Ανασκόπηση 2023
Το 2023 ήταν σίγουρα μία γεμάτη αθλητική χρονιά, με το καλεντάρι να έχει Mundobasket, μεγάλες μεταγραφές, "βόμβες", μετάλλια, αλλά και σπουδαίες διακρίσεις για τους Έλληνες αθλητές.
Η ΑΕΚ πέτυχε το τρίτο νταμπλ της ιστορίας της και πρώτο μετά από 45 χρόνια.
Ωστόσο, η δολοφονία του Μιχάλη Κατσούρη επισκίασε τα πάντα.
Οι σύλλογοι από τη Σαουδική Αραβία άλλαξαν τον ποδοσφαιρικό χάρτη μ' ένα τρελό μεταγραφικό παζάρι, προσελκύοντας πολλούς αστέρες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου.
Ο Λιονέλ Μέσι έκανε τη μεγάλη αλλαγή, λέγοντας "ναι" στην πρόταση της Ίντερ Μαϊάμι και μετακομίζοντας στο MLS, ενώ η Μάντσεστερ Σίτι τα σάρωσε όλα, φτάνοντας τα πέντε τρόπαια.
Στο μπάσκετ, το 2023 δεν ήταν σίγουρα όπως το περίμεναν οι φίλοι του.
Αν κι ο Ολυμπιακός άγγιξε το όνειρο του 4/4 και κάπως έσωσε την κατάσταση, ηττήθηκε στον τελικό της EuroLeague από τη Ρεάλ Μαδρίτης.
Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ξεπεράσουν το σουτ του Σέρχιο Γιουλ, συνολικά όμως η χρονιά των ερυθρόλευκων μπορεί να χαρακτηριστεί μαγική.
Δεν ισχύει το ίδιο και για την Εθνική, που αποκλείστηκε νωρίς στο Παγκόσμιο Κύπελλο και δεν πέτυχε τον στόχο της οκτάδας.
Ο Βασίλης Σπανούλης διαδέχθηκε τον Δημήτρη Ιτούδη.
Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, έκανε το μεγάλο comeback εντός κι εκτός παρκέ.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος επένδυσε πολλά χρήματα κι ο Κώστας Σλούκας ήταν μία από τις σημαντικότερες μεταγραφές σε όλη την Ευρώπη.
Κι ο Εξάστερος με καπετάνιο τον σπουδαίο Εργκίν Αταμάν έχει μπει ξανά σε πορεία πρωταθλητισμού σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Ολυμπιακός κατέκτησε το Challenge Cup στο κατάμεστο ΣΕΦ και πανηγύρισε τον τρίτο ευρωπαϊκό του τίτλο.
Η Εθνική πόλο ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στο Παγκόσμιο.
Ο Μίλτος Τεντόγλου προσγειώθηκε στα 8,52μ. και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Ο Μίδας στους κρίκους, Λευτέρης Πετρούνιας, πήρε στο Παγκόσμιο το ασημένιο μετάλλιο και παράλληλα την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ονειρική ήταν η χρονιά και για τον Νόβακ Τζόκοβιτς που έσπασε κι άλλα ρεκόρ.
Φεύγοντας ωστόσο, το 2023 πήρε μαζί του και σπουδαίες αθλητικές προσωπικότητες.
Ήρθε η στιγμή λοιπόν, να ξεφυλλίσουμε το βιβλίο με τα σημαντικότερα αθλητικά γεγονότα που σημάδεψαν το 2023.
Χρονιά αληθινής ευτυχίας και ανυπόφορου πόνου
του Βαγγέλη Αρναούτογλου
Όσο περίεργα και σε σημαντικό βαθμό στενάχωρα κλείνει το 2023 για την ΑΕΚ, λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων και της γενικότερης εικόνας της στα τελευταία δύο παιχνίδια πρωταθλήματος, κόντρα σε Παναιτωλικό και Πανσερραϊκό, η χρονιά αυτή ήταν ποδοσφαιρικά ευλογημένη.
Δεδομένα, όμως, σε κάποιες δεκαετίες από σήμερα θα μνημονεύεται ως μία από τις πλέον συναισθηματικά φορτισμένες στην ιστορία της. Για το καλό και για το κακό.
Το πρωτάθλημα
Στο πρώτο έτος λειτουργίας του νέου γηπέδου της, η Ένωση κατέκτησε το νταμπλ.
Μόλις το τρίτο στην ιστορία της και μάλιστα το πρώτο ύστερα από 45 χρόνια.
Έπειτα από εκείνο της θρυλικής ομάδας του Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, τη σεζόν 1977-78 (το πρώτο ήταν την περίοδο 1938-39).
Και το πέτυχε, επειδή έπειτα από πολλά χρόνια αναζήτησης ενός προπονητή που θα τον έπειθε να του προσφέρει πολυετή συνεργασία, ο Δημήτρης Μελισσανίδης έφτασε στην πόρτα του αναμορφωτή της ΑΕΚ, Ματίας Αλμέιδα.
Το 2023 ξεκίνησε με μια γενικότερη δυσπιστία ότι η Ένωση θα μπορούσε να ‘’ψαλιδίσει’’ τη διαφορά από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό.
Κι ακόμα περισσότερο να παραμείνει απόλυτα διεκδικητική έως το τέλος της σεζόν, με έναν άνθρωπο στον πάγκο της που παρέλαβε πολυεπίπεδο αγωνιστικό χάος, ερχόμενος να εργαστεί για πρώτη φορά στην καριέρα του σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, ως προπονητής.
Κι εκείνος, σε χρόνο dt, γιάτρεψε όλες τις παθογένειες με κυριότερη όλων την ηττοπάθειά της, στέλνοντας από αγωνιστική σε αγωνιστική μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση ότι η ομάδα του θα είναι μέσα στη μάχη, έως το τέλος. Όπως κι έγινε!
Εβδομάδα με την εβδομάδα, η ΑΕΚ άρχισε να αποκτά αυτοπεποίθηση μέσα από το ποδόσφαιρό της, το οποίο αναγνωρίστηκε ως πολύ διαφορετικό και πρωτοποριακό εν συγκρίσει με όσα παρουσίαζαν οι άλλοι διεκδικητές.
Συμπεριλαμβανομένου του Παναθηναϊκού που έμοιαζε πιο συμπαγής, αλλά με πολύ λιγότερη παραγωγική επιθετικότητα και φαντασία.
Η Ένωση θυμήθηκε πως είναι να νικάει σε ντέρμπι ξανά.
Έριξε τα κάστρα που είχαν ορθώσει απέναντί της ο Ολυμπιακός κι ο ΠΑΟΚ με τα χουνέρια που της είχαν κάνει κατά τη διάρκεια της προηγούμενης πενταετίας κι όταν ήρθε η στιγμή για την τελική ευθεία ήταν πιο έτοιμη κι αποφασιστική από τον βασικό αντίπαλό της.
Οι μεγάλοι πρωταγωνιστές
Σε αυτή τη διαδρομή που εν τέλει την έστεψε μαθηματικά πρωταθλήτρια στις 8/5/2023, όταν εκείνη επικράτησε με 2-1 εκτός έδρας επί του Άρη κι ο Ολυμπιακός νίκησε με 1-0 τον Παναθηναϊκό, στο πλαίσιο της προτελευταίας αγωνιστικής των playoffs, ο προπονητής αναγνωρίστηκε ως ο απόλυτος ηγέτης.
Και δικαίως!
Είχε καταφέρει να μεταλλάξει προς το καλύτερο την αγωνιστική συμπεριφορά ποδοσφαιριστών που είχαν χάσει τον προσανατολισμό τους στην ομάδα, αλλά και να πάρει το καλύτερο από όλους όσοι αποκτήθηκαν, δημιουργώντας ένα σύνολο που έθελξε με την απόδοσή του.
Ο Μεξικανός Ορμπελίν Πινέδα, τον οποίο ο Αλμέιδα έφερε στην Ελλάδα, ανακηρύχθηκε ο πολυτιμότερος παίκτης του πρωταθλήματος.
Ο Σέρχιο Αραούχο μεγαλούργησε σε έναν πρωτόγνωρο για εκείνον ρόλο all around χαφ.
Ο Μιγιάτ Γκατσίνοβιτς προσέφερε όλα όσα δεν εκτίμησαν στον Παναθηναϊκό.
Ο Ντομαγκόι Βίντα ηγήθηκε στην άμυνα.
Ο Στίβεν Τσούμπερ ήταν ο ήρωας του δεύτερου γύρου κι ο Λιβάι Γκαρσία πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή εκτόξευση ως φορ περιοχής.
Ουδείς υστέρησε, όμως οι έξι προαναφερθέντες αποτέλεσαν τη βάση του κορμού που δύσκολα μπορούσε να αντιμετωπιστεί.
Το Κύπελλο
Με κεκτημένη πορεία από την κατάκτηση του τίτλου, η ΑΕΚ πήγε σε ακόμα έναν τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ, έχοντας χάσει τρεις στη σειρά από την ομάδα της Θεσσαλονίκης.
Εκεί, αν κι έμεινε από πολύ νωρίς στο παιχνίδι με δέκα ποδοσφαιριστές λόγω της αποβολής του Ρότα, είχε αποκτήσει πλέον την καρδιά της πρωταθλήτριας για να ανταπεξέλθει.
Με ένα εντυπωσιακό 2-0, τελείωσε ακόμα μία κακή παράδοση, φτάνοντας στην κατάκτηση του νταμπλ.
Ολοκλήρωσε έτσι, με ονειρικό τρόπο μια σεζόν που είχε ξεκινήσει μετά το πέρας μίας άλλης που ήταν απολύτως εφιαλτική, καθώς δεν είχε καταφέρει να βγει καν στην Ευρώπη.
Η δολοφονία
Ωστόσο, πολύ γρήγορα, η χαρά έγινε θρήνος.
Το βράδυ της Δευτέρας 7 Αυγούστου 2023, ο οπαδός της ΑΕΚ Μιχάλης Κατσούρης, δολοφονήθηκε έξω από τη νεότευκτη έδρα της Ένωσης.
Κροάτες χούλιγκανς, οπαδοί της Ντινάμο Ζάγκρεμπ, εμφανίστηκαν στη Νέα Φιλαδέλφεια αφού είχαν διασχίσει όλη την Ελλάδα δίχως έλεγχο κι υπό την ανοχή της Αστυνομίας.
Προκάλεσαν τρομερά επεισόδια, τα οποία οδήγησαν στον θάνατο του 29χρονου οπαδού της ΑΕΚ.
Ο δράστης ακόμη αγνοείται…
Το συμβάν αυτό ήρθε να σκεπάσει τα πάντα σε ένα έτος που εξελισσόταν με τρόπο μαγικό για τους φίλους της ομάδας, οι οποίοι ανυπομονούσαν για τα πρώτα ευρωπαϊκά ματς της Ένωσης στη νέα έδρα της.
Ένα αόρατο μαύρο πέπλο έχει απλωθεί πάνω από την OPAP Arena έκτοτε και δεν θα φύγει ποτέ.
Όλοι πάντοτε θα θυμόμαστε τον αδόκητο χαμό ενός νέου ανθρώπου έξω από ένα γήπεδο όπου έναν χρόνο πριν, εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι της ομάδας περπατούσαν με χαρά και περηφάνεια.
Εκεί όπου γιόρταζαν την επιστροφή της προσφυγοπούλας ΑΕΚ στα πατρογονικά εδάφη της μετά από 19 χρόνια ξεσπιτώματος.
Τα τρία δευτερόλεπτα που στέρησαν το όνειρο στον Ολυμπιακό
του Χάρη Σταύρου
Το 2023 ήταν η χρονιά των τεράστιων σκαμπανεβασμάτων για την ομάδα μπάσκετ του Ολυμπιακού, κυρίως στο κομμάτι των συναισθημάτων.
Οι Πειραιώτες έγραψαν ένα από τα πιο τρελά κεφάλαια στην ιστορία τους, ένα κεφάλαιο που λίγο έλειψε να γραφτεί με χρυσά γράμματα.
Ο Σέρχιο Γιουλ είχε άλλη άποψη και το καλάθι του στον τελικό του Κάουνας θα χρειαστεί να περάσουν πολλά χρόνια όχι για να ξεχαστεί, αλλά για να μην πληγώνει ακραία τους φίλους του συλλόγου, τους παράγοντες, τους προπονητές, τους παίκτες της ομάδας.
Μετά από το τρίποντο του Βασίλιε Μίτσιτς σε "νεκρό χρόνο" στο Βελιγράδι, πολλοί θα λύγιζαν.
Στον Ολυμπιακό πείσμωσαν.
Άνοιξαν τη σεζόν με διπλό στη Βαρκελώνη, συνέχισαν με διπλό στη Μαδρίτη και στη Βιτόρια.
Είχαν θριάμβους κι αποτυχίες, είχαν ονειρικές βραδιές, αλλά κι εφιάλτες, όπως αυτόν που έζησαν στην έδρα της Βιλερμπάν.
Έχτισαν όμως, και με ηγέτες τους Σλούκα - Βεζένκοβ έκλεισαν την κανονική περίοδο με 24-10.
Ένα ρεκόρ που τους χάρισε την πρώτη θέση πάνω από μεγαθήρια της ηπείρου.
Στα playoffs οι Πειραιώτες είχαν το χειρότερο δυνατό ματσάρισμα για ομάδα με πλεονέκτημα έδρας.
Η Φενέρμπαχτσε, ως όγδοη της κανονικής περιόδου, δεν είχε κάτι να χάσει. Είχε όμως, πολλά να κυνηγήσει.
Και πράγματι τον Ολυμπιακό τον έβαλε στα σχοινιά, καθώς τον νίκησε στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς και τον ανάγκασε να ψάξει ένα τεράστιο σουτ για να ανακτήσει το αβαντάζ.
Αυτό το σουτ το έβαλε ο Σλούκας στον τρίτο αγώνα, στο μηδέν, μέσα σε ατμόσφαιρα-κόλαση κι από εκεί και πέρα το Final Four δεν χανόταν.
Στο Κάουνας, για δεύτερο συνεχόμενο Μάιο, ο Ολυμπιακός έπαιξε "εντός έδρας".
Χιλιάδες φίλοι του ταξίδεψαν, ακόμη και για ημέρες, όμως το αποτέλεσμα ήταν παρόμοιο με εκείνο στο Βελιγράδι.
Είχε πικρή γεύση, εξαιτίας μίας στιγμής.
