Νικόλ Ελευθεριάδου, το κορίτσι του νερού

Νικόλ, το κορίτσι των ευχών

Συνέντευξη στη Μαρία Κουβέλη

Είναι αδιαμφισβήτητα ένα από τα "χρυσά" κορίτσια του πόλο. Από πολύ μικρή ένιωσε τη σύνδεση με το νερό κι οι πισίνες δεν άργησαν να μπουν στη ζωή και την καθημερινότητά της.

Η διεθνής πολίστρια του Ολυμπιακού, Νικόλ Ελευθεριάδου, στα 25 της έχει μία γεμάτη τροπαιοθήκη με μετάλλια όλων των χρωμάτων κι έχει ζήσει απίστευτες στιγμές με τη φανέλα των ερυθρολεύκων.

Οι τίτλοι που έχει κατακτήσει στην Ελλάδα με τον Ολυμπιακό είναι αμέτρητοι. Οι διακρίσεις ωστόσο, δεν περιορίζονται στα ελληνικά σύνορα.

Έχει ανέβει και στην κορυφή της Ευρώπης, με τα "παράσημά" της είναι τα τρία πρωταθλήματα Ευρώπης που κέρδισε με το ερυθρόλευκο σκουφάκι το 2015, το 2021 και το 2022, αλλά και τα δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης (2015, 2021).

Οι επιτυχίες και τα μετάλλια ωστόσο, δεν σταματούν εδώ για τη Νικόλ Ελευθεριάδου.

Το 2018 ανέβηκε στο δεύτερο σκαλί του βάθρου με την Εθνική Ομάδα στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στη Βαρκελώνη, ενώ τρία χρόνια πριν, το 2015, φόρεσε στον λαιμό της το χάλκινο μετάλλιο στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες στο Μπακού

Συνέντευξη στη Μαρία Κουβέλη

Πάθος, δύναμη, πείσμα, θέληση, προσήλωση είναι μόνο μερικά από τα στοιχεία που τη χαρακτηρίζουν.

Θα καταφέρει να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα με την Εθνική Ομάδα; Θα επιστρέψει ο Ολυμπιακός φέτος στην κορυφή της Ευρώπης;

Ποια είναι η συνταγή επιτυχίας που κάνει τους ερυθρολεύκους αδιαφιλονίκητο φαβορί εντός κι εκτός Ελλάδας ;

Πώς είναι η ζωή της έξω από την πισίνα; Πώς βίωσε την πρώτη εμπειρία NBA; Τι τους ενώνει με τον Σάσα Βεζένκοβ και πώς τα καταφέρνουν με την απόσταση;

Η Νικόλ Ελευθεριάδου μίλησε στο SPORT24 και τη Μαρία Κουβέλη για όλα και στο τέλος έκανε την πρόβλεψή της για τους Σακραμέντο Κινγκς.

Η μητέρα μου ήταν εκείνη που με ξεκίνησε. Άρχισα από πολύ μικρή ηλικία το κολύμπι, κι αργότερα τη συγχρονισμένη κολύμβηση.

Μετέπειτα όταν ένιωσα ότι θέλω μία αλλαγή, στα 12 περίπου, αποφάσισα να ξεκινήσω το πόλο.

Ξεκίνησε πολύ ευχάριστα, σαν παιχνίδι στην αρχή, όταν ήμουν στην ομάδα της Γλυφάδας.

Και κάπως έτσι, από χόμπι έγινε επάγγελμα μετά από πολλή προσπάθεια.

Έχω πολλά μετάλλια είναι η αλήθεια, δεν ξέρω πόσα στο σύνολο.

Με πεισμώνει όταν δεν παίρνω το μετάλλιο

Για μένα το μετάλλιο είναι μετάλλιο. Σίγουρα έχει να κάνει και με την οργάνωση.

Δηλαδή σε ένα παγκόσμιο, που δεν έχει τύχει να πάρω μετάλλιο, όποιο κι αν μου έρθει θα πω “ευχαριστώ, το θέλω και το παίρνω”.

