Ανασκόπηση 2021

Ο Γιάννης στον Όλυμπο

^{Από τον Χάρη Σταύρου}

Σεπόλια, 6 Δεκεμβρίου 1994 - Μιλγουόκι, 20 Ιουλίου 2021

Εννέα χιλιάδες επτακόσιες εικοσιτρείς ημέρες. Τόσες χρειάστηκε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο για να γίνει θρύλος του παγκόσμιου αθλητισμού, σε ηλικία 26 ετών, επτά μηνών και 14 ημερών. Το παιδί που ζούσε στον δρόμο, το παιδί που ονειρευόταν να πετάξει, τα κατάφερε.

Πέταξε ψηλά, αναδείχθηκε πρωταθλητής κόσμου, θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μπασκετμπολίστες του κόσμου, αν όχι ο κορυφαίος όλων και από το ανοιχτό του Τρίτωνα, βρέθηκε στον Λευκό Οίκο για να βραβευθεί από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ για το ήθος και τα κατορθώματά του.

Το 2021 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την ανθρωπότητα. Είχε όμως και τις καλές στιγμές του για όσους αγαπούν τον αθλητισμό.

Είχε και κάποιες σπουδαίες στιγμές, ιστορικές και πρωτόγνωρες για το ελληνικό μπάσκετ που βρέθηκε στην κορυφή του πλανήτη χάρη σε αυτό το παιδί που άκουσε την καρδιά του στα τέλη του προηγούμενου έτους, υπέγραψε την πρόωρη επέκταση με τους Μπακς και έμεινε στο Μιλγουόκι για να πετύχει με τον οργανισμό που τον πίστεψε όσο κανείς πίσω στην άνοιξη και το καλοκαίρι του 2021.

Έμεινε για να ευχαριστήσει αυτή την μικρή πόλη στο βόρειοανατολικό κομμάτι των ΗΠΑ και τον κόσμο της που στο πρόσωπό του βρήκε την ελπίδα. Πράγματι, οκτώ χρόνια μετά η καρδιά της πολιτείας του Ουισκόνσιν ανθίζει και, όπως δήλωσε τον περασμένο Οκτώβριο στο SPORT24 ο GM των Μπακς, Τζον Χορστ, ανθίζει κυρίως χάρη στον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Τι κατάφερε μέσα στο 2021 ο Greek Freak; Να αναδειχθεί πρωταθλητής με μια επική πορεία στα playoffs. Σκούπισε στον πρώτο γύρο τους Μαϊάμι Χιτ, απέκλεισε στα ημιτελικά της Ανατολής τους Μπρούκλιν Νετς του Καϊρί Ίρβινγκ, του Τζέιμς Χάρντεν και του Κέβιν Ντουράντ σε ένα θρυλικό Game 7 στο Barclays Center, καθάρισε στους τελικούς της Περιφέρειας την Ατλάντα με 4-2 και παρά το γεγονός ότι βρέθηκε πίσω με 2-0 στους NBA Finals, πήρε τα επόμενα τέσσερα παιχνίδια και δεν χρειάστηκε να γυρίσει στο Φοίνιξ για έβδομο αγώνα με τους Σανς.

Τους "πήρε" στα έξι ματς και με τον πιο εμφατικό τρόπο.

Με μπλοκ στον ΝτιΆντρε Έιτον για το 2-2. Με άλεϊ-ουπ κάρφωμα στο Φοίνιξ για το 3-2. Με 50 πόντους και με 17/19 βολές στο Fiserv Forum για το 4-2, την ώρα που εντός αλλά και περιμετρικά του γηπέδου βρίσκονταν 100 χιλιάδες άνθρωποι.

Δύο ημέρες μετά, στο parade βρέθηκαν 500 χιλιάδες άνθρωποι, όσος είναι ο πληθυσμός της πόλης. Ήταν αδύνατο να αντιληφθούμε αυτό που συνέβαινε στους δρόμους του Μιλγουόκι, περπατώντας όλη την διαδρομή δίπλα στο λεωφορείο στο οποίο βρίσκονταν ο Γιάννης και η οικογένειά του. Στην επιστροφή στην Ελλάδα και στην εικόνα που μετέδιδαν οι Μπακς μέσω των λογαριασμών, η εικόνα ήταν σοκαριστική.

Το SPORT24 ήταν το μοναδικό μέσο που κάλυψε τους NBA Finals 2021 από κοντά. Βρέθηκε στην καρδιά τους, στο Ουισκόνσιν και στην Αριζόνα. Δεν ήταν "ακόμα μία όμορφη εμπειρία", αλλά δύο εβδομάδες που είχαν τα πάντα, στον υπερθετικό βαθμό.

Άγχος, αγωνία, αυπνία, χαρά, ενθουσιασμό, έκσταση, δάκρυα, κάθε πιθανό και απίθανο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος ο οποίος αγαπάει τα σπορ, το μπάσκετ και τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Η επιτυχία ήταν δική του, όμως μαζί με εκείνον, όλη η Ελλάδα γιόρτασε και μέσω του SPORT24 αυτό το πρωτάθλημα που ελάχιστοι περίμεναν.

Στην 8η σεζόν της επαγγελματικής του καριέρας, ο Greek Freak είχε 28.1 πόντους (63.6% στο δίποντο, 30.3% στο τρίποντο, 68.5% στις βολές), 11 ριμπάουντ, 5.9 ασίστ, 1.2 κλεψίματα και 1.2 μπλοκ ανά 33 λεπτά σε 61 αγώνες της κανονικής περιόδου και 30.2 πόντους (64.2% στο δίποντο, 18.6% στο τρίποντο, 58.7% στις βολές), 12.8 ριμπάουντ, 5.1 ασίστ, 1 κλέψιμο και 1.2 μπλοκ ανά 38.1 λεπτά σε 21 αγώνες των playoffs.

Εκεί έφτασε έχοντας κερδίσει και το βραβείο του MVP στο All-Star Weekend, αλλά και με δεκάδες ατάκες που προσφέρονταν για συζήτηση, ανάλυση και βαθιά σκέψη.

Γενικώς, η όγδοη χρονιά του Γιάννη στο ΝΒΑ δεν έμοιαζε με τις προηγούμενες. Είχε έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, ήταν πιο ήρεμος, πιο χαλαρός, περισσότερο ρεαλιστής και λιγότερο συναισθηματικός. Παραδέχθηκε πως δούλεψε με αθλητικό ψυχολόγο, εξήγησε ότι δεν αισθάνθηκε ποτέ φόβο, αντιμετώπισε κάθε αγώνα σαν... έναν αγώνα, είτε έχανε, είτε κέρδιζε.

"Never too high, never too low" έλεγε και το εννοούσε.

Και μαζί του το ίδιο έλεγε και κάθε μέλος του οργανισμού που ακολούθησε το παράδειγμά του. Leader by example είναι ο Αντετοκούνμπο, όχι ηγέτης με την φωνή και τις εκρήξεις. Είχε και μερικές τέτοιες, ήταν ωστόσο ελάχιστες και πάντα οδηγούσαν σε κάτι καλό.

Στο τέλος της σεζόν, o Αντετοκούνμπο είχε πετύχει αυτό που για τους περισσότερους έμοιαζε ακατόρθωτο. Είχε κερδίσει με τον δικό του τρόπο, με τους συμπαίκτες με τους οποίους μεγάλωσε ως άνθρωπος και ως αθλητής, δίχως superstars, δίχως να μετακομίσει σε κάποια μεγαλούπολη για να ενώσει τις δυνάμεις του με άλλους αστέρες.

Ανέβηκε το πιο απότομο βουνό και πάτησε στην κορυφή του με τις δικές του δυνάμεις, με την δική του δουλειά, με την δική του μπασκετική μαγκιά. Γιατί κάθε πρόκληση στο παρκέ, είναι για εκείνον ένα challenge το οποίο μπορεί να αντιμετωπίσει σε αντίθεση με τις δυσκολίες που εμφανίζονταν στον δρόμο της οικογένειάς του και ήταν ανυπέρβλητες, πριν από όχι και τόσα πολλά χρόνια.

Κι αν στο τέλος της σεζόν, στα τέλη του Ιουλίου, όλοι στις ΗΠΑ αναζητούσαν το SPORT24 για να "μυρίσουν" το κλίμα που επικρατούσε στην Ελλάδα, αυτό ήταν άλλο ένα δικό του κατόρθωμα.

Αυτός είναι ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ένα παιδί που σκύβει το κεφάλι και δουλεύει, βάζει συνεχώς νέους μικρούς στόχους και δεν συμβιβάζεται. Δεν τον ενδιαφέρει αν θα τον αποκαλέσουν "κορυφαίο παίκτη του ΝΒΑ", ξέρει πως όσο παλεύει, όσο βελτιώνεται, αυτή η παραδοχή θα έρθει ως φυσικό ακόλουθο.

Όπως τότε, τον Νοέμβριο του 2016 που τον ρωτούσαμε στο Μιλγουόκι "γιατί δεν γεμίζει το γήπεδο" και μας έλεγε πως "θα κερδίσουμε και θα αναγκάσουμε τον κόσμο να έρθει να μας υποστηρίξει. Κι αν κερδίζουμε, θα γίνουμε και All-Stars. Και εγώ και ο Μίντλετον και ο Τζαμπάρι".

Γιάννη, δεν έγινες απλά All-Star. Για εμάς είσαι πλέον ο κορυφαίος παίκτης στον κόσμο.

Μπασκετικά, χωρίς "χάρες" και χωρίς παρωπίδες σαν αυτές που φορούν όσοι βάζουν αστερίσκο στο κατόρθωμα των Μιλγουόκι Μπακς επειδή "τραυματίστηκε ο Τρέι Γιανγκ και πατούσε γραμμή ο Κέβιν Ντουράντ".

Και στα επόμενα.

Όταν θες να παίξεις όλες τις Γιουνάιτεντ, τις Σίτι, Λονδρέζους και GOATs, πας στο Betshop.
21+ | Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα

Το άλμα ζωής του Τεντόγλου

^{Από τη Μαρία Καούκη}

Πέταξε από πάνω του τα άβολα παπούτσια του καθωσπρεπισμού, αλλά δεν πέταξε την τελευταία ευκαιρία που είχε για το Ολυμπιακό χρυσό μετάλλιο.

Ο Μίλτος Τεντόγλου έκοψε την ανάσα των αντιπάλων του και της υφηλίου όταν στέφθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης στην τελευταία του προσπάθεια στο μήκος, στο Τόκιο.

