Ο απόλυτος οδηγός της EuroLeague 2021-22
Κάθε ματς μετράει, είναι η EuroLeague
Πολλοί προετοιμάζουν όλη τη σεζόν, με βάση την ετήσια εκκίνηση της Ευρωλίγκας. Σωστά πράττουν. Αν δεν θεωρείτε την έναρξη της κορυφαίας διοργάνωσης μπάσκετ, ορόσημο κάθε χρονιάς, μάλλον κακώς διαβάζετε αυτό το κείμενο και το αφιέρωμα που ετοίμασε το SPORT24.
Του Γιάννη Φιλέρη
Για τους ακραιφνείς μπασκετικούς το σιρκουί των 18 μονομάχων, που ξεκινάει φέτος την τελευταία μέρα του Σεπτέμβρη, είναι η απόλυτη παρέα στις εβδομάδες που θα κυλήσουν μέχρι το φάιναλ-φορ του 2022 (28-30/5) στο Βερολίνο.
Τριάντα τέσσερις αγωνιστικές, 306 ματς κανονικής περιόδου και σχεδόν κανένα ... δεν μπορεί να θεωρηθεί άνευ σημασίας. Το φετινό σλόγκαν της EuroLeague αποδίδει επακριβώς την ουσία αυτού του πρωταθλήματος. "Κάθε παιχνίδι μετράει" (όπως κάθε ριμπάουντ, πόντος, ασίστ, κλέψιμο, λάθος, βάλτε ό,τι θέλετε).
Το πρώτο παιχνίδι της 30ής Σεπτεμβρίου, έχει την ίδια σημασία με εκείνο της 8ης Απριλίου, όταν και ολοκληρώνεται η regular season.
Εδώ η κανονική περίοδος δεν είναι "παιδική χαρά", η νίκη είναι το ζητούμενο, η ήττα πληγώνει, τα ματς διαδέχονται το ένα το άλλο, δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς πώς έχασε στο προηγούμενο παιχνίδι γιατί πρέπει να κερδίσεις το αμέσως επόμενο. Μερικές φορές σε απόσταση 48 ωρών, αν πρόκειται για τις περίφημες διαβολοβδομάδες των διπλών αγώνων.
Αλλά δεν είναι μόνο γι αυτό δύσκολη η EuroLeague. Όπως σωστά επισήμανε πρόσφατα ο Γιώργος Μπαρτζώκας: "Η διοργάνωση στην οποία μόνο οκτώ ομάδες, περνάνε στα playoff κι άλλες δέκα, σχεδόν ισοδύναμες, μένουν εκτός, συνιστούν ένα ανταγωνισμό που δεν βρίσκεις πουθενά στον κόσμο...".
Η μετεξέλιξη των διοργανώσεων της FIBA (o όμιλος των έξι, έγινε των οκτώ, πήγαμε στις 16 και κάποιες φορές στις 24) που πήρε την σκυτάλη με ετσιθελικό (για κάποιους "πειρατικό") τρόπο το καλοκαίρι του 2000, είναι ένας μαραθώνιος της ελίτ των πραγματικά κορυφαίων ομάδων της ηπείρου.
Όπως κάθε ελίτ, έτσι και η EuroLeague έχει δημιουργήσει πολλές (και καμιά φορά σφοδρές) αντιπάθειες, κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο σταδιακά απέκλεισε την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτήν, μέσω των εθνικών πρωταθλημάτων. Αυτό που κέρδισε όμως στις περασμένες δυο δεκαετίες είναι η γενική αναγνώριση και η χωρίς όρους αμφισβήτηση ότι πρόκειται για την κορυφαία διοργάνωση μπάσκετ στην Ευρώπη.
Το επίπεδο της είναι ένα, μπορεί και περισσότερα σκαλιά πιο πάνω από οποιαδήποτε άλλη λίγκα, άλλωστε έχει καθιερωθεί, πλέον, και όλοι ξέρουμε τι σημαίνει "παίκτης της EuroLeague".
Αυτή η διοργάνωση, λοιπόν, με τις δυο ελληνικές ομάδες και τους τέσσερις συνολικά προπονητές, είναι έτοιμη ξανά να μας προσφέρει το καλύτερο μπάσκετ που μπορούμε να δούμε επί ευρωπαϊκού εδάφους. Η εποχή της ελληνικής κυριαρχίας, βέβαια, έχει περάσει, το ξέρουμε ωστόσο ας μην τους στερήσουμε το δικαίωμα στην φιλοδοξία.
• Ο Ολυμπιακός του Γιώργου Μπαρτζώκα, έχασε μεν τον αρχηγό του και παίκτη - τοτέμ της διοργάνωσης (πρώτος σκόρερ, πασέρ και κάτοχος δεκάδων ρεκόρ) Βασίλη Σπανούλη, κάλυψε όμως με ακρίβεια τα κενά και τις αδυναμίες του περσινού ρόστερ, στοχεύοντας σε ένα καλό πλασάρισμα στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου, άρα πρόκριση στα playoffs.
• Ο "καινούργιος" Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη θέλει να αφήσει πίσω του την περσινή καταστροφική χρονιά, να ξαναγίνει η ομάδα που μπορεί να τιμά την ένδοξη ιστορία της.
Με βάση τα όσα βλέπουμε τα τελευταία χρόνια 13-14 ομάδες δίνουν τη μάχη της πρόκρισης στα playoffs, με το κονκλάβιο των ισχυρών να μην αλλάζει. Από το 2016 μέχρι πέρσι, σε πέντε Final Four, οι συμμετοχές είναι ενδεικτικές για το πώς έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί των δυνάμεων. Η ΤΣΣΚΑ δεν έχει λείψει από κανένα (έπαιξε και στα πέντε), η Φενέρμπαχτσε μέτρησε τέσσερα, η Ρεάλ Μαδρίτης τρία, η Αναντολού Εφές δύο και από μια φορά συμμετείχαν Μπαρτσελόνα, Μπασκόνια, Ολυμπιακός, Λοκομοτίβ Κουμπάν, Ζάλγκιρις και Αρμάνι Μιλάνο.
Ολυμπιακός: Ο στόχος της οκτάδας
Σε μεγάλο μέρος της περσινής σεζόν, ο Ολυμπιακός ήταν σε τροχιά οκτάδας, σε τροχιά playoffs, έπαιρνε εμφατικές νίκες εκτός έδρας και έπειθε ότι μπορεί ακόμη και με μειονέκτημα να πετύχει ένα μικρό μπασκετικό θαύμα στον δρόμο προς το Final Four της Κολωνίας, όμως από το κλέψιμο του Τόμας Γουόκαπ στον Κώστα Σλούκα στον αγώνα με την Ζάλγκιρις στο Κάουνας, οι ερυθρόλευκοι μεταμορφώθηκαν. Προς το χειρότερο. Τσούλησαν σε κατηφόρα, ηττήθηκαν σε επτά σερί αγώνες και αποχαιρέτησαν τη σεζόν από τον Απρίλιο.
Πλέον, τα πράγματα είναι σημαντικά διαφορετικά για τους Πειραιώτες, καθώς η επιστροφή τους στην Α1 σημαίνει δύο πράγματα: πως θα έχουν πολλούς περισσότερους αγώνες για να βρουν ρυθμό, την ώρα που θα πρέπει με ένα σχετικά μικρό -προς το παρόν τουλάχιστον- ρόστερ να κάνουν και μια συντήρηση δυνάμεων για τα παιχνίδια της EuroLeague.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας συνεχίζει στο τιμόνι για τρίτη σεζόν (δεύτερη ολόκληρη), κάλυψε εντυπωσιακά τις τρεις σημαντικές ανάγκες της ομάδας του και ο Ολυμπιακός μπορεί να στοχεύει στην οκτάδα, αν και ο ανταγωνισμός για μια θέση στα playoffs θα είναι φέτος εξωφρενικός.
Η πρώτη αξιολόγηση του recruiting
Στην προπονητική του καριέρα ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει "ανακαλύψει" πολλούς καλούς Αμερικανούς και γενικώς έχει επιλέξει αθλητές που ταίριαξαν και γρήγορα και εύκολα με την φιλοσοφία του. Από τα χρόνια της Ολύμπιας Λάρισας και του Αμαρουσίου, μέχρι τα χρόνια της Λοκομοτίβ Κουμπάν και της Μπαρτσελόνα.
Το περσινό πάθημα, όμως, έγινε μάθημα στον Έλληνα προπονητή, που αποφάσισε να προχωρήσει φέτος με περισσότερη ασφάλεια, γνωρίζοντας ότι η εκπληκτικά ανταγωνιστική EuroLeague δεν προσφέρεται πλέον για ρίσκα.