Όσο μεγάλο ήταν το σουτ του Μίτσιτς στη Σταρκ Αρένα, άλλο τόσο κι ακόμη περισσότερο ήταν το δίποντο του Σέρχιο Γιουλ, που όλοι πίστεψαν ότι είχε κοπεί από τον Μουστάφα Φαλ στα έξι μέτρα.
Το κορμί του Γάλλου σκέπασε τον Ισπανό, όμως η μπάλα πήγε τόσο ψηλά, που η πορεία της ήταν απλώς προδιαγεγραμμένη.
Διχτάκι, σοκ, timeout, σπάσιμο του play που σχεδιάστηκε, σουτ του Σλούκα υπό κακές προϋποθέσεις κι από κακή γωνία και τέλος.
Στον δρόμο της επιστροφής, επικρατούσε νεκρική σιγή.
Η πτήση από το Κάουνας στην Αθήνα θύμιζε ατμόσφαιρα κηδείας και στον Ολυμπιακό χρειάστηκαν αρκετές ημέρες μέχρι να αποδεχθούν το αποτέλεσμα, μέχρι να συμφωνήσουν ότι έπρεπε να συνεχίσουν.
Η δουλειά δεν είχε τελειώσει. Το Super Cup και το Κύπελλο Ελλάδας ήταν τα δύο πρώτα τρόπαια της σεζόν.
Η EuroLeague χάθηκε κι έμενε πλέον το πρωτάθλημα.
Ο Ολυμπιακός έκανε τελικά, αυτό το άτυπο triple-crown, όμως όλοι καταλάβαιναν ότι ο κύκλος της ομάδας είχε κλείσει.
Και γι' αυτό υπήρχε μία στενοχώρια, μία πικρία, ένα γ@μώτο.
Ο Σάσα Βεζένκοβ αποφάσισε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα και μετακόμισε στο Σακραμέντο για τους Κινγκς.
Ο Κώστας Σλούκας αποχώρησε εξαιτίας της σχέσης του με τον Γιώργο Μπαρτζώκα.
Ο Αϊζέια Κάναν κι ο Άλεκ Πίτερς αναβαθμίστηκαν κι ο Νίκολα Μιλουτίνοβ επέστρεψε μετά από ένα καταπληκτικό Παγκόσμιο Κύπελλο.
Ουδείς μπορούσε να ξεγράψει τον Ολυμπιακό. Το να χτίζεις και να διατηρείς έναν κορμό είναι το σημαντικότερο στοιχείο σε έναν οργανισμό που κάνει πρωταθλητισμό.
Οπότε αυτός ο κορμός υπήρχε κι ας βγήκαν από αυτόν δύο σπουδαίοι αθλητές.
Το ξεκίνημα στη σεζόν 2022/23 ήταν τουλάχιστον προβληματικό.
Η γκρίνια για επιλογές και συνολική εικόνα στο παρκέ εμφανίστηκε νωρίς, όμως στον Πειραιά ξέρουν ότι η σεζόν κρίνεται τον Μάιο και τον Ιούνιο κι όχι τον Νοέμβριο και τον Δεκέμβριο.
Οι προσθήκες των Μπραζντέικις, Μήτρου-Λονγκ, Πετρούσεβ ήταν ποιοτικές και βοήθησαν (θα βοηθήσουν ακόμη περισσότερο στο μέλλον) ώστε οι ερυθρόλευκοι να αποκτήσουν περισσότερο βάθος, να έχουν ένα μακρύτερο ρόστερ ώστε να ανταπεξέλθουν στη σεζόν των 75-80-85 αγώνων.
Σίγουρα όμως, η ευκαιρία που χάθηκε στο Κάουνας είναι από αυτές που μνημονεύονται για χρόνια, για δεκαετίες, από αυτές που πληγώνουν τους αγνούς οπαδούς και δεν φεύγουν ποτέ από τις αναμνήσεις τους.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι το 2023 ήταν μία από τις καλύτερες χρονιές στην ιστορία του τμήματος και για μόλις 3", για ένα σουτ, για ένα μπλοκ που δεν έγινε για εκατοστά, αν όχι για χιλιοστά, δεν χαρακτηρίστηκε η κορυφαία όλων.
Μπορούσε να είναι τέλεια, άριστη, αψεγάδιαστη.
Κι η ήττα, όμως, στο παιχνίδι είναι κι οι μεγάλες ομάδες βρίσκουν κίνητρο από τέτοιες βραδιές για να κάνουν αυτό το τελευταίο βήμα για την κορυφή.
Ολυμπιακός: Το Challenge Cup έγινε ερυθρόλευκο στο κατάμεστο ΣΕΦ
του Κώστα Χολίδη
Δίχως αμφιβολία η κατάκτηση ενός ευρωπαϊκού τίτλου στο βόλεϊ από ελληνική ομάδα αποτελεί είδηση.
Ο Ολυμπιακός στέφθηκε Κυπελλούχος Ευρώπης τον Μάρτιο, επικρατώντας στους τελικούς της Μακάμπι.
Μία μεγάλη επιτυχία, η οποία ήρθε μέσα από τις επενδύσεις που έγιναν, αλλά και τη σκληρή δουλειά.
Η διοίκηση του Ερασιτέχνη εμπιστεύτηκε τον Τζουλιάνι κι εκείνος έχτισε την ομάδα ανάλογα με τον τρόπο που ήθελε να παίξει.
Η πρώτη μεγάλη αλλαγή που επέλεξε να κάνει ο Τζουλιάνι αφορούσε τις θέσεις των ξένων.
Σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια, ο Ιταλός επέλεξε να πάει με ξένο πασαδόρο, ενώ ο ένας από τους δύο βασικούς ακραίους επέλεξε να είναι Έλληνας.
Έτσι χτίστηκε η ομάδα
Έτσι, άρχισε ο σχεδιασμός με δύο κομβικές θέσεις, αυτή του πασαδόρου και του διαγώνιου.
Εκεί επέλεξε δύο παίκτες που γνώριζε καλά. Φυσικά, αναφερόμαστε στους Τράβιτσα και Στερν.
Ο πρώτος μπορεί να μην είναι στην καλύτερή του ηλικία, ωστόσο παραμένει ένας εξαιρετικός πασαδόρος με μεγάλη προσωπικότητα.
Ο δεύτερος δεν είναι ένας διαγώνιος κίλερ, κάνει όμως τη δουλειά του και με το παραπάνω, βοηθώντας σε πολλούς τομείς τους παιχνιδιού.
Στη συνέχεια έπρεπε να αποφασίσει τι θα κάνει με τους ακραίους.
Οι επιλογές που είχε από την ελληνική αγορά ήταν συγκεκριμένες, με τον Ραφαήλ Κουμεντάκη να κερδίζει το εισιτήριο της επιστροφής του στον Ρέντη.
Για τη δεύτερη θέση των βασικών ήθελε έναν παίκτη με περισσότερες επιθετικές αρετές και καλό σερβίς.
Έτσι, μετά από αρκετές επιλογές που εξετάστηκαν κατέληξε στον Ιντάλγκο.
Ο Κουβανογερμανός μπορεί να έχει φτάσει στα 37 του χρόνια, ωστόσο αποτελούσε μια δοκιμασμένη λύση και γι' αυτό επιλέχτηκε.
Από τον ελληνικό κορμό το μεγάλο πρόβλημα που προέκυψε αφορούσε τον Ζήση, ο οποίος μετακόμισε στον Παναθηναϊκό.
Οι ερυθρόλευκοι απέκτησαν τον Γκαρά, ο οποίος έκανε καλή σεζόν με τους πράσινους για να δημιουργήσουν δίδυμο με τον Τζιάβρα.
Επιπρόσθετα, αποκτήθηκαν Έλληνες που μπορούν να δώσουν στους ερυθρόλευκους κάτι παραπάνω στο μέλλον.
Όπως για παράδειγμα ο Χανδρινός κι ο Λινάρδος, αλλά και πιο έμπειροι όπως ο Παπαγγελόπουλος.
Στον ελληνικό κορμό πρέπει να προσθέσουμε και τους Ζουπάνι και Δαλακούρα που παρέμειναν.
Οι ρόλοι κι η δουλειά που έφεραν τη βελτίωση
Κάπως έτσι, δημιουργήθηκε το παζλ που είχε στο μυαλό του ο Τζουλιάνι.
Ο Ιταλός κόουτς είχε πλέον μια ομάδα με δικές του επιλογές κι έπρεπε αυτό που είχε στο μυαλό του να βγει στο τάραφλεξ.
Ο τραυματισμός του Γκαρά δημιούργησε νέες συνθήκες, αφού ο Τζιάβρας έπεσε κατευθείαν στα βαθιά.
Ο 24χρονος λίμπερο αποτελεί το καλύτερο παράδειγμα του τι μπορεί να πετύχει κανείς μέσα από τη σκληρή δουλειά.
Η βελτίωσή του κατά τη διάρκεια της σεζόν είναι μεγάλη και δεδομένα ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει ένα λίμπερο στο οποίο μπορεί να στηριχτεί τα επόμενα χρόνια.
Κάθε ερυθρόλευκος έχει ξεκάθαρο ρόλο κι όλοι μαζί δείχνουν να εμπιστεύονται το έργο του Τζουλιάνι.
Ο τίτλος κρίθηκε στον ημιτελικό
Ο Ολυμπιακός άρχισε την ευρωπαϊκή του πορεία απέναντι στην Κομάρνο από τη Σλοβακία, την οποία απέκλεισε δίχως να χάσει σετ.
Επόμενος αντίπαλος ήταν η Μπουργκάς. Στο πρώτο ματς ο Ολυμπιακός επικράτησε 3-0.
Στο δεύτερο οι ερυθρόλευκοι πήραν τα δύο πρώτα κι εξασφάλισαν την πρόκρισή τους, με τους Βούλγαρους να παίρνουν τη νίκη γοήτρου με 3-2.
Στα προημιτελικά ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Στεάουα Βουκουρεστίου.
Η ομάδα του Τζουλιάνι επικράτησε 3-1 στο πρώτο ματς, ενώ στο δεύτερο εξασφάλισε την πρόκριση μετά τα πρώτα δύο σετ κι έπειτα πήρε τη νίκη με 3-2.
Κάπως έτσι, επιβεβαιώθηκε το μεγάλο ραντεβού ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.
Οι πράσινοι επιβλήθηκαν 3-1 σετ στον Ρέντη.
Στην επεισοδιακή ρεβάνς που έγινε στο Μαρούσι οι ερυθρόλευκοι επιβλήθηκαν με το ίδιο σκορ και στη συνέχεια πήραν και το χρυσό σετ για να εξασφαλίσουν την πρόκριση στον τελικό.
Εκεί αντιμετώπισαν σε δύο ματς την Μακάμπι Τελ Αβίβ, η οποία αποδείχτηκε μικρό εμπόδιο.
Ο Ολυμπιακός επικράτησε εύκολα στο πρώτο ματς που έγινε στο Ισραήλ και στο κατάμεστο ΣΕΦ ο τίτλος δεν μπορούσε να χαθεί.
Οι παίκτες του Τζουλιάνι πήραν τη νίκη με 3-0 και πανηγύρισαν την κατάκτηση του Challenge Cup μέσα σε αποθέωση, με τον Τράβιτσα να παραδίδει μαθήματα βόλεϊ.
Μίλτος Τεντόγλου: Όλα δικά του
της Μαρίας Καούκη
Ένα μετάλλιο κυνηγούσε περισσότερο απ' οποιοδήποτε άλλο ο Μίλτος Τεντόγλου κι αυτή η αποστολή εξετελέσθη μέσα στο 2023.
Από τη συλλογή του έλειπε το χρυσό μετάλλιο σε παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Με αυτό θα συμπλήρωνε το triple crown, δεδομένου ότι ήταν ήδη χρυσός Ολυμπιονίκης και πρωταθλητής Ευρώπης.
Ο στόχος του εκπληρώθηκε στις 24 Αυγούστου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βουδαπέστης, έπειτα από ένα τελικό θρίλερ.
Ο αθλητής του Γιώργου Πομάσκι από το πρώτο του άλμα έθεσε υποψηφιότητα για το χρυσό μετάλλιο.
Προσγειώθηκε στα 8,50 μ. και βρέθηκε στην πρώτη θέση της κατάταξης.
Μόλις καταμετρήθηκε το άλμα του και ξεσηκώθηκε η ελληνική κερκίδα εκείνος έκανε με τα χέρια του τη χαρακτηριστική κίνηση "calma".
Ήξερε ότι ήταν νωρίς κι ότι ακόμη δεν είχε κριθεί ο τελικός και είχε δίκιο.
Το δεύτερο άλμα του ήταν άκυρο, ενώ του Γέιν Πίνοκ καταμετρήθηκε στα 8,50μ.
Ο Τζαμαϊκανός είχε καλύτερη δεύτερη προσπάθεια στα 8,40μ. και πέρασε πρώτος.
Ο Τεντόγλου ζύγιζε τα επόμενα άλματά του για να επιστρέψει στην κορυφή και να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελε.
Στην τρίτη προσπάθειά του η μεζούρα έδειξε 8,39μ. και παρέμεινε στη δεύτερη θέση.
Το τέταρτο άλμα του ήταν άκυρο, ενώ το πέμπτο ήταν στα 8,30μ.
Ωστόσο, ο χρυσός Ολυμπιονίκης από τα Γρεβενά δεν είναι αθλητής που χάνει τη ψυχραιμία του.
Έχει τεράστια εσωτερική δύναμη, δεν κόβονται τα γόνατά του κι οι αγώνες του εξελίσσονται σε ένα συναρπαστικό θέαμα ως το φινάλε!
Αυτό έκανε και στη Βουδαπέστη. Απάντησε εμφατικά στην τελευταία του προσπάθεια με άλμα 8,52μ. και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Μόλις προσγειώθηκε κράτησε με απογοήτευση το κεφάλι του, καθώς συνειδητοποίησε ότι αν είχε μαζέψει πιο μπροστά τα πόδια του η επίδοσή του θα ήταν κοντά στα 8,70 μ..
Αλλά, γλυκάθηκε με τη διάκριση που του έλειπε.
Αυτό ήταν το δεύτερο μετάλλιο της χρονιάς για τον Μίλτο, καθώς είχε προηγηθεί τον Μάρτιο το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου της Κωνσταντινούπολης.