Από μικρή ηλικία μού άρεσαν οι προκλήσεις.

Νομίζω πως έτσι είναι κι ο χαρακτήρας μου, αν δεν έχω την πρόκληση, δεν μπορώ να δώσω το 100% του εαυτού μου, θέλω το κίνητρο.

Επομένως, μου κάνει αυτό το “κλικ” να προσπαθήσω παραπάνω.

Σίγουρα, από τις μικρές ηλικιακές ομάδες, είτε με την Εθνική, είτε με τη Γλυφάδα και τον Ολυμπιακό, είχα αρκετές απαιτήσεις από τον εαυτό μου

Έτσι έχω μάθει λοιπόν, και μέχρι και σήμερα θέλω τις ευθύνες πάνω μου.

Το πόλο είναι 100% ένα "μουλωχτό" άθλημα κάτω από το νερό

Το γυναικείο είναι πιο επιθετικό, πιο σκληρό.

Μπορεί επειδή έχει περισσότερες οι λαβές, αλλά είναι κι ένα άθλημα που οι γυναίκες το παίρνουν πιο προσωπικά.

Γενικά είναι ένα άθλημα που έχει πολύ ξύλο, είναι “βρόμικο”.

Η μελανιά είναι το λιγότερο που μπορεί να αποκτήσεις

Μπορεί να σου γυρίσουν κάποια δάχτυλα, είναι πολύ συχνό φαινόμενο, αλλά οι μπουνιές, οι κλωτσιές δίνουν και παίρνουν κάτω από το νερό, τραβήγματα, τσιμπιές, δαγκωνιές.

Και μαγιό μού έχει σκιστεί, αλλά έχουμε τα εφεδρικά μας, τα οποία αλλάζουμε.

Αν με χτυπήσει κάποια άλλη παίκτρια, θα ανταποδώσω.

Απλά είμαι πολύ υπομονετική, δεν θα βγω εκτός εαυτού, γιατί πολλές παίκτριες έρχονται επίτηδες για να σε εκνευρίσουν.

Οπότε αν ξέρουν ότι εγώ ενοχλούμαι εύκολα, θα θέλουν να το κάνουν για να με βγάλουν από το παιχνίδι.

Επομένως, εγώ ποτέ δεν θα χτυπήσω πρώτη.

Παίζω το παιχνίδι μου, αλλά σίγουρα εάν κάποια αρχίσει να με “πειράζει”, θα απαντήσω και δεν θα είναι για καλό.

Το να είσαι πρωταθλητής Ευρώπης back to back ήταν το καλύτερο συναίσθημα που έχω νιώσει μέχρι στιγμής στην καριέρα μου, δεδομένου ότι το πήραμε μέσα στον Πειραιά.

Νομίζω το βάζω στο Top της καριέρας μου σαν αξιοσημείωτο γεγονός.

Δεν ξέρω πώς ακριβώς να το εκφράσω, γιατί ήταν κάτι που ακόμη και σήμερα δεν μου έχει φύγει κανένα συναίσθημα από τότε.

Το σκέφτομαι πολλές φορές και θέλω να το ξαναζήσω.

Πιστεύω ότι φέτος μπορούμε να κατακτήσουμε ξανά το Ευρωπαϊκό με τον Ολυμπιακό

Αρχικά, την πρώτη χρονιά που πήραμε το Ευρωπαϊκό ήταν στην Ουγγαρία, σ’ ένα άδειο κολυμβητήριο λόγω covid. Ήταν μία πάρα πολύ δύσκολη χρονιά.

Είχαμε προέλθει από ένα Προολυμπιακό που δεν είχαμε καταφέρει να περάσουμε. Οπότε, η ψυχολογία μας ήταν πολύ δύσκολη.

Χωρίς κοινό, σε μία ξένη έδρα ήταν λίγο άψυχο. Αλλά το πάθος μας κι η ένταση μέσα στην ομάδα ήταν τόσο δυνατό, που νομίζω ότι αυτό το εξισορρόπησε.