Στον άσο, στο πλευρό του Κώστα Σλούκα, ο Μπαρτζώκας επέλεξε να αντικαταστήσει τον Τσαρλς Τζένκινς με τον Τόμας Γουόκαπ. Τον είδε στη Ζάλγκιρις και με την αγορά των πόιντ γκαρντς να είναι σχετικά φτωχή, τουλάχιστον για τα οικονομικά δεδομένα του Ολυμπιακού, τον έκλεισε νωρίς και κάλυψε την πρώτη ανάγκη με σπουδαίο τρόπο. Με ένα ψηλό γκαρντ που μπορεί να κάνει τα πάντα στο παρκέ σε ικανοποιητικό βαθμό, κυρίως όμως να λειτουργήσει ως συμπλήρωμα του Σλούκα που παραμένει το σημείο αναφοράς στην περιφέρεια.
Στο δύο, εκεί που πέρυσι αποκτήθηκε ο Άαρον Χάρισον με περγαμηνές μεγάλου σκόρερ, ο Μπαρτζώκας επένδυσε στον Τάιλερ Ντόρσεϊ. Έστω και για έναν χρόνο. Η περίπτωση του Ντέιβιντ Λάιτι κόλλησε όταν η Βιλερμπάν αποφάσισε να τον κρατήσει στο δυναμικό της κι ο Ολυμπιακός γύρισε στον παίκτη που είχε ξεχωρίσει από το τέλος της περσινής σεζόν.
Ο Ντόρσεϊ έχει σημαντική εμπειρία από αυτό το επίπεδο, δεν πιάνει θέση ξένου στο ελληνικό πρωτάθλημα, είναι όμως ένας streaky shooter που πρέπει να αποκτήσει συνέπεια και την ίδια στιγμή να βελτιώσει και άλλα στοιχεία του παιχνιδιού του όπως η δημιουργία και η προσωπική άμυνα.
Στη θέση του σέντερ, εκεί όπου πέρυσι υπήρχε ο Οκτάβιους Έλις, φέτος βρίσκεται ο θηριώδης Μουστάφα Φαλ. Ο Γάλλος των 218 εκατοστών μπορεί να κάνει τη διαφορά με το μέγεθός του κοντά στο καλάθι, να τελειώσει φάσεις πάνω από τη στεφάνη, να κυνηγήσει τον αντίπαλο κοντό στην περιφέρεια, να πασάρει καθώς στο ύψος του ελάχιστοι μπορούν να του κλέψουν τη μπάλα και να κοιτάξει στα μάτια τους δεινοσαύρους της διοργάνωσης.
Αυτή τη στιγμή δείχνει να είναι το νούμερο 1 στη θέση, ο ανταγωνισμός με τον Χασάν Μάρτιν θα βοηθήσει και τους δύο, κυρίως όμως τον Ολυμπιακό που έχει πλέον δύο πραγματικά καλούς σέντερ.
Η σημαντικότερη αδυναμία
Δεν την έχει εντοπίσει ούτε το προπονητικό team του Ολυμπιακού. Υπάρχει μια θέση ξένου κενή, όμως ο Μπαρτζώκας και οι συνεργάτες του προτίμησαν να περιμένουν, να δουν πως θα λειτουργήσει το ρόστερ στα φιλικά και ενδεχομένως και στα πρώτα επίσημα παιχνίδια, εξετάζουν συνεχώς την αγορά και τις μεταβολές της και δεν βιάζονται.
Για κάποιους υπάρχει ανάγκη στα γκαρντ, καθώς πίσω από τους Σλούκα - Γουόκαπ δεν υπάρχει άλλος κλασικός οργανωτής (Λαρεντζάκης και Λούντζης μπορούν να παίξουν στον άσο αλλά δεν είναι πλέι μέικερ), για κάποιους χρειάζεται ένα 3-4άρι ή ένα 4-3άρι δίπλα στους Παπανικολάου, Βεζένκοβ, Πρίντεζη, Ζαν-Σαρλ. Με δεδομένο, πάντως, ότι οι περισσότεροι παίκτες του ρόστερ ανεβαίνουν και κατεβαίνουν θέσεις, υπάρχουν αρκετοί παίκτες για να καλύψουν ενδεχόμενη απουσία.
Ο Βεζένκοβ παίζει και στο τρία και στο τέσσερα, ο Ζαν-Σαρλ και στο τέσσερα και στο πέντε, ο ΜακΚίσικ, ο Ντόρσεϊ, ο Λαρεντζάκης μπορούν να ανέβουν και στο τρία, οπότε ίσως ένας ακόμη οργανωτής που θα ξεκουράζει τους Σλούκα - Γουόκαπ στην Α1 και ταυτόχρονα θα μπορεί να καλύψει πιθανή απουσία τους στη EuroLeague να μοιάζει με μια πιο λογική κίνηση.
Το καλό σενάριο
Η οκτάδα. Αν θεωρήσουμε ότι η Μπαρτσελόνα, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, η Αναντολού Εφές, η Αρμάνι Μιλάνο, η Ρεάλ Μαδρίτης και η Φενέρμπαχτσε είναι, στην θεωρία τουλάχιστον, οι ομάδες που έχουν τα έξι καλύτερα ρόστερ, μένουν δύο θέσεις για να τις διεκδικήσουν οι υπόλοιπες της EuroLeague. Ο Ολυμπιακός, η Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης, η Μπασκόνια, η Ζάλγκιρις Κάουνας, η Μακάμπι Τελ Αβίβ, η Βιλερμπάν, η Άλμπα Βερολίνου, η Μονακό, η Ούνικς Καζάν, ο Παναθηναϊκός, η Μπάγερν Μονάχου και ο Ερυθρός Αστέρας.
Το βάθος στον πάγκο θα κάνει τη διαφορά, γι' αυτό και η τελευταία κίνηση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Η υγεία των Σλούκα, Γουόκαπ, Βεζένκοβ, Φαλ, Μάρτιν μπορεί επίσης να παίξει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της σεζόν, γενικώς ο Ολυμπιακός έχει ένα πραγματικά αξιόλογο ρόστερ και αν κάποιος εγγυηθεί στον προπονητή του ότι δεν θα αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα τραυματισμού κομβικού του παίκτη, θα τον δει να χαμογελάει από ευχαρίστηση.
Το κακό σενάριο
Προφανώς ένας σοβαρός τραυματισμός μπορεί να εκτροχιάσει τους Πειραιώτες, ειδικά αν μιλάμε για "πρώτο βιολί" που δεν μπορεί να αντικατασταθεί ούτε εκ των έσω, ούτε με προσθήκη. Κακό σενάριο θα είναι μια 13η, μια 14η θέση, ένα πλασάρισμα δηλαδή πολύ μακριά από τον στόχο.
Ο Ολυμπιακός θέλει να μπει στη σεζόν σε τροχιά οκτάδας, να μείνει στη διεκδίκησή της μέχρι το τέλος και να είναι ανταγωνιστικός απέναντι σε μεγαθήρια της EuroLeague. Αυτή τη στιγμή, μόνο ένας σοβαρός τραυματισμός μπορεί να τον φοβίζει.
Παναθηναϊκός: Ανάγκη να κλείσει
την περσινή παρένθεση
Η περσινή σεζόν εξελίχθηκε για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, όπως ακριβώς ανέμεναν όλοι: δύσκολα. Στην πρώτη σεζόν δίχως τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο στο "τιμόνι" και με τον ετήσιο προϋπολογισμό αρκετά πιο χαμηλά από τα συνηθισμένα επίπεδα, το τριφύλλι έμεινε μακριά από κάθε σενάριο διεκδίκησης μιας θέσης στην οκτάδα της EuroLeague.
Για την ακρίβεια, τερμάτισε στη 16η θέση της κατάταξης, καταγράφοντας τη χειρότερη σεζόν της σύγχρονης ιστορίας στη διοργάνωση, αλλάζοντας παράλληλα προπονητή στα μισά της αγωνιστικής περιόδου: Όντεντ Κάτας αντί Γιώργου Βόβορα.
Το φετινό καλοκαίρι άλλαξαν (ξανά) αρκετά στον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ, με στόχο κάτι (πολύ) καλύτερο σε σχέση με πέρσι. Ο Δημήτρης Πρίφτης είναι αυτός που πλέον αποφασίζει για οτιδήποτε αφορά το αγωνιστικό κομμάτι, αναλαμβάνοντας να "χτίσει" σχεδόν από το μηδέν την ομάδα.
Η πρώτη αξιολόγηση του recruiting
Το καλοκαίρι, ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είχε τέσσερα βασικά ανοιχτά μέτωπα: Ιωάννης Παπαπέτρου, Νεμάνια Νέντοβιτς, Ντίνος Μήτογλου, Μάριο Χεζόνια. Από τους τέσσερις βασικούς του, κατάφερε να κρατήσει τους δύο πρώτους, διατηρώντας ως ένα βαθμό τη "βάση" του. Η αποχώρηση του τρίτου αρκούσε βέβαια για να αλλάξει άρδην τον μεταγραφικό σχεδιασμό των πρασίνων, υποχρεώνοντας επί της ουσίας τον Δημήτρη Πρίφτη να πάει σε (τουλάχιστον) επτά ξένους παίκτες για τη φετινή αγωνιστική περίοδο, όπερ και σημαίνει έχοντας την υποχρέωση να “κόβει” κάθε βδομάδα έναν για τους αγώνες της Stoiximan Basket League.
