει μία ρουτίνα. Πρόσφατα έμαθα κιόλας από την ψυχολόγο του σχολείου της κόρης μου, ότι τα παιδιά όταν έχουν μία ρουτίνα έχουν λιγότερα νεύρα και έχουν μία καλύτερη ζωή, το ίδιο ισχύει και με τους μεγάλους.
Όταν σηκωθώ από το κρεβάτι θα φάω πρωινό, κάποιες φορές θα καθίσω με την κόρη μου πριν πάει σχολείο, μετά θα καθίσω 2 ώρες στον καναπέ, χωρίς να έχω την υποχρέωση να κάνω τίποτα απολύτως -κάτι που δεν το έχω ζήσει ποτέ- θα δω κάποια πρωϊνάδικα, μετά θα πάω γυμναστήριο και αργότερα για μπάνιο.
Μετά γυρνάω, παίρνω την μικρή και κάθομαι 4-5 ποιοτικές ώρες μαζί της. Αργότερα βγαίνω με τους φίλους μου.
Δεν μου λείπει η ρουτίνα των αγώνων, ο κύκλος έκλεισε οριστικά
Τώρα που καθόμουν και έβλεπα τα παιχνίδια των play off αλλά και του Final 4, πολλές φορές έπιασα τον εαυτό μου να σκέφτεται τι θα έκανε αν ήταν εκεί εκείνη την στιγμή, αλλά δεν μπορείς να παίζεις για πάντα.
Θα ήθελα να δουλέψω κάποια στιγμή, αλλά κάποια πράγματα πρέπει να γίνονται με σωστή σειρά και να είσαι έτοιμος για την απόφασή σου.
Κακά τα ψέματα, εμείς αυτό που ξέρουμε να κάνουμε καλά είναι να παίζουμε μπάσκετ.
Φαντάζομαι τον εαυτό μου στο μέλλον να σχετίζεται με τον Ολυμπιακό
Το θέμα είναι να γίνει με τον σωστό τρόπο και όταν πω ότι πατάω το κουμπί να είμαι 100% focus εκεί.
Θέλω στο δεύτερο κομμάτι της ζωής μου να είμαι το ίδιο δημιουργικός.
Έχω μιλήσει με τους προέδρους και μου έχουν πει ότι όποτε νιώσω καλά και θέλω να επιστρέψω θα γίνει.
Θέλω να παραμείνω στο άθλημα. Είτε έχει να κάνει με τα παιδιά είτε με τον Ολυμπιακό.
Όταν έβαλε το σουτ ο Γιουλ, με στεναχώρησε περισσότερο από το περσινό F4, παρόλο που τότε ήξερα ότι είναι το τελευταίο ευρωπαϊκό παιχνίδι μου.
Δεν έβρισα, εδώ δεν το έκανα όταν έπαιζα και είχα 250 παλμούς, θα έβριζα τώρα στο σπίτι με παρέα;
Στο σουτ του Γιουλ ένιωσα σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω και θυμήθηκα τα παλιά μου χρόνια, όταν έβλεπα ως οπαδός την ομάδα που αγαπάω
Για 4-5 δευτερόλεπτα "πάγωσα" και ήρθα στη θέση παιδιών μέσα από την ομάδα.
Σαν παίκτης έχεις την ιδιαιτερότητα να πρέπει να διαχειρίζεσαι τις καταστάσεις. Να να βρεις τη δύναμη να συνεχίσεις, να πρέπει να πεις πέντε κουβέντες στους συμπαίκτες σου.
Σαν φίλαθλος, τώρα κατάλαβα το συναίσθημα που με έπιαναν τόσο καιρό και μου έλεγαν ότι αν συμβεί κάτι είναι σαν "μαχαιριά". Το κατάλαβα πρώτη φορά φέτος, που δεν παίζω, στο σουτ του Γιουλ.
Είχα από μικρός μία αρχή: Να μην εκβιάσω κάτι, ούτε να δείξω τα συναισθήματά μου γιατί αυτό το πράγμα μεταφράζεται πολλές φορές διαφορετικά και παρερμηνεύεται.