Και τη δεύτερη χρονιά, στον Πειραιά, στο σπίτι μας. Τόσο κόσμο δεν έχω ξαναδεί ποτέ στη ζωή μου

Πραγματικά αν ήμουν σε άλλη ομάδα κι έβλεπα ότι μία ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός, έχει ένα τέτοιο κοινό, ακόμα κι ας είναι σε ημιτελικούς ή τελικούς, δεν έχει σημασία, θα ζήλευα.

Είναι αξιοζήλευτο να μπορείς να παίζεις μπροστά σε αυτό το κοινό.

Η αλήθεια είναι ότι μετά από πολλά χρόνια νιώθω ότι έχω εισπράξει την εκτίμηση του κόσμου.

Είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι ένας παίκτης έχει παίξει και στις καλές χρονιές της ομάδας και στις κακές, αλλά παραμένει εκεί, προσπαθεί.

Επομένως, έχω εισπράξει αγάπη και πολύ μεγάλη στήριξη για όλα αυτά που έχει καταφέρει η ομάδα και στις όμορφες και στις κακές στιγμές.

Μου έχουν πει “μην φύγεις ποτέ από τον Ολυμπιακό”

Είναι αυτό που νιώθεις την εκτίμηση από τους φιλάθλους.

Δεν υπάρχει ακριβής συνταγή επιτυχίας, είναι ένας συνδυασμός.

Θα πω αρχικά ότι είναι πολύ σημαντικό ότι υπάρχει ένας κορμός από κορίτσια, με τα οποία είμαστε από τα 13-14-15, που έχουμε ξεκινήσει μαζί.

Η σκληρή δουλειά είναι το Νο1, πάνω από το ταλέντο, πάνω από το οτιδήποτε. Είναι αυτό που κάνει το κάτι ξεχωριστό.

Ξέρω απόλυτα όλες μου τις συμπαίκτριες, όπως κι εκείνες εμένα, αλλά ταυτόχρονα δεν τις ξέρω κι όλες.

Γιατί κάθε χρόνο μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, είμαστε και γυναίκες, που είναι κάτι πολύ δύσκολο να συνυπάρξει μία ομάδα χωρίς εντάσεις.

Αλλά είναι μέρος της δουλειάς, πρέπει να τα αγκαλιάζεις όλα αυτά και να προχωράς.

Όπως και σε μία σχέση δίνεις και παίρνεις πράγματα, έτσι είναι και μία ομάδα.

Υπάρχουν φιλίες, υπάρχουν καλές σχέσεις και υπάρχουν και άτομα που δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους.

Επομένως, είναι όλα συμβιβασμός με την καλή έννοια και προσπάθεια.

Είναι 100% στόχος μας το τρεμπλ

Φέτος ήρθε καινούργιος προπονητής, ο Δημήτρης Κραβαρίτης, είναι ένας πολύ άξιος προπονητής.

Πιστεύω ότι έχει βοηθήσει κάθε μία παίκτρια ξεχωριστά, αλλά και την ομάδα να βγάλει τον καλύτερό της εαυτό. Πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής φέτος.

Έχουμε έναν στόχο τώρα με την Εθνική Ομάδα. Όταν ξαναγυρίσουμε πρέπει να κάνουμε αυτό το έξτρα βήμα, έτσι ώστε να είμαστε εκεί που μας αξίζει.

Φυσικά μού έχει περάσει από το μυαλό να φύγω στο εξωτερικό και στο παρελθόν με είχαν απασχολήσει κάποιες ομάδες.

Παρόλα αυτά, ποτέ δεν ένιωθα ότι μου λείπει κάτι εδώ και σίγουρα πρέπει η ομάδα που είσαι να σε καλύπτει 100%.

Όσο είμαι στον Ολυμπιακό δεν έχει μπει άλλη ομάδα στο μυαλό μου ή να φύγω στο εξωτερικό

Σίγουρα σαν εμπειρία είναι κάτι που είναι πολύ όμορφο να τη ζήσεις.

Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη που πήραμε το ασημένιο το 2018.

Ήταν ένα συναίσθημα το οποίο είναι πολύ σπάνιο να το ζήσεις με την Εθνική Ομάδα. Είναι πολύ μεγάλος ο ανταγωνισμός.

Θέλω να το ξαναζήσω, είμαστε πολύ διαφορετική ομάδα, όμως ταυτόχρονα είμαστε κι ένας κορμός που προσπαθεί για το ίδιο επίτευγμα.

Θεωρώ πως η ομάδα έχει δουλέψει πολύ όλα τα χρόνια, γιατί αν θες να πετύχεις κάτι δεν θα έρθει σε μία χρονιά.

Πρέπει να έχεις χτίσει πάνω σ’ αυτό, με όλες τις αποτυχίες, επιτυχίες που έχουν συμβεί.

Επομένως, ανυπομονώ, γιατί είναι και μία ευκαιρία για την πρόκριση στην Ολυμπιάδα κι είναι αυτό που δεν έχω καταφέρει στην καριέρα μου και το έχω μεγάλο πείσμα.

Θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρή, όταν μου έλεγαν κάνε μία ευχή, να έλεγα θέλω να πάω στους Ολυμπιακούς

Στην πορεία όμως, δεν ήταν τόσο ρόδινα όσο το σκεφτόμουν ότι “έχω ένα όνειρο, άρα προχωράω”.

Γιατί ήταν πολλές φορές που το ήθελα τόσο πολύ, δεν τα καταφέραμε και το πήρα τόσο προσωπικά μέσα μου.

Ήθελα να δώσω κι άλλο, να τα καταφέρω, γεγονός που με έκανε να νιώσω πολύ άσχημα.

Επομένως, αυτή τη στιγμή προσπαθώ να βρω μία ισορροπία.

Ότι “ναι, θες να πας Ολυμπιάδα, αλλά δεν είναι και το παν”

Το έχω βρει έτσι, ώστε να μπορώ να ζω κάθε μέρα κάθε προπόνηση ξεχωριστά κι αν έρθει καλώς, αν όχι δεν θα πέσω με τα μούτρα.

Σίγουρα το θέλεις για σένα, για την ομάδα σου, για τη χώρα, για όλη την προσπάθεια που έχει συμβεί κι αυτός ήταν κι ο λόγος που το είχα πάρει τόσο βαριά.

Είχα κι εγώ ευθύνες σαν παίκτρια και γι’ αυτό θέλω να το επαναλάβω και να δώσω ακόμα πιο πολύ, γιατί ξέρω ότι μπορούσα.

Θυμάμαι πως όταν στο Παγκόσμιο η ανδρική ομάδα έχασε, γιατί όταν φτάνεις σε αυτό το σημείο προφανώς θέλεις να πάρεις το Χρυσό.

Παρόλα αυτά έλεγα “γιατί στεναχωριέστε;”. Αλλά εγώ το έβλεπα από την άλλη μεριά επειδή δεν το έχω καταφέρει.

Δεν μου άρεσε που τους έβλεπα να στεναχωριούνται, κι από την άλλη σαν παίκτρια καταλαβαίνω πως όταν φτάνεις στην πηγή θες να πάρεις τον Χρυσό.

Είναι μία ομάδα που έχει απίστευτο ταλέντο, απίστευτη χημεία και τους ζηλεύω πολλές φορές γιατί θέλω να καταφέρω αυτά που έχουν κάνει.

Παρόλα αυτά, τους θαυμάζω και πραγματικά τούς βγάζω το καπέλο.

Σίγουρα χάρη στις επιτυχίες των ανδρών έχουν έρθει πάρα πολύς κόσμος το άθλημά μας.

Πάρα πολλά παιδιά θέλουν να ξεκινήσουν πόλο κι είναι πολύ ευχάριστο.