Όσον αφορά στον Μάριο Χεζόνια, η παραμονή του ήταν εκ προοιμίου μια πολύ δύσκολη αποστολή -για πολλούς λόγους. Κάτι που αποδείχθηκε στην πράξη, αφού η πλευρά του παίκτη δεν έμεινε ικανοποιημένη από την τελική προσφορά της ΚΑΕ Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ (1.6 εκατ. ευρώ για διετή συνεργασία + 400 χιλ. ευρώ για την αγορά των δικαιωμάτων του από την Μπαρτσελόνα), με αποτέλεσμα να καταλήξει στην επιλογή της Ούνικς Καζάν -ακολούθησαν τα “παράπονα” του ιδίου για τον τρόπο που οι διοικούντες τον ελληνικό σύλλογο χειρίστηκαν την περίπτωσή του.
Αναφορικά με τις προσθήκες που έγιναν στη διάρκεια της offseason, το τριφύλλι έσπευσε να υπογράψει τον Κέντρικ Πέρι για να καλύψει το (ένα) κενό στη θέση του πόιντ γκαρντ, τοποθετώντας δίπλα του (ως εναλλακτική στο “2” για τον Νεμάνια Νέντοβιτς) τον Ντάριλ Μέικον, που πέρσι εντυπωσίασε με τη φανέλα της ΑΕΚ στη Stoiximan Basket League. Όπως προαναφέρθηκε βέβαια, το ποσοτικό πρόβλημα που υπήρχε με τους γηγενείς παίκτες, επηρέασε τον τρόπο με τον οποίο οι πράσινοι κατέληξαν στις μεταγραφές τους.
Έτσι, οδηγήθηκαν σε τρεις ξένους παίκτες για τη front line, με τον Τζεχάιβα Φλόιντ να αποκτάται ως εναλλακτική του Γιώργου Παπαγιάννη στη θέση του σέντερ, μαζί με τον Βασίλη Καββαδά που κεφαλαιοποίησε την σπουδαία διετία στον Ηρακλή. Αντίστοιχα, το “4” αποτελεί εξ ολοκλήρου αμερικανική υπόθεση, με τον Οκάρο Γουάιτ και τον Τζέρεμι Έβανς να επωμίζονται το σχετικό βάρος.
Η σημαντικότερη αδυναμία
Βάσει όσων έχει δείξει ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ σε φιλικά και επίσημα (βλ. το Super Cup), δύο είναι τα στοιχεία που (φαίνεται να) του λείπουν περισσότερο: το playmaking και το σουτ.
Το πρώτο είναι ένα θέμα που αποτελεί πεδίο σχολιασμού ήδη από το περσινό καλοκαίρι, οπότε κι ο Νικ Καλάθης αποχώρησε από τον ελληνικό σύλλογο. Ο Κέντρικ Πέρι έχει παρουσιάσει πολύ καλά στοιχεία, πλην όμως είναι εμφανές πως το τριφύλλι έχει ανάγκη από ακόμη έναν (πιο) δημιουργό, έναν κοντρολαρισμένο παίκτη, που θα μπορεί να διαχειριστεί την πίεση και την ένταση του ρυθμού στη διάρκεια του αγώνα. Ο Ντάριλ Μέικον δεν είναι ικανός να λειτουργήσει ως κουμανταδόρος από το “1” μέχρι στιγμής, γεγονός που επιτείνει την ανάγκη για ακόμη έναν (καθαρό) πόιντ γκαρντ στο ρόστερ.
Όσον αφορά στο σουτ, παραμένει επίσης πρόβλημα από την περσινή σεζόν. Οι παίκτες του Δημήτρη Πρίφτη παρουσιάστηκαν καλοί στο επίπεδο των αποστάσεων στο Super Cup, δεν το εκμεταλλεύτηκαν όμως. Στους δύο αγώνες με Λαύριο και Προμηθέα, οι πράσινοι σούταραν με 22.6% από τα 6μ75 (12/53), ποσοστό που αν δεν βελτιωθεί ραγδαία στη διάρκεια της σεζόν θα σημάνει πολλά επιθετικά προβλήματα για τον Παναθηναϊκό ΟΠΑΠ.
Το καλό σενάριο
Ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ θέλει να επαναπροσδιορίσει τη θέση του μεταξύ των ομάδων της EuroLeague, να αφήσει πίσω όσα (δεν) έκανε πέρσι και να διεκδικήσει κάτι πολύ καλύτερο. Προφανώς δεν μπορεί να γίνει συζήτηση για πρόκριση στα Playoffs, αφού το τριφύλλι απέχει αρκετά από τις ομάδες που βρίσκονται σε σημείο να διεκδικούν μια θέση στην οκτάδα.
Οι πράσινοι δείχνουν να έχουν ως ταβάνι τη 12η θέση (στην καλύτερη των περιπτώσεων), αφού -τουλάχιστον σε θεωρητικό επίπεδο- βράζουν στο ίδιο καζάνι με ομάδες, όπως η Μονακό, η Ζάλγκιρις, η Βιλερμπάν, ο Ερυθρός Αστέρας, η Άλμπα Βερολίνου και (ίσως) η Ούνικς Καζάν.
Το κακό σενάριο
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται η συζήτηση περί του απευκταίου για το τριφύλλι σεναρίου. Η 16η θέση που κατέλαβε πέρσι ο Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ είναι η χειρότερη στην ιστορία του συλλόγου στη διοργάνωση και μαζί μια συνθήκη που ουδείς θέλει να ξαναζήσει.
Σε επίπεδο ταλέντου, οι πράσινοι δείχνουν να είναι βελτιωμένοι (σε συνολικό επίπεδο) σε σχέση με την ομάδα που ξεκίνησε την περσινή σεζόν, πλην όμως ο ανταγωνισμός παραμένει εξαιρετικά υψηλός.
Οι προπονητές
Άλμπα Βερολίνου - Ίσραελ Γκονθάλεθ: Μετά από μία σπουδαία τετραετία, ο Αΐτο Ρενέσες αποχώρησε το φετινό καλοκαίρι, αυτό όμως δεν σημαίνει πως έκλεισε ο κύκλος του στη γερμανική ομάδα. Πολύ απλά γιατί στη θέση του head coach προήχθη ο μέχρι πρότινος άμεσος συνεργάτης του, Ίσραελ Γκονθάλεθ. Ο 46χρονος τεχνικός δεν έχει εργαστεί ξανά ως πρώτος προπονητής σε αυτό το επίπεδο, με εξαίρεση κάποιες -λίγες- αναμετρήσεις την περσινή σεζόν, που λειτούργησε ως υπηρεσιακός λόγω της νόσησης του Αΐτο Ρενέσες με κορονοϊό.