Στις 5 Μαρτίου ο Τεντόγλου με άλμα στα 8,30μ. έγινε ο μοναδικός αθλητής του μήκους με τρία διαδοχικά χρυσά μετάλλια στη διοργάνωση.
Τρία χρυσά, αλλά όχι διαδοχικά είχε κατακτήσει κι ο Γερμανός, Χανς Μπαουμγκάρντνερ, το 1971, το 1973 και το 1977.
Η ελληνική αποστολή είχε ταξιδέψει στην Πόλη μέσα σε κλίμα πένθους μετά την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών.
Ο χρυσός Ολυμπιονίκης μετά τη διάκρισή του παρέδωσε μάθημα ήθους, λέγοντας στο SPORT24 ότι θα ήταν ντροπή να αφιερώσει το μετάλλιό του στα θύματα και να εξισώσει μια διάκριση σε έναν αγώνα με μια δραματική στιγμή για τη χώρα.
Έναν μήνα νωρίτερα, στις 6 Φεβρουαρίου, ο Εγκέλαδος είχε σκορπίσει τον θάνατο στην Τουρκία και τη Συρία.
Ο Τεντόγλου αποφάσισε να δημοπρατήσει το ζευγάρι με τα "επεισοδιακά" παπούτσια του, προκειμένου να ενισχύσει με τα έσοδα οικογένειες που επλήγησαν.
Πρόκειται για τα παπούτσια που φορούσε στο μίτινγκ του Τορούν και κρίθηκαν παράτυπα από την παγκόσμια ομοσπονδία στίβου, με αποτέλεσμα να ακυρωθεί το άλμα του στα 8,40 μ. που εκείνη τη στιγμή ήταν η κορυφαία επίδοση στον κόσμο.
Όταν ο Τεντόγλου πληροφορήθηκε ότι ακυρώθηκε ξέσπασε στο Instagram.
Μεταξύ άλλων, έγραψε: "Η Παγκόσμια Ομοσπονδία έχει ανθρώπους στην ομάδα της που δεν έχουν ιδέα για παπούτσια και τον αθλητισμό.
Και αποφασίζουν ποια spikes παπούτσια είναι εντάξει ή όχι για τους αθλητές.
Νομίζουν ότι το πάχος της πλάτης του παπουτσιού είναι κάτι που είναι καλό.
Στην πραγματικότητα όχι μόνο είναι άχρηστο αλλά κάνει την ακίδα βαριά και δύσκολο να τρέξει.
Νομίζω ότι θα πρέπει να έχετε άτομα στην ομάδα σας που έχουν εμπειρία με το άθλημα.
Είμαι αυτός που πηδάει. Θέλω να φοράω ό,τι είναι άνετο και ασφαλές.
Δεν με νοιάζει ένα άλμα στα 8,40. Μπορώ να το κάνω όποτε θέλω. Είναι απλά άδικο. Είμαι αηδιασμένος".
Μετά την ακύρωση η καλύτερη επίδοση στον κόσμο πέρασε για λίγες ώρες στον Τζερεμάια Ντέιβιτς, ο οποίος στις 10 Φεβρουαρίου είχε άλμα στα 8,28μ..
Ο Γρεβενιώτης πήρε πίσω την κορυφαία επίδοση της σεζόν στο μίτινγκ του Λιεβέν, με άλμα στα 8,41 μ..
Το αξιοσημείωτο είναι ότι κι οι τέσσερις επιδόσεις του στον αγώνα ήταν μεγαλύτερες από το 8,28 μ. του Ντέιβιτς.
Γεγονός που προκάλεσε ντελίριο ενθουσιασμού στους Έλληνες, οι οποίοι κατέκλυσαν με σχόλια υπέρ του Ολυμπιονίκη τα social media.
"Αν δεν έκανα το 8,41 μ. στην τέταρτη προσπάθεια, θα δοκίμαζα και πέμπτη και έκτη", παραδέχθηκε στο SPORT24, όταν επέστρεψε στην Αθήνα κι εξήγησε τον λόγο:
"Επειδή το είχα γράψει στην ανάρτησή μου ("όποτε θέλω πηδάω 8,40μ.") ήθελα να κάνω ένα άλμα στα 8,40μ..
Και για μένα ήθελα να το κάνω, αλλά και γι' αυτούς!
Ήθελα να το δουν, να είναι στο 8,40μ. και να ξέρουν ότι δεν επηρεάζουν τα παπούτσια".
Πετρούνιας: Man of still (rings)
του Κώστα Χολίδη
Λίγο πριν φύγει το 2023, ο Λευτέρης Πετρούνιας συμπλήρωσε το 33ο έτος της ηλικίας του.
Τα προηγούμενα χρόνια ήταν γεμάτα μετάλλια και διακρίσεις για τους πολλούς, αλλά και πόνο για τον ίδιο.
Χρειάστηκε να κάνει δύο χειρουργεία κι ειδικά μετά το πρώτο ουσιαστικά απέκτησε καινούργιο ώμο.
Έχοντας διαλύσει όλους τους συνδέσμους που υπήρχαν σε αυτόν, ο Πετρούνιας άρχισε ουσιαστικά από την αρχή την προσπάθειά του με μία υπόσχεση στον εαυτό του: να επιστρέψει ανάμεσα στους κορυφαίους.
Μετά από μια άνιση μάχη με τον χρόνο και παρά τους πόνους που είχε, κατάφερε να πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο πριν από δύο χρόνια.
Το μετάλλιο που πήρε στους εκεί το 2021 ήταν το έξτρα κίνητρο που χρειαζόταν για να συνεχίσει.
Το 2022 κατέκτησε το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου κι έδειξε απόλυτα έτοιμος για να συνεχίσει για τον επόμενο μεγάλο του στόχο.
Αυτός είναι ξεκάθαρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι.
Και κανείς δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στη φωτιά ότι θα είναι οι τελευταίοι.
Ωστόσο εάν είναι καλά τα δεδομένα, μπορεί να βρεθεί εκ νέου στο βάθρο.
Το έδειξε άλλωστε, και μέσα στους αγώνες που έδωσε το 2023, στέλνοντας ένα ξεκάθαρο μήνυμα στους νέους αστέρες των κρίκων ότι είναι ακόμη εδώ.
Ανέβηκε στο βάθρο ακόμα και χωρίς να 'ναι έτοιμος
Η αρχή έγινε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διοργανώθηκε τον περασμένο Απρίλιο στην Αττάλεια.
Εκεί, ο Λευτέρης Πετρούνιας μπορεί να μην ήταν στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του, ωστόσο επιβεβαίωσε ξανά τη μεγάλη του κλάση.
Ο Μίδας των κρίκων κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και για όγδοη φορά ανέβηκε στο βάθρο της συγκεκριμένης διοργάνωσης.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας μπορεί να μην κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο για να σπάσει το ρεκόρ του Μπέρκι με επτά χρυσά, ωστόσο το γεγονός ότι μετά από δύο χειρουργεία βρέθηκε ξανά στο βάθρο σημαίνει πολλά.
Ο 32χρονος σπουδαίος γυμναστής βαθμολογήθηκε με 14.733 βαθμούς, όσο κι ο δεύτερος Νταβτιάν, όμως ο Αρμένιος υπερτερούσε στην εκτέλεση.
Το χρυσό κατέληξε στον Τούρκο, Αντέμ Ασίλ, ο οποίος συγκέντρωσε 14.933 βαθμούς.
Με την ολοκλήρωση του τελικού ο Λευτέρης Πετρούνιας έθεσε αμέσως τον επόμενο στόχο της χρονιάς, ο οποίος θα του άνοιγε παράλληλα τον δρόμο για το Παρίσι.
Ποιος ήταν αυτός; Να βρεθεί στο βάθρο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος Αμβέρσας.
Ακόμα ένα μετάλλιο με ξεκάθαρο μήνυμα
Όπως έχει αποδείξει μέχρι τώρα στην καριέρα του ο σπουδαίος γυμναστής του Δημήτρη Ράφτη, όταν βάζει έναν στόχο τότε κάνει τα πάντα για να τον πετύχει.
Όντας σε καλύτερη αγωνιστική κατάσταση κι έχοντας αφήσει πίσω του τις ενοχλήσεις στους ώμους, ο Λευτέρης Πετρούνιας πήγε στην Αμβέρσα πανέτοιμος για να πετύχει τον στόχο του.
Το αποτέλεσμα; Ένα ακόμα μετάλλιο.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας με μια ακόμα άψογη προσπάθεια στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Αμβέρσας πήρε τη δεύτερη θέση και το ασημένιο μετάλλιο στον τελικό των κρίκων.
Μαζί φυσικά και την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στο Παρίσι το 2024.
Πρώτος ήταν ο Λιου Γιάνγκ από την Κίνα, ο οποίος βαθμολογήθηκε με 15.233 βαθμούς, την ώρα που ο Έλληνας πρωταθλητής είχε 15.066.
Ο Γιανγκ όμως, είχε ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση του στους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στο Παρίσι κι έτσι, ο Πετρούνιας εξασφάλισε κι αυτός την παρουσία του.
Μια τεράστια επιτυχία για τον Μίδα των κρίκων, ο οποίος βάζει πλώρη για ακόμα ένα βάθρο στο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός του πλανήτη το ερχόμενο καλοκαίρι.
Μεγαλώνει τον μύθο του
Δεδομένα το 2023 έκλεισε για τον Λευτέρη Πετρούνια να προσθέτει ακόμα δύο μετάλλια στην ήδη τεράστια συλλογή του.
Παράλληλα πέτυχε και τον μεγαλύτερο στόχο του, που δεν ήταν άλλος από την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Με το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό έδωσε συνέχεια σε ένα αδιανόητο σερί που τρέχει από το 2015.
Από τότε μέχρι και σήμερα έχει αγωνιστεί σε επτά Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα όπου μετρά ισάριθμα μετάλλια.
Τα έξι από αυτά είναι χρυσά κι ένα χάλκινο.
Έχει ακόμα μία τρίτη θέση στο πρώτο του Ευρωπαϊκό το 2011 για να φτάσει στον τεράστιο αριθμό των οκτώ μεταλλίων.
Επιπρόσθετα μετρά δύο μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες (ένα χρυσό το 2016 κι ένα χάλκινο στο Τόκιο), τέσσερα σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (τρία χρυσά 2015, 2017, 2018 κι ένα ασημένιο το 2023) κι ένα ακόμα χρυσό στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες του Μπακού.
Αν μη τι άλλο όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι είναι ένας μύθος των κρίκων.
Και δεδομένα ό,τι κι αν κάνει από εδώ και πέρα, απλά θα μεγαλώνει τον μύθο του.
Εθνική πόλο ανδρών, το ελληνικό πόλο ξανά στον αφρό
του Κώστα Χολίδη
Η Ιαπωνία ταιριάζει τελικά γάντι στην Εθνική ομάδα πόλο των ανδρών.
Δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η γαλανόλευκη ήταν ξανά δεύτερη αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα.
Η ομαδάρα του Θοδωρή Βλάχου, παρά τις αλλαγές που έγιναν στη σύνθεσή της, κατάφερε να ανέβει στο βάθρο μιας ακόμα μεγάλης διοργάνωσης, λυγίζοντας στα πέναλτι.
Η νίκη που της άνοιξε τον δρόμο
Η Εθνική ομάδα πόλο ανδρών στη φάση των ομίλων ήταν μαζί με την Αυστραλία, το Καζακστάν και τις ΗΠΑ.
Δίχως δυσκολία κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια των δύο πρώτων.
Κόντρα στις ΗΠΑ χρειάστηκε να κάνει μια τεράστια ανατροπή που θα μνημονεύεται για χρόνια.
Οι Αμερικανοί κατάφεραν να προηγηθούν με 9-4 στο τέλος του ημιχρόνου, ενώ η τρίτη περίοδος έληξε με το σκορ στο 11-8.
Αυτό που ακολούθησε στην τέταρτη περίοδο ήταν εντυπωσιακό.
Η Εθνική μας έτρεξε επί μέρους 7-3 για να πάρει τη νίκη με 15-14, με τον Παπαναστασίου να σκοράρει ένα δευτερόλεπτο πριν από το φινάλε.
Από μηχανής Σκουμπάκης
Αυτή η νίκη της έδωσε το εισιτήριο για την πρόκριση στα προημιτελικά, όπου αντιμετώπισε το Μαυροβούνιο, το οποίο απέκλεισε στα playoffs την Κροατία.
Η Εθνική μας είχε τον έλεγχο του αγώνα στα πρώτα δύο οκτάλεπτα.
Όμως στο τρίτο οι Μαυροβούνιοι έφεραν για πρώτη φορά το ματς στα ίσα κι οι δύο ομάδες μπήκαν στην τελική ευθεία της αναμέτρησης με το σκορ στα ίσα.
Εκεί οι διεθνείς πήραν άριστα στη διαχείριση της αναμέτρησης, αφού κατάφεραν να βρουν τρόπο τόσο να σκοράρουν στον παίκτη παραπάνω, όσο και να βελτιώσουν την άμυνά τους στον παίκτη λιγότερο.
Μάλιστα, ενώ το ποσοστό τους γενικότερα στο ματς ήταν κακό στον παραπάνω (4/13) πέτυχαν γκολ στο πιο κρίσιμο που έπαιξαν και με έναν παίκτη που ίσως δεν περίμεναν οι Μαυροβούνιοι.
Φυσικά, αναφερόμαστε στον Δημήτρη Σκουμπάκη, ο οποίος θα μπορούσε να διεκδικήσει και τον τίτλο του πολυτιμότερου με την τρομερή δουλειά που έκανε στην άμυνα.
Μόνο που αυτή τη φορά πέτυχε κι ένα ιδιαίτερα κρίσιμο γκολ, το οποίο έμελλε να χαρίσει την πρόκριση στην Εθνική.
Η εκδίκηση κόντρα στους Σέρβους
Στον ημιτελικό η Εθνική αντιμετώπισε τη Σερβία, η οποία ένα χρόνο νωρίτερα τής είχε στερήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
Με εμφάνιση βγαλμένη από τα όνειρα του Θοδωρή Βλάχου, η Εθνική ομάδα πόλο των ανδρών συνέτριψε τη Σερβία και προκρίθηκε στον τελικό του Παγκοσμίου.
Η γαλανόλευκη με άμυνα για σεμινάριο εγκλώβισε τους Σέρβους και με πλουραλισμό στην επίθεση κατάφερε να φτάσει σε μια τεράστια νίκη.