Προσπάθησα να είμαι ακέραιος. Με τους οπαδούς του Ολυμπιακού υπήρχε ένα ισχυρό δέσιμο, όχι γιατί έκανα κάτι το εξωπραγματικό.
Ο κόσμος, όμως, καταλάβαινε ότι αυτό που μπορούσα να κάνω το έκανα. Οι φίλαθλοι καταλάβαιναν ότι πάντα προτεραιότητά μου ήταν ο Ολυμπιακός.
Εκτός από μία φορά που χρειάστηκε για κάποιους λόγους να πάω στη Μάλαγα.
Δεν θα πήγαινα ποτέ στον Παναθηναϊκό, ήμουν Ολυμπιακός πάντα και είχα μάθει εκεί
Είμαι από 15 ετών στον Ολυμπιακό. Είναι η οικογένειά σου. Με τα καλά και με τα άσχημα. Βλέπεις ανθρώπους της ομάδας περισσότερο απ' ότι έχεις δει την ίδια σου την οικογένεια.
Πέρσι που σταμάτησα μου φαινόταν τόσο περίεργο. Πολλοί έβλεπαν τη τελευταία ημέρα που ήταν σαν μία μικρή γιορτή, αλλά μέσα μου ήθελα να φύγει γρήγορα.
Ένιωθα πάρα πολύ φορτισμένος. Το βράδυ πήγαμε στα μπουζούκια στον Οικονομόπουλο και μετά όταν φύγαμε πήγαμε σε ένα φούρνο να φάμε μία τυρόπιτα στις 5 το πρωί. Και εκεί χαλάρωσα.
Ξέρεις τι είναι μετά από 22 χρόνια να ξέρεις ότι τελείωσες;
Ότι σταμάτησες κι αυτή είναι η τελευταία σου μέρα σαν επαγγελματίας;
Σκέψου τη ψυχοσύνθεση ενός παίκτη που όλη του την ώρα σκέφτεται μπάσκετ, στίβους, βάρη. Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβει ο κόσμος, είναι ιδιαίτερη στιγμή.
Όταν είσαι 22 χρόνια σε μία ομάδα έχεις περάσει τόσα πολλά συναισθήματα, πολλαπλάσια από ό,τι περνάει ένας φίλαθλος.
Όταν πήγα στα αποδυτήρια μετά το τελευταίο ματς και κάθισα στη θέση μου είπα στον εαυτό μου: "τι αυτό ήταν, τελείωσε; τι γίνεται εδώ;"
Είναι πολύ δύσκολο και πολύ συγκινητικό αλλά τι να κάνεις, μεγαλώνεις, προχωράς.
Δεν μπορείς να μείνεις για πάντα εκεί πέρα. Τι να έκανα; Να έπαιζα για άλλον έναν χρόνο;
Αν έπαιζα για άλλον έναν χρόνο, δεν θα σεβόμουν την ομάδα, τους συμπαίκτες μου, τους φίλους μου, τον ίδιο μου τον εαυτό
Περίμενα πως και πως αυτή η μέρα να φύγει. Είχα μπουκώσει πάρα πολύ, είχα φορτιστεί. Δεν πίστευα ότι ήρθε το τέλος.
Μέσα σου βαθιά όσο και να είσαι συνειδητοποιημένος λες "τώρα τι γίνεται".
Από την άλλη πλευρά είναι ευλογία αυτό που έζησα. Ακόμη και τώρα η ενέργεια που εισπράττω από τον κόσμο και τους συμπαίκτες μου, δεν ανταλλάσσεται με τίποτα.
Ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό και ήθελα να γίνει έτσι. Ένιωσα ευλογία γιατί εισέπραξα την αγάπη του κόσμου.
Τι να σου πρωτοπώ για τον ΜπίλΙ. Συμπαίκτες από την Εθνική από το 2008.
Διάβαζα ένα ρητό του Ιπποκράτη και έλεγε ότι "τα αντίθετα έλκονται με τα αντίθετα".
Είμαστε τόσο διαφορετικοί χαρακτήρες με τον Βασίλή, αλλά ταιριάζαμε μπασκετικά, στα αποδυτήρια, στη ζωή
Έχουμε ζήσει τόσο ωραίες στιγμές. Αξιοζήλευτος ο τρόπος που δούλευε, παράδειγμα για όλους.