Ξημέρωνε η δεύτερη μέρα του Αυγούστου. Στην Ιαπωνία ήταν 10 το πρωί και στην Ελλάδα τέσσερις τα ξημερώματα, όταν ο Μίλτος Τεντόγλου άρχισε το εντυπωσιακό show του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Φόρεσε μαύρα γυαλιά και μπήκε στον τελικό έτοιμος για μια σπουδαία παράσταση με στόχο να εξελιχθεί στον απόλυτο πρωταγωνιστή της.

Γονάτισε και ακούμπησε τη γροθιά του στη γη, αντιγράφοντας μια κίνηση από το αγαπημένο anime του, τον Luffy. Άρχιζε ο τελικός του μήκους των ανδρών και ο άλτης του Γιώργου Πομάσκι ήταν ένα από τα φαβορί για τα μετάλλια.

Είχε πετύχει την κορυφαία επίδοση μέσα στο 2021 με άλμα στα 8.60μ, στην Καλλιθέα. Ήξερε ότι μπορεί να βρεθεί στο βάθρο, όμως ήξερε και ότι ο Κουβανός Μιγκέλ Ετσεβαρία είναι πάρα πολύ ικανός και ότι έχει καταγράψει σπουδαίες και μεγαλύτερες επιδόσεις από τις δικές του στο μήκος.

Ο τελικός δεν κύλησε για τον ίδιο όπως επιθυμούσε, με ένα μεγάλο άλμα που θα τον έβαζε από νωρίς στα μετάλλια και θα του έδινε τη δυνατότητα να πάρει το ρίσκο για μια ακόμη πιο μεγάλη επίδοση. Αντιθέτως, είδε ότι έμενε εκτός βάθρου. Ο Ετσεβαρία ήταν μπροστά με άλμα στα 8,41 μ. και ο Γρεβενιώτης άλτης εκτός μεταλλίων, πριν από το έκτο και τελευταίο άλμα του.

“Κατάφερα να τα συνδυάσω όλα μαζί στο τελευταίο άλμα και να το πετύχω, ενώ πριν έκανα λάθη. Ο Γιώργος (Πομάσκι) μού έλεγε πάνω στον αγώνα να τρέξω λίγο περισσότερο τα τελευταία μέτρα. Να μπω πιο γρήγορα μέσα στο άλμα. Μου είπε: "Μπες λίγο πιο γρήγορα, αφού μπορείς να μπεις". Του απάντησα "Δεν θέλω να ζοριστώ, αν ζοριστώ, στο τελευταίο δεν θα κάνω άλμα", επειδή πονούσε το γόνατό μου. Τελικά, το τελευταίο ήταν το πιο γρήγορο”, είπε ο Τεντόγλου στη συνέντευξή του στο SPORT24.

To τελευταίο άλμα του ήταν το πιο γρήγορο (41,6 χλμ/ώρα), ήταν στα 8,41μ. και -δεδομένου ότι οι υπόλοιπες επιδόσεις του ήταν καλύτερες από αυτές του Ετσεβαρία που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την τελευταία προσπάθειά του- ήταν και χρυσό.

Ήταν το πρώτο Ολυμπιακό μετάλλιο της Ελλάδας στα οριζόντια άλματα μετά το χρυσό που είχε κατακτήσει ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας 109 χρόνια πριν, το 1912, στο μήκος άνευ φόρας και ένα από αυτά που μένουν αξέχαστα. Ένα χρυσό μετάλλιο στο τελευταίο άλμα με την ίδια επίδοση που έχει πετύχει ο δεύτερος στην κατάταξη, αποκρυσταλλώνεται στη μνήμη όσων το είδαν.

Η οσκαρική παράστασή του στον τελικό είχε τελειώσει, όμως ο ίδιος συνέχισε να κερδίζει οπαδούς με την αυθεντικότητά του. Οπαδούς με “ποδοσφαιρικό” ενθουσιασμό, έτοιμους να ποντάρουν τα λεφτά τους στο “σιγουράκι” Τεντόγλου στον επόμενο αγώνα του και αυτό είναι επίσης δύσκολο να το πετύχει ένας αθλητής του στίβου.

Ο Μίλτος που μιλάει λίγα γιαπωνέζικα, λατρεύει την ιαπωνική κουλτούρα, τα games, να παίζει μπουζούκι και τη μαγειρική δεν χωράει στα στενά, κουραστικά και βαρετά παπούτσια του καθωσπρεπισμού. Σέβεται τους ανθρώπους, αγνοώντας παράλληλα τα “ποιήματα” με τις κλισέ δηλώσεις.

Μάσησε το λουράκι της τσάντας του on camera και ρώτησε το δημοσιογράφο της ΕΡΤ τι ώρα είναι η απονομή. Είπε ότι κέρδισε από “κωλοφαρδία”-επίσης on camera-, ότι ήταν αδικία για τον Ετσεβαρία όπως εξελίχθηκε ο αγώνας και κάποιοι από τους χιλιάδες που παρακολούθησαν τις δηλώσεις του στο κανάλι του SPORT24 στο YouTube σχολίασαν να τον μαζέψει κάποιος, επειδή είναι ικανός να παραδώσει το μετάλλιό του στον Κουβανό.

“Εννοείται ότι είναι μαγκιά αυτό που έκανα”, παραδέχθηκε αργότερα. Ένα από τα αγαπημένα του ρήματα είναι το “βαριέμαι”, αλλά ο ίδιος μόνο βαρετός δεν είναι. Τα λόγια του δεν περνούν από κατεργασία.

“Ένιωσα κάτι σαν άγχος”, εκμυστηρεύθηκε στο μάνατζέρ του, Βασίλη Σίμο μετά τον τελικό. Ο Μίλτος Τεντόγλου δεν ξέρει πώς είναι το άγχος και δεν μπορεί να το περιγράψει. Δεν αγχώνεται, δεν φοβάται στον αγώνα, δεν κόβονται τα πόδια του. “Κατασκευαστικά” έχει το ιδανικό μυαλό για μεγάλους αγώνες. Πολυτέλεια και για τον προπονητή του που ομολογεί ότι ο ίδιος μπορεί να έχει άγχος, αλλά το ξεπερνάει λόγω του 23χρονου αθλητή του.

Το παραδέχθηκε ο Γιώργος Πομάσκι μετά το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε ο Τεντόγλου στις αρχές της χρονιάς, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού στίβου στο Τόρουν. Και εκεί πήγε με την καλύτερη επίδοση (8,21μ.) και ενοχλήσεις στο γόνατο.

Το σενάριο σε αυτό το “έργο” ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με αυτό των Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά είχε το ίδιο happy end για τον πρωταθλητή του μήκους. Στο πρώτο άλμα του προσγειώθηκε στα 8,35 μ. και με αυτή την επίδοση νίκησε.

Έχει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στους ευρωπαϊκούς αγώνες και το παραδέχεται. Δεν μιλάει πολύ, όμως τον αγαπάει ο φακός επειδή μπορεί και παίζει -συχνά σκερτσόζικα, αλλά όχι επιτηδευμένα- μαζί του.

Πριν από τον αγώνα του στο Τόρουν, πέρασε τα δάχτυλά του κάθετα στο λαιμό του, σαν να λέει θα τους αποτελειώσω. Το έκανε. Μέτα, αποκάλυψε στο SPORT24 ότι είχε βάλει στοίχημα με μια αθλήτρια ότι θα νικήσει. Το στοίχημα ήταν ένα μπουκάλι παλίνκα, το παραδοσιακό ποτό της Ουγγαρίας.

Πήρε το χρυσό, πήρε και το μπουκάλι και ξεδίπλωσε για πρώτη φορά τις εκπληκτικές γνώσεις του για το μήκος. “Κατάλαβα ότι βελτίωσα τη γωνία απογείωσής μου σε αυτό το άλμα. Δεν ξέρω ακόμη πόσο, αλλά έφυγα πιο ψηλά απ' ό,τι άλλες φορές. Συνήθως, απογειώνομαι στις 20 μοίρες. Τώρα, πήγα πιο ψηλά. Ιδανική είναι η γωνία των 24 μοιρών”.

Τον Μάιο, στο μίτινγκ της Καλλιθέας είχε άλμα στα 8,60μ.. Κάποιοι τον αμφισβήτησαν, λέγοντας ότι τρέχει αργά. Εκνευρίστηκε, επειδή ξέρει ότι είναι πολύ γρήγορος και το γεγονός ότι έχει πλαστικές κινήσεις λειτουργεί παραπλανητικά.

Εκνευρίστηκε τόσο, που στις 6 Ιουνίου φρόντισε να πετύχει ένα ακόμη μεγάλο άλμα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Η μεζούρα σταμάτησε στα 8,48μ.

Ήταν η δεύτερη καλύτερη επίδοση στον κόσμο εκείνη τη στιγμή (το δικό του 8,60μ. ήταν η πρώτη) και δεν ξέχασε να ευχαριστήσει γι' αυτό το άλμα “τους χορηγούς μου, που μου δίνουν δύναμη, και την κοπέλα μου, που μου σπάει τα νεύρα και με κάνει να έρχομαι στους αγώνες τσιτωμένος και να ξεσπάω”.

Ο Μίλτος Τεντόγλου ανακηρύχθηκε κορυφαίος αθλητής στίβου στα Βαλκάνια, καλύτερος Έλληνας αθλητής στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, βρέθηκε στις υποψηφιότητες για τον τίτλο του αθλητή στίβου που ξεχώρισε το 2021 στην Ευρώπη και στον κόσμο, αλλά και σε αυτή του ΠΣΑΤ για τον κορυφαίο Έλληνα αθλητή της χρονιάς.

Στέφανος, per aspera ad astra

^{Γράφει ο Γιάννης Ζωιτός}

Η Πρωτοχρονιά βρήκε τον Στέφανο Τσιτσιπά στο Ντουμπάι. Από τη μία να υποδέχεται το νέο έτος διασκεδάζοντας κοσμοπολίτικα σ' έναν ελεύθερο από περιορισμούς και σχετικώς ασφαλή ελλείψει κρουσμάτων τόπο. Από την άλλη να δουλεύει επί εβδομάδες για την έναρξη της νέας σεζόν που θα είχε ως -παραδοσιακή- αφετηρία το Αυστραλιανό Όπεν.

Ο αχός που προκάλεσε μέσω των αναρτήσεων η παρουσία του στο ξέφρενο πάρτι του Cipriani, υπό τους ήχους της Ελληνίδας dj Άντζελας Παντελή, ισορρόπησε πολύ γρήγορα από την άριστη ανταπόκρισή του στο κορτ. Ο 22χρονος τενίστας είχε μπει με το γούρικο δεξί τόσο στο περίφημο ιταλικό ρεστοράν στο Λας Βέγκας της Ανατολής όσο και στις αυξημένες υποχρεώσεις που πήγαζαν από την έκτη θέση στην παγκόσμια κατάταξη.