Οι Σέρβοι κατάφεραν να ανοίξουν το σκορ με τον Γιάκσιτς να σκοράρει στην κόντρα.
Η Εθνική μας απάντησε με τέρματα των Σκουμπάκη και Κάκαρη πριν ο Στραχίνια Ράσοβιτς με εύστοχη εκτέλεση πέναλτι κάνει το 2-2.
Τελικά, η πρώτη περίοδος ολοκληρώθηκε με την Εθνική να προηγείται 3-2 με το δεύτερο τέρμα του Κάκαρη.
Το δεύτερο οκτάλεπτο ανήκε ολοκληρωτικά στην Εθνική μας.
Με άμυνα για σεμινάριο κι υπομονή στην επίθεση η ομάδα του Θοδωρή Βλάχου έτρεξε επί μέρους 3-0 για να κλείσει το πρώτο ημίχρονο με το σκορ στο 6-2.
Οι Σέρβοι προσπάθησαν να βγάλουν αντίδραση στο τρίτο οκτάλεπτο, αλλά η Εθνική μας ήταν αψεγάδιαστη.
Με την άμυνα στον παίκτη λιγότερο να είναι σεμιναριακή έκλεισε την τρίτη περίοδο με επί μέρους 3-2 και μπήκε στην τέταρτη περίοδο προηγούμενη με 9-5.
Οι μάγκες του Θοδωρή Βλάχου έλεγξαν απόλυτα τον αγώνα και δεν άφησαν σε κανένα περιθώριο αντίδρασης.
Η διαφορά μεγάλωνε μέχρι να φτάσουμε στο τελικό 13-7, που σφράγισε τον ελληνικό θρίαμβο.
Το τάιμ άουτ του Βλάχου κι η ήττα στα πέναλτι από τους Μαγυάρους
Στον τελικό είδαμε έναν από τους καλύτερους αγώνες στην ιστορία του αθλήματος.
Γεμάτος ανατροπές κι εναλλαγές στο προβάδισμα που κρίθηκε στις λεπτομέρειες.
Τόσο η Ελλάδα όσο κι η Ουγγαρία θα μπορούσαν να έχουν πάρει τη νίκη στην κανονική διάρκεια.
Δεν τα κατάφεραν όμως, με το 10-10 να είναι το σκορ της κανονικής διάρκειας.
Στο τελευταίο λεπτό κι οι δύο ομάδες είχαν την ευκαιρία να σκοράρουν, αλλά δεν το έπραξαν.
Η Εθνική μας κέρδισε κι αποβολή, με τον Θοδωρή Βλάχο να ζητά τάιμ άουτ, για το οποίο μετά το τέλος του ματς ζήτησε συγγνώμη.
Έτσι, όλα κρίθηκαν στα πέναλτι, με τον Βόνγκελ να γίνεται ο ήρωας του τελικού για τους Ούγγρους, αφού απέκρουσε τέσσερα πέναλτι.
Και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί
του Χάρη Σταύρου
Λίγες ημέρες πριν από την κλήρωση των ομίλων του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2023, λέγαμε στα γραφεία του SPORT24 πόσο ιδανικό θα ήταν να πήγαινε η Εθνική στην Οκινάουα (Ιαπωνία) ή στη Τζακάρτα (Ινδονησία), ώστε να δούμε δύο μέρη και να μην "κολλήσει" η αποστολή για εβδομάδες στη Μανίλα.
Τελικά, η κλήρωση μάς έστειλε στη Μανίλα κι εκεί, στην καρδιά των Φιλιππίνων, τα ζήσαμε όλα.
Κάποιοι για 21, κάποιοι για 24 ημέρες.
Το καλοκαίρι του 2023 τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα περιμέναμε εμείς, όπως τα περίμενε ο κόσμος, όπως τα περίμεναν ο Βαγγέλης Λιόλιος κι ο Δημήτρης Ιτούδης.
Ο Τάιλερ Ντόρσεϊ αποφάσισε ότι δεν ήθελε να διεκδικήσει τη θέση του νατουραλιζέ.
Ο Κώστας Σλούκας προτίμησε να δουλέψει ατομικά και να ξεκουραστεί, επέλεξε για τους δικούς του λόγους να μείνει μακριά από την ομάδα που τόσο αγαπάει, ενώ το ίδιο έκανε κι ο Καλάθης.
Η μεγαλύτερη απουσία ήταν, ωστόσο εκείνη του Γιάννη Αντετοκούνμπο που ήθελε να παίξει, αλλά δεν μπορούσε.
Η ξεκούραση μετά από τον αποκλεισμό των Μπακς από τους Χιτ δεν βοήθησε ιδιαίτερα το γόνατό του.
Το χειρουργείο δεν γινόταν να αποφευχθεί κι ο χρόνος για την αποθεραπεία του ήταν πολύ περισσότερος από τον χρόνο που μεσολαβούσε από την επέμβαση μέχρι κάποια στιγμή στη διάρκεια της προετοιμασίας.
Όσο κι αν ο Greek Freak ήθελε, τόσο καταλάβαινε ότι έπρεπε απλώς να κάνει πίσω, να ακούσει τους επιστήμονες και να μην επιβαρύνει άλλο τον οργανισμό του που ήταν ήδη αρκετά καταπονημένος από την παρουσία του στο EuroBasket 2022.
Ο Γιάννης δεν ήρθε, λοιπόν, η Εθνική έφτιαξε ένα ρόστερ που δεν είχε πολύ ταλέντο κι ενώ όλα δούλευαν υπέρ της, στο παρκέ η εικόνα δεν ήταν καλή.
Σίγουρα δεν ήταν αρκετά καλή για να την οδηγήσει στα προημιτελικά, αν κι οι αντίπαλοι στην πρώτη φάση (ΗΠΑ, Νέα Ζηλανδία, Ιορδανία) ήταν εύκολοι και το ματσάρισμα στη δεύτερη (Μαυροβούνιο και Λιθουανία) το καλύτερο που θα μπορούσε να της συμβεί.
Ξέραμε από νωρίς ότι η δωδεκάδα θα είναι αδύναμη. Επειδή όμως μιλάμε για την Εθνική, θέλαμε να είμαστε αισιόδοξοι.
Θέλαμε να πιστεύουμε ότι Νέα Ζηλανδία και Ιορδανία θα είναι χαμηλά εμπόδια κι από εκεί και πέρα Μαυροβούνιο και Λιθουανία θα είναι στα μέτρα μας. Δεν ήταν.
Ο αποκλεισμός ήρθε νωρίς, η αποστολή του SPORT24 κόλλησε τελικά στη Μανίλα, τουλάχιστον όμως είδαμε απίθανα ματς και σασπένς μέχρι το φινάλε.
Στη Mall of Asia παρακολουθήσαμε ματς που πήγαιναν στους 100 πόντους.
Είδαμε ημιτελικό 113-111. Είδαμε μικρό τελικό 127-118. Σε σαραντάλεπτους αγώνες, όχι σε 48λεπτους. Με κανόνες της FIBA.
Γι' αυτούς που επιμένουν στο "σκεπτόμενο μπάσκετ", στις μεγάλες επιθέσεις, στην πάσα, πάσα, πάσα, οι αγώνες του MundoBasket έμοιαζαν με... ξυπνητήρι.
Όποιος δεν το άκουσε, θα μείνει πίσω. Το μπάσκετ αλλάζει, το είδαμε να συμβαίνει.
Είδαμε την Εθνική τελευταία στο pace, πίσω από την Αίγυπτο, το Ιράν, το Πράσινο Ακρωτήρι.
Μείναμε πίσω, ναι, το ερώτημα είναι πώς θα προχωρήσουμε μπροστά.
Η Γερμανία του ανθρώπου που ο μέσος Έλληνας μπασκετικός μισεί, η Γερμανία του Ντένις Σρούντερ, θριάμβευσε με στιλ ΝΒΑ.
Με τον Φραντς και με τον Μο Βάγκνερ. Με τον Τάις και με τον καταπληκτικό Αντρέας Ομπστ που και τα σουτ έβαλε και τις άμυνές του έπαιξε κι απέδειξε ότι είναι παίκτης υψηλού επιπέδου. Του υψηλότερου.
Η Σερβία του Μπογκντάνοβιτς, του Γκούντουριτς και του Μιλουτίνοβ ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου.
Αν η Ελλάδα την είχε νικήσει τον Αύγουστο του 2022 στο Βελιγράδι, σε εκείνο το αξέχαστο ντέρμπι του Αντετοκούνμπο με τον Γιόκιτς, θα την είχε αφήσει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Κι όμως, η ζωή τα έφερε έτσι που με τον Σβέτισλαβ Πέσιτς στον πάγκο της, η Σερβία επέστρεψε στην ελίτ κι έδειξε ότι έχει και μέλλον.
Τρίτος ο Καναδάς του Ζόρντι Φερνάντεθ και του Ντέιβιντ Μπλατ που ήταν εκεί στον ρόλο του συμβούλου.
Γεμάτος NBAers, με τον Σάι Γκίλτζιους-Αλεξάντερ, με τον Λου Ντορτ, με τον Αρ Τζέι Μπάρετ και με πολλά παιδιά να έρχονται και με τον Τζαμάλ Μάρεϊ να ελπίζει ότι τα επόμενα καλοκαίρια θα είναι υγιής, οι Καναδοί ήρθαν για να μείνουν στην ελίτ.
Μπροστά της στην κατάταξη είδε τη Σλοβενία, την Ισπανία, είδε όμως και τη μικρή Λετονία του Λούκα Μπάνκι, είδε και το Μαυροβούνιο του Νίκολα Βούτσεβιτς. Είδε και το Πουέρτο Ρίκο και τη Δομινικανή Δημοκρατία.
Πλέον όλοι παίζουν μπάσκετ και υπάρχουν κι άλλες ομάδες που περιμένουν στην ουρά.
Το Νότιο Σουδάν που ανεβαίνει ραγδαία, η Φινλανδία του Μάρκανεν, όλοι παίζουν μπάσκετ.
Κι αν χάσαμε έδαφος, πρέπει να το ανακτήσουμε.
Η απόφαση της FIBA να μοιράσει το Παγκόσμιο Κύπελλο σε τρεις τόσο μεγάλες χώρες ήταν εξαιρετική. Αποδείχθηκε στην πράξη.
Κι αν μας έλεγε κάποιος ότι η τελική φάση κάθε MundoBasket θα γίνεται στις Φιλιππίνες, δεν θα έχουμε καμία ένσταση.
Μακάρι αυτός ο υπέροχος λαός, ο πιο ευγενικός λαός του κόσμου να ζει αυτή την εμπειρία, γιατί στηρίζει το μπάσκετ.
Λατρεύει το ΝΒΑ, ξέρει όλους τους παίκτες και με το χαμόγελό του καλύπτει τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας επισκέπτης.
Με μεγαλύτερο την ακραία υγρασία, τις καταιγίδες, αυτή την ατμόσφαιρα που δύσκολα αντέχει ένας Έλληνας.
Όσο για την Εθνική; Ο Δημήτρης Ιτούδης κι οι συνεργάτες του (Μανωλόπουλος, Καμπερίδης, Τριαντάφυλλος, Μπατής), οι Γουόκαπ, Ρογκαβόπουλος, Λούντζης, Λαρεντζάκης, Μωραΐτης, Μποχωρίδης, Παπαγιάννης, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Αντετοκούνμπο, Χατζηδάκης, ο Μήτογλου που τραυματίστηκε πριν από την πρεμιέρα, όσοι πάλεψαν στην προετοιμασία και στην προκριματική διαδικασία, αξίζουν το χειροκρότημά μας.
Με την ελπίδα η ομάδα του 2024, στο προολυμπιακό τουρνουά του ΣΕΦ, να πετύχει τον στόχο της πρόκρισης στους Ολυμπιακούς Αγώνες με coach τον Βασίλη Σπανούλη.
Πήρε το μίνιμουμ στις Φιλιππίνες, ψάχνει το μάξιμουμ με Σπανούλη για να πάει από ΣΕΦ - Παρίσι
του Γιάννη Φιλέρη
Αυτή τη φορά δεν πήγαμε με μεγάλες προσδοκίες.
Η φόρα μάς είχε κοπεί νωρίς-νωρίς, όταν οι απουσίες σημάδεψαν την προετοιμασία κι εν τέλει τη συμμετοχή της Εθνικής Ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ασίας.
Χωρίς τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, αλλά και τους Κώστα Σλούκα, Νικ Καλάθη, η τύχη του ελληνικού συγκροτήματος ήταν λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη.
Σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Δημήτρης Ιτούδης είδε να μένουν εκτός μάχης ο Κώστας Αντετοκούνμπο και μια μέρα πριν από το τζάμπολ ο Ντίνος Μήτογλου.
Ο μίνιμουμ στόχος, δηλαδή η πρόκριση στους "16", άρα κι η συμμετοχή της ομάδας σε ένα από τα προολυμπιακά
τουρνουά, ώστε να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο Β, επιτεύχθηκε με τις δυο νίκες στην πρώτη φάση, επί Ιορδανίας
και -στην τρίτη ημέρα- Νέας Ζηλανδίας.
Η αλήθεια είναι ότι το 43-35 των Νεοζηλανδών στο ημίχρονο έμοιαζε πιο τρομακτικό κι από την χειρότερη χάκα.
Ωστόσο, η Εθνική επέστρεψε δριμύτερη στην επανάληψη κι έκανε το καθήκον της, κερδίζοντας στο τέλος 84-74 με το ρεσιτάλ των Παπαπέτρου (27π), Λαρετζάκη (20π) και Γουόκαπ (10π, 9 ασίστ).
Ναι, ο άσος του Ολυμπιακού ήταν η έξτρα ενίσχυση της ομάδας, πήρε τη θέση του νατουραλιζέ της ομάδας (αντί του Τάιλερ Ντόρσεϊ) κι άφησε παρακαταθήκες για το μέλλον.
Ενδιάμεσα των δυο νικηφόρων αγώνων η Ελλάδα είχε ηττηθεί καθαρά από τους Αμερικανούς, όλα έμοιαζαν όπως τα … περιμέναμε.
Η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου με τη Λιθουανία, στην πρεμιέρα της δεύτερης φάσης, έμοιαζε με φωτοβολίδα κρότου-λάμψης.
Έπεσε, έκανε θόρυβο, αλλά έσβησε.