Το πιο σημαντικό είναι ότι καταφέραμε πάρα πολλά και αυτό είναι που μένει. Θα μπορούσαμε να μην είχαμε καταφέρει τίποτα και να μην είχαν ουσία τα λόγια αυτά.
Φτάσαμε μαζί σε 4 τελικούς, σηκώσαμε 2 ευρωπαϊκά, συν τα πρωταθλήματα.
Όλη αυτή η πορεία επικυρώθηκε με την προσωπικότητά του, ο Βασίλης ήταν ένας μεγάλος ηγέτης
Με τον Μήτσο (Διαμαντίδης) έχουμε παίξει μαζί 3 χρόνια στην Εθνική. Δύσκολο να παίξουμε οπουδήποτε αλλού μαζί.
Καμία σχέση ο χαρακτήρας του Διαμαντίδη με αυτόν του Σπανούλη
Ένα πολύ σεμνό παιδί, ένα πολύ ταπεινό παιδί, πολύ κλειστό παιδί.
Και μ' αυτόν όμως ταιριάζαμε όταν ήμασταν στις Εθνικές. Του έβγαζα έναν διαφορετικό χαρακτήρα και αυτό του άρεσε.
Ήταν ηγέτης και πολλά ακόμη πράγματα. Μου έκανε κάτι πάσες και δεν ήξερα από πού ερχόταν η μπάλα.
Και τον βλέπεις έξω και λες πως είναι δυνατόν να είναι τόσο low profile. Είναι άξιο θαυμασμού παίκτες τέτοιου επιπέδου να είναι τόσο σεμνοί.
Τον Γιαννάκη τον εκτιμώ και τον σέβομαι.
Ήμουν τυχερός που τον είχα σε μία κομβική ηλικία που με βοήθησε να μάθω να σκέφτομαι, να βελτιώνομαι, να δουλεύω, να διαχειρίζομαι καταστάσεις γιατί όταν παίζεις στον Ολυμπιακό και στον Παναθηναϊκό, αυτό που μετράει περισσότερο είναι η διαχείριση συναισθημάτων και καταστάσεων.
Μάλιστα είχα μεγάλη ανασφάλεια όταν είχε έρθει στον Ολυμπιακό. Ήμουν 23 χρονών και τότε είχε φύγει ο Γκέρσον, με τον οποίο είχα πολλά λεπτά συμμετοχής.
Όταν ήρθε ο Γιαννάκης στον Ολυμπιακό, φοβήθηκα ότι δεν θα παίζω, γιατί είχε τη φήμη του αυστηρού
Αλλά πάντα μου έλεγε να μην έχω άγχος και με βοήθησε πάρα πολύ. Πρόκειται για μία μεγάλη μορφή.
Πολλές φορές κάποιους ανθρώπους όταν τους βλέπεις πιο συχνά τους απομυθοποιείς στο μυαλό σου. Ένας λόγος που ο Γκάλης έχει γίνει ότι έχει γίνει είναι επειδή έχει εξαφανιστεί.
Ο Γιαννάκης επειδή ασχολήθηκε με την προπονητική και έχει κάνει πολλά πράγματα με παιδιά (ακαδημίες), τον βλέπεις λίγο διαφορετικά. Δεν είναι έτσι, είναι εξίσου θρύλος όπως και ο Γκάλης.
Ο Ίβκοβιτς ήθελε να με βοηθήσει και μου έδινε τρελή ώθηση. Αν όμως σε είχε δει με "άσχημο" μάτι, έτρεχες για να κρυφτείς.
Να είναι καλά εκεί που είναι τώρα. Τον έβλεπες στον πάγκο, σου έλεγε μία κουβέντα και όλα τελείωναν.
Το boost που μου έδινε ο Ντούντα ήταν τεράστιο για να κάνω πράγματα που ούτε που φανταζόμουν πως μπορώ να τα κάνω
Ήταν και τεράστια η επιτυχία του 2012. Αυτό που είχε φτιάξει μαζί με τον Βαγγέλη Αγγέλου.