Μ' έναν μαγικό άγγιγμα, η αυστηρή και... άκριτη κριτική για την έλλειψη συνείδησης ενόσω η πλειονότητα των Ελλήνων ήταν αμπαρωμένη, μεταμορφώθηκε σε ασταμάτητη αποθέωση για τα επιτεύγματά του. Η πορεία του στο ραντεβού της Μελβούρνης σταμάτησε στο 3-0 του ημιτελικού από τον Μεντβέντεβ.

Προηγουμένως όμως ο Τσιτσιπάς είχε αφήσει το πλατύ αποτύπωμά του, κάνοντας το 4/4 (Σιμόν, Κοκκινάκης, Ίμερ, Μπερετίνι) και προτού έρθει η μεγάλη στιγμή του θριάμβου επί του Ράφα Ναδάλ πηγαίνοντας κόντρα στη μοίρα που είχε διαμορφώσει το εις βάρος του 0-2 και των μόλις πέντε κερδισμένων games.

Ιστορικά θα ήταν ο μόλις δεύτερος τενίστας όλων των εποχών που θα γυρνούσε ένα τέτοιο παιχνίδι σε τουρνουά major απέναντι στον "Ταυρομάχο από τη Μανακόρ".

Το ουσιώδες ήταν πως δεν επρόκειτο για φωτοβολίδα που έσβησε στο δρόμο της επιστροφής από την Αυστραλία. Ο Τσιτσιπάς κράτησε πολύ ψηλά τον πήχυ κι άρχισε να ξύνει μανιωδώς το ταβάνι του. Μέχρι που νοητά το ξεπέρασε στο Roland Garros.

Αφότου έπαιξε δύο τελικούς (Ακαπούλκο, Βαρκελώνη) και κατόπιν κατέκτησε το παρθενικό Masters 1000 της καριέρας του σηκώνοντας το τρόπαιο στο Μόντε Κάρλο (2-0 τον Ρούμπλεβ) για τον έβδομο προσωπικό τίτλο του, στο Παρίσι ήταν απολαυστικός.

Ουδόλως ευνοήθηκε από αποκλεισμούς άλλων και στηρίχθηκε στις δικές του δυνάμεις, παίζοντας για πρώτη φορά σ' έναν τελικό ενός εκ των τεσσάρων σπουδαίων τουρνουά. Το 3-0 επί του Σαρντί (7-6, 6-3, 6-1) ενίσχυσε τη θέση του και ξεχειλίζοντας από αυτοπεποίθηση δεν επέτρεψε σε Μαρτίνεθ (3-0), Ίσνερ (3-1) ή Καρένιο-Μπούστα (3-0) να τον απειλήσουν.

Η νέα διασταύρωση με τον Μεντβέντεβ θα τον προκαλούσε να αναμετρηθεί πάνω απ' όλα με τον εαυτό του. Ο Ρώσος ήταν στοιχειό στο μυαλό του. Το επιβλητικό 3-0 (6-3, 7-6, 7-5) έγινε ξόρκι με συνταγή που γράφηκε από χέρι παντοδύναμου μάγου. Το αρχικό 6-3, 6-3 στον ημιτελικό με τον Ζβέρεβ υποδήλωνε άλλη μια εντυπωσιακή επικράτηση, προτού αποκτήσει μορφή θρίλερ και κριθεί στο πέμπτο σετ (3-2).

Το γεγονός πως στο μεγάλο συναπάντημα της 13ης Ιουνίου ο Τσιτσιπάς έφερε τον Τζόκοβιτς στα όρια του και τον ανάγκασε να παίξει το τέλειο τένις για ν' ανατρέψει το εις βάρος του 0-2 πιστοποίησε την αναβάθμιση status που είχε κατορθώσει στο πρώτο μισό της χρονιάς.

Αλήθεια είναι πως οι μεγάλες προσδοκίες για ισοβαρή πορεία στο Wimbledon, δύο εβδομάδες αργότερα, δεν επαληθεύτηκαν. Ο Τσιτσιπάς δεν είναι ένας αθλητής που καλουπώνεται και το dress code στο Λονδίνο δεν του ταίριαξε.

Το λευκό σετ ρούχων που αναγκαστικά φόρεσε ήταν γαριασμένο και το 3-0 από τον Αμερικανό Τιάφοε τού στέρησε κάτι ανώτερο από την απλή συμμετοχή, όταν στον τελικό απέναντι στον Νόλε έφτασε ο Μπερετίνι (νο7 του ταμπλό) και όχι κάποιος εκ των βασικών ανταγωνιστών.

Φύλαγε ρεβάνς για τον Τιαφόε και την πήρε στον β' γύρο του Ολυμπιακού τουρνουά (6-3, 6-4). Ήταν μεν ένα σημάδι αντίδρασης, αλλά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά, αν δεν έβγαζε ενδείξεις κούρασης απέναντι στον Ιμπέρ, ζητώντας μέχρι και ιατρική βοήθεια. Μοιραία έχασε την ευκαιρία να διεκδικήσει στο Τόκιο ένα από τα μετάλλια.

Βέβαια, ο πρόωρος αποκλεισμός στους Ολυμπιακούς ήταν κάτι διαφορετικό από την σταθερά ανοδική διαδρομή του στην κατάταξη των κορυφαίων του κόσμου. Ειδάλλως μετά από λίγες ημέρες δεν θα είχε εισβάλει στην πρώτη τριάδα του κόσμου. Το προσπέρασμα στον Ναδάλ, που βρισκόταν εκτός για πρώτη φορά μετά από 4.5 χρόνια, ήταν ένα νέο παράσημο στο πέτο για τον Έλληνα που δεν έπαψε να κερδίζει αναγνώριση και μπόλικο χρήμα.

"Ήξερα ότι αν συνέχιζα με την ίδια φόρα και με την ίδια εκρηκτικότητα θα μπορούσα να τελειώσω τη χρονιά στο Νο1", θα δήλωνε εκ των υστέρων στην αποκλειστική συνέντευξή του στο SPORT24 και στον Βασίλη Σκουντή.

Το τίμημα μπήκε σε συνθήκη αποπληρωμής αφότου ξεκίνησε το US Open, τέλη Αυγούστου. Στη Νέα Υόρκη ο Τσιτσιπάς ήρθε αντιμέτωπος με δύο απαιτητικές αποστολές.

Όχι μόνο όφειλε να υπερασπιστεί το "στίγμα" του στον χάρτη του τένις, αλλά μαζί κλήθηκε να επιβιώσει μέσα σ' έναν ψυχολογικό πόλεμο στοχευμένων πυρών. Ο Άντι Μάρεϊ, πληγωμένος από την ήττα στον α' γύρο του τουρνουά παρά το υπέρ του 2-1, ήταν ο πρώτος που πάτησε τη σκανδάλη κι άφησε τη σφαίρα να εξέλθει της θαλάμης.

"Δεν λέω ότι θα νικούσα, αλλά αυτές οι διακοπές επηρέασαν το τι γινόταν στο κορτ. Είναι σπουδαίος, παίζει εξαιρετικά, αλλά έχασα τον σεβασμό μου. Πιστεύετε ότι αυτό είναι φυσιολογικό; Νομίζετε ότι είναι εντάξει; Είναι βλακείες και το ξέρει", έλεγε ο εξαγριωμένος Βρετανός.

Τα λόγια του ήταν φιτίλι που άναψαν τη δάδα. Ο Ζβέρεβ σέρβιρε συμπληρώνοντας πως "έφυγε για περισσότερα από 10 λεπτά" και ότι "ο πατέρας του τού έστελνε μηνύματα, βγήκε και η τακτική του άλλαξε εντελώς, όλοι το είδαν".

Αγωνιστικά ο Τσιτσιπάς πέρασε τον Μαναρινό (3-1), αλλά απέναντι στον φορμαρισμένο Αλκαράθ λύγισε. Περισσότερο πνευματικά εμφανίστηκε επηρεασμένος, μπαίνοντας στη διαδικασία ν' απαντά.

Επιχειρούσε πια να ισορροπήσει σε τεντωμένο σχοινί. Ξάφνου τα toilet breaks έγιναν το αντικείμενο μιας κουβέντας που έχανε το νόημά της και αφαιρούσε από τη δυναμική του αθλητή.

Ο κόσμος τον έβαλε σημάδι, έγινε βορρά στο στόμα των αμφισβητιών. Πάλευε να δικαιολογηθεί με ρητορικές ερωτήσεις του στιλ "αν παραμένω εντός των κατευθυντήριων γραμμών, ποιο το πρόβλημα;" και άπλωνε γύρω του μια ασπίδα προστασίας υπογραμμίζοντας πως "μερικοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πόσο δύσκολο είναι αυτό που κάνουμε".

Έχοντας κλείσει μόλις τα 23 από τις 12 Αυγούστου θα ήταν παράδοξο να μπορεί να κοντρολαρει το μυαλό του στον απόλυτο βαθμό. Ο νους παρέσυρε εν μέρει το σώμα και η πυξίδα του αποσυντονίστηκε. "Κατάφερα και το διαχειρίστηκα σχετικά καλά, αλλά δεν είναι κάτι το οποίο εύχεσαι να σου συμβεί όταν παίζεις σ' ένα τέτοιο μεγάλο στάδιο", εξηγούσε στις 16/12 στον Βασίλη Σκουντή.

Στο Indian Wells πέρασε τρεις γύρους (Μαρτίνεθ, Φονίνι, Ντε Μίνορ) κυρίως από ένστικτο, πριν αποκλειστεί από τον Γεωργιανό Μπασιλασβίλι και στο ATP Finals του Τορίνου εγκατέλειψε πρόωρα, έχοντας ήδη από τις 8/11 χάσει μια θέση στην παγκόσμια κατάταξη.

Η επέμβαση στον αγκώνα του δεξιού χεριού, στα τέλη Νοεμβρίου, έγινε το σημείο επανεκκίνησης 45 ημέρες πριν από την έλευση του 2022. Διότι, όπως έγραψε σε ανάρτησή του, "έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε τη δική μας μοναδική ιστορία". Η αφετηρία της δικής του νέας στις 17 Ιανουαρίου. Στη Μελβούρνη.