Η Εθνική είχε βάλει 43 πόντους και προηγούταν με +4, αλλά κατέρρευσε στα δυο δεκάλεπτα της επανάληψης, όταν σημείωσε μόλις 24π κι έχασε καθαρά το παιχνίδι και μαζί τις λίγες ομολογουμένως ελπίδες της για πρόκριση στους "8".
Εποχή Kill Bill για το Παρίσι
Δεν ξέρουμε τι περίμενε η ΕΟΚ από τον Δημήτρη Ιτούδη σε αυτή τη διετία του 53χρονου προπονητή στην Εθνική.
Σίγουρα βέβαια, πολλά περισσότερα.
Στο Eurobasket μάς ήρθε μια κατραπακιά από τη Γερμανία, μετά από ένα τρομερό πρώτο ημίχρονο.
Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα έμενε έξω από την οκτάδα, ενώ θεωρητικά είχε ταξιδέψει με το "καλύτερο ρόστερ όλων των εποχών" κι έναν από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη.
Στις Φιλιππίνες, φέτος, τα πράγματα δεν ήταν από την αρχή αισιόδοξα.
Ο αποκλεισμός ήταν μάλλον φυσιολογικός με βάση τα δεδομένα (απουσίες δικές, δυναμική των αντιπάλων), όμως ο Ιτούδης, πλήρωσε τελικά το μάρμαρο.
Περισσότερο για τα "όχι" που εισέπραξε αυτό το καλοκαίρι, ίσως και λόγω της κριτικής του σε ορισμένες καταστάσεις που έγιναν υπό την ανοχή της ΕΟΚ, παρά για την συνολική εμφάνιση στο Παγκόσμιο.
Ποιο ήταν το σχέδιο Β' της ομοσπονδίας; Η αναθέρμανση του φλερτ κι εν τέλει η συμφωνία με τον Βασίλη Σπανούλη, ο οποίος ένα μήνα μετά το τέλος των υποχρεώσεων της Εθνικής γινόταν κι επίσημα ο νέος προπονητής της.
Παράλληλα, όπως είχε αποκαλύψει το SPORT24 κι ο Σπύρος Καβαλιεράτος μετά τον οριστικό αποκλεισμό της ομάδας, η ΕΟΚ είχε σκεφτεί τη διοργάνωση ενός προολυμπιακού τουρνουά.
Έτσι ώστε η Εθνική να διεκδικήσει το εισιτήριό της για το Παρίσι και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πράγματι, η ελληνική ομοσπονδία πλήρωσε τα 2,4 εκατ. ευρώ για τη διοργάνωση, η οποία τελικά της δόθηκε στο τέλος Νοέμβρη, όταν έμαθε και τους αντιπάλους της στον δρόμο για τον Σηκουάνα, όπου θα φιλοξενηθεί φέτος η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων.
Στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας από 2 μέχρι 87 Ιουλίου, η Ελλάδα θα διοργανώσει ένα μεγάλο τουρνουά, ελπίζοντας ότι θα έχει την τύχη του αντίστοιχου του 2008, όταν από το ΟΑΚΑ σφραγίστηκαν τα εισιτήρια για το Πεκίνο.
Το μοναδικό προολυμπιακό όπου η Ελλάδα κατάφερε να πάρει την πρόκριση.
Σε όλα τα υπόλοιπα έχει αποκλειστεί μετά βαΐων και κλάδων.
Η κλήρωση στις 27/11 την έφερε αντιμέτωπη με την Αίγυπτο και τη Δομινικανή Δημοκρατία.
Αν νικήσει είναι μέσα στις δυο πρώτες θέσεις, περνάει στα ημιτελικά (και μετά στον τελικό, για να μάθουμε ποια ομάδα θα προκριθεί), με τον δεύτερο όμιλο να συγκροτούν η Σλοβενία του Λούκα Ντόντσιτς κι η Κροατία του Μάριο Χεζόνια.
"Αυτό που θα επιχειρήσουμε κατ’ αρχήν είναι να ξανακάνουμε την Εθνική Ομάδα όχι υποχρέωση, αλλά ένα μπασκετικό ύψιστο καθήκον για κάθε Έλληνα" ήταν η εξαγγελία του Βασίλη Σπανούλη, που βρίσκεται στον δεύτερο χρόνο της προπονητικής του καριέρας.
Ήδη ο "Kill Bill" έχει μιλήσει με πολλούς παίκτες της ομάδας.
Ζητάει συστράτευση, εθνική υπερηφάνεια και περισσότερο πάθος, ώστε αυτή η γενιά να μην περάσει στην ιστορία έχοντας χάσει όλες τις ευκαιρίες για μια μεγάλη διάκριση.
Κανείς δεν του έχει αρνηθεί ως τώρα. Αν τελικά στο ΣΕΦ παρουσιαστεί μια ομάδα με πλήρες ρόστερ, ο Σπανούλης θα έχει πετύχει την πρώτη του μεγάλη νίκη.
Η δεύτερη θα είναι η πρόκριση κι η τρίτη η διάκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η "βόμβα" του Κώστα Σλούκα
του Αλέξανδρου Τρίγκα
Ο Κώστας Σλούκας αποτέλεσε το πρόσωπο του καλοκαιριού στη free agency της EuroLeague.
Ιδίως σε ό,τι αφορά στην ελληνική αγορά, αφού το δικό του μέλλον (το επόμενο συμβόλαιο που θα υπέγραφε, για την ακρίβεια) ήταν το talk-of-the-town στη χώρα, για αρκετές εβδομάδες.
Πριν καν ολοκληρωθεί η περσινή αγωνιστική περίοδος!
Το ραντεβού διάρκειας τεσσάρων ωρών που είχε με τη διοίκηση της ΚΑΕ Ολυμπιακός τη Δευτέρα 3 Ιουλίου δεν έφερε κάποιο αποτέλεσμα.
Κατά την ολοκλήρωση της συνάντησης ο 33χρονος γκαρντ ανέφερε στους δημοσιογράφους που περίμεναν -επί τέσσερις ώρες- έξω από την Arcadia πως οι δύο πλευρές θα τα ξαναπούν.
Εν τέλει, αυτό δεν έγινε ποτέ.
Τουλάχιστον δια ζώσης, με την ΚΑΕ Ολυμπιακός να ανακοινώνει την αποχώρηση του διεθνούς γκαρντ τρεις ημέρες αργότερα, την Πέμπτη 6 Ιουλίου.
Μόλις λοιπόν, ο Παναθηναϊκός AKTOR μύρισε... αίμα, έκανε την πλέον αποφασιστική κίνηση.
Προσέγγισε με κάθε επισημότητα την πλευρά του Κώστα Σλούκα κι εντός των επόμενων 48 ωρών είχε καταφέρει να τελειώσει τη δουλειά.
Όχι απλά με προφορική συμφωνία, αλλά και με υπογραφές.
"Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός ανακοινώνει την απόκτηση του αθλητή Κώστα Σλούκα για τα επόμενα τρία χρόνια. Καλό καλοκαίρι σε όλους τους Παναθηναϊκούς" αναφερόταν χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση της ομάδας, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στα social media.
Κι αίφνης, ο Κώστας Σλούκας από ακρογωνιαίος λίθος των επιτυχιών του Ολυμπιακού από το 2020 έως το 2023 έγινε ο franchise player του Παναθηναϊκού AKTOR.
Αυτός που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος της ευθύνης (ανάλογα μεγάλο είναι βέβαια το συμβόλαιό του, το οποίο φτάνει στα 10 εκατομμύρια ευρώ για τρία χρόνια).
Αυτός που αναλαμβάνει να κουβαλήσει έναν ολόκληρο οργανισμό εντός παρκέ και να τον επαναφέρει στον δρόμο των επιτυχιών και την κορυφή.
Σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Ο Εργκίν Αταμάν στον Παναθηναϊκό AKTOR
του Αλέξανδρου Τρίγκα
Το καλοκαίρι του 2023 περιελάμβανε μια σειρά από (μεγάλες) αλλαγές στη δομή του Παναθηναϊκού AKTOR.
Από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα, σχεδόν όλα άλλαξαν στο οργανόγραμμα της ομάδας, με κορυφαία διαφοροποίηση αυτή στην άκρη του πάγκου.
Η μεγάλη επένδυση που έγινε σε πρόσωπα είχε ως κεντρικό πρόσωπο τον Εργκίν Αταμάν.
Από την άποψη πως η πρόσληψη ενός προπονητή από το... πρώτο ράφι της EuroLeague αποτελούσε το κορυφαίο ζητούμενο για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Αυτός ήταν ο 57χρονος τεχνικός, ο οποίος άφησε την Αναντολού Εφές μετά από μια απολύτως επιτυχημένη πενταετία, η οποία επισφραγίστηκε από την κατάκτηση του τίτλου στην EuroLeague σε δύο σερί αγωνιστικές περιόδους (2021, 2022).
Ο Εργκίν Αταμάν μετακόμισε στο ΟΑΚΑ κι αυτομάτως ανέβασε το επίπεδο των προσδοκιών και των απαιτήσεων για την ομάδα που θα δημιουργούταν.
Ο ίδιος, φουσκωμένος από αυτοπεποίθηση μετά απ' όσα πέτυχε με την Αναντολού Εφές, εξήγησε από πολύ νωρίς πως η άμεση επιστροφή στην κορυφή είναι το "Α" και το "Ω" για τον Παναθηναϊκό AKTOR.
Ήδη από τις πρώτες του ημέρες στην Αθήνα άλλωστε, είχε φροντίσει να ανεβάσει τον πήχη.
Ή, αν προτιμάτε, να τον επαναφέρει στο επίπεδο που επιτάσσει κι επιβάλλει το μέγεθος του οργανισμού, το βάρος της φανέλας και οι επιτυχίες του παρελθόντος.
Έτσι, ο πολύπειρος τεχνικός έγινε με το "καλημέρα" το πρόσωπο του Παναθηναϊκού AKTOR.
Το απόλυτο αφεντικό. Ο άνθρωπος που αποφασίζει εν λευκώ για οτιδήποτε αφορά στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας του.
Η δυναμική είσοδος της Σαουδικής Αραβίας στη μεταγραφική αγορά αλλάζει τις ισορροπίες στο ποδόσφαιρο
του Δημήτρη Μητσαρά
Το καλοκαίρι του 2023 αποτέλεσε την πιο δαπανηρή μεταγραφική περίοδο όλων των εποχών.
Περισσότερα από 7,4 δισ. ευρώ ρίχτηκαν στην αγορά για την απόκτηση παικτών.
Σημαντικό μερίδιο στο "επίτευγμα" αυτό είχε κι η Saudi Pro League.
Οι 18 ομάδες που συμμετέχουν στο πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας έβγαλαν από τα ταμεία τους 873,5 εκατ. ευρώ.
Ποσό που σύμφωνα με το Football Benchmark, πλατφόρμα που αναλύει τις επιχειρηματικές δραστηριότητες στο ποδόσφαιρο, το κατατάσσει στην τρίτη θέση ανάμεσα στα πρωταθλήματα παγκοσμίως.
Κάτω από την Premier League και τη Ligue 1 και πάνω από τις παραδοσιακές δυνάμεις Serie A και Bundesliga, ενώ σε σχέση με το προ πενταετίας καλοκαιρινό μεταγραφικό παζάρι, το ποσοστό αύξησης των δαπανών ανήλθε στο 622%.
Την ίδια ώρα, το ισοζύγιο μεταξύ των αγορών και των πωλήσεων ποδοσφαιριστών στη SPL ήταν αρνητικό, αγγίζοντας τα 826,5 εκατ. ευρώ.
Τη μεγαλύτερη μερίδα του λέοντος έχουν τρεις από τις τέσσερις κορυφαίες ομάδες της χώρας του Κόλπου, το 75% των οποίων ελέγχει από τον Ιούνιο του 2023 το Κρατικό Ταμείο Επενδύσεων της Σαουδικής Αραβίας.
Η Αλ Χιλάλ ξόδεψε 353 εκατ. ευρώ για να στελεχωθεί -μεταξύ άλλων- με τους Νεϊμάρ, Σεργκέι Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς, Ρούμπεν Νέβες, Αλεξάνταρ Μίτροβιτς και Μάλκομ.
Το ποσό αυτό ήταν το δεύτερο υψηλότερο διεθνώς, πίσω μόνο από την Τσέλσι, ενώ η μεταγραφή του Βραζιλιάνου σταρ αποτέλεσε την έβδομη ακριβότερη στον κόσμο με 90.000.000 ευρώ.
Καταπόδας ακολουθούν οι Αλ Αχλί με 194 εκατ. κι η Αλ Νασρ του Κριστιάνο Ρονάλντο με 165 εκατ. ευρώ.
Η μεν πρώτη επένδυσε στους Ριγιάντ Μαχρέζ, Γκάμπρι Βέιγκα, Άλαν Σεν-Μαξιμέν, Εντουάρντ Μεντί και Φρανκ Κεσσιέ, ενώ η δεύτερη στους Οτάβιο, Σαντιό Μανέ και Μαρσέλο Μπρόζοβιτς.
Η τέταρτη της "παρέας", Αλ Ιτιχάντ, παρότι δεν έμεινε με σταυρωμένα χέρια, όσον αφορά τα χρήματα που έστρωσε στα πόδια των ομάδων για να τις δελεάσει να αφήσουν τα μεγάλα τους ονόματα, στόχευσε σε παίκτες έμπειρους.
Παίκτες με ευρωπαϊκές παραστάσεις στο ανώτατο επίπεδο και μεγάλο της δέλεαρ την οικονομική αποζημίωση στους ίδιους.
Καρίμ Μπενζεμά, Ενγκολό Καντέ και Φαμπίνιο ήταν η δική της τριάδα της βιτρίνας ηχηρών ονομάτων που επιδιώκει να έχει κάθε ομάδα του Big-4 της Saudi Pro League.
Παρόλα αυτά, ο πακτωλός των χρημάτων που έχουν στη διάθεσή τους οι σαουδαράβικοι σύλλογοι, ελέω και της μη ύπαρξης των κανονισμών του Financial Fair Play, διοχετεύτηκε προς τα συμβόλαιο των παικτών, με τα νούμερα να είναι αμείλικτα.