Η χημεία που είχε φτιάξει εκείνη τη χρονιά, οι ρόλοι, οι προπονήσεις, η φυσική κατάσταση που είχαμε όλοι, ήταν απλά μοναδικά. Ήταν δύσκολο να του αλλάξεις γνώμη.
Όλοι αυτοί οι Θρύλοι έχουν τα δικά τους θέματα, αλλά ήταν δίκαιος.
Ο Ντούντα ήταν ένας άνθρωπος με τσαγανό, πολύ τσαγανό
Ήμουν τυχερός που είχα τον Γιώργο Μπαρτζώκα στη Λάρισα. Είχα πάει δανεικός το 2005, ήμουν πολύ μικρός και τότε χρειαζόμουν αρκετή δουλειά.
Ο Μπαρτζώκας μού άλλαξε τον τρόπο σκέψης, γιατί στο μυαλό μου είχα μόνο ότι πρέπει να τρέχεις, να πηδάς και να είσαι αθλητής
Έμαθα πολύ μπάσκετ δίπλα του και όταν γύρισα στον Ολυμπιακό ήμουν πολύ πιο έτοιμος.
Του πιστώνω πάρα πολύ και την Ευρωλίγκα του 2013 γιατί υπάρχει ένα συννεφάκι το οποίο λέει ότι και αυτό το τρόπαιο ήταν του Ντούντα.
Ωστόσο εκείνη η χρονιά από πλευράς διαχείρισης ήταν πάρα πολύ δύσκολη. Ο κόουτς ήταν μικρός τότε και είχε να διαχειριστεί κάτι πολύ δύσκολο.
Το σύνολο που έχει φτιάξει τώρα είναι αξιοζήλευτο. Ανέλαβε μία ομάδα που πάλευε να μπει στην 8αδα και την έκανε ομάδα Final 4.
Με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο έχουμε τρομερή σχέση. Είναι καταπληκτικός άνθρωπος, πάρα πολύ καλός προπονητής, δουλευταράς.
Τον Σφαιρόπουλο τον έχω μέσα στην καρδιά μου, με βοήθησε πάρα πολύ.
Από την πρώτη μέρα που ήρθε στον Ολυμπιακό έβαλε τους ρόλους του, έβαλε τους κανόνες του.
Ο Σφαιρόπουλος ερχόταν στο ΣΕΦ από τις 9 το πρωί και έφευγε στις 9 το βράδυ, δούλευε πάρα πολύ
Σεβόταν πάρα πολύ την ομάδα, τον παίκτη και τις δομές Υπήρχαν στιγμές που υπήρχαν εντάσεις γιατί σε έβγαζε εκτός εαυτού.
Μπορεί να σε τσίτωνε, να σε θύμωνε αλλά κρατάω κάποια πράγματα που είχε πει και δεν τα λέει εύκολα ένας προπονητής σε έναν αθλητή.
Πάντα έλεγε ότι "το τηλέφωνο μου είναι 24 ώρες ανοιχτό, όποιος θέλει θα είμαι εκεί να τον βοηθήσω".
Ήθελε στην προπόνηση να ήμασταν πολεμιστές.
Με τους προέδρους Γιώργο και Παναγιώτη Αγγελόπουλο έχουμε πάρα πολύ καλή σχέση. Είναι πολύ καλοί άνθρωποι, αγαπάνε την ομάδα.
Βλέπεις ότι όποιος και να φύγει ότι κι αν αλλάξει, όσο μένουν αυτοί οι άνθρωποι η ομάδα θα είναι στην κορυφή.
Ό,τι έχουν κάνει όλα αυτά τα χρόνια οι Αγγελόπουλουι το έχουν κάνει με ήθος, με σοβαρότητα, με αρχές, με τα καλά τους, με τα κακά τους, με ομάδες που πέτυχαν, με ομάδες που δεν πέτυχαν
Όμως είναι εκεί, αγαπούν την ομάδα ταπεινά και προσωπικά τους θαυμάζω και σαν ανθρώπους. Ο τρόπος αντίληψης που έχουν και γενικά πως βλέπουν τα πράγματα τους κάνει ιδιαίτερους.