Όταν θέλεις Καλύτερες Αποδόσεις, Handicaps, Corners & Combos, πας στο Betshop.
21+ | Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα

Η Μαρία της κραυγής

^{Γράφει η Μαρία Καούκη}

"Φέτος ήταν η χρονιά μου”. Μέσα σε πέντε λέξεις η Μαρία Σάκκαρη περιέγραψε την παρουσία της στα courts κατά τη διάρκεια του 2021. Η περιγραφή της είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Έγινε και επίσημα η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια όλων των εποχών, έζησε δυο major ημιτελικούς και βρέθηκε στο Νο 6 τoυ κόσμου, πετυχαίνοντας τη μία υπέρβαση μετά την άλλη.

Όπως η ίδια έχει ομολογήσει, στην αφετηρία του 2021 δεν είχε προβλέψει ή και φανταστεί ότι κατά τη διάρκεια της σεζόν θα βρισκόταν στο Top 10 της WTA. Έτσι κι αλλιώς, η πανδημία είναι μια συνθήκη που δεν επιτρέπει τα σχέδια ούτε στους αθλητές και τις αθλήτριες. Πέρυσι, τέτοια εποχή βρισκόταν στο Νο 22 της κατάταξης και μέσα σε ένα χρόνο “σκαρφάλωσε” 16 θέσεις.

Η Δευτέρα της 27ης Σεπτεμβρίου ήταν μια από τις ιστορικότερες ημέρες του ελληνικού τένις. Η Μαρία Σάκκαρη “πάτησε” στο Νο 10 της κατάταξης και για πρώτη φορά η Ελλάδα είχε έναν τενίστα (Στέφανος Τσιτσιπάς) και μία τενίστρια στην πρώτη δεκάδα των rankings.

Μία ημέρα νωρίτερα η 26χρονη Σπαρτιάτισσα είχε αγωνιστεί στο δεύτερο τελικό της καριέρας της. Αντιμετώπισε την Ανέτ Κονταβέιτ, στο Ostrava Open. Η Μαρία Σάκκαρη αν και ηττήθηκε με 2-0 σετ (2-6, 5-7) από την Εσθονή, περίμενε με ανυπομονησία το επόμενο εικοσιτετράωρο.

Θα ξημέρωνε μια σπουδαία ημέρα για την καριέρα της, καθώς θα έβλεπε με τα μάτια της το όνομά της στην πρώτη δεκάδα και ένα όνειρό της να πραγματοποιείται κι επίσημα.

Η σεζόν έκλεισε με τη συμμετοχή της στους WTA Finals και τη θρυλική Μπίλι Τζιν Κινγκ να επισημαίνει στην υφήλιο ότι η Σάκκαρη είναι η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να αγωνιστεί στους τελικούς των κορυφαίων αθλητριών της σεζόν.

Η χρονιά είχε πολλές πρωτιές για την αθλήτρια του Τόμι Χιλ. Η Μαρία έγινε η μοναδική τενίστρια της Ελλάδας με συμμετοχή σε δύο ημιτελικούς στα major τουρνουά. Αρχικά στο Roland Garros και έπειτα στο US OPEN.

Πριν φτάσει στο Παρίσι για το δεύτερο τουρνουά της σειράς grand slam, είχε καταγράψει σημαντικές νίκες. Τον Ιανουάριο, απέκλεισε την Μουγκουρούθα στον 3ο γύρο του WTA 500 στο Άμπου Ντάμπι, όπου έφτασε έως τα ημιτελικά και στη συνέχεια ηττήθηκε από τη Λευκορωσίδα Αρίνα Σαμπαλένκα. Στο Grampians Trophy της Μελβούρνης, νίκησε Κέρμπερ και προκρίθηκε στα ημιτελικά, όπου έχασε από την Κονταβέιτ.

Στο αγαπημένο της Αυστραλιανό Όπεν δεν τα κατάφερε, καθώς αποκλείστηκε στον πρώτο γύρο από την Μλαντένοβιτς. Ένα μήνα μετά, προκρίθηκε στις “8” του Miami Open κερδίζοντας 2-1 σετ την Πεγκούλα και έπειτα πέτυχε ακόμη μία σπουδαία νίκη. Απέκλεισε τη Ναόμι Οζάκα με 2-0 σετ, πριν αποκλειστεί από την Αντρέσκου, στα ημιτελικά.

Ο Ιούνιος του 2021 τη βρήκε στο Παρίσι, για το Roland Garros. Aπέκλεισε εύκολα την Ζαβάτσκα κι έπειτα την Παολίνι. Προκρίθηκε για πρώτη φορά στον 4ο γύρο, έπειτα από τη νίκη της επί της Μέρτενς 2-1 σετ (7-5, 6-7, 6-2) και έδειξε πόσο είχε ωριμάσει τενιστικά.

Δούλεψε πολύ στη διαχείριση της ψυχολογίας της. Έπαψε να χάνει τη συγκέντρωσή της και δεν αγχωνόταν, όπως στο παρελθόν. Μετά τη νίκη της επί της Μέρτενς έγινε η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να ξεκολλήσει από τις “32” του παριζιάνικου τουρνουά, στην ιστορία της open era.

Ούτε η μητέρα της, Αγγελική Κανελλοπούλου, αλλά ούτε και η Λένα Δανιηλίδου είχαν κατορθώσει κάτι αντίστοιχο. Πριν από 96 χρόνια, το 1925, η γεννημένη στη Μασσαλία, Ελένη Κοντοσταύλου είχε αποκλειστεί στα ημιτελικά της διοργάνωσης από τη θρυλική, Σουζάν Λεγκλέν.

Στη συνέχεια απέκλεισε τη Σοφία Κένιν με 2-0 σετ και προκρίθηκε στα προημιτελικά του Roland Garros, όπου με 2-0 σετ έθεσε εκτός μάχης και την κάτοχο του τίτλου Ίγκα Σβιόντεκ. Στον ημιτελικό έχασε με 2-1 (7-5, 4-6, 9-7) σετ απ' την Μπάρμπορα Κρεϊτσίκοβα, έπειτα από 3 ώρες και 18 λεπτά.

Μέσα στον Ιούνιο η Σάκκαρη και ο Τσιτσιπάς εξασφάλισαν και τυπικά την παρουσία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στο μικτό διπλό. Πριν η Μαρία φτάσει στην Ιαπωνία, σταμάτησε στο δεύτερο γύρο του Wimbledon, όπου έχασε 2-0 από τη Σέλμπι Ρότζερς.

Στο Τόκιο αποκλείστηκε από την Άνα Σβιτολίνα με 2-1 σετ (7-5, 3-6, 4-6) στη φάση των "16" του Ολυμπιακού τουρνουά. Ωστόσο, είχε ήδη πραγματοποιήσει ένα μεγάλο παιδικό όνειρό της, την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο διπλό, μαζί με τον Στέφανο Τσιτσιπά ηττήθηκαν με 2-1 σετ από το δίδυμο των Μπάρτι/Πιρς και έμειναν εκτός ημιτελικών.

Το ταξίδι της Μαρίας στη Νέα Υόρκη ήταν επίσης ονειρεμένο. Μετά τα ημιτελικά του Roland Garros έφτασε και στην τετράδα του US OPEN αποκλείοντας κατά σειρά τις: Μάρτα Κόστιουκ (6-4, 6-3), Κατερίνα Σινιάκοβα (6-4,6-2), Μπιάνκα Αντρεέσκου (6-7,7-6,6-3), Καρολίνα Πλίσκοβα (6-4,6-4).

Μετά τον αγώνα με την Πλίσκοβα ανέβηκε στη 13η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, αφήνοντας πίσω της τη Λένα Δανιηλίδου που είχε ως career high τη 14η θέση. Στον ημιτελικό του US Open, η Σάκκαρη ηττήθηκε από την εκπληκτική 18χρονη, Έμα Ραντουκάνου με 6-1,6-4.

Η κορυφαία Ελληνίδα τενίστρια με την πορεία της στο Kremlin Cup σφράγισε την παρουσία της στους WTA Finals, στη Γουαδαλαχάρα. Στις 21 Οκτωβρίου, η Ανα Καλίνσκαγια αποσύρθηκε από τον αγώνας της με τη Σάκκαρη και η Ελληνίδα τενίστρια προκρίθηκε στις “8” του Kremlin Cup.

Τότε προκρίθηκε και τυπικά στους τελικούς της WTA. Στο Kremlin Cup συνέχισε έως τις “4”, αφήνοντας εκτός τη Σιμόνα Χάλεπ, αλλά εγκατέλειψε στον ημιτελικό απέναντι στην Αλεξάντροβα, καθώς ένιωσε αδιαθεσία.

Την 1η του Νοέμβρη η Μαρία Σάκκαρη ανέβηκε στο Νο 6 της παγκόσμιας κατάταξης και στα μέσα του ίδιου μήνα νίκησε 2-1 (7-6, 6-7, 6-3) την Αρίνα Σαμπαλένκα (Νο2 στον κόσμο) και προκρίθηκε στα ημιτελικά των τελικών της WTA, όπου ηττήθηκε με 2-1 από την Κονταβέιτ.

Η Σάκκαρη είναι υποψήφια για τον τίτλο της πιο βελτιωμένης παίκτριας μέσα στο 2021, στα βραβεία της WTA.

Euro 2020, The Italian job

^{Γράφει ο Κώστας Μπράτσος}

Το Euro 2020 που διεξήχθη το 2021. Το Euro 2020 που διοργάνωσαν 11 χώρες. Το Euro 2020 που "ήρθε σπίτι". Το Euro 2020 της πανδημίας. Το Euro 2020 των μισοάδειων κερκίδων. Το Euro 2020 του κορυφαίου σκόρερ στην ιστορία του θεσμού. Το Euro 2020 που παραλίγο να μην έχει καμία σημασία.

Και τελικά, το Euro 2020 όπου η Ιταλία βρήκε τον χρόνο να "καλοράψει" το κοστούμι όλων των άλλων, κατακτώντας το τρόπαιο.

Μόνο μία από τις παραπάνω φράσεις θα αρκούσε για να κάνει ξεχωριστή τη διοργάνωση. Όλες μαζί, προσδίδουν αναντίρρητα στο τουρνουά που διεξήχθη το περασμένο καλοκαίρι τον τίτλο του πιο ξεχωριστού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της ιστορίας.