Το top-5 των υψηλότερα αμειβομένων ποδοσφαιριστών:
- Κριστιάνο Ρονάλντο: Αλ Νασρ - 204.000.000 ευρώ
- Καρίμ Μπενζεμά: Αλ Ιτιχάντ - 198.000.000 ευρώ
- Ενγκολό Καντέ: Αλ Ιτιχάντ - 99.000.000 ευρώ
- Ριγιάντ Μαχρέζ: Αλ Αχλί - 52.000.000 ευρώ
- Τζόρνταν Χέντερσον: Αλ Ετιφάκ - 42.000.000 ευρώ
Το πρωτάθλημα της Σαουδικής Αραβίας τεχνηέντως έχει χαρακτηριστεί από πλειάδα ξένων ΜΜΕ ως "νεκροταφείο ποδοσφαιρικών καριερών", θέλοντας να υποβαθμίσουν την ισχύ μιας λίγκας που επιδιώκει να γίνει τα επόμενα χρόνια "ένα από τα δέκα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου από τεχνικής, εμπορικής και οικονομικής πλευρά", όπως αναφέρει στην επίσημή της σελίδα η διοργανώτρια αρχή.
Τα δύο τελευταία τα έχει καταφέρει, αν αναλογιστεί κανείς ότι η Saudi Pro League κατατάσσεται -πλέον- ως το τρίτο πιο κερδοφόρο πρωτάθλημα παγκοσμίως σε ό,τι έχει να κάνει με τα έσοδα από χορηγίες.
Παράλληλα, στον χαρακτηρισμό πως οι παίκτες επιλέγουν τη χώρα της Μέσης Ανατολής για να "κολλήσουν τα τελευταία τους ένσημα", τα στατιστικά δείχνουν ότι ο μέσος όρος ηλικίας των δέκα ακριβότερων μεταγραφών του καλοκαιρινού παζαριού της Σαουδικής Αραβίας είναι τα 28 έτη.
Στην ακμή, δηλαδή, της καριέρας τους, με μεγαλύτερο τον 32χρονο Μαχρέζ και μικρότερο τον 21χρονο φέρελπι Ισπανό επιτελικό μέσο, Γκάμπρι Βέιγκα, ο οποίος άφησε στα κρύα του λουτρού τη μετά από 33 χρόνια πρωταθλήτρια Ιταλίας, Νάπολι.
Ταυτόχρονα, τα κλιμάκια της SPL έχουν επενδύσει και στην τεχνογνωσία, με ελίτ στελέχη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να κάνουν το "Γηραιά Ήπειρος" - Σαουδική Αραβία, ενώ προπονητές όπως οι Στίβεν Τζέραρντ (Αλ Ετιφάκ), Μαρσέλο Γκαγιάρδο (Αλ Ιτιχάντ) και Ζόρζε Ζεσούς (Αλ Χιλάλ) επιλέγουν τη χώρα του Κόλπου.
Πιθανό, αυτό το καλοκαίρι να είναι μόνο η αρχή ενός επιθετικού σχεδίου ανάπτυξης που θα διαρκέσει χρόνια, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Σαουδική Αραβία διαθέτει το οικονομικό κεφάλαιο για να μετατρέψει την SPL σε μία από τις κορυφαίες εγχώριες διοργανώσεις στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, έχοντας -ήδη- βάλει τον θεμέλιο λίθο.
Πρόσφατα ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαϊκών Συλλόγων (ECA), Ντάριους Μοντούσκι, δήλωσε: "Σήμερα μπορούμε να πούμε ότι τα χρήματα είναι ο πρωταρχικός παράγοντας, το κύριο συστατικό της επιτυχίας".
Μένει να φανεί, εάν για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, η Ευρώπη είναι πιθανό να αντιμετωπίσει σκληρό ανταγωνισμό.
Ή η Saudi Pro League αποτελεί διάττοντα αστέρα, όπως το κινεζικό πρωτάθλημα, που από τη ραγδαία άνοδο του 2016, η λάμψη του έχει σβήσει επτά -μόλις- χρόνια αργότερα.
Μάντσεστερ Σίτι, το όνειρο μιας ζωής πήρε σάρκα κι οστά στην Κωνσταντινούπολη
του Βαγγέλη Σταματόπουλου
Αν υπάρχει μία χρονιά που στοίχειωνε τους οπαδούς της Σίτι και τους έκανε να αισθάνονται πολίτες... δεύτερης κατηγορίας, αυτή ήταν by far το 1999.
Τότε, που η συμπολίτισσα Γιουνάιτεντ βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας της.
Όταν δεν αρκέστηκε στο να κατακτήσει το νταμπλ, αλλά το πασπάλισε με τη μαγική χρυσόσκονη του Champions League.
Τότε που πέτυχε την ανατροπή του αιώνα με την Μπάγερν, η οποία την έκανε την πρώτη αγγλική ομάδα που πανηγύρισε τρεμπλ.
Εκείνες τις ημέρες μάλιστα, που το κόκκινο κομμάτι του Μάντσεστερ βίωνε κατάσταση απόλυτης ευτυχίας, το γαλάζιο υπέφερε από άγχος.
Η Σίτι βρίσκεται για πρώτη φορά στην ιστορία της στην 3η κατηγορία και χρειάζεται μία απίστευτη ανατροπή στον τελικό των playoffs με την Τζίλιγχαμ για να πάρει το πολυπόθητο εισιτήριο της ανόδου για την Championship.
Έκτοτε όμως, κύλησε τόσο πολύ νερό στο αυλάκι που όλα τα παραπάνω μοιάζουν με αρχαία αγγλική ιστορία.
Το πρώτο λιθαράκι μπήκε το 2008, όταν η Σίτι πέρασε στα χέρια της Abu Dhabi United Group, με τις επιτυχίες να έρχονται με βήμα ταχύ.
Ο Μαντσίνι πήρε Κύπελλο το 2011 και πρωτάθλημα το 2012.
Ο Πελεγκρίνι την έστεψε ξανά πρωταθλήτρια το 2014, για να προσγειωθεί το καλοκαίρι του 2016 στο "Έτιχαντ" ο Γκουαρδιόλα και να την απογειώσει.
Πέντε τίτλοι Premier League, δύο FA Cup και τέσσερα League Cup, μαζί με ζηλευτά ρεκόρ και φανταστικό ποδόσφαιρο συνέθεσαν το λαμπερό μωσαϊκό των 11 μεγάλων εγχώριων τίτλων του με τη Σίτι.
Η χρονιά που άλλαξε ωστόσο, το status της να είναι το 2023. Αιτία η... Ευρώπη.
Οι citizens κλείδωσαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας Μονακό, Λίβερπουλ, Τότεναμ, Λιόν, Τσέλσι και Ρεάλ, που είχαν αφήσει μία μουτζούρα στο έργο τέχνης που φιλοτέχνησε ο Γκουαρδιόλα, και θριάμβευσαν.
Για πολλά χρόνια το ιερό δισκοπότηρο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου έβρισκε κάθε πιθανό ή απίθανο τρόπο να ξεγλιστράει σε νοκ-άουτ ραντεβού.
Μέχρι να έρθει όμως, το καλοκαίρι του 2022 ο Έρλινγκ Χάλαντ να της διώξει κι αυτό το απωθημένο.
Ο Νορβηγός μπόμπερ όχι μόνο άντεξε το βάρος της Premier League και της τεράστιας πίεσης που είχε η Σίτι να πάρει το ευρωπαϊκό στέμμα, αλλά ήταν εκείνος που έκανε τη διαφορά.
Βροντοφώναξε με τα 52 γκολ του πως ήταν το σημαντικότερο κομμάτι που έλειπε για να συμπληρωθεί το παζλ.
Η φάση των ομίλων που έγινε σε λιγότερο από 60 ημέρες (λόγω του Μουντιάλ στο Κατάρ τον Δεκέμβριο του 2022) έδωσε την ευκαιρία στην καλοκουρδισμένη μηχανή του Γκουαρδιόλα να "ζεσταθεί" με τις Ντόρτμουντ, Σεβίλλη και Κοπεγχάγη και να καταλάβει άνετα την πρωτιά με 4 νίκες και 2 ισοπαλίες.
Η νοκ-άουτ φάση ήταν η νέα της πίστα και με τις εμφανίσεις της στο χορτάρι μέσα στο 2023 έδειξε πως ήταν αποφασισμένη να την... τερματίσει.
Πρώτο εμπόδιο η Λειψία, για τη φάση των "16".
Οι Γερμανοί έκαναν το... λάθος να την εκνευρίσουν, αποσπώντας 1-1 στην έδρα τους.
Τιμωρήθηκαν γι' αυτό, με το κοντέρ να σταματάει στα επτά γκολ (7-0) στην Αγγλία και τον Χάλαντ να γίνεται μόλις ο τρίτος στην ιστορία του Champions League με πέντε γκολ σε ένα παιχνίδι.
Η πρόκριση σε προημιτελικά για έκτη σερί σεζόν ήταν γεγονός και το επόμενο θύμα ήταν η εξάκις πρωταθλήτρια Ευρώπης Μπάγερν.
Το 3-0 στην Αγγλία ήταν ενδεικτικό της δαιμονιώδους κατάστασης στην οποία βρίσκονταν Χάλαντ και Σίτι.
Ο Νορβηγός σκόραρε φτάνοντας τα 45 γκολ στη σεζόν (ρεκόρ περισσοτέρων τερμάτων σε όλες τις διοργανώσεις για παίκτη της Premier League) και οι Άγγλοι συμπλήρωσαν 25 εντός έδρας ματς χωρίς ήττα στη διοργάνωση (ρεκόρ για αγγλική ομάδα).
Το 1-1 στη ρεβάνς του Μονάχου σφράγισε την παρουσία της Σίτι στα ημιτελικά για τρίτη διαδοχική σεζόν.
Τα ραντεβού του Μαΐου με τη Ρεάλ της έδωσαν στο πιάτο την εκδίκηση που γύρευε για τον αποκλεισμό του 2022, από τον ίδιο αντίπαλο στην ίδια φάση.
Η γκολάρα του Ντε Μπρόινε έγραψε το 1-1 στο "Μπερναμπέου" κι επέκτεινε σε 21 σερί ματς το αήττητό της.
Ενώ στο δεύτερο ματς ισοπέδωσε με 4-0 τους πρωταθλητές Ευρώπης της περασμένης σεζόν, παίζοντας ποδόσφαιρο από άλλο πλανήτη.
Κι έτσι, έκλεισε θέση για τον τελικό της Κωνσταντινούπολης.
Εκεί, ταξίδεψε νταμπλούχος κι αυτή τη φορά τίποτα δεν θα την σταματούσε.
Η Ίντερ ήταν συγκινητική, όμως η 10η Ιουνίου δεν ήταν η βραδιά του αουτσάιντερ.
Ο Ρόδρι με άπιαστο σουτ στο 69ο λεπτό έδωσε το τρόπαιο στο φαβορί και χάρισε στους οπαδούς τη μεγαλύτερη βραδιά στα 129 χρόνια ιστορίας του κλαμπ.
Την ώρα που ο Γκουαρδιόλα έφτανε τις 300 νίκες με τη Σίτι και γινόταν ο πρώτος προπονητής με δύο τρεμπλ, μετά από εκείνο του 2009 με την Μπαρτσελόνα.
Η ποδοσφαιρική γη της Επαγγελίας βρέθηκε λοιπόν, το 2023 για τη Σίτι, που έχει μία νέα μεγάλη πρόκληση το 2024: να γίνει η πρώτη ομάδα με τέσσερις σερί τίτλους Premier League κι η πρώτη αγγλική με back-to-back κατακτήσεις επί εποχής Champions League.
Δύο μεγάλα ρεκόρ που άγγιξε αλλά δεν πέτυχε το αντίπαλο δέος στο Μάντσεστερ: η Γιουνάιτεντ.
Το οριστικό κόψιμο του ομφάλιου λώρου με την Μπαρτσελόνα κι η αμερικανική “Messimania”
του Δημήτρη Μητσάρα
Βράδυ 7 Ιουνίου 2023 κι η Ίντερ Μαϊάμι πυροδοτεί -ίσως- τη μεγαλύτερη βόμβα στο διεθνές ποδόσφαιρο, ανακοινώνοντας μετά από πολύμηνη "μάχη" την απόκτηση του Λιονέλ Μέσι.
Μία "μάχη" που ήταν εκ προοιμίου δύσκολη.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι έπρεπε να κοπεί οριστικά ο ομφάλιος λώρος με την Μπαρτσελόνα και να αρνηθεί ο Αργεντινός την πρόταση τριετούς συνεργασίας της Αλ Χιλάλ να μετακομίσει στη Σαουδική Αραβία για το ποσό των 500.000.000 ευρώ ετησίως.
Ο Μέσι αφήνει την Ευρώπη μετά από 19 χρόνια και 70.048 αγωνιστικά λεπτά, προκειμένου να κάνει για πρώτη φορά στη διασυλλογική καριέρα του το υπερατλαντικό ταξίδι και να ανοίξει ένα νέο χρυσό κεφάλαιο.
Με επίκεντρο αυτό για το οποίο φημίζονται οι Αμερικανοί. Μα φυσικά το μάρκετινκ.
Αυτό είναι και το πλάνο τους για τον Μέσι, αφού περιμένουν από τον πρώην -πλέον- παίκτη της Παρί Σεν Ζερμέν, να δώσει λίγο από τη λάμψη του στο MLS.
Εξάλλου ο Αργεντινός έχει το άγγιγμα του Μίδα, καθώς ό,τι ακουμπάει μετατρέπεται σε χρυσό.
Ειδικά αν ρίξει κανείς μία ματιά στον αντίκτυπο που έχει -ήδη- η 5μηνη παρουσία του στο Μαϊάμι.
Δύο -μόλις- μέρες μετά την ανακοίνωση της μεταγραφής, όλα τα εντός έδρας ματς της Ίντερ Μαϊάμι για το 2023 έγιναν sold out.
Ακόμα και τα φθηνότερα εισιτήρια διαρκείας αυξήθηκαν κατά 82%, από τα 457 ευρώ στα 883, καθιστώντας τα από τα ακριβότερα παγκοσμίως.
Το ίδιο σκηνικό επικρατεί και στα μεμονωμένα "μαγικά χαρτάκια" των άλλων ομάδων για τις αναμετρήσεις με τον Μέσι, τα οποία πωλούνται σε δεκαπλάσια από την αρχική τους τιμή και εξαντλούνται άμα τη εμφανίσει τους.
Ο μέσος όρος θεατών στα γήπεδα ανέβηκε από 17.000 το 2022, στους 22.111 στο κλείσιμο της τρέχουσας σεζόν.