Ο ελληνικός αθλητισμός έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους.
Με ρωτάς για τον Βεζένκοβ, αλλά με το NBA τα έχω χάσει τώρα τελευταία, δεν ξέρω τι γίνεται.
Την δεκαετία του '90 βλέπαμε πιο καλή άμυνα και πιο ταλαντούχους παίκτες.
Ο Βεζένκοβ πιστεύω θα έπαιζε στο ΝΒΑ.
Ο Σάσα έχει πολύ καλό σουτ, πολύ καλή μπασκετική αντίληψη, έχει μυαλό, αλλά έχει και την ευκαιρία να γράψει ιστορία με τον Ολυμπιακό
Σ' εμένα δεν έκανε ποτέ κλικ το NBA, αλλά θα μπορούσα να είχα πάει να δοκιμάσω.
Ο Νίκολα Μιλουτίνοβ είναι αδερφός, πολύ καλό παιδί, πολύ καλός παίκτης.
Πιστεύω ότι ο Μιλουτίνοβ θα γυρίσει στον Ολυμπιακό
Δική μου εικασία είναι, δεν ξέρω κάτι. Οι παίκτες μεταξύ μας δεν μιλάμε γι' αυτά.
Είναι πολύ μεγάλο συν για μία ομάδα να έρχεται ένας κοινοτικός, να νιώθει Ελληνας" να πονά την ομάδα και να παίζει με όλη του τη ψυχή.
Αυτό το βάζω σε μεγαλύτερη αναλογία από το να πάρεις έναν άλλον παίκτη.
Έχω σκεφτεί μερικές φορές ότι το σουτ του 2012 μπορεί να μην έμπαινε, αλλά ήταν γραφτό να μπει.
Μπορεί μετά να πήραμε δύο χάπια για το στομάχι μας, γιατί είχαμε γίνει τούμπανο από την πίεση και το άγχος, αλλά το συγκεκριμένο ήταν να μπει και μπήκε.
Ήταν γραφτό να γίνει, να μπει, για τον κόσμο και για την ομάδα
Ήταν πολύ όμορφη στιγμή. Πιστεύω ότι ήταν γραφτό. Εντάξει, σίγουρα αν δεν δουλεύεις, δεν είσαι σωστός, δεν είσαι επαγγελματίας, δεν υπάρχει χημεία, δεν γίνονται όλα αυτά από μόνα τους.
Ο Καζλάουσκας μου είχε απαγορεύσει το πεταχτάρι, το είδε και μου λέει "Giorgos, don't do this"
Του δίνω ένα δίκιο, γιατί όταν βλέπεις έναν παίκτη στα 20 του να σουτάρει μ' αυτή την ασχήμια, είναι δύσκολο να σε εμπιστευτεί, αλλά τι να έκανα.
Όντως είναι αντιαισθητικό το πεταχτάρι, αλλά έτσι μου έβγαινε
Στον Ολυμπιακό είχε γίνει αυτό και μετά στην Εθνική του 2009 μου είχε πει "Γιώργο, ακόμα το κάνεις αυτό το πράγμα; σταμάτα το".
Ακόμη και τότε τον έβλεπα ότι δυσκολευόταν να το δεχθεί. Θυμάμαι σε ένα ματς της Εθνικής όταν είχα βάλει ένα καλάθι στη ληξη μ' αυτόν τον τρόπο, γέλαγε, αλλά δεν το πολυήθελε.
Καλός προπονητής, με αρχές, μπασκετικός.
Πιστεύω πολύ στον Θεό. Το παρατσούκλι "Άγιος Γεώργιος" δεν μου αρέσει, γιατί κάθε φορά στη γιορτή μου δεν μπορείς να φανταστείς τι τραβάω.
Η κόρη μου έχει ψιλοκαταλάβει τι γίνεται. Δεν έχω καθίσει να της εξηγήσω τι δουλειά έκανα, αλλά έχει αρχίσει να καταλαβαίνει.
Της φαίνεται παράξενο όταν με σταματούν στο δρόμο να μου μιλήσουν.