Μόνο και μόνο που μπορεί να παίζει η Εθνική Ανδρών στην πισίνα για να τους δει αυτό είναι πολύ ευχάριστο, γιατί πριν δεν υπήρχε.

Ελπίζω και σε μας στο μέλλον, όταν κάνουμε επιτυχίες να γίνει το ίδιο.

Όχι, ότι δεν συμβαίνει, αλλά σε μεγαλύτερο βαθμό.

Το Παγκόσμιο μάς δίνει άλλη μία ευκαιρία να βρεθούμε στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Ίσως είναι και λίγο πιο εύκολο από την άποψη ότι υπάρχουν δύο εισιτήρια. Πραγματικά εύχομαι να πάρουμε το Ευρωπαϊκό.

Παρόλα αυτά είναι δύο διοργανώσεις back to back κι απαιτεί πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και στους τραυματισμούς και στη ψυχική μας υγεία για να μπορέσουμε να κλείσουμε αυτόν τον κύκλο, έχοντας το εισιτήριο των Ολυμπιακών Αγώνων.

Είναι πολύ μεγάλο το διάστημα που θα πρέπει μετά από αυτά να επιστρέψεις στις ομάδες σου.

Πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, πολύ έτοιμος γι’ αυτά που έρχονται και την κούραση.

Γιατί η κούραση είναι μαζί σου, την κουβαλάς και πρέπει να είσαι συμβιβασμένος με αυτή

Είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση, γιατί όλοι μιλάνε για θυσίες, για την κούραση, για τους μυς που νιώθεις να καίγονται, αλλά η πραγματική κούραση είναι στο μυαλό.

Γιατί ένας αθλητής σ’ ένα τοπ επίπεδο, πρέπει να είναι στα κόκκινα συνέχεια. Κι όχι μόνο για έναν χρόνο.

Προσωπικά είμαι στα κόκκινα από πολύ μικρή ηλικία

Πρέπει να μάθεις να το διαχειρίζεσαι και να έχεις και προσωπική ζωή και φίλους που μπορείς να βγαίνεις, να περνάς χρόνο με την οικογένειά σου.

Είναι πάρα πολλά. Οπότε άμα ψυχολογικά δεν είσαι καλά σε εξαντλεί.

Επίσης, σε μία κοινωνία που προβάλει τα λάθος πρότυπα, υπάρχουν αθλητές που δίνουν τη ψυχή τους, είτε για το εθνόσημο, είτε για μία ομάδα.

Βλέπεις δηλαδή έναν υγιή άνθρωπο να προσπαθεί και παρά τις επιτυχίες να μην έχει την απαραίτητη προσοχή.

Οπότε αναρωτιέσαι “γιατί να μην έχω την προβολή που μου αξίζει;”

Όχι, συγκεκριμένα εγώ, αλλά γενικότερα. Κι επίσης, δεν προβάλλονται το ίδιο οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες.

Μπορεί να παίζουμε εμείς έναν ημιτελικό Ευρώπης κι οι άντρες να παίζουν ο 3ος με τον 4ο, για να μην πω ο τελευταίος, και παρόλα αυτά να αποφασίζουν να δείξουν αυτό.

Είναι πράγματα που με τα χρόνια δεν αλλάζουν και σου μένει το “κρίμα”.

Απλά απογοητεύομαι πολλές φορές, αλλά συνεχίζεις γιατί στο φινάλε δεν το κάνεις για την προβολή.

Το κάνεις για σένα και την ομάδα σου και τους στόχους σου.

Με ξεκουράζει ο ύπνος, αλλά πολλές φορές λόγω του στρες και της κούρασης δεν μπορώ να κοιμηθώ όσες ώρες θέλω.

Είναι οι βόλτες με την οικογένειά μου, τους φίλους μου, με άτομα που νιώθω άνετα και δεν χρειάζεται να δώσω παραπάνω ενέργεια.

Σίγουρα οι βόλτες στη θάλασσα. Η θάλασσα με ηρεμεί πάρα πολύ.