Ρεκόρ στην EuroLeague:
Αναντολού Εφές - Εργκίν Αταμάν: Ο 55χρονος τεχνικός βρίσκεται για πέμπτη σεζόν στον πάγκο της τουρκικής ομάδας, έχοντας καταφέρει να μεταμορφώσει πλήρως τον οργανισμό. Η κατάκτηση της EuroLeague την περσινή σεζόν είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αυτού, με την Αναντολού Εφές του Εργκίν Αταμάν να αποτελεί πλέον μία από τις κορυφαίες ομάδες στην ιστορία της διοργάνωσης.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 146 νίκες - 147 ήττες
Μονακό - Ζβέζνταν Μίτροβιτς: Ο Ζβέζνταν Μίτροβιτς καθοδήγησε τη Βιλερμπάν στην παρθενική σεζόν του συλλόγου στην EuroLeague, κάτι που θα κάνει (και) με τη Μονακό. Στα 52 του, προσπαθεί να καθιερωθεί στο κορυφαίο επίπεδο, έχοντας να επιδείξει σημαντικό έργο στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια. Η Μονακό θεωρείται μια από τις πλέον αδύναμες ομάδες της διοργάνωσης, πλην όμως η προσθήκη του Μάικ Τζέιμς μπορεί να την μετατρέψει αυτόματα σε διεκδικητή μιας θέσης στην οκτάδα.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 10 νίκες - 15 ήττες
Αρμάνι Μιλάνο - Έτορε Μεσίνα: Επί των ημερών του Έτορε Μεσίνα, η Αρμάνι Μιλάνο έκανε αλματώδη πρόοδο κι από τις τελευταίες θέσεις της κατάταξης επέστρεφε στο Final Four, την περσινή σεζόν. Αυτό που θέλει/επιδιώκει είναι να καταφέρει με την Αρμάνι Μιλάνο ό,τι πέτυχε με την Κίντερ Μπολόνια και την ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ήτοι να φτάσει μέχρι το τέλος του δρόμου.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 257 νίκες - 104 ήττες
Μπασκόνια - Ντούσκο Ιβάνοβιτς: Η τρίτη θητεία του 64χρονου τεχνικού στον ισπανικό πάγκο μπορεί να μην έχει φιλοδοξίες κατάκτησης τίτλων στην EuroLeague, ακόμη κι έτσι όμως το έργο που παράγει είναι σημαντικό. Η Μπασκόνια συνεχίσει να αναδεικνύει αθλητές, να εκμεταλλεύεται στο έπακρο την έδρα της και να αποτελεί σκληρό καρύδι για κάθε αντίπαλο.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 178 νίκες - 137 ήττες
Ερυθρός Αστέρας - Ντέγιαν Ράντονιτς: Με τη φετινή, ο Ντέγιαν Ράντοντις θα μετράει οκτώ σεζόν στην EuroLeague. Οι έξι εξ αυτών στον πάγκο του Ερυθρού Αστέρα, οπότε καταλαβαίνει κανείς πόσο καλά γνωρίζει τον οργανισμό και τον τρόπο λειτουργίας του. Ο Νεμπόισα Τσόβιτς τον εμπιστεύεται απόλυτα και γι αυτό άλλωστε δεν άργησε να προκύψει η συμφωνία των δύο πλευρών πέρσι, μετά το διαζύγιο των ερυθρολεύκων με τον Σάσα Ομπράντοβιτς.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 63 νίκες - 89 ήττες
ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Δημήτρης Ιτούδης: Μετά τον Έτορε Μεσίνα, πρόκειται για τον πλέον έμπειρο προπονητή της EuroLeague, δεδομένου ότι βρίσκεται στο κορυφαίο επίπεδο για περισσότερες από δύο δεκαετίες. Ο Δημήτρης Ιτούδης κατάφερε να οδηγήσει την "αρκούδα" στην κορυφή της Ευρώπης μετά από οκτώ χρόνια ανομβρίας (2016), επαναλαμβάνοντας την επιτυχία του τρία χρόνια αργότερα (2019). Το πλέον ενδιαφέρον είναι ο τρόπος με τον οποίο έχει καταφέρει αυτή την επταετία στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας να "χτίσει" ένα σύνολο νικητών. Από την πληθώρα κοντών που καθόριζαν τα πάντα στο παιχνίδι της, από πέρσι έκανε μαζική στροφή και επένδυσε στα μεγάλα κορμιά. Αυτό κι αν είναι προπονητική πρόταση στην EuroLeague.
Ρεκόρ στην EuroLeague (ως head coach): 177 νίκες - 55 ήττες
Μπαρτσελόνα - Σαρούνας Γιασικεβίτσιους: Στην πρώτη του σεζόν ως head coach των μπλαουγκράνα, έφτασε μέχρι τον τελικό. Η εικόνα στη διάρκεια της σεζόν ήταν πολύ καλή έως εξαιρετική, με μοναδική παρένθεση όσα έγιναν στα playoffs απέναντι στη Ζενίτ του Τσάβι Πασκουάλ. Ο "Σάρας" κατάφερε σε σύντομο χρονικό διάστημα να περάσει τα "θέλω" του. Φέτος οι απαιτήσεις είναι ακόμη ψηλότερες, αφού η υποχρέωση για κατάκτηση του τίτλου είναι ακόμη μεγαλύτερη. Η πίεση είναι τεράστια, δεδομένης και της επένδυσης που έχει γίνει σε μια δύσκολη εποχή για τον σύλλογο, οπότε ξέρει πολύ καλά πως μόνο με έναν τρόπο θα θεωρηθεί επιτυχημένος: με την κατάκτηση της EuroLeague στο Βερολίνο.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 94 νίκες - 86 ήττες
Μπάγερν Μονάχου - Αντρέα Τρινκιέρι: Για έβδομη σεζόν στον "αφρό" της EuroLeague, ο 53χρονος τεχνικός υποχρεώθηκε σε αρκετές αλλαγές προσώπων το φετινό καλοκαίρι. Τι κι αν ο γερμανικός σύλλογος έφτασε μία νίκη μακριά από το Final Four της Κολωνίας; Ο Αντρέα Τρινκιέρι θα ξεκινήσει σε μεγάλο βαθμό από διαφορετική βάση τη νέα σεζόν αφού έχασε τις δύο κολώνες του, στο "1" (Γουέιντ Μπάλντουιν) και το "5" (Τζέιλεν Ρέινολντς) με τις πιθανότητες επανάληψης του περσινού άθλου να μην είναι πάντως με το μέρος του. Εξάλλου, στα... μαγικά χέρια του θα επιδιώξει να επαναφέρει τις μετοχές του σε υψηλά επίπεδα ο Νταρούν Χίλιαρντ, που πέρσι ήταν πολύ μακριά από αυτό που περίμεναν όλοι στη MegaSport Arena.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 65 νίκες - 76 ήττες
Ολυμπιακός - Γιώργος Μπαρτζώκας: Τρεις σεζόν χωρίς playoffs είναι πολλές για έναν οργανισμό σαν του Ολυμπιακού, οπότε αντιλαμβάνεστε ποιος είναι ο πρώτος μεγάλος στόχος των ερυθρολεύκων. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αποτελεί εγγύση για τον σύλλογο σε ό,τι αφορά στην προπονητική κατεύθυνση, με το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο του recruiting να αφορά στην απόκτηση του Μουσταφά Φαλ, ενός μεγάλου κορμιού στο "5" που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια στο ρόστερ. Όπως βέβαια εξήγησε προσφάτως ο ίδιος ο πολύπειρος τεχνικός, ουδέποτε απαρνιόταν τα μεγάλα κορμιά στη ρακέτα, απλά "αυτό που ψάχνω πάντα είναι οι γρήγοροι ψηλοί κι ο Μουσταφά Φαλ συνδυάζει το μέγεθος με την ταχύτητα".
Ρεκόρ στην EuroLeague: 126 νίκες - 107 ήττες
Φενέρμπαχτσε - Σάσα Τζόρτζεβιτς: Σχεδόν από το πουθενά, ο 54χρονος τεχνικός βρήκε την ευκαιρία να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο. Πήρε τον τίτλο στη Lega Basket με τη Βίρτους Μπολόνια, απέτυχε όμως να την επαναφέρει στην EuroLeague. Η αιφνιδιαστική αποχώρηση του Ιγκόρ Κοκόσκοβ τον έφερε όμως εν μια νυκτί στην Ulker Sports Arena, όπου θα επιδιώξει να "χτίσει" σχεδόν από το μηδέν το όνομά του σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Πιο έμπειρος σε σχέση με το πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό το 2015/16, πιο κατασταλλαγμένος, αλλά και με αντίστοιχα μεγάλη πίεση αφού η Φενέρμπαχτσε συνεχίζει να επενδύει σημαντικά ποσά στην αγορά, κυνηγώντας το Final Four.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 17 νίκες - 13 ήττες
Βιλερμπάν - Τι Τζέι Πάρκερ: Η αλήθεια είναι πως ο τρόπος με τον οποίο πήρε τα ηνία του γαλλικού συλλόγου δημιούργησε πολλές... μουρμούρες για το ταλέντο και τις ικανότητές του. Στην πράξη βέβαια, ο Τι Τζέι Πάρκερ παρουσίασε μια ομάδα που στηρίζεται στα στοιχεία που κάνουν τη γαλλική σχολή να ξεχωρίζει: αθλητικότητα και ταχύτητα. Εξάλλου, το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού θα είναι στραμμένο πάνω του σε μεγάλο βαθμό, αφού από τα δικά του χέρια περνάει η εξέλιξη του Κώστα Αντετοκούνμπο.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 13 νίκες - 21 ήττες
Μακάμπι Τελ Αβίβ - Γιάννης Σφαιρόπουλος: Για τέταρτη διαδοχική σεζόν στη Menora Mivtachim Arena, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος έχει αφήσει -για τα καλά- το αποτύπωμά του στον ισραηλινό σύλλογο. Το δικό του πρόγραμμα βοήθησε την "ομάδα του λαού" να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο της EuroLeague, να παλέψει για μια θέση στην οκτάδα -την εξασφάλισε το 2019/20, πριν διακοπεί η σεζόν λόγω της πανδημίας. Το επίπεδο δυσκολίας παραμένει πολύ ψηλό βέβαια, αφού η Μακάμπι Τελ Αβίβ δεν έχει τη δυνατότητα να ακολουθήσει τα πολύ μεγάλα πορτοφόλια της Ευρώπης.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 121 νίκες - 85 ήττες
Παναθηναϊκός ΟΠΑΠ - Δημήτρης Πρίφτης: Μετά από μια πενταετία στο EuroCup, με Άρη και Ούνικς Καζάν, ο Δημήτρης Πρίφτης βρίσκεται εκεί που όλοι περίμεναν ότι -αργά ή γρήγορα- θα καταλήξει: στην EuroLeague. Στα 53 του, καλείται να δημιουργήσει σχεδόν από μηδενική βάση τον τρόπο λειτουργίας της ομάδας, να της δώσει ταυτότητα και να επανασυστήσει τη θέση του Παναθηναϊκού ΟΠΑΠ στη διοργάνωση μετά από μία απογοητευτική σεζόν.