Τον Δεκέμβριο του 2012 η UEFA αποφάσισε η διοργάνωση να μοιραστεί σε διάφορες οικοδέσποινες και το 2014 ανακοινώθηκε ποιες θα είναι αυτές. Από τις 13 συνολικά, το Βέλγιο αφαιρέθηκε από τη διαδικασία το 2017, λόγω καθυστέρησης στην κατασκευή του νέου γηπέδου που υπήρχε στο φάκελό του. Αυτό έμοιαζε να είναι το πλέον αξιοσημείωτο ζήτημα γι' αυτό το τουρνουά, μέχρι που ξέσπασε η πανδημία.

Τον Μάρτιο του 2020 αποφασίστηκε η μετάθεση του τουρνουά κατά ένα χρόνο και ταυτόχρονα η διατήρηση της ονομασίας του ως Euro 2020. Στο χρονικό διάστημα που ακολούθησε, οι υπεύθυνοι της UEFA συμμετείχαν σε μία διελκυστίνδα με τις κυβερνήσεις και τις υγειονομικές αρχές των χωρών που θα φιλοξενούσαν αγώνες, ώστε τα γήπεδα να έχουν ανοιχτές θύρες.

Οκτώ από τις αρχικές πόλεις (Λονδίνο, Αγία Πετρούπολη, Μπακού, Βουκουρέστι, Άμστερνταμ, Βουδαπέστη, Κοπεγχάγη, Γλασκώβη) παρείχαν εγκαίρως σχέδιο που περιελάμβανε κόσμο στο γήπεδο. Ύστερα από παρατάσεις το ίδιο έκανε κι η Ρώμη, ενώ το Μόναχο κέρδισε τη διαμάχη με την UEFA, αφού κράτησε τους αγώνες του χωρίς να δώσει εγγυήσεις.

Το Μπιλμπάο δεν τα κατάφερε λόγω των αυστηρών περιορισμών στη Χώρα των Βάσκων κι έδωσε τη θέση του στη Σεβίλλη, ενώ οι αγώνες του Δουβλίνου μοιράστηκαν σε Αγία Πετρούπολη και Λονδίνο.

Ο Covid-19 οδήγησε σε πολλές αλλαγές, ώστε η διοργάνωση να διεξαχθεί όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτα. Με εξαίρεση την Ουγγαρία, που δεν είχε επιβάλει περιορισμούς, η προσέλευση στα γήπεδα επετράπη μέχρι ενός ποσοστού που καθόριζε η κάθε κυβέρνηση, ανάλογα με τα επιδημιολογικά δεδομένα. Οι ομάδες είχαν δικαίωμα για 26μελή αποστολή από 23μελής που ήταν από το 2004. Το Euro 2020 ήταν το πρώτο μεγάλο τουρνουά εθνικών ομάδων που διεξήχθη με δικαίωμα πέντε αλλαγών στη διάρκεια ενός αγώνα.

Το αγωνιστικό σκέλος άρχισε στις 11 Ιουνίου, με τον θρίαμβο της Ιταλίας επί της Τουρκίας. Μία ημέρα αργότερα, λίγο έλειψε να ολοκληρωθεί. Όπως και το νήμα της ζωής του Κρίστιαν Έρικσεν. Στο παιχνίδι της Δανίας με τη Φινλανδία, ο αστέρας των Δανών κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο, δίχως προφανή αιτία.

Οι συμπαίκτες του σχημάτισαν ένα τείχος γύρω του υπό τις εντολές του Σίμον Κιάερ και οι γιατροί έσπευσαν για τις πρώτες βοήθειες. Ο απινιδωτής τού έσωσε τη ζωή, όμως η πληροφορία αυτή ήταν αδύνατο να διαπεράσει τα σώματα των συμπαικτών του και να φτάσει μέχρι τις κερκίδες του "Πάρκεν" της Κοπεγχάγης ή μέχρι τους τηλεοπτικούς δέκτες που έψαχναν εναγωνίως ένα πλάνο.

Η είδηση της διάσωσης του Έρικσεν ήρθε μερικά λεπτά αργότερα μέσω μιας φωτογραφίας. Η καρδιακή ανακοπή πιθανότατα του στέρησε το υπόλοιπο της ποδοσφαιρικής καριέρας, όμως όχι και της ζωής. Το Euro 2020 ήταν έτοιμο να συνεχιστεί, με την εθνική Δανίας παρούσα και με το παραπάνω.

Το ποδοσφαιρικό ενδιαφέρον εστιάστηκε στο "γκρουπ του θανάτου", όπου καμία εκ των Γαλλία, Γερμανία και Πορτογαλία δεν έπεισε με την απόδοσή της, έστω κι αν κατάφεραν να προκριθούν έπειτα από φινάλε θρίλερ, αφήνοντας εκτός νυμφώνος την Ουγγαρία.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο θα έπαιζε ακόμα ένα παιχνίδι, στα νοκ άουτ κόντρα στο Βέλγιο, στο 5ο Euro της καριέρας του (ρεκόρ), φτάνοντας συνολικά τα 26 παιχνίδια (ρεκόρ), τα 2.153 λεπτά (ρεκόρ), τις 12 νίκες (ρεκόρ), τα 16 παιχνίδια ως αρχηγός (ρεκόρ) και κατακτώντας τον τίτλο του 1ου σκόρερ με 5 γκολ (όσα και ο Πάτρικ Σικ, με τον Πορτογάλο να έχει και μία ασίστ που τον ξεχώρισε), έφτασε τα 14 συνολικά στο θεσμό (ρεκόρ).

Τα γκολ έπεφταν βροχή τόσο στους ομίλους όσο και στα νοκ άουτ, με αποκορύφωμα τη νίκη της Ισπανίας επί της Κροατίας με 5-3, με τους φιναλίστ του Παγκοσμίου Κυπέλλου 2018 να στέλνουν τον αγώνα στην παράταση με δύο γκολ στο τέλος. Δύο γκολ στο τέλος σημείωσε και η Ελβετία κόντρα στη Γαλλία και στη διαδικασία τον πέναλτι απέκλεισε στη φάση των 16 το φαβορί για το τρόπαιο.

Στην ίδια φάση σταμάτησε η Ολλανδία από την Τσεχία του ιπτάμενου Σικ και η Γερμανία από την απροσπέλαστη Αγγλία, ενώ παραλίγο να σκοντάψει κι η Ιταλία (νίκησε στην παράταση την Αυστρία).

Οι παρατάσεις και τα πέναλτι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, όπως και τα 11 αυτογκόλ (όταν σε όλα τα προηγούμενα τουρνουά μαζί είχαν σημειωθεί 9). Από τα 15 παιχνίδια των νοκ άουτ, τα οκτώ οδηγήθηκαν στον επιπλέον χρόνο και τα τέσσερα στα πέναλτι.

Η Ισπανία απέκλεισε με αυτόν τον τρόπο την Ελβετία, ενώ η Ιταλία πλήρωσε τη "φούρια ρόχα" με αυτό το νόμισμα στα ημιτελικά, έχοντας προηγουμένως αποκλείσει το Βέλγιο. Η Αγγλία διέλυσε την Ουκρανία και στη συνέχεια νίκησε στην παράταση τη θεαματική Δανία.

Το "It's Coming Home" έγινε μόνιμο άκουσμα στους δρόμους της αγγλικής πρωτεύουσας που φιλοξένησε τα ημιτελικά και θα φιλοξενούσε τον τελικό, αποκρούοντας απειλές της UEFA από τη στιγμή που η κυβέρνηση "χαλάρωσε" τα μέτρα ασφαλείας και οι VIPs της συνομοσπονδίας κατάφεραν να ταξιδέψουν για το παιχνίδι (αν και δεν επετράπη το ίδιο για απλούς φιλάθλους από την Ιταλία).

Ο τελικός διεξήχθη στις 11 Ιουλίου, σε ένα "Γουέμπλεϊ" με περίπου 67.000 θεατές, ορισμένοι εκ των οποίων προκάλεσαν σοβαρά επεισόδια γύρω από τις εγκαταστάσεις. Μόλις στο 2' ο Λιουκ Σο άνοιξε το σκορ, όμως στο 67' ο Λεονάρντο Μπονούτσι ισοφάρισε.

Το σκορ δεν άλλαξε στην παράταση και τα πέναλτι θα αναδείκνυαν τη νικήτρια χώρα. Για μία -σπάνια- φορά στη ψυχοφθόρα διαδικασία, η Αγγλία έμοιαζε να είναι αυτή, όμως οι Μάρκους Ράσφορντ, Τζέιντον Σάντσο και Μπουκαγιό Σακά, τρεις αλλαγές του Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ (οι δύο πρώτοι στο 120'), απέτυχαν σε τρεις διαδοχικές προσπάθειες.

Η "σκουάντρα ατζούρα" έκανε την ανατροπή και τελικά πήρε το τρόπαιο για δεύτερη φορά στην ιστορία της (η προηγούμενη στο "εντός έδρας" τουρνουά του 1968).

Το Euro 2020 ολοκληρώθηκε με τα περισσότερα γκολ από κάθε άλλο (142) και τον Ρομπέρτο Μαντσίνι να πανηγυρίζει για έναν ανεπανάληπτο θρίαμβο, που περιελάμβανε 13 γκολ και ένα ποδόσφαιρο στο οποίο δεν είχε συνηθίσει την πατρίδα του.

Οι πρωταγωνιστές για την ομάδα του ήταν πολλοί, με τον Τζιανλουίτζι Ντοναρούμα να παίρνει τελικά το βραβείο του κορυφαίου λόγω και των πέναλτι που απέκρουσε (ο Ισπανός Πέδρι πήρε το βραβείο του καλύτερου νεαρού).

Καθημερινά δώρα σε Στοίχημα και Live Casino έως τις 26/12.
Όροι & Προϋποθέσεις | 21+ | Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα

Η χρονιά των αλλαγών

^{Γράφει ο Πάνος Διαμάντης}

Το 2021 υπήρξε ένα έτος μετάβασης από πολλές απόψεις. Η τετραετής κυριαρχία του Λιούις Χάμιλτον στη Formula 1 έσπασε με έναν νέο πρωταθλητή, η δεκαετία του Σεμπαστιάν Οζιέ έφτασε στο τέλος της, τα αυτοκίνητα της F1 και του WRC άφησαν το κύκνειο άσμα τους πριν το πέρασμα σε εντελώς διαφορετικά του χρόνου.

Επτά από τις πιο εμβληματικές στιγμές του motorsport, που θα αφήσουν το 2021 στην ιστορία και στα χείλη όσων θα το μνημονεύουν στο μέλλον, είναι οι παρακάτω:

1 - Ο πρώτος τίτλος του Μαξ Φερστάπεν στη F1
Στα 24 του χρόνια ο Μαξ Φερστάπεν ανέβηκε στην κορυφή του κόσμου, κερδίζοντας το πιο απρόβλεπτο, τρελό φινάλε του αιώνα στο GP του Άμπου Ντάμπι.