Αριθμός που αποτελεί νέο ρεκόρ στην ιστορία του MLS, ενώ οι ακόλουθοι στους λογαριασμούς στα social media της Ίντερ Μαϊάμι αυξήθηκαν κατά 119%, μεγαλύτερη άνοδος παγκοσμίως, μετρώντας πλέον 24,2 εκατ. followers.
"Messimania" επικρατεί και στον τομέα της ένδυσης, με την Adidas να αδυνατεί να ανταποκριθεί στον όγκο των παραγγελιών των φανελών του.
Τα νούμερα 1 και 0, καθώς, επίσης, και τα γράμματα M, E, S και I είναι συνεχώς σε έλλειψη.
Ακόμα ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της δυναμικής που έχει το όνομά του κι -ενδεχομένως- των αλλαγών που θα επιφέρει, είναι το γεγονός ότι στα κλιμάκια της CONMEBOL συζητείται η προσφορά εγγυημένων θέσεων σε ομάδες του MLS για το Copa Libertadores.
Αυτά, όμως, που προκαλούν πραγματικό ίλιγγο, είναι τα νούμερα του συμβολαίου του Μέσι.
Το πόσο πολυσχιδής είναι δηλαδή, η συμφωνία κι η σύμπραξη εταιρειών κολοσσών στην επίτευξη του χρυσοφόρου deal, προκειμένου να ξεπεραστεί ο σκόπελος του περιορισμένου salary cap που επιβάλει στις 29 ομάδες του το MLS.
- Εγγυημένο συμβόλαιο 18,7 εκατ. ευρώ, που τον κάνει τον πιο ακριβοπληρωμένο ποδοσφαιριστή του MLS, ενώ μέρος του πληρώνουν όλες οι ομάδες της λίγκας (το ποσό αυτό εκτοξεύεται στα 50-60 εκατ. ευρώ αν συνυπολογιστεί το πριμ υπογραφής και τα έσοδα των μερισμάτων από τις μετοχές που έχει στην Ίντερ Μαϊάμι)
- Η Apple για τα επόμενα 10 χρόνια αγόρασε τα δικαιώματα του MLS για το ποσό των 2,3 δις. ευρώ, με τον Μέσι να λαμβάνει ποσοστό για κάθε νέο συνδρομητή της Apple TV (τα χρήματα αυτά υπολογίζονται γύρω στα 60 εκατ. ετησίως)
- To MLS έδωσε τα χέρια με την Adidas για να ντύνει όλους τους συλλόγους του αντί 700 εκατ. ευρώ και τον Αργεντινό να έχει ποσοστό από τα προσδοκώμενα έσοδα
- Σύμφωνα με αμερικανικά ΜΜΕ, έχει προτεραιότητα να αγοράσει μία από τις τρεις ομάδες που θα μπουν στο μέλλον στο MLS (Σαν Ντιέγκο, Φοίνιξ και Λας Βέγκας)
Ο Μέσι, λοιπόν, αποτελεί περιουσιακό στοιχείο ολόκληρου του αμερικανικού πρωταθλήματος, με τη φρενίτιδα που επικρατεί να ωθεί την Ίντερ Μαϊάμι να προσλάβει σωματοφύλακα, ο οποίος τον συνοδεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της μέρας του.
Ωστόσο, ο Λίο δεν θα μπορούσε να μην αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμά του και σε αγωνιστικό επίπεδο.
Ο 8 φορές κάτοχος της Χρυσής Μπάλας μετράει 11 γκολ και πέντε ασίστ σε 14 εμφανίσεις με τη φανέλα της Ίντερ Μαϊάμι, οδηγώντας τη νέα του ομάδα στον πρώτο τίτλο της τετράχρονης ιστορίας της.
Η επιρροή του εντός γηπέδου αποτυπώνεται με αριθμούς που τρομάζουν.
Με τον Μέσι παρόντα, η Ίντερ Μαϊάμι τρέχει σερί 11 νικών, μίας ισοπαλίας και μόλις δύο ηττών.
Χωρίς αυτόν όμως, ο απολογισμός είναι απογοητευτικός: μία νίκη, τρεις ισοπαλίες και τέσσερις ήττες. (Ποσοστό νικών με Μέσι 79% - Χωρίς Μέσι 12,5%).
Οι επιδόσεις του στο χορτάρι αντανακλώνται και στα βραβεία.
Κι αυτό αφού μετά από 14 ματς αποτελεί τον MVP του αμερικανικού συλλόγου για το 2023, πολυτιμότερο παίκτη και πρώτο σκόρερ του Leagues Cup.
Παράλληλα, βρέθηκε και στη δεύτερη θέση στη ψηφοφορία για τον πρωτοεμφανιζόμενο ποδοσφαιριστή του MLS, πίσω από τον δικό μας Γιώργο Γιακουμάκη.
Ο Μέσι μοιάζει έτοιμος να εμπνεύσει τη νέα γενιά Αμερικανών ποδοσφαιριστών.
Απαλλαγμένος πλέον από το τεράστιο "πρέπει" του πρωταθλητισμού κι αναπνέοντας για πρώτη φορά μετά τη διετή παρουσία του (2021-2023) στο Παρίσι.
Το MLS έχει τον δικό του Μάικλ Τζόρνταν κι αυτός ακούει στο πιο βαρύ όνομα στην ιστορία του ποδοσφαίρου… Λιονέλ Μέσι.
Τζόκοβιτς: Η αδιανόητη χρονιά του Νόλε
του Κώστα Χολίδη
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν χρειαζόταν να φτάσει το 2023 για να συγκαταλεχθεί ανάμεσα στους κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών.
Εκεί ανήκε και θα ανήκει για πάντα.
Αυτό που κατάφερε μέσα στο 2023 είναι να προσθέσει το όνομά του δίπλα και σε άλλα ρεκόρ.
Για να φουντώσει τη συζήτηση σχετικά με τον απόλυτο GOAT, αν κι αυτή είναι δύσκολο να βγάλει έναν μόνο αθλητή.
Ο Νόλε παρά το γεγονός ότι μέσα στη χρονιά συμπλήρωσε τα 36 του χρόνια σε αυτόν τον κόσμο, φρόντισε να δώσει ένα εντυπωσιακό μάθημα στους νεότερους.
Για πολλούς το γεγονός ότι έχει να ανταγωνιστεί τους κορυφαίους της νεότερης γενιάς αποτελεί το μεγάλο του κίνητρο για να αποδείξει πως ακόμα και τώρα παραμένει στο κορυφαίο επίπεδο.
Στην Αυστραλία έδειξε τις διαθέσεις του
Όλα άρχισαν στην Αυστραλία. Εκεί όπου στην Αδελαΐδα έκανε ζέσταμα απέναντι στους Σαποβάλοβ, Μεντβέντεφ και Κόρντα μέχρι να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου, δείχνοντας έτοιμος για το Australian Open.
Εκεί έδειξε απόλυτα έτοιμος να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου κι επιβεβαίωσε τις προσδοκίες που υπήρχαν.
Στη διαδρομή μέχρι τον τελικό έχασε μόλις ένα σετ κι αυτό από τον πιο άσημο από τους αντιπάλους που βρήκε στον δρόμο του, τον Έντζο Κουακούντ (Νο191), στο δεύτερο γύρο.
Από εκεί και μετά πέρασε εύκολα τα εμπόδια των Ντιμιτρόφ, Ντε Μινόρ, Ρούμπλεφ και Πολ για να φτάσει στον τελικό.
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς πρόβαλε σθεναρή αντίσταση δίχως όμως, να καταφέρει να του πάρει κάποιο σετ.
Κι έτσι, ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατέκτησε τον 10ο τίτλο του στην Αυστραλία.
Πέρασε τον Ναδάλ μέσα στο σπίτι του
Στην Αμερική και στα Masters δεν πήγε κι η χωμάτινη περίοδος που ακολούθησε δεν ήταν αυτή που περίμεναν όλοι.
Αποκλείστηκε στον τρίτο γύρο στο Monte Carlo και στα προημιτελικά στη Ρώμη.
Στο Roland Garros ήταν αυτός όμως, που έπρεπε να φέρει εις πέρας την αποστολή του. Ποια ήταν αυτή;
Να κατακτήσει τον τίτλο και να προσπεράσει σε κατακτήσεις Grand Slam τον Ραφαέλ Ναδάλ μέσα στο "σπίτι" του.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς ξεπέρασε ελεγχόμενα τα εμπόδια των Κοβάτσεβιτς, Φούκσοβιτς, Νταβίντοβιτς - Φοκίνα, Βαρίγιας, έχασε ένα σετ από τον Κατσάνοφ κι έφτασε στα ημιτελικά.
Εκεί νίκησε τον λαβωμένο Κάρλος Αλκαράθ με 3-1 σετ, ενώ στον τελικό επικράτησε του Κάσπερ Ρουντ για να φτάσει τους 23 τίτλους σε Grand Slam και να ανέβει στην κορυφή της σχετικής λίστας.
Η ήττα από τον Αλκαράθ κι η επιστροφή στο US Open
Στο επόμενο δίμηνο ο Νόβακ Τζόκοβιτς έζησε τις δύο όψεις του ίδιο νομίσματος.
Από τη μία, είδε την ευκαιρία να φτάσει στην κατάκτηση όλων των τίτλων Grand Slam μέσα σε έναν χρόνο να παρουσιάζεται μπροστά του, όμως ο Κάρλος Αλκαράθ είχε διαφορετική άποψη.
Ο Νόλε έδειχνε να είναι σε εξαιρετική κατάσταση και κατάφερε να φτάσει ως το τέλος της διαδρομής.
Μόνο που ο Ισπανός στον τελικό ήταν εντυπωσιακός και κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο στο Wimbledon.
Αυτή η ήττα πείσμωσε τον Νόβακ Τζόκοβιτς και στο Σινσινάτι έστειλε μήνυμα ενόψει του US Open.
Ο Νόλε βρέθηκε στον δεύτερο γύρο να χάνει με 2-0 σετ από τον Τζέρε.
Από εκεί και μετά ισοπέδωσε τους αντιπάλους του, φτάνοντας στον 24ο τίτλο του σε Grand Slam.
Η χρονιά ολοκληρώθηκε ιδανικά στο Τορίνο, όπου κατάφερε να φτάσει στην κατάκτηση του τίτλου παρά το γεγονός ότι χρειάστηκε ένα δώρο από τον Γιανίκ Σίνερ, τον οποίο και νίκησε στον τελικό για να σηκώσει τον τίτλο του ATP Finals.
Ο εντυπωσιακός απολογισμός του και το μοναδικό μελανό σημείο της
Κάνοντας έναν απολογισμό όσων θυμηθήκαμε παραπάνω, πάμε να δούμε συνοπτικά τη χρονιά του σε απόλυτους αριθμούς.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς συμμετείχε σε 11 τουρνουά της ATP κι από αυτά κατέκτησε τα επτά, ενώ συνολικά αγωνίστηκε σε οκτώ τελικούς.
Σε 60 αγώνες που έδωσε έφυγε από το κορτ με σκυμμένο το κεφάλι μόνο σε έξι περιπτώσεις.
Η μία από αυτές δεν του στοίχισε τελικά, αφού ήταν από τον Γιανίκ Σίνερ στη φάση των ομίλων του ATP Finals.
Οι επτά τίτλοι εκ των οποίων οι τρεις σε Grand Slam κι ο ένας στο ATP Finals τού εξασφάλισαν το Νο1 στην παγκόσμια κατάταξη, αλλά κι ένα μεγάλο χρηματικό ποσό.
Συγκεκριμένα, ο Νόβακ Τζόκοβιτς μέσα στο 2023 πρόσθεσε στον τραπεζικό του λογαριασμό 14,5 εκατομμύρια ευρώ, με τα περισσότερα από αυτά να προέρχονται από την κατάκτηση του τίτλου στο Τορίνο (4 εκατομμύρια ευρώ).
Οι μοναδικοί που όταν τον νίκησαν βρίσκονταν εκτός πρώτης 20άδας ήταν ο Ντούσαν Λάγιοβιτς (Νο70 στην Μπάνια Λούκα) κι ο Λορέντσο Μουζέτι (Νο21 στο Μόντε Κάρλο).
Αν ψάξει να βρει κανείς κάποιο μελανό σημείο για την εντυπωσιακή χρονιά του Νόβακ Τζόκοβιτς, αυτό θα ήταν η μη κατάκτηση του Davis Cup με την εθνική Σερβίας.
Σίγουρα τον πόνεσε κι η ήττα στον τελικό του Wimbledon από τον Κάρλος Αλκαράθ, αλλά όπως έχει τονίσει κι ο ίδιος ήθελε όσο τίποτα άλλο να οδηγήσει την πατρίδα του στην κορυφή.
Ρεάλ – Παρτίζαν: Η σύρραξη που θα μείνει στην ιστορία κι άλλαξε το μομέντουμ μίας σειράς playoffs της EuroLeague
τού Θάνου Φερώνα
Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν η ομάδα που έφτασε ως το τέλος του δρόμου και σήκωσε για ακόμα μία φορά το τρόπαιο της EuroLeague.
Η διαδρομή της μέχρι την κατάκτηση της πολυπόθητης κούπας στιγματίστηκε από την περιπετειώδη πρόκριση των Ισπανών στο Final Four μέσω της προημιτελικής σειράς με αντίπαλο την Παρτίζαν.
Η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς διένυε μία εξαιρετική σεζόν κι είχε βάλει πλώρη για μία σπουδαία πρόκριση στην τετράδα της διοργάνωσης παίζοντας πολύ καλό μπάσκετ, κατέχοντας παράλληλα το απόλυτο μομέντουμ της σειράς των playoffs κόντρα στη Ρεάλ.
Έχοντας πάρει το πρώτο παιχνίδι επί ισπανικού εδάφους, η Παρτίζαν ήταν και πάλι σαρωτική στη Μαδρίτη, όπου προηγούταν με διαφορά 15 πόντων στο Game 2, κάτι λιγότερο από δύο λεπτά για το φινάλε.
Σε εκείνο το χρονικό σημείο άλλαξαν όλα για την εξέλιξη και την οικονομία της προημιτελικής σειράς των δύο ομάδων.
Οι ασπρόμαυροι του Βελιγραδίου είχαν την κατοχή και με την μπάλα στα χέρια του Κέβιν Πάντερ, ο Σέρχιο Γιουλ έκανε σκληρό φάουλ στον γκαρντ της ομάδας του Ομπράντοβιτς.