Ρεκόρ στην EuroLeague: -
Ρεάλ Μαδρίτης - Πάμπλο Λάσο: Από το 2011 που βρίσκεται στην άκρη του πάγκου της "Βασίλισσας", ο Πάμπλο Λάσο έχει καταφέρει αφενός να πανηγυρίζει σχεδόν επί μονίμου βάσεως την πρόκριση σε Final Four, αφετέρου να δημιουργήσει ένα "σύστημα" που έχει χαρακτηρίσει μια ολόκληρη εποχή στον ισπανικό σύλλογο. Είναι χαρακτηριστικό πως σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα, μόλις μια σεζόν (2015/16) η Ρεάλ Μαδρίτης είχε κάτω από 50% σε νίκες.
Ρεπό στην EuroLeague: 214 νίκες - 93 ήττες
Ούνικς Καζάν - Βέλιμιρ Περάσοβιτς: Η Ούνικς Καζάν είναι ο έκτος σταθμός στην καριέρα του έμπειρου τεχνικού στην EuroLeague, μια ομάδα την οποία θα επιδιώξει να οδηγήσει στις παρυφές της οκτάδας. Σκληρός προπονητής, που δίνει πάντα έμφαση στην πειθαρχία και θέλει να έχει τον απόλυτο έλεγχο, σε οτιδήποτε γίνεται εντός παρκέ. Στόχος του να επαναλάβει τις επιδόσεις που είχε το 2015/16, οταν κέρδισε το 62.07% των αγώνων του, ως προπονητής της Μπασκόνια.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 108 νίκες - 93 ήττες
Ζάλγκιρις - Μάρτιν Σίλερ: Η μετάβαση στη νέα εποχή δεν ήταν τόσο δύσκολη όσο περίμεναν όλοι για τη Ζάλγκιρις, κι αυτό πιστώνεται εν πολλοίς στον Μάρτιν Σίλερ που αποδείχθηκε εξαιρετικός διαχειριστής. Φέτος έχει να διαχειριστεί την αποχώρηση του Μάριους Γκριγκόνις, φρόντισε όμως να οχυρώσει την περιφέρειά του με τον Εμάνουελ Μούντιεϊ και τον Μάντας Καλνιέτις. Βάσει όσων έδειξε πέρσι, η Ζάλγκιρις είναι ομάδα που αποτυπώνει ανάγλυφα στο παρκέ τα "θέλω" του και τις κατευθύνσεις του.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 17 νίκες - 17 ήττες
Ζενίτ - Τσάβι Πασκουάλ: Το πρώτο ουσιαστικό δείγμα γραφής της ρωσικής ομάδας ήταν εντυπωσιακό. Ο Κέβιν Πάνγκος έφυγε, αλλά ο Τσάβι Πασκουάλ φρόντισε να γεμίσει την περιφέρειά του με γκαρντ για να καλύψει το κενό του. Λάτρης της τακτικής και της επιμονής στη λεπτομέρεια σε ό,τι έχει να κάνει σε άμυνα και επίθεση, πέρσι παρουσίασε ένα σπουδαίο σύνολο σε off ball και low post game. Φέτος όμως δεν έχει ούτε τον Κέβιν Πάνγκος ούτε τον Γουίλ Τόμας, οπότε θα πρέπει να βρει από αλλού τη δική τους δημιουργία.
Ρεκόρ στην EuroLeague: 227 νίκες - 106 ήττες.
10 rookies που θέλουμε να δούμε
Οι... πρωτάρηδες. Οι ρούκι είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση στην EuroLeague. Και αυτό γιατί κάποιος μπορεί να είναι ρούκι στην διοργάνωση και να έχει πατήσει τα 34 του χρόνια.
Η φετινή EuroLeague έχει αρκετές περιπτώσεις πρωτοεμφανιζόμενων παικτών που τραβούν το ενδιαφέρον. Οι 10 κύριοι που παρουσιάζονται αποτελούν τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, για μία σειρά από λόγους, αφού άλλοι έχουν συμπεριληφθεί στην λίστα λόγω προοπτικής, άλλοι λόγω ταλέντου και άλλοι λόγω “γεμάτου” βιογραφικού.
Εμάνουελ Μούντιεϊ (Ζάλγκιρις)
Τα στοιχεία του: 25 χρονών, 1.96 μέτρα, πόιντ γκαρντ
Η Ζάλγκιρις έριξε μία από τις “βόμβες” του καλοκαιριού με την απόκτηση του Εμάνουελ Μούντιε, ενός παίκτη που κάποτε θεωρείτο ο επόμενος μεγάλος γκαρντ του ΝΒΑ. Ένας συνδυασμός πραγμάτων (λάθος ομάδες, περίεργη νοοτροπία του ίδιου) είχε ως αποτέλεσμα να μην καταφέρει ποτέ να στηρίξει την επιλογή του στο Νο7 του ΝΒΑ Draft 2015 και πλέον, στα 25 του χρόνια, θέλει να κάνει μία νέα αρχή.
Ο Μούντιε αποτελεί μία τρομερή περίπτωση για την Ευρώπη. Είναι ένας ψηλός πόιντ γκαρντ με εκρηκτικό πρώτο βήμα και σπουδαία αθλητικά προσόντα, ο οποίος βλέπει γήπεδο και είναι στα καλύτερά του όταν το τέμπο είναι γρήγορο. Το σουτ πάντα ήταν θέμα και εξακολουθεί να είναι, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι – στην θεωρία – δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην Ευρώπη που μπορούν να μείνουν μπροστά του σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός.
Τζαλίν Σμιθ (Άλμπα Βερολίνου)
Τα στοιχεία του: 27 χρονών, 1.93 μέτρα, πόιντ γκαρντ
O MVP της γερμανικής λίγκας την περασμένη σεζόν άργησε να βρει ομάδα, αφού κυνήγησε ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ, ωστόσο αποδείχθηκε ότι ήξερε τι έκανε, αφού τον περίμενε η Άλμπα Βερολίνου.
Ο Σμιθ είναι ένας σύγχρονος γκαρντ. Εξίσου καλός και στις δύο πλευρές του παρκέ, δίνει ισορροπία σε μία ομάδα και αυτό φιλοδοξεί να κάνει και στην Άλμπα. Πρόκειται για έναν καλό οργανωτή, που παίζει καλά το Πικ εν Ρολ και σουτάρει έξω από την γραμμή του τριπόντου από στάση, ενώ στην άμυνα μπορεί να μαρκάρει όλες τις θέσεις της περιφέρειας. Δεδομένου ότι θα αγωνιστεί σε μία ομάδα που παραδοσιακά βελτιώνει τους παίκτες της, θα έχει ενδιαφέρον η πρώτη σεζόν του σε επίπεδο EuroLeague.
Οκάρο Γουάιτ (παναθηναϊκός)
Τα στοιχεία του: 29 χρονών, 2.03 μέτρα, φόργουορντ
Ακόμα ένας παίκτης που φλέρταρε χρόνια με την EuroLeague, μέχρι να πάρει φέτος την ευκαιρία του από τον Παναθηναϊκό, ο Οκάρο Γουάιτ θέλει να δείξει σε όλους ότι... άργησαν να τον προσέξουν. Ασχέτως αν έχει και αυτός ευθύνη για την αργοπορημένη έλευσή του στην EuroLeague, αφού για χρόνια απέρριπτε προτάσεις, κυνηγώντας ένα συμβόλαιο στο ΝΒΑ.
Ο Γουάιτ είναι ένας σύγχρονος πάουερ φόργουορντ. Έχει τρομερό κορμί, είναι πολύ καλός (όχι εξαιρετικός) αθλητής, ο οποίος ξέρει πώς να κινείται στην επίθεση. Αποτελεί απειλή από την περιφέρεια, ενώ μπορεί να βάλει και την μπάλα στο παρκέ, με το δυνατό του σημείο πάντως να είναι η άμυνα, αφού μπορεί να μαρκάρει πολλές θέσεις.
Τρόι Ντάνιελς (Αρμάνι Μιλάνο)
Τα στοιχεία του: 30 χρονών, 1.93 μέτρα, σούτινγκ γκαρντ
Ένας σεσημασμένος σουτέρ στην υπηρεσία της Αρμάνι Μιλάνο. Ο Τρόι Ντάνιελς φλέρταρε εδώ και χρόνια με την προοπτική της Ευρώπης, με την ομάδα του Έτορε Μεσίνα να είναι τελικά αυτή που τον έπεισε να περάσει τον Ατλαντικό. Θα αργήσει πάντως μερικές εβδομάδες να τον δει στο παρκέ λόγω τραυματισμού.