Ο Ολλανδός και ο Λιούις Χάμιλτον έφτασαν ισόπαλοι στον τελευταίο αγώνα, και πέντε γύρους πριν το τέλος ο Βρετανός έκανε περίπατο προς το όγδοο πρωτάθλημα-ρεκόρ της καριέρας του.

Όμως, τότε η είσοδος του οχήματος ασφαλείας επέτρεψε στον Μαξ να βάλει φρέσκα μαλακά ελαστικά και φυσικά έτσι να περάσει τον Λιούις στον έναν και μοναδικό γύρο που απέμεινε.

Όπως και να έγινε, η ιστορία έγραψε τον Μαξ Φερστάπεν στη χρυσή βίβλο των παγκόσμιων πρωταθλητών της Formula 1, ως επακόλουθο του φαινομενικού ταλέντου του Ολλανδού, και επιβεβαιώνοντας ότι ο Μαξ θα είναι ένας από τους πρωταγωνιστές της F1 την προσεχή δεκαετία.

Και το κατάφερε, ασχέτως του φινάλε και ασχέτως των οριακών του οδηγικών ακροβασιών, κερδίζοντας τον Χάμιλτον στα καλύτερά του.

2 - Η επιστροφή του Ράλλυ Ακρόπολις στο WRC
Ο διακαής πόθος των Ελλήνων ένθερμων πιστών του Ράλλυ Ακρόπολις για την επιστροφή του ελληνικού αγώνα στο WRC πραγματώθηκε φέτος, οκτώ χρόνια μετά το πικρό αντίο του 2013.

Και οι φίλοι του σπορ το απέδειξαν συρρέοντας κατά χιλιάδες τόσο στην υπερειδική διαδρομή "Cosmote 5G Athens Stage" που ενθουσίασε τους "παγκόσμιους", λόγω της επαφής τους με τόσο κόσμο, καθώς και κατά δεκάδες χιλιάδες στα βουνά.

Το φετινό Ράλλυ Ακρόπολις κατάφερε και πάλι να διαφοροποιηθεί από τους άλλους αγώνες του κόσμου δεδομένου ότι η δομή του δεν ακολούθηκε το κλασικό format των δύο loops των ίδιων επαναλαμβανόμενων Ειδικών κάθε μέρα, αλλά στέλνοντας τα πληρώματα σε ένδοξες Ειδικές από την Κορινθία μέχρι τη Φθιώτιδα και τη Φωκίδα, χωρίς σέρβις μεταξύ ακόμα και τεσσάρων Ειδικών.

Οκτώ χρόνια μετά, ήταν σαν να μην είχε περάσει μια μέρα, καθώς ο υπεραστέρας του μέλλοντος Κάλε Ροβάνπερα σημείωνε τη δεύτερη νίκη της καριέρας του στο WRC.

3 - Το αντίο του θρύλου Βαλεντίνο Ρόσι
Δεν υπήρξε μόνο ένας από τους κορυφαίους αναβάτες όλων των εποχών του MotoGP, αλλά και -κυρίως- ένας από τους πιο λαοφιλείς ήρωες της παγκόσμιας ιστορίας του motorsport. Ο "γιατρός", ο μέγας Βαλεντίνο Ρόσι έβαλε τέλος φέτος στο GP της Βαλένθια στην εκθαμβωτική του καριέρα.

Μετά από 372 αγώνες, 9 παγκόσμια πρωταθλήματα (7 στην κορυφαία κατηγορία 500κ.εκ. / MotoGP) και 89 νίκες, ο Βαλεντίνο έκανε έναν τελευταίο γύρο θριάμβου στη Βαλένθια - καθώς ο ουρανός άστραφτε με πυροτεχνήματα και οι οθόνες της πίστας έπαιζαν μηνύματα του Ρότζερ Φέντερερ και του Ράφα Ναδάλ, του Τομ Κρουζ και του Κίανου Ριβς, αφιερωμένα σε εκείνον.

Όμως ο "γιατρός" δεν θα φύγει από το σπορ, καθώς το 2022 θα διοικεί την ομάδα του, VR46 Racing Team, στην κορυφαία κατηγορία του MotoGP.

4 - Το τέλος της εποχής Οζιέ στο WRC
Το 2021 έβαλε τέλος στην εποχή κυριαρχίας του Σεμπαστιάν Οζιέ, που έριξε φέτος την αυλαία της πλήρους του εμπλοκής με το σπορ.

Ο Οζιέ θα κάνει μόνο ελάχιστους, περιστασιακούς αγώνες του χρόνου, που σημαίνει ότι το 2022 θα έχουμε νέο πρωταθλητή - μετά τους οκτώ τίτλους που κατέκτησε ο Γάλλος τα τελευταία 9 χρόνια (χάνοντας μόνο έναν, από τον Οττ Τάνακ το 2019).

Ο Οζιέ υπήρξε μια εμβληματική φυσιογνωμία αντίστοιχου βεληνεκούς του Σεμπαστιάν Λεμπ, καθώς οι δύο Γάλλοι είναι οι πιο επιτυχημένοι οδηγοί της ιστορίας του WRC. Μετά την ανάδειξή του από τη Citroen, κατάφερε να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής με τρεις διαφορετικές ομάδες: τις Volkswagen, M-Sport Ford και Toyota.

Τώρα, ο Οζιέ επιδιώκει μια δεύτερη καριέρα, αλλάζοντας τις Ειδικές Διαδρομές με την Πίστα και το Yaris WRC με το πρωτότυπο Toyota GR010 Hybrid του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Αντοχής (WEC).

Απόλυτος στόχος του, να προσθέσει στους τίτλους του στο WRC και μια νίκη στις 24 Ώρες του LeMans.

5 - Η πιο επεισοδιακή μάχη της F1 μετά το 1990
Η ένταση και οι συγκρούσεις μεταξύ του Λιούις Χάμιλτον και του Μαξ Φερστάπεν σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν του 2021 συνέθεσαν την ίσως πιο εντυπωσιακή μονομαχία τίτλου της Formula 1 μετά τις μάχες του Άιρτον Σένα με τον Αλέν Προστ για τα πρωταθλήματα του 1989 και 1990 - που κατέληξαν και οι δύο με μια σύγκρουση του Βραζιλιάνου με τον Γάλλο στον τελευταίο αγώνα.

Οι Χάμιλτον και Φερστάπεν είχαν μια σφοδρή σύγκρουση στη Βρετανία -στην τρομακτικά γρήγορη στροφή Copse του Σίλβερστοουν- που έστειλε τον Φερστάπεν να συγκρουστεί βίαια στις μπαριέρες. Είχαν επίσης επαφή στο πρώτο σικέιν της Μόντσα, που άφησε την RBR πάνω από το κόκπιτ της Mercedes και έστειλε και τους δύο στην εγκατάλειψη, καθώς και μια επαφή στο παρθενικό GP της Σαουδικής Αραβίας όταν ο Ολλανδός φρέναρε απότομα μπροστά από τον Βρετανό. Και, επίσης, είχαν αμέτρητες αμφιλεγόμενες μάχες, με αποκορύφωμα της Βραζιλίας, όπου συνήθως ο Χάμιλτον προσπαθούσε να τηρήσει αμυντική στάση στις προσπάθειες του Φερστάπεν να τον ωθεί εκτός πίστας.

6 - Το τέλος της εποχής των World Rally Cars
Μαζί με την εποχή του Οζιέ, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλι τελείωσε και η εποχή των θρυλικών World Rally Cars - που θα αντικατασταθούν το 2022 από τα νέα, υβριδικά Rally1.

Η κατηγορία των WRC γεννήθηκε το 1997 με πρώτα δημιουργήματά της τα μυθικά rallycars Subaru Impreza, Mitsubishi Lancer, Ford Escort, Toyota Corolla και Peugeot 206 - τα οποία έμελλε, μαζί, να δημιουργήσουν μια από τις εποχές του σπορ με τον πλέον πολύπλευρο συναγωνισμό.

Ήταν ανέκαθεν τετρακίνητα, αρχικά με κινητήρες 2.0 λίτρων και σειριακό κιβώτιο, και απέδιδαν περί τους 300 ίππους, αγγίζοντας ακόμα και τους 340 hp στο peak τους. Τα αρχικά δείγματα των WRC είχαν ηλεκτρονικά συστήματα όπως το traction control και τρία ενεργά διαφορικά και ενεργητική ανάρτηση, αλλά στην πορεία τα απώλεσαν, για λόγους κόστους.

Το 2017 άλλαξαν ριζικά, με τον νέο κινητήρα 1.6 Turbo που απέδιδε 380 ίππους, με το ενεργό κεντρικό διαφορικό και με ένα εκθαμβωτικό αεροδυναμικό αμάξωμα.

7 - Η πρώτη νίκη της κατηγορίας των Hypercars στο LeMans
Η μετάβαση των αγώνων αντοχής του πρωταθλήματος WEC στην κατηγορία των υβριδικών Hypercars έγινε φέτος. Πρόκειται για μια κομβική στιγμή στην ιστορία του σπορ και του LeMans, καθώς ο συσχετισμός των κανονισμών με τα αυτοκίνητα παραγωγής σύντομα θα φέρουν και τις εργοστασιακές ομάδες της Porsche και της Peugeot.

Πρώτη νικήτρια της νεοσύστατης κατηγορίας στις 24 Ώρες του LeMans ήταν η Toyota, που κέρδισε για τέταρτη διαδοχική χρονιά τον ένδοξο σχεδόν εκατονταετή αγώνα στις όχθες του ποταμού Λα Σαρθ.

Το Toyota GR010 Hybrid που πέρασε πρώτο την καρό σημαία οδηγούσαν οι Μάικ Κόνουεϊ, Καμούι Κομπαγιάσι και Χοσέ Μαρία Λόπεθ, που κυνηγούσαν για χρόνια αυτή τη νίκη και την πέτυχαν παρά το άγχος ενός προβλήματος τροφοδοσίας στο δεύτερο μισό του αγώνα.

Se termino Leo, se termino

^{Γράφει ο Θέμης Καίσαρης}

Ξημέρωνε 11 Ιουλίου του 2021. Ο ποδοσφαιρικός πλανήτης περίμενε αυτήν την ημέρα για να ζήσει τον τελικό του Euro. Αγγλία - Ιταλία, στο Γουέμπλεϊ. It’s coming home or Rome, μπορεί να γίνει καλύτερο απ’αυτό;

Κι όμως. Meanwhile, το δράμα είχε ήδη ζηστεί. Βραζιλία - Αργεντινή, στο Μαρακανά. Ο τελικός του Copa America είχε ήδη γίνει την προηγούμενη μέρα.