Τους τελευταίους 4-5 μήνες της έχω εξηγήσει ότι έπαιζα μπάσκετ στον Ολυμπιακό και ο Ολυμπιακός έχει πολλούς οπαδούς.
Η δόξα και τα λεφτά δεν επηρέασαν την προσωπικότητά μου.
Δεν την "ψώνισα" ποτέ
Ίσως αν την "ψώνιζα" κάποια στιγμή στη ζωή μου να με είχε βοηθήσει στην αυτοπεποίθησή μου.
Είχα μάθει από τους γονείς μου σε λίγο πιο παραδοσιακά και πιο πατροπαράδοτα πράγματα.
Ο captain, ο πατέρaς μου, ήταν πολύ ωραίος τύπος. Εκείνο το 6μηνο όταν αρρώστησε ήταν πολύ δύσκολο, πολύ απαιτητικό και είχαμε περάσει καταστάσεις πολύ δύσκολες.
Δυστυχώς έτσι είναι η ζωή και πρέπει να βρίσκεις δύναμη να συνεχίζεις και να πατάς στα πόδια σου.
Ήμουν πολύ τυχερός και ευλογημένος που τον είχα πατέρα γιατί ήταν πάντα άνθρωπος αρχών
Όταν ήμουν 22 είχαμε πάει μία βόλτα με το αμάξι και του έλεγα "πω, πω ένα ωραίο σπίτι" και μου έλεγε αμέσως "σοβαρέψου", ποτέ δεν με άφηνε να πάρω αέρα.
Και όταν ήμουν στα χάλια μου εκεί ήξερε πως να μου δώσει την ώθηση για να με ανεβάσει.
Ήταν ναυτικός, μηχανικός στα καράβια και μετά καπετάνιος για κάποια χρόνια.
Μου έμαθε πολλά πράγματα για βάρκες, ο,τι έχω στη ναυτική μου οδήγηση και αντίληψη το έχω μάθει από τον πατέρα μου.
Σκάνε στιγμές ακόμη και τώρα που λες κρίμα και άδικο αυτό που έγινε.
Αγαπούσε πάρα πολύ ο,τι είχε να κάνει με τη θάλασσα και μάλλον αυτό ήταν έμφυτο και το πήρα κι εγώ.
Στο Stoiximan Aegean Ball Festival της Σύρου αυτό που μετράει κυρίως είναι το βλέμμα των παιδιών όταν βλέπουν αυτούς τους παίκτες.
Δεν έχει να κάνει με το ποιος παίκτης έχει έρθει, γιατί έχουν έρθει πολύ μεγάλοι παίκτες και τους ευχαριστώ.
Αν μπορούσε όλο το Stoiximan Aegean Ball Festival να αποτυπωθεί σε μία στιγμή, αυτή είναι το πρόσωπο των παιδιών όταν βλέπουν όλους αυτούς τους σπουδαίους παίκτες
Πράγματα που εμείς τα θεωρούμε δεδομένα στην Αθήνα, στην επαρχία δεν είναι, παρόλο που η Σύρος είναι η πρωτεύουσα των Κυκλάδων. Το έχω δει και όταν παίζαμε στην Ρόδο πώς αντιδρούν τα παιδιά ή στην υπόλοιπη επαρχία.
Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται να δουν παίκτες, αγώνες και πώς είναι ένα event.
Όταν βλέπεις την έκπληξη στο πρόσωπο ενός παιδιού, ξεχνάς όλα τα άγχη που έχουμε για να διοργανώσουμε το τουρνουά.
Το Stoiximan Aegean Ball Festival θα διεξαχθεί από τις 7 έως τις 9 Ιουλίου και σας περμένουμε όλους στη Σύρο.
Συνέντευξη: Παντελής Βλαχόπουλος
Πρόλογος: Μαρία Καούκη
Αρχισυνταξία: Θέμης Καίσαρης
Φωτογράφιση: Μενέλαος Μυρίλλας
Image credits: INTIME, EUROKINISSI
Art Director: Κωνσταντίνος Μπαντούνας
Επιμέλεια: Προκόπης Μπαλαμπάνης
Μοντάζ: Κωνσταντίνος Ασημακόπουλος
Built with Shorthand