Ο Ντάνιελς είναι σουτέρ. Αλλά όχι οποιοσδήποτε σουτέρ. Για χρόνια έβγαζε το ψωμί του στο ΝΒΑ χάρη στο σουτ του, αφού έχει ποσοστό καριέρας 39.5% στα τρίποντα (από τα 7.25 μέτρα μάλιστα), ενώ μεταξύ άλλων έχει τρεις διαφορετικές σεζόν που σούταρε με ποσοστό καλύτερο του 40%. Η παρουσία του και μόνο αρκεί για να ανοίξει το γήπεδο στην Αρμάνι.
Κώστας Αντετοκούνμπο (Βιλερμπάν)
Τα στοιχεία του: 24 χρονών, 2.08 μέτρα, σέντερ
Ο Κώστας Αντετοκούνμπο έγινε μήλο της έριδος για τους “αιωνίους”, ωστόσο το πρότζεκτ της Βιλερμπάν τον έπεισε περισσότερο, με τους Γάλλους να αναμένεται να τον συστήσουν στο ευρωπαϊκό κοινό. Και αρκετός κόσμος θα παρακολουθεί. Ο αδελφός του Γιάννη Αντετοκούνμπο είναι μία περίπτωση που όλοι θα έχουν στο μυαλό τους. Εξαιρετικό μέγεθος και αθλητικά προσόντα, έχει δείξει ότι μπορεί να παίξει καλά το Πικ εν Ρολ και να είναι ένας εξαιρετικός rim protector. Εξακολουθεί να είναι άγουρος βέβαια και θέλει αρκετή δουλειά. Η Βιλερμπάν φημίζεται όμως για την δουλειά που κάνει στην βελτίωση των παικτών, οπότε αυτός ο “γάμος” θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον.
Έλι Οκόμπο (Βιλερμπάν)
Τα στοιχεία του: 24 χρονών, 1.91 μέτρα, γκαρντ
Προϊόν των ακαδημιών της Ορτέζ, ο Έλι Οκόμπο πάλεψε για τρία χρόνια να βρει μία θέση στο ΝΒΑ. Δεν κατάφερε όμως ποτέ να καθιερωθεί, με αποτέλεσμα να αποφασίσει πως ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην Γαλλία, με το πρότζεκτ της Βιλερμπάν να τον πείθει.
Ο Οκόμπο είναι ένας αριστερόχειρας γκαρντ με καλό κορμό (και άνοιγμα χεριών 2.04 μέτρα!). Εκρηκτικός, με τρομερό πρώτο βήμα, σουτάρει καλά μετά από ντρίμπλα και είναι απόλαυση στο ανοιχτό γήπεδο, ενώ είναι συνεπής αμυντικός. Ο τρόπος που θα προσαρμοστεί στο στυλ της Βιλερμπάν θα έχει σίγουρα ενδιαφέρον.
Τζον Μπράουν (Ούνικς)
Τα στοιχεία του: 29 χρονών, 2.03 μέτρα, φόργουορντ/σέντερ
Ένας από τους καλύτερους – εκτός EuroLeague – ψηλούς των ευρωπαίκών γηπέδων τα τελευταία χρόνια, ο Τζον Μπράουν έχει επιτέλους την ευκαιρία να δείξει το ταλέντο του στο υψηλότερο επίπεδο. Βασικά, το κέρδισε αυτό το δικαίωμα, αφού ήταν εκ των ηγετών της Ούνικς στην περσινή της πορεία στο EuroCup, που της χάρισε την φετινή της παρουσία στην EuroLeague.
Ο αριστερόχειρας φόργουορντ/σέντερ είναι ένα αμυντικό τέρας. Τρομερός αμυντικός, ίσως έχει τα καλύτερα πλάγια βήματα ψηλού στην Ευρώπη, ενώ μπορεί να μαρκάρει και πολύ ψηλότερους αντιπάλους, ενώ στην επίθεση σκοράρει κυρίως μέσω Πικ εν Ρολ και από επιθετικά ριμπάουντ.
Ο Τζέι Μέιο (Ούνικς)
Τα στοιχεία του: 34 χρονών, 1.96 μέτρα, σούτινγκ γκαρντ
Υπό φυσιολογικές συνθήκες ο Ο Τζέι Μέιο θα αγωνιζόταν στο ΝΒΑ, όντας μάλιστα μέλος του ροτέισον μίας ομάδας. Οι συνθήκες όμως ποτέ δεν ήταν φυσιολογικές για τον βετεράνο γκαρντ, ο οποίος έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να σαμποτάρει την καριέρα του. Ακόμα κι έτσι, κατάφερε στα 34 του να κερδίσει ένα συμβόλαιο σε ομάδα της EuroLeague, με την Ούνικς να παίρνει ένα υπολογισμένο ρίσκο.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει σε τι κατάσταση θα είναι ο Μέιο. Σε περίπτωση πάντως που είναι κάτι παραπάνω από σκιά του εαυτού του, θα είναι ένας παίκτης που μπορεί να κάνει την διαφορά. Ένας ψηλός γκαρντ με σπάνια ικανότητα στην εκτέλεση, είτε έπειτα από ντρίμπλα είτε από στάση, ο οποίος θα σκοράρει με άνεση ανεξαρτήτως αντιπάλου. Όλα αυτά βέβαια στην περίπτωση που είναι καλά.
Μάριαλ Σαγιόκ (Φενέρμπαχτσε)
Τα στοιχεία του: 26 χρονών, 1.96 χρονών, γκαρντ/φόργουορντ
Έπειτα από μία εξαιρετική σεζόν με την Μπρουσασπόρ, ο Μάριαλ Σαγιόκ κέρδισε μία θέση στο ρόστερ της Φενέρμπαχτσε, η οποία έψαχνε έναν παίκτη με τα δικά του στοιχεία για να δώσει έξτρα ποιότητα – και σκοράρισμα – στην περιφέρειά της.
Ο Σαγιόκ είναι ένας παίκτης που κινείται ανάμεσα στην θέση του σούτινγκ γκαρντ και του σμολ φόργουορντ. Μακρύς (έχει άνοιγμα χεριών 2.13 μέτρα), μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ, ενώ είναι και καλός σουτέρ από στάση, πολύς κόσμος περιμένει να δει την μετάβασή του σε επίπεδο EuroLeague.
Τζέριαν Γκραντ (Αρμάνι Μιλάνο)
Τα στοιχεία του: 29 χρονών, 1.96 μέτρα, γκαρντ
Ο Τζέριαν Γκραντ ήταν... πολυτέλεια για τον περσινό Προμηθέα, αφού ήταν ξεκάθαρο πως ανήκε στο υψηλότερο επίπεδο. Από κάπου έπρεπε να ξεκινήσει ωστόσο την περιπλάνησή του στην Ευρώπη έπειτα από 6 χρόνια που μοίρασε ανάμεσα σε G-League και ΝΒΑ και οι Πατρινοί του έδωσαν αυτή την ευκαιρία, με αμφότερες τις πλευρές να βγαίνουν κερδισμένες.
Ο Γκραντ είναι ένας παίκτης με κλάση. Ένας combo γκαρντ με εξαιρετικό μέγεθος και καλά αθλητικά προσόντα, που μπορεί να παίξει με και χωρίς την μπάλα στα χέρια. Πολύ καλός σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, θετικός πασέρ και συνεπής αμυντικός, κάνει πολλά πράγματα καλά.
Οι 10 καλύτεροι νεαροί παίκτες
Η επόμενη γενιά του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αν και πολλοί από αυτούς μπορεί απλώς να κάνουν ένα... πέρασμα από την EuroLeague έχοντας ως κύριο στόχο το άλμα για το ΝΒΑ.
Οι νεαροί παίκτες πάντα εξιτάρουν και η φετινή EuroLeague θα φιλοξενήσει μερικά από τα μεγαλύτερα ταλέντα του ευρωπαϊκού μπάσκετ, ασχέτως αν τελικά θα έχουν όλοι οι νεαροί παίκτες σημαντικό χρόνο συμμετοχής στις ομάδες τους.
Απαραίτητη σημείωση: Κανείς εκ των 10 παικτών που παρουσιάζονται δεν είναι μεγαλύτερος από 22 ετών, αφού αυτό είναι και το κριτήριο που έχει θέσει η EuroLeague όταν αναδεικνύει τον “Rising Star” της διοργάνωσης.
Φίλιπ Πέτρουσεβ (Αναντολού Εφές)
Τα στοιχεία του: 21 χρονών, 2.11 μέτρα, σέντερ
Ο Φίλιπ Πέτρουσεβ τα διέλυσε όλα πέρυσι στην Αδριατική Λίγκα με την φανέλα της Μέγκα Σοκερμπέτ. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό για να πάει τόσο ψηλά όσο περίμενε στο ΝΒΑ Draft, αφού επιλέχθηκε στο Νο50 από τους Σίξερς, με αποτέλεσμα να επιλέξει να αγωνιστεί τελικά στην Ευρώπη φέτος με την φανέλα της Αναντολού Εφές, δίνοντας ακόμα ένα όπλο στην κάτοχο της EuroLeague.
Ο Πέτρουσεβ θεωρείται ο επόμενος μεγάλος ψηλός του σερβικού μπάσκετ. Ευκίνητος, μπορεί να παίξει με πρόσωπο και πλάτη στο καλάθι, ενώ είναι εξαιρετικός στο Πικ εν Ρολ και καλός ριμπάουντερ, έχει όλα τα στοιχεία για να εξελιχθεί σε σταρ πρώτου επιπέδου. Μένει τώρα να φανεί αν όλα αυτά μπορούν να μεταφραστούν και σε επίπεδο EuroLeague.
Βίκτορ Γουεμπανιάμα (Βιλερμπάν)
Τα στοιχεία του: 17 χρονών, 2.18 μέτρα, φόργουορντ/σέντερ
Όσοι παρακολουθούν τις μικρές ηλικίες – και ενδεχομένως και αυτοί που δεν τις παρακολουθούν – έχουν ακούσει το όνομα του Βίκτορ Γουεμπανιάμα. Του παιδιού-θαύμα του γαλλικού, αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που θεωρείται το μεγαλύτερο ταλέντο στον κόσμο εδώ και δύο χρόνια, με την Βιλερμπάν να τον αρπάζει από την Ναντέρ, με σκοπό να δουλέψει δύο χρόνια μαζί του και να τον στείλει έτοιμο στο ΝΒΑ Draft 2023. Έστω και αν δεν είναι σίγουρο πόσο χρόνο συμμετοχής θα του δώσει φέτος.
Ο Γουεμπανιάμα είναι ένα μπασκετικό όνειρο. Με ύψος 2.18 μέτρα αγωνίζεται δεν έχει άλλη επιλογή από το να αγωνίζεται στις θέσεις των ψηλών, ωστόσο έχει μία σπάνια – έως αδιανοητη – αίσθηση του παιχνιδιού και μυϊκή προσαρμογή για άτομο με το ύψος του, αφού ντριμπλάρει, πασάρει, σουτάρει και γενικά κινείται σαν περιφερειακός, ενώ ποστάρει και προστατεύει το καλάθι σαν ψηλός. Ο Γάλλος δεν είναι βέβαια τέλειος και θέλει δουλειά σε όλα τα στοιχεία του παιχνδιού. Αλλά 17χρονοι με ύψος 2.18 μέτρα που κάνουν τόσα πολλά πράγματα δεν βγαίνουν κάθε μέρα. Βασικά... απλώς δεν βγαίνουν τέτοιοι 17χρονοι.
Ρόκας Γιοκουμπάιτις (Μπαρτσελόνα)
Τα στοιχεία του: 21 χρονών, 1.93 μέτρα, πόιντ γκαρντ
Έπειτα από μία καλή χρονιά με την Ζάλγκιρις, που είχε ως αποτέλεσμα να επιλεγεί στο Νο34 του ΝΒΑ Draft 2021 από τους Νικς, ο Ρόκας Γιοκουμπάιτις θα αγωνιστεί φέτος στην Μπαρτσελόνα, ελπίζοντας ότι θα μείνει μόνο για έναν χρόνο πριν κάνει το άλμα για το ΝΒΑ.
Ο Γιοκουμπάιτις είναι ένα “παιδί” του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Ένας αριστερόχειρας γκαρντ με καλό μέγεθος, που παίζει εξαιρετικά το Πικ εν Ρολ, διαβάζει καλά το παιχνιδι και δεν “κλέβει” στην άμυνα. Παίζοντας πάντα στο 100%, ο νεαρός γκαρντ έχει όλα τα φόντα να εξελιχθεί στον επόμενο μεγάλο γκαρντ του λιθουανικού μπάσκετ, που ψάχνει χρόνια έναν παίκτη να χρησιμοποιεί για να μην χρειαστεί να... βαλσαμώσει τον Μάντας Καλνιέτις.
Λευτέρης Μαντζούκας (Παναθηναϊκός)
Τα στοιχεία του: 18 χρονών, 2.07 μέτρα, φόργουορντ
Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη στην ηλικία του, ο Λευτέρης Μαντζούκας ελπίζει φέτος να πάρει κάποιες ευκαιρίες στον Παναθηναϊκό προκειμένου να δείξει τι μπορεί να κάνει στο παρκέ. Από φέτος εξάλλου θα παρακολουθείται πιο στενά, αφού πλέον θα έχει το δικαίωμα να δηλώσει συμμετοχή στο ΝΒΑ Draft.
Ο Μαντζούκας είναι ένας combo φόργουορντ με σωματοδομή άνδρα παρά τα 18 του χρόνια. Εξαιρετικά γυμνασμένος, δεν φοβάται την επαφή. Το παιχνίδι του προς το παρόν στηρίζεται περισσότερο στο Spot Up σουτ, στα κοψίματα χωρίς την μπάλα και στα ποσταρίσματα κοντύτερων αμυντικών, ενώ μπορεί να βάλει και λίγο την μπάλα στο παρκέ για να επιτεθεί σε close out άμυνες. Αν καταφέρει να καθιερωθεί περισσότερο ως σμολ φόργουορντ αντί για πάουερ φόργουορντ, τότε το ταβάνι του θα ψηλώσει.
Γιόνας Μάτισεκ (Άλμπα)
Τα στοιχεία του: 21 χρονών, 1.94 μέτρα, γκαρντ
Στην τρίτη του σεζόν στην EuroLeague πλέον, ο Γιόνας Μάτισεκ ξέρει ότι δεν μπορεί πια να θεωρείται “μικρός”. Ειδικά από την στιγμή που τα δύο προηγούμενα χρόνια ήταν μέλος του ροτέισον, αριθμώντας σχεδόν 13 λεπτά συμμετοχής, έχοντας 2.9 πόντους μέσο όρο. Το θέμα πλέον είναι αν θα μπορέσει να αποκτήσει έναν μεγαλύτερο ρόλο. Ο Μάτισεκ είναι ένας αριστερόχειρας combo γκαρντ με καλό σώμα, ο οποίος στην Άλμπα χρησιμοποιείται κυρίως μακριά από την μπάλα. Πολύ καλός σουτέρ τριών πόντων, μπορεί να βάλει και την μπάλα στο παρκέ, ενώ στις μικρές εθνικές ομάδες της Γερμανίας έχει δείξει και ικανότητα να βάζει την μπάλα στο παρκέ και να χρησιμοποιείται ως δεύτερος δημιουργός, όντας παράλληλα ένας θετικός αμυντικός με καλά πλάγια βήματα.
Ματ Στραζέλ (Βιλερμπάν)
Τα στοιχεία του: 19 χρονών, 1.83 μέτρα, γκαρντ
Ενας... δυναμίτης τσέπης για την Βιλερμπάν. Ο Ματ Στράζελ δεν γεμίζει το μάτι αρχικά, αλλά χρειάζονται απλώς μερικά λεπτά για να καταλάβει κάποιος γιατί υπάρχει τόσος θόρυβος γύρω από το όνομά του τα τελευταία χρόνια και γιατί πήρε χρόνο συμμετοχής πέρυσι στην Βιλερμπάν. Ο Στράζελ είναι ένας μικρός δαίμονας. Τρομερά γρήγορος και πολύ αλτικός, έχει ως βασικό όπλο το εξαιρετικό του σουτ (τόσο από στάση όσο και μετά από ντρίμπλα), ενώ δεν φοβάται να πάει μέχρι μέσα στο καλάθι. Παράλληλα, μπορεί να παίξει καλά το Πικ εν Ρολ, αφού έχει την δυνατότητα είτε να πασάρει, είτε να σουτάρει μετά από ντρίμπλα.
Σέμους Χάζερ (Φενέρμπαχτσε)
Τα στοιχεία του: 22 χρονών, 1.93 μέτρα, γκαρντ
Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει αναδείξει το τουρκικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, ο Σέμους Χάζερ είχε την περασμένη σεζόν την δική του έκρηξη με την Μπεσίκτας, κερδίζοντας την μεταγραφή του στην Φενέρμπαχτσε. Μία έκρηξη που από κάποιους θεωρείτο αναμενόμενη βέβαια, αφού η περσινή Μπεσίκτας είχε ως μοναδικό στόχο να αναδείξει νέα παιδιά, όπως κα έκανε με τον Αλπερέν Σενγκούν και τον Χάζερ.
Ο Χάζερ είναι ένας combo γκαρντ. Εξαιρετικός αθλητής για τα ευρωπαϊκά δεδομένα με τρομερό πρώτο βήμα, λατρεύει να πηγαίνει μέχρι μέσα στο καλάθι για να τελειώνει φάσεις. Περισσότερο σκόρερ από σουτέρ, θέλει την μπάλα στα χέρια του για να είναι αποδοτικός, είναι θετικός πασέρ και κυνηγάει με μανία τον αντίπαλό του στην άμυνα, ελπίζει να έχει ευκαιρίες στην Φενέρμπαχτσε για να αποδείξει ότι ανήκει στο υψηλότερο επίπεδο.
Tρίσταν Βούκτσεβιτς (Ρεάλ)
Τα στοιχεία του: 18 χρονών, 2.09 μέτρα, φόργουορντ/σέντερ
Ο γιος του Ντούσαν Βούκτσεβιτς είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα της γενιάς του στην Ευρώπη, έχοντας την τύχη να αγωνίζεται σε μία ομάδα που – παρά το μέγεθός της – δεν φοβάται να δώσει ευκαιρίες σε νέα παιδιά. Κάτι που έδειξε και πέρυσι εξάλλου, δίνοντας χρόνο συμμετοχής στον νεαρό φόργουορντ/σέντερ, ακόμα και σε παιχνίδι με την Μπαρτσελόνα.
Ο Βούκτσεβιτς είναι ένας ψηλός της νέας εποχής. Εξαιρετικά μακρύς, κατέχει τα βασικά του μπάσκετ, είναι καλός σουτέρ για την θέση του, ενώ μπορεί να παίξει με πρόσωπο και πλάτη στο καλάθι. Το βασικό ωστόσο είναι πως... δεν νιώθει. Δεν τον ενδιαφέρει ποιον θα έχει απέναντί του, απλώς θα τα δώσει όλα, δείχνοντας τρομερό θράσος.
Κάρλος Αλοθέν (Ρεάλ)
Τα στοιχεία του: 21 χρονών, 1.94 μέτρα, πόιντ γκαρντ
Ο Κάρλος Αλοθέν είναι σύμφωνα με κάποιους αυτός που θα κληθεί να πάρει την σκυτάλη από τους σπουδαίους Ισπανούς γκαρντ της προηγούμενης γενιάς. Όποιος τον έχει παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια – κυρίως στην Σαραγόσα, όχι πέρυσι στην Ρεάλ που ήταν χρονιά προσαρμογής – μπορεί να καταλάβει τον λόγο που λέγεται αυτό. Ο Αλοθέν είναι ένας κλασικός Ισπανός πόιντ γκαρντ. Έχει εξαιρετικό μέγεθος, επιβάλλει τον δικό του ρυθμό, παίζει καλά το Πικ εν Ρολ και διαβάζει το παιχνίδι, ενώ είναι συνεπής αμυντικός. Υστερεί λίγο στον εκτελεστικό τομέα, αφού θέλει βελτίωση στο σουτ. Αν το βελτιώσει πάντως και αυτό, τότε δεν θα μείνει ακόμα πολλά χρόνια στην Ευρώπη.
Άρτουρς Κούρουτς (Μπασκόνια)
Τα στοιχεία του: 21 χρονών, 1.93 μέτρα, γκαρντ
Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που έχει βγάλει το λετονικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, ο Άρτους Κούρουτς ελπίζει ότι φέτος θα έχει περισσότερες ευκαιρίες στην Μπασκόνια του απαιτητικού Ντούσκο Ιβάνοβιτς, προκειμένου να δείξει τα στοιχεία που τον κάνουν να ξεχωρίζει. Ο Κούρουτς είναι ένας από τους καλύτερους σκόρερ της γενιάς του στην Ευρώπη. Ένας combo γκαρντ με εξαιρετικό πρώτο βήμα, ο οποίος σκοράρει με άνεση μετά από ντρίμπλα, ενώ δεν φοβάται να πάει μέχρι μέσα στο καλάθι. Αν καταφέρει να κερδίσει έναν ρόλο στην Μπασκόνια, τότε είναι πιθανό να κάνει μερικές ζημιές.
Πρωτόκολλο - Key Dates
Το υγειονομικό πρωτόκολλο
Η EuroLeague, όπως κάθε λίγκα, έχει θέσει και αυτή ένα υγειονομικό πρωτόκολλο για τον κορονοϊό. Αυτό ξεκινάει σε ατομικό επίπεδο και αφορά παίκτες, τεχνικό επιτελείο και διαιτητές και καταλήγει σε ομαδικό επίπεδο, σχετικά με το τι συμβαίνει στις περιπτώσεις που ένας αγώνας χρειαστεί να αναβληθεί λόγω κρουσμάτων κορονοϊού.
Όπως έχει τονιστεί, οι παίκτες και το τεχνικό επιτελείο των ομάδων, όπως και οι διαιτητές, οφείλουν να κάνουν PCR test τρεις ημέρες πριν από κάθε εκτός έδρας αγώνα (δύο ημέρες πριν από εντός έδρας αγώνα), καθώς και ένα ακόμα μία ημέρα μετά τον αγώνα. Από αυτή την διαδικασία εξαιρούνται όσοι έχουν εμβολιαστεί ή έχουν νοσήσει και έχουν λάβει την σχετική άδεια για να αθληθούν.
Όσον αφορά τους αγώνες:
- Ένας αγώνας κανονικής περιόδου μπορεί να αναβληθεί επειδή μία ομάδα δεν μπορεί να παρατάξει ρόστερ με τουλάχιστον οχτώ (8) παίκτες λόγω κρουσμάτων κορονοϊού μέχρι τρεις (3) φορές. Αν δεν βρεθούν εναλλακτικές ημερομηνίες ή υπάρξει και τέταρτη αναβολή, τότε η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την πρώτη αναβολή θα χάσει τον αγώνα στα χαρτιά με 0-20.
- Αν ένας σύλλογος αρνηθεί να παίξει χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την άρνηση με επίσημη απόφαση ή περιορισμούς της χώρας στην οποία αγωνίζεται, τότε θα χάσει τον πρώτο αγώνα με 0-20. Αν το επαναλάβει αυτό και δεύτερη φορά, τότε θα αποβληθεί από την διοργάνωση.
- Αν διακοπεί η σεζόν τότε ενδεχομένως να ισχύσει η κατάταξη που υπήρχε την στιγμή της διακοπής, είτε για να συνεχιστεί κάποια άλλη στιγμή η κανονική περίοδος, είτε για να προχωρήσει η διοργάνωση στην επόμενη φάση. Αν χρειαστεί, οι ομάδες θα παίξουν τους εναπομείναντες αγώνες για να διασφαλιστεί ότι όλες οι ομάδες θα έχουν δώσει τον ίδιο αριθμό αγώνων.
- Κανένας αγώνας δεν πρόκειται να αναβληθεί και επαναπρογραμματιστεί μετά το πέρας των συγκεκριμένων ημερομηνιών:
14 Απριλίου 2022 (Φινάλε κανονικής περιόδου της EuroLeague)
6 Μαΐου 2022 (Φινάλε των playoffs της EuroLeague).
Τα Key Dates της EuroLeague 2021/22
30 Σεπτεμβρίου 2021: Έναρξη της regular season
18 Δεκεμβρίου 2021: Οι παίκτες της EuroLeague γίνονται διαθέσιμοι για μεταγραφή σε άλλο σύλλογο της διοργάνωσης
28 Δεκεμβρίου 2021: Τελευταία ημέρα μεταγραφών από μία ομάδα της EuroLeague σε άλλη
9 Φεβρουαρίου 2022: Τελευταία ημέρα μεταγραφών για παίκτες εκτός της EuroLeague
14 Απριλίου 2022: Καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση της regular season
6 Μαΐου 2022: Καταληκτική ημερομηνία για την ολοκλήρωση των playoffs
29 Μαΐου 2022: Ημέρα διεξαγωγής του τελικού του Final Four
Mercedes Benz Arena
Το γήπεδο του Final Four
Για δεύτερη διαδοχική σεζόν, το Final Four της EuroLeague θα πραγματοποιηθεί σε γερμανικό έδαφος.
Η Κολωνία δίνει την σκυτάλη στο Βερολίνο, με τη Mercedes Benz Arena (έδρα της Άλμπα) να φιλοξενεί για τρίτη φορά τους αγώνες που θα κρίνουν τον Πρωταθλητή Ευρώπης για το 2022 -προηγήθηκαν τα Final Four του 2009 (Παναθηναϊκός) και του 2016 (ΤΣΣΚΑ Μόσχας).
Οι ημιτελικοί θα διεξαχθούν την Παρασκευή 27 Μαΐου, ενώ ο μικρός και ο μεγάλος τελικός θα γίνουν την Κυριακή 29 Μαΐου.
Η Γερμανία θα γίνει, εξάλλου, η πρώτη χώρα στην ιστορία της διοργάνωσης που θα φιλοξενήσει το Final Four για δύο σερί αγωνιστικές περιόδους.
Η Mercedes Benz Arena εγκαινιάστηκε το 2008 και θεωρείται ένας από τους κορυφαίους κλειστούς πολυχώρους της Ευρώπης. Η χωρητικότητά της φτάνει τους 14.500 θεατές.
Art Direction: Γιάννης Κατσίνης, Κωνσταντίνος Μπαντούνας
Photo Credits: ΙΝΤΙΜΕ / Θωμάς Χρυσοχοϊδης / EUROKINISSI