Όσο το τρένο του Euro έτρεχε στις δικές του ράγες σε όλη την Ευρώπη, ένα άλλο τρένο έκανε τη δική του διαδρομή στα γήπεδα της Βραζιλίας. Κι αυτή η διαδρομή δεν ήταν ενός μήνα, όπως του Euro.

Ήταν ένα ταξίδι 28 χρόνων για την Αργεντινή που είχε να πάρει το Copa America από το 1993. Ήταν, πάνω απ'όλα, μια διαδρομή ζωής για τον Μέσι.

“Τριάντα δευτερόλεπτα για να σβήσει η αναμονή 28 χρόνων μέσα στο Μαρακάνα” είπε με τρεμάμενη φωνή ο Πάμπλο Γκιράλτ, ο εκφωνητής της δημόσιας τηλεόρασης, την ώρα που οι καθυστερήσεις έφταναν στο τέλος.

Κι όταν ακούστηκε το σφύριγμα της λήξης, στο μυαλό του σπίκερ δεν ήρθαν οι κλασικές λέξεις “Αργεντινή, πρωταθλήτρια, Copa America”.

Η φάση που ο Γκιράλτ επανέλαβε ξανά και ξανά μέσα σε δάκρυα ήταν “se termino Leo, se termino”.

Τελείωσε Λέο, τελείωσε. Όχι ο αγώνας, όχι ο τελικός. Τελείωσε η διαδρομή, τελείωσε το σερί των χαμένων τελικών, τελείωσε το προσωπικό δράμα.

Στο φινάλε, δεν υπήρχε αγώνας, τελικός, Αργεντινή, τουρνουά. Υπήρχε ένας παίκτης στα γόνατα, με δάκρυα στα μάτια, το περιβραχιόνιο στο μπράτσο και τη σφραγίδα με το 10 στην πλάτη. Σ’αυτόν έτρεξαν όλοι οι συμπαίκτες, λες και το άθλημα ήταν ατομικό.

Κανείς δεν πανηγύρισε μόνος του, γιατί κανενός η επιτυχία δεν ήταν μεγαλύτερη ή έστω ισάξια με το ένα και μοναδικό γεγονός της βραδιάς. Ο Μέσι είχε μόλις οδηγήσει την Αργεντινή στην κατάκτηση ενός τίτλου.

Το καλοκαίρι του 2021 ήταν ιστορικό για τον Μέσι, έφερε τη λύτρωση για τον παίκτη της Μπαρτσελόνα κορυφαίο παίκτη της εποχής του.

Για πρώτη φορά στην καριέρα του ο Αργεντινός ήταν χωρίς ομάδα, αφού το συμβόλαιό του είχε λήξει στις 30 Ιουνίου, για πρώτη φορά είχε κερδίσει έναν τίτλο με την εθνική ομάδα της χώρας του.

Αυτές νομίζαμε πως ήταν οι δύο μεγάλες αλλαγές που έφερε το 2021 για τον Μέσι. Η σημαντική, βέβαια, ήταν το Copa America, γιατί το θέμα με την Μπαρτσελόνα έμοιαζε να είναι τυπικό.

Ο Μέσι δεν έφυγε από τη Βαρκελώνη το 2020 όταν σόκαρε τον κόσμο μ’εκείνο το burofax με το οποίο είχε ενημερώσει πως είναι ελεύθερος. Δεν ήταν, είχε ακόμα συμβόλαιο για ένα χρόνο. Έμεινε, ηρέμησε, έπαιξε, ο Μπαρτομέου έφυγε, ο Λαπόρτα επέστρεψε.

Το συμβόλαιο έληξε, αλλά δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, οι δύο πλευρές τα είχαν βρει, ο Μέσι θα έμενε και θα έκλεινε την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα. Και μετά μπήκε ο Αύγουστος.

Δάκρυα ξανά στα μάτια. Και λόγια πολλά και δύσκολα για έναν άνθρωπο που οι δηλώσεις δεν είναι το φόρτε του, για κάποιον που στις ακαδημίες της Μασία φώναζαν “μουγκό”, γιατί δεν μιλούσε σχεδόν ποτέ.

Το 2020 ήθελε να φύγει, αλλά ήταν αδύνατο. Το 2021 ήθελε να μείνει, αλλά ήταν αδύνατο.

Ο ποδοσφαιρικός κόσμος σοκαρίστηκε κι η αλήθεια είναι πως δεν είναι πολλοί εκείνοι που κατάλαβαν τι συνέβη. Η πραγματικότητα είναι πως ο Μέσι δεν μπορούσε να συνεχίσει στην Μπαρτσελόνα, ακόμα κι αν δεχόταν να παίξει τσάμπα.

Ο σύλλογος πίστευε πως η ισπανική Λίγκα θα έκανε πίσω, θα έκανε τα στραβά μάτια και θα χαλάρωνε τους κανονισμούς του εγχώριου FFP, αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι να τον φωνάξουν και να του πουν πως δεν θα μείνει.

Στις 5 Αυγούστου η Μπαρτσελόνα ανακοίνωσε το τέλος, τρεις μέρες αργότερα ο Μέσι εμφανίστηκε μπροστά στις κάμερες. Το ταξίδι που είχε αρχίσει στις 14 Δεκεμβρίου του 2020 με μια υπογραφή σε χαρτοπετσέτα ολοκληρώθηκε στις 8 Αυγούστου του 2021 με τη χαρτοπετσέτα που χρησιμοποιούσε ο Αργεντινός για να συγκρατήσει τα δάκρυά του.

Είκοσι ένα χρόνια, από τα 12 στα 33. Πήγε παιδί στη Βαρκελώνη και έκλαιγε σε όλη τη διάρκεια της πτήσης από την Αργεντινή. Και το καλοκαίρι του 2021 έφυγε, το κεφάλαιο έκλεισε.

Νέα σελίδα στην Παρί, δεν μπορούσε άλλωστε να τον αποκτήσει άλλη ομάδα. Reunion με τον Νεϊμάρ, αυτόν που έφυγε από τη σκιά του γιατί ήθελε να είναι ο Μπάτμαν, δεν άντεχε άλλο το ρόλο του Ρόμπιν. Ο Βραζιλιάνος κράτησε το 10, ο Μέσι πήρε τη φανέλα με το 30.

To 30, σαν ένας κινούμενος αστερίσκος, ένας αριθμός που είναι εκεί για να σου θυμίζει ότι αυτό που συμβαίνει πλέον δεν είναι κανονικό. Όλα είναι θαμπά. Σποραδικές στιγμές μεγαλείου, αδιάφορα ματς, τραυματισμοί, εντάσεις με τον Ποτσετίνο.

Το 2021 τα άλλαξε όλα για τον Μέσι. Έμεινε ελεύθερος, κέρδισε τρόπαιο με την Αργεντινή, έφυγε από την Μπαρτσελονα, δεν φοράει πια το 10.

Όμως, το τέλος της χρονιάς ήρθε για να μας θυμίσει αυτό που δεν άλλαξε ούτε φέτος. Μέσι είναι ένας και αυτά που κάνει είναι εφικτά μόνον από τα τα δικά του πόδια.

Στην τελευταία σεζόν στην Μπαρτσελόνα είχε 38 γκολ και 12 ασίστ. Τα έδωσε όλα μπας και καταφέρει να πάρει ξανά το πρωτάθλημα, έστω κι αν γύρω του είχε ένα συνονθύλευμα παικτών.

Μετά την 1η Ιανουαρίου έπαιξε σε 22 αγώνες πρωταθλήματος, έβαλε 23 γκολ και έδωσε οκτώ ασίστ, “μπας και γίνει”. Δεν έγινε, το πήρε η Ατλέτικο, ο Μέσι αρκέστηκε στο Κύπελλο.

Στο Copa America αυτός έβαλε τα περισσότερα γκολ, αυτός έδωσε τις περισσότερες ασίστ, αυτός έβαλε τα περισσότερα φάουλ, αυτός δημιούργησε τις περισσότερες ευκαιρίες, αυτός πέρασε τις περισσότερες κάθετες, αυτός είχε τις περισσότερες πάσες στην επίθεση, αυτός έκανε τα περισσότερα σουτ, ενώ ήταν 2ος στις ντρίμπλες και 3ος στα κερδισμένα φάουλ.

Τίτλους κερδίζουν όλοι. Κάθε χρόνο κάποιος θα πάρει το πρωτάθλημα, κάποιος το Champions League, άλλος το Euro, κτλ. Ποιος μπορεί να σηκώσει το χέρι και να πει πως έχει την ικανότητα να είναι ο Μέσι, να είναι δηλαδή αυτός που τα συνδυάζει όλα;

Κανείς. Ακόμα και στα 33, ο Αργεντινός ήταν και το 2021 αυτό που είναι πάντα από τότε που ξεκίνησε η καριέρα του.

Μοναδικός.

Όταν ψάχνεις Ελληνικά Τραπέζια, πας στο Betshop. Γιορτινές Ρουλέτες, Λαμπερά Τραπέζια Blackjack.
21+ | Ρυθμιστής ΕΕΕΠ | Γραμμή βοήθειας ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | Παίξε Υπεύθυνα

Τόκιο, η φωτιά των αγώνων

^{Γράφει ο Αλέξανδρος Ξενικάκης}

“Η σημερινή είναι μία μέρα ελπίδας. Ναι, είναι πολύ διαφορετικό από ό,τι είχαμε φανταστεί, αλλά στο τέλος αυτό που έχει σημασία είναι πως είμαστε όλοι εδώ μαζί”.

Αυτά τα λόγια επέλεξε ο πρόεδρος της διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, Τόμας Μπαχ στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της τελετής έναρξης των 32ων Ολυμπιακών Αγώνων.

Μια διοργάνωση που διεξήχθη με έναν χρόνο καθυστέρηση. Μπροστά σε άδειες κερκίδες για πρώτη φορά στην ιστορία. Με ατμόσφαιρα που απείχε πολύ από τα γνωστά “ζεστά” της στάνταρ.

Αλλά με κεντρικό μήνυμα αυτό ακριβώς που πρεσβεύει το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας κόντρα σε κάθε δυσκολία. Οι Αγώνες του Τόκιο ή αλλιώς οι αγώνες του Covid-19 και οι σχεδόν 11 χιλιάδες αθλητές που συμμετείχαν σε αυτούς, χάρισαν μερικές ανεπανάληπτες στιγμές. Στιγμές χαράς, λύπης, επιβράβευσης, απογοήτευσης. Στιγμές γεμάτες αθλητισμό.