Ο Πάντερ πήγε να ζητήσει τον λόγο από τον Ισπανό και ξέσπασε γενική σύρραξη μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων.
Το παιχνίδι διακόπηκε στο 38’ κι η Παρτίζαν έκανε το 2-0 στη σειρά, ούσα μία νίκη μακριά από την πολυπόθητη πρόκριση.
Ένα τέτοιο περιστατικό δεν θα μπορούσε να περάσει χωρίς συνέπειες, οι οποίες ανακοινώθηκαν από τη διοργανώτρια αρχή κι άλλαξαν τα δεδομένα για τους επόμενους αγώνες της σειράς.
Ο Γκέρσον Γιαμπουσέλε έλαβε την σκληρότερη τιμωρία (λόγω του αντιαθλητικού χτυπήματος που έκανε στον Ντάντε Έξουμ), χάνοντας τους επόμενους πέντε αγώνες της Ρεάλ.
Αυτό σήμαινε πως ολοκληρωνόταν η ευρωπαϊκή σεζόν για τον ίδιο.
Από πλευράς Ισπανών τιμωρήθηκε κι ο Γκάμπριελ Ντεκ με μία αγωνιστική, ενώ η Παρτίζαν έχασε τον Πάντερ για δύο παιχνίδια και τον Ματίας Λεσόρ για έναν αγώνα.
Με απουσίες εκατέρωθεν διαμορφώθηκαν διαφορετικές συνθήκες για τις εναπομείνασες αναμετρήσεις που θα έκριναν το εισιτήριο για το Final Four.
Ενώ η ψυχολογία και το μομέντουμ μέχρι τη στιγμή της σύρραξης ήταν ξεκάθαρα υπέρ των Σέρβων, τα πράγματα άλλαξαν παρά το γεγονός ότι η Παρτίζαν απείχε μόλις μία νίκη από τον στόχο της.
Η Ρεάλ διαθέτει όχι μόνο μία από τις βαρύτερες φανέλες παγκοσμίως, αλλά και την τεχνογνωσία να βρίσκει τον τρόπο να επιβιώνει και να δίνει πάντα το παρών σε μεγάλα ραντεβού, ακόμα και όταν τα πράγματα στραβώσουν.
Βήμα-βήμα οι Ισπανοί ξεκίνησαν το κόλπο της μεγάλης ανατροπής.
Πρώτα μείωσαν σε 2-1, στη συνέχεια ισοφάρισαν σε 2-2 με δύο νίκες στο Βελιγράδι κι η σειρά οδηγήθηκε σε τελικό πρόκρισης στη Μαδρίτη.
Οι ρόλοι πλέον είχαν αντιστραφεί κι η ψυχολογία είχε αλλάξει άρδην.
Από τη στιγμή που η σειρά πήγε σε πέμπτο παιχνίδι, η Ρεάλ φάνταζε το αδιαφιλονίκητο φαβορί στην έδρα της για τη νίκη που θα την οδηγούσε στο Final Four.
Όπερ κι εγένετο, με τους Μαδριλένους να επικρατούν στο τελευταίο παιχνίδι και να πανηγυρίζουν την πρόκριση με 3-2 σε μία ανεπανάληπτη σειρά playoffs.
Η συνέχεια γνωστή, με τη Ρεάλ να φτάνει μέχρι τον τελικό και να σηκώνει το τρόπαιο με άνθρωπο της τελευταίας στιγμής τον Σέρχιο Γιουλ.
Ο άνθρωπος που με δικό του φάουλ ξεκίνησε το… χάος στα προημιτελικά μεταξύ της ομάδας του και της Παρτίζαν, ήταν κι εκείνος που λύτρωσε τους Ισπανούς στο φινάλε του τελικού, χαρίζοντάς τους το τρόπαιο.
H προημιτελική σειρά ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Παρτίζαν θα μείνει σίγουρα στην ιστορία.
Υπό το στίγμα της γενικής σύρραξης μεταξύ των παικτών στο Game 2, η οποία άλλαξε τις ισορροπίες, το μομέντουμ και την ψυχολογία, ώστε να έρθει μία μεγάλη ανατροπή για τους Ισπανούς που έβαλαν στην τροπαιοθήκη τους ακόμα ένα Κύπελλο της EuroLeague.
Οι θάνατοι του 2023
του Κώστα Μπράτσου
Το 2023 πήρε μαζί του ορισμένες τεράστιες προσωπικότητες του αθλητισμού σε κάθε επίπεδο. Ανθρώπους που χαρακτήρισαν ολόκληρες εποχές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, φιγούρες των σπορ που θα μνημονεύονται αιωνίως.
Τζιανλούκα Βιάλι (58, 06/01)
Πανηγύρισε το Euro 2020 ως καρκινοπαθής στο πλευρό του Ρομπέρτο Μαντσίνι. Με το... αφεντικό του τρομοκρατούσαν την Ιταλία ως επιθετικό δίδυμο της Σαμπντόρια, την οποία οδήγησαν στην κατάκτηση της Serie A και σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ακολούθησαν θητείες σε Γιουβέντους και Τσέλσι (εκείνη στην εθνική Ιταλίας είχε ολοκληρωθεί άδοξα το 1992) κι έπειτα από σύντομες απόπειρες ως προπονητής, εργαζόταν ως τηλεσχολιαστής και στα κλιμάκια της "σκουάντρα ατζούρα".
Μίμης Παπαϊωάννου (81, 15/03)
Μια από τις σημαντικότερες μορφές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το 2003 ψηφίστηκε τρίτος καλύτερος Έλληνας παίκτης από την ΕΠΟ. Με την ΑΕΚ αγωνίστηκε επί 17 περιόδους, πέτυχε 234 γκολ και κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Δύο φορές πρώτος σκόρερ Α' Εθνικής και βασικός συντελεστής σε μεγάλες ευρωπαϊκές πορείες. Η φωνή του θα συνοδεύει για πάντα την Ένωση, της οποίας ερμήνευσε τον ύμνο, έχοντας διατελέσει και τραγουδιστής στο πλευρό του Στέλιου Καζαντζίδη.
Σίλβιο Μπερλουσκόνι (86, 12/06)
Ένας από τους πιο επιτυχημένους παράγοντες στην ιστορία του αθλητισμού, που αναγέννησε τη Μίλαν και την μετέτρεψε για χρόνια στην καλύτερη ομάδα του πλανήτη. Ο "Καβαλιέρε" πανηγύρισε πέντε Champions League κι οκτώ πρωταθλήματα ανάμεσα σε όλα από το 1986 μέχρι το 2017. Αργότερα, ο άλλοτε πρωθυπουργός της Ιταλίας και μεγιστάνας αγόρασε τη Μόντσα την οποία εκτόξευσε στη Serie A.
Γιάννης Ιωαννίδης (78, 04/10)
Μία από τις πιο εμβληματικές μορφές του ελληνικού και ευρωπαϊκού μπάσκετ, που δημιούργησε δύο αυτοκρατορίες με Άρη και Ολυμπιακό, κατακτώντας δώδεκα πρωταθλήματα κι έξι Κύπελλα ως προπονητής και φτάνοντας έξι φορές σε Final Four. Τίτλους με τους "κιτρίνους" κατέκτησε κι ως παίκτης, ενώ διετέλεσε δύο φορές ομοσπονδιακός εκλέκτορας. Άφησε την τελευταία πνοή του έπειτα από μάχη με προβλήματα υγείας που τον ταλαιπωρούσαν και τον είχαν αποτραβήξει τόσο από την αθλητική, όσο και από την πολιτική σκηνή που υπηρέτησε ως βουλευτής και υφυπουργός αθλητισμού.
Μπόμπι Τσάρλτον (86, 21/10)
Ο θρυλικός Άγγλος και σερ φόρεσε τη φανέλα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για 17 χρόνια και για 758 παιχνίδια, σκοράροντας 249 φορές. Ξέφυγε από τον θάνατο το 1958, στο δυστύχημα του Μονάχου που διέλυσε τους "μπέμπηδες" και πανηγύρισε την κατάκτηση ενός Κυπέλλου Πρωταθλητριών δέκα χρόνια μετά, τριών πρωταθλημάτων και ενός Κυπέλλου. Αρχηγός του συλλόγου (στον οποίο έμεινε ως στέλεχος μέχρι τον θάνατό του), ηγέτης της Αγγλίας που κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο 1966, χρονιά στην οποία πήρε και τη Χρυσή Μπάλα.
Νίκος Γιούτσος (81, 07/11)
Ένας πολιτικός πρόσφυγας στην Ουγγαρία από την Καστοριά εξελίχθηκε σ' έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς του παρελθόντος. Επαναπατρίστηκε το 1964 για λογαριασμό του Ολυμπιακού, όπου έφτασε σε τριψήφιο αριθμό τερμάτων στη δεκαετία που έμεινε στον σύλλογο. Το "Έμπαινε Γιούτσο" έγινε σύνθημα στα χείλη των φιλάθλων.
Κώστας Νεστορίδης (93, 12/12)
Ο "Νέστορας" ήταν μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ΑΕΚ και του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε για επτά σεζόν στον Πανιώνιο, όμως συνέδεσε το όνομά του άρρηκτα με την Ένωση, με την οποία πέτυχε 228 γκολ σε 263 αγώνες από το 1957 μέχρι το 1966. Πέντε φορές πρώτος σκόρερ της Α' Εθνικής, η εικόνα του βρίσκεται σε πυλώνα της OPAP Arena και το όνομά του έγινε τίτλος τραγουδιού.
Απώλειες σε κάθε χώρο
Οι απώλειες δεν σταματούν εκεί.
Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχασε τον Γιάννη Μιχαλήτσο (66), πιστό στρατιώτη του Άρη, τον Αντώνη Παραγιό (94), επί εννέα χρόνια παίκτη της ΑΕΚ, τον Γιάννη Δοντά (65) που έφτασε να αγωνίζεται στον Παναθηναϊκό για τέσσερα χρόνια το '80.
Αρκετοί ήταν κι οι παράγοντες που πέθαναν, όπως ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΟΚ, Πέτρος Καλαφάτης, ο πρώην πρόεδρος του Άρη, Νίκος Τσαρούχας (89), ο πρώην τεχνικός διευθυντής των "κιτρίνων", του Ηρακλή, του Απόλλωνα Σμύρνης και της Λαμίας, Παύλος Μυροφορίδης (43), ο πιο πετυχημένος πρόεδρος του ΠΑΣ Γιάννινα, Γιώργος Χριστοβασίλης (68) κι ο ιστορικός ιδιοκτήτης της Καλαμάτας, Σταύρος Παπαδόπουλος (89).
Σε διεθνές επίπεδο έχασαν τη ζωή τους τεράστια ονόματα, όπως οι Λουίς Σουάρεθ (88), Ζιστ Φοντέν (89), Αμάνθιο (83), Ρομπέρτο Ντιναμίτε (68), Τέρι Βέναμπλς (80), Τρέβορ Φράνσις (69), Αντόνιο Καρμπαχάλ (93), αλλά κι ο Κριστιάν Ατσού (31) στους φονικούς σεισμούς της Τουρκίας.
Το μπάσκετ είναι φτωχότερο από τον χαμό του θρυλικού κολεγιακού προπονητή Μπομπ Νάιτ (83), των Τζορτζ Μακγκίνις (73) και Γουίλις Ριντ (80), μελών του Hall of Fame, του επί 27 χρόνια διαιτητή και πρώην προέδρου της ΚΕΔ, Στέλιου Συμεωνίδη (70), του Μπράντον Χάντερ (43), άλλοτε παίκτη του Παναθηναϊκού, αλλά και μεταξύ άλλων των Σεργκέι Μπάμπκοφ (56), Ατάνας Γκολομέεφ (76) και Αλέξανδρου Βαρυτιμιάδη (29).
Μορφές των σπορ στην Ελλάδα που έφυγαν από τη ζωή είναι κι ο Νίκος Λουκάτος (82, υπηρέτης του πόλο), ο Σάσα Ζιβούλοβιτς (51, άλλοτε διεθνής στο χάντμπολ και προπονητής της Νέας Ιωνίας), ο Μπάμπης Σδρόλας (73, επί χρόνια ομοσπονδιακός τεχνικός στίβου), η Ελένη Πόταρη (41, διεθνής στο χάντμπολ) και ο Γιώργος Κατσούλης (60, πολίστας και προπονητής σε Ολυμπιακό και Βουλιαγμένη).
Από τη ζωή έφυγε κι ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας και κάτοχος ολυμπιακού μεταλλίου στην ιστιοπλοΐα, Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ (82), ο άνθρωπος που άλλαξε το άλμα εις ύψος περνώντας τον πήχη με την πλάτη, Ντικ Φόσμπερι (76), ο πρώτος άνθρωπος που έτρεξε τα 100μ. κάτω από 10'', Τζιμ Χάινς (76), η ολυμπιονίκης των 100μ. και 200μ. το 2016, Τόρι Μπόουι (32), ο πασαδόρος της μεγάλης ΕΣΣΔ του βόλεϊ, Βιάτσεσλαφ Ζάιτσεφ (70) κι ο θρύλος των ράλι Κεν Μπλοκ (55).
Ειδική μνεία και στους δημοσιογράφους Βασίλη Γεωργίου (86), Πάρι Καλημερίδη (70), Δημήτρη Μαχαίρα, Κατερίνα Ιωακείμ (50), Γιώργο Γεωργίου (71), Κώστα Γεωργιάδη (66) και Παναγιώτη Γκαραγκάνη (40).
Επιμέλεια: Μαρία Κουβέλη
Art Director: Κωνσταντίνος Μπαντούνας
Photo Credits: Eurokinissi, INTIME, AP Photo/Dave Caulkin, AP Photo/Antonio Calanni, AP Photo/Fiona Hanson, AP Photo/Rui Vieira, AP Photo/David J. Phillip, AP Photo/Ashley Landis, AP Photo/Geert vanden Wijngaert, AP Photo/Virginia Mayo, AP Photo/Francisco Seco, AP Photo/Chris Szagola, AP Photo/Ryan Sun, AP Photo/Eduardo Munoz Alvarez, BURAK AKBULUT/ANADOLU AGENCY/ANADOLU AGENCY VIA AFP, BURAK AKBULUT/ANADOLU AGENCY/ANADOLU AGENCY VIA AFP, fiba.basketball, AP Photo/Ryan Sun, AP Photo/Chris Szagola, AP Photo/Michael Laughlin
Built with Shorthand