Δεν ακολουθώ κάποια ρουτίνα, παρόλα αυτά η ζωή μου είναι μία ρουτίνα, αν θες να πετύχεις.

Ξέρεις ότι όταν έχεις αγώνες πρέπει να κοιμηθείς στάνταρ ώρες, να φας συγκεκριμένα.

Νομίζω το κομμάτι διατροφή ότι το έχω δουλέψει πολύ έτσι ώστε να πετύχω τους στόχους μου.

Δεν έχει πολύ ζωή έξω δηλαδή, πολύ κοινωνικοποίηση.

Ναι, είναι φορές που μου λείπει και σίγουρα έχεις μία ταυτότητα πάνω σου που λέει ότι είσαι αθλητής.

Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια ζωή που κάνουν οι φίλες σου εκτός πισίνας

Οπότε υπάρχουν πολλές φορές που θα πεις “όχι”, ενώ θέλεις, αλλά είπαμε όλα είναι στόχος.

Αν θέλεις να πετύχεις πρέπει να μάθεις να λες “όχι” σε πολλά πράγματα.

Έχουν υπάρξει περίοδοι που ήμουν και περισσότερα κιλά, γιατί δεν μπορούσα να το ελέγξω.

Όσο περισσότερη η κούραση, τόσο περισσότερη κι η πείνα. Κι έξω που θα βγω θα προσέξω αυτό που θα φάω να είναι κάτι που θα με ωφελήσει.

Παρόλα αυτά, τον τελευταίο έναν χρόνο έχω κόψει πολλά πράγματα από τη διατροφή μου, όπως η ζάχαρη, τα ζυμαρικά, τα μακαρόνια. Καθόλου γλυκά.

Θα φάω μόνο όταν νιώσω ότι το έχω ανάγκη και θα “επιβραβεύσω” τον εαυτό μου, αλλά η ζάχαρη είναι η Νο1 αιτία που προκαλεί κόπωση.

Σε ανεβάζει και ξαφνικά πολύ γρήγορα σε ρίχνει.

Σπούδασα τουριστικά, αλλά οι σπουδές είναι το Νο1 πρόβλημα πολλών αθλητών χρόνια τώρα, γιατί οι ώρες προπόνησης είναι τόσες πολλές.

Ταυτόχρονα ξέρεις ότι πρέπει να σπουδάσεις από την άποψη ότι με τα χρήματα που παίρνεις από τον ερασιτεχνικό αθλητισμό δεν μπορείς να αποταμιεύσεις, όχι να ζήσεις, γιατί είναι πολύ καλή η κατάσταση.

Παρόλα αυτά όμως, αν θες το μέλλον να κάνεις κάτι, γνωρίζεις πως ο πρωταθλητισμός έχει ημερομηνία λήξης.

Επομένως, προετοιμάζεσαι κι είναι πάρα πολύ δύσκολο να είσαι και στην προπόνηση συνεπής, να φύγεις, να πας στη σχολή σου, να διαβάσεις, να γυρίσεις, να ξεκουραστείς.

Είναι πολύ δύσκολο, γι’ αυτό και πολλοί αθλητές ενώ μπορεί να ήταν πολύ καλοί να σταμάτησαν, γιατί επέλεξαν τη σχολή.

Είναι ένα στήριγμα ο Σάσα. Σίγουρα όταν η σχέση σου είναι στον ίδιο χώρο με σένα, στον χώρο του αθλητισμού κι ας είναι σ' άλλο άθλημα, η κατανόηση που υπάρχει είναι σε άλλο επίπεδο.

Όπως και για εκείνον, έτσι και για μένα υπάρχουν φορές που είμαστε τόσο κουρασμένοι, που πρέπει να κάτσεις να συζητήσεις, να αναλύσεις πράγματα μέσα από την ομάδα, το πώς πήγε η προπόνηση, τι έγινε, ποιος π.χ. σε εκνεύρισε, τα πάντα.

Επομένως, αν έχεις καλή επικοινωνία με τον άλλον είναι πολύ μεγάλο συν στη σχέση.

Όταν πρέπει να κάτσεις να εξηγήσεις το “γιατί”, τότε τα πράγματα δεν πάνε καλά.

Ζητάω πολλές φορές τη γνώμη του Σάσα

Σίγουρα έχει να κάνει και με το επίπεδο που βρίσκεται ο Σάσα και ηλικιακά έχει βιώσει πολλά περισσότερα πράγματα από μένα.

Τον θαυμάζω τόσο πολύ, γιατί για να έχει φτάσει εκεί που έχει φτάσει έχει περάσει από πολύ αντίξοες συνθήκες

Από πολλή αμφισβήτηση, από πολλά πράγματα. Επομένως, για μένα ότι τον έχω στη ζωή μου και μπορώ να τον συμβουλευτώ είναι πολύ σημαντικό.

Η αγάπη που υπάρχει μεταξύ μας κάνει τη σχέση να λειτουργεί, παρά την απόσταση

Έχουμε ζήσει τόσα πράγματα πριν την απόσταση που μας έχουν δέσει και μας έχουν κάνει πολύ δυνατούς.

Σίγουρα δεν είναι εύκολο, γιατί υπάρχει διαφορά ώρας, η οποία είναι πολύ δύσκολη.

Κάποιες φορές θέλεις να μιλήσεις στον άνθρωπό σου και δεν είναι εκεί την παρούσα στιγμή, αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί να σε ακούσει.

Επομένως, τα καταφέρνουμε πολύ καλά, δίνει δύναμη ο ένας στον άλλον, ο καθένας περνάει τον δικό του αθλητικό γολγοθά και μας δίνει διάθεση.

Όταν είμαστε οι δυο μας έχουμε αυτή τη χαρά του παιδιού, την παιδικότητα, δεν θα αναζητήσουμε τρελά πράγματα

Μας αρκούν τα λίγα και τα καλά κι αυτό το βάζω στο πιο υγιές κομμάτι της σχέσης μας.

Έχουμε και τις διαφορές μας. Εγώ είμαι πιο νευρική από τον Σάσα και πολλές φορές είναι εκείνος που με ηρεμεί. Είναι πιο ήρεμος, βλέπει τις καταστάσεις αλλιώς.

Δεν παρακολουθούσα NBA. Κατάφερα πρόσφατα να βρω κάποιες μέρες και να πάω, ήταν κάτι που το είχα πολλή ανάγκη.

Είδα για πρώτη φορά αγώνα κι ήταν μία αξέχαστη εμπειρία που το έζησα από κοντά.

Ήταν ο αγώνας με τους Γουόριορς κι ο Σάσα είχε πάει πολύ καλά, το κλίμα ήταν φανταστικό, υπήρχε μουσική έντονη.

Ο κόσμος το χαιρόταν. Εκεί δεν υπάρχει αυτός ο οπαδισμός, όλοι οι άνθρωποι είναι τόσο χαρούμενοι.

Πας στο γήπεδο και πραγματικά χαίρεσαι, χορεύεις, τραγουδάς, γελάς και δεν φοβάσαι.

Είναι γιορτή και μπορεί να λένε ότι πραγματικά το NBA είναι σόου, αλλά αυτό που σου μένει είναι μία τόσο καλή διάθεση.

Στην Ελλάδα έρχονται άνθρωποι στα γήπεδα, είτε στο μπάσκετ, είτε στο πόλο για να δουν και να πουν απλά την κακία τους

Δεν λέω πως εκεί δεν γίνεται αυτό, αλλά τουλάχιστον η ενέργεια που λαμβάνεις δεν έχει να κάνει ούτε με το μίσος, ούτε με την κακία.

Είναι άνθρωποι που κι η ομάδα τους να χάνει θα τη στηρίξουν, κάτι που εδώ δεν υπάρχει.

Εδώ όταν κερδίζεις είσαι Βασιλιάς κι όταν χάνεις “έλα εντάξει, χάλια”.

Δεν ξέρω αν οι Σακραμέντο Κινγκς θα