1 – Η απίθανη κούρσα με τα δύο παγκόσμια ρεκόρ
Στον τελικό των 400 μ. με εμπόδια ο Νορβηγός, Κάρστεν Βάρχολμ επιβεβαίωσε τον ρόλο του φαβορί που είχε πριν την έναρξη και έφτασε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου.

Στην κορυφαία κατά πολλούς κούρσα όλων των Αγώνων, ο 25χρονος δρομέας πραγματοποίησε ασύλληπτη εμφάνιση και με χρόνο 45.94 έριξε το παγκόσμιο ρεκόρ κατά 76 εκατοστά του δευτερολέπτου .

Μια κούρσα κανονικό μπρα ντε φέρ ως τα τελευταία χιλιοστά, με τον Αμερικανό Ρέι Μπέντζαμιν να κάνει επίσης παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά να τερματίζει δεύτερος, κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο.

2 - Ο Τομ Ντέιλι έστειλε το πιο ισχυρό μήνυμα ισότητας
"Νιώθω απίστευτα υπερήφανος που μπορώ να πω ότι είμαι ένας γκέι άνδρας και επίσης χρυσός Ολυμπιονίκης. Όταν ήμουν μικρότερος δεν πίστευα ότι θα πετύχαινα οτιδήποτε, εξαιτίας του ποιος είμαι. Το να είμαι Ολυμπιονίκης τώρα απλά δείχνει ότι μπορείτε να πετύχετε τα πάντα".

Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Τομ Ντέιλι, λίγες στιγμές αφότου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στις συγχρονισμένες καταδύσεις από βατήρα 10 μ. Ένας αθλητής που επέλεγε κατά τη διάρκεια των διαλλειμάτων από τους αγώνες του να βρίσκεται στις εξέδρες των κολυμβητηρίων και να… πλέκει. Το απόλυτο μήνυμα ισότητας και ελπίδας.

3 - Η απόλυτη Φέλιξ των 11 μεταλλίων έγραψε ιστορία
Στα 35 της χρόνια η Άλισον Φέλιξ πήγε στο Τόκιο με στόχο να γράψει το όνομά της στην ιστορία με ολόχρυσα γράμματα.

Στην τέταρτη Ολυμπιάδα της καριέρας της η Αμερικανίδα αναζητούσε δύο μετάλλια που θα την καθιστούσαν την πιο επιτυχημένη αθλήτρια όλων των εποχών στο χώρο του στίβου. Το πρώτο βήμα έγινε στον τελικό των 400μ. όπου η Φέλιξ τερμάτισε στην 3η θέση κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο. Το δεύτερο στον τελικό των 4x400μ. όπου η ομάδα των Ηνωμένων Πολιτειών βρέθηκε στην υψηλότερη θέση του βάθρου με την Φέλιξ να γράφει επιτέλους ιστορία.

Με 7 χρυσά, 3 ασημένια και 1 χάλκινο έφτασε συνολικά τα 11 σε Ολυμπιακούς Αγώνες, ξεπέρασε την επίδοση των 10 μεταλλίων του Καρλ Λιούις από το 1996 και έγινε η αθλήτρια με τα περισσότερα μετάλλια Ολυμπιακών Αγώνων στην ιστορία του στίβου.


4 – Η απίστευτο refuse to lose της Σιφάν Χασάν
Η Ολλανδή αθλήτρια του στίβου Σιφάν Χασάν ταξίδεψε στο Τόκιο με στόχο τα πρώτα Ολυμπιακά μετάλλια της καριέρας της και παράλληλα να γράψει ιστορία, να γίνει η πρώτη που θα κατακτήσει τρία μετάλλια στα αθλήματα των 1500μ., των 5000μ και των 10.000μ. στην ίδια διοργάνωση.

Όλα της τα όνειρα θα μπορούσαν να έχουν γκρεμιστεί εξ αρχής ωστόσο μέσα σε μια στιγμή. Στην προκριματική φάση των 1.500μ. στον τελευταίο γύρο μία αντίπαλός της έπεσε προκαλώντας και την πτώση της ίδιας.

Παρά την ατυχία της , η Χασάν βρήκε το ψυχικό και σωματικό σθένος και με μια απίθανη αντεπίθεση βρέθηκε από τελευταία θέση στην πρώτη, εξασφαλίζοντας την παρουσία της στον επόμενο γύρο. Μια εμφάνιση που της χάρισε την παγκόσμια αναγνώριση. Και όλα αυτά, ενώ λίγες ώρες αργότερα την ίδια ημέρα κατέκτησε το χρυσό μεταλλίου στα 5.000μ.


5 – Το ξέσπασμα του Ιακωβίδη που ράγισε καρδιές
“Συγγνώμη αν κάποιοι νομίζουν ότι το βάζω στα πόδια αλλά έχω κουραστεί πολύ και δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση. Είναι πολύ λυπητερό να ντρέπεσαι να πας στον φυσιοθεραπευτή γιατί δεν σου παίρνει λεφτά, επειδή ξέρει την κατάσταση σου”.

Με αυτά τα λόγια ο αρσιβαρίστας, Πέτρος Ιακωβίδης λίγα λεπτά μετά το φινάλε της αγωνιστικής παρουσίας του στους αγώνες του Τόκιο επέλεξε να ρίξει τίτλους τέλους στην καριέρα του. Μία κατάθεση ψυχής που προκάλεσε τεράστια συγκίνηση και φανέρωσε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες είναι αναγκασμένοι να αγωνίζονται πολλοί αθλητές στη χώρα μας.

Τα όσα δήλωσε προκάλεσαν τεράστια κινητοποίηση και οδήγησαν σε ένα happy end, καθώς λίγες ημέρες αργότερα ο Ιακωβίδης πολύ πιο ψύχραιμος πλέον και με σημαντική στήριξη από χορηγούς στο πλάι του γνωστοποίησε πως θα συνεχίσει να αγωνίζεται με στόχο να βρεθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού το 2024.

Με την ελπίδα πως τότε δεν θα κλαίει την παραμονή του αγώνα από τις 11 το βράδυ μέχρι τις 2 το μεσημέρι, όπως έκανε στο Τόκιο κι αποκάλυψε στη συνέντευξή του στο SPORT24.

6 – Χρυσό μετάλλιο για δύο στην αποθέωση του fair play
O τελικός του άλματος εις ύψους βρίσκεται την τελική του ευθεία. Τζιανμάρκο Ταμπέρι από την Ιταλία και Έσα Μουτάζ Μπασίρ από το Κατάρ διεκδικούν το χρυσό μετάλλιο έχοντας υπερβεί και οι δύο τα 2.37.

Όλες τους οι προσπάθειες στα 2.39 ήταν ανεπιτυχείς, ώσπου και συνέβη το ανέλπιστο. Με κοινό αίτημά τους οι δύο άλτες ζήτησαν ο αγώνας να ολοκληρωθεί πρόωρα και να μοιραστούν το χρυσό μετάλλιο.

Αίτημα που έγινε δεκτό από τους κριτές σε μία κίνηση που αποτελεί τον ορισμό του ευ αγωνίζεσθαι.

7 – Ο χρυσός Ντούσκος ως το απόλυτο outsider
Αποτελεί συχνό φαινόμενο κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων αθλητές να καταγράφουν μία ανέλπιστη επιτυχία για τη χώρα τους και να γράφουν το όνομά τους στην ιστορία με χρυσά γράμματα. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Στέφανο Ντούσκο.

Ο Γιαννιώτης κωπηλάτης τα ξημερώματα της 30ης Ιουλίου στον τελικό του μονού σκιφ πραγματοποίησε μία συγκλονιστική εμφάνιση η οποία του χάρισε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο.

Προσπερνώντας τα φαβορί, επιβεβαίωσε σε απόλυτο βαθμό τον ρόλο του outsider και χάρισε στη χώρα μας το πρώτο χρυσό μετάλλιο της ιστορίας της στην κωπηλασία.

Λίγες εβδομάδες αργότερα, είπε το "εύκολο είναι νομίζεις να πάρεις μετάλλιο;" στη συνέντευξη που έδωσε στο SPORT24.

8 – Χεντ Ζάζα, η νεότερη αθλήτρια εδώ και μισό αιώνα
Γεννημένη την 1η Ιανουαρίου του 2009 η Χεντ Ζάζα, αθλήτρια του πινγκ πονγκ για χάρη της Συρίας, στα 12 της έγραψε ιστορία καθώς έγινε η νεότερη αθλήτρια που συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες, από το 1968 και τους Χειμερινούς Αγώνες της Γαλλίας.

Παράλληλα έγινε η νεότερη αθλήτρια όλων των εποχών στο άθλημα του πινγκ πονγκ.

Γεννημένη στην πόλη Χάμα της Συρίας έχει προλάβει να ζήσει εκτός από την συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έναν πόλεμο στη χώρα της. Δυσκολίες που την έκαναν ακόμα πιο δυνατή με την ίδια να στέλνει ως μήνυμα πως “πρέπει να παλεύεις για τα όνειρά σου, να προσπαθείς για αυτά, όσες δυσκολίες και να αντιμετωπίζεις και στο τέλος θα τα καταφέρεις”.

9 - Η αποχώρηση της Μπάιλς για λόγους ψυχικής υγείας
Λίγες μόνο ώρες πριν τον τελικό του ομαδικού της ενόργανης γυμναστικής και οι Ηνωμένες Πολιτείες σε μία είδηση που έσκασε ως κεραυνός εν αιθρία ανακοινώνουν την αντικατάσταση της Σιμόν Μπάιλς για ιατρικούς λόγους.

Ίδια η εξέλιξη και μία ημέρα μετά στο ατομικό. Όπως αποκάλυψε η ίδια αργότερα, η απόφασή της είχε να κάνει με την ψυχική της υγεία καθώς “πρέπει να επικεντρωθώ σε αυτή και να μην την θέσω περαιτέρω σε κίνδυνο. Ήταν σαν να πολεμούσα όλους μου τους δαίμονες”.

Η πίεση, οι μεγάλες προσδοκίες και το τεράστιο βάρος που κλήθηκε να κουβαλήσει την λύγισαν. Ακόμα και οι κορυφαίοι αθλητές εκτός γηπέδου παραμένουν άνθρωποι και ως τέτοιοι πρέπει να αντιμετωπίζονται.

^{_{21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ |ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 210 9237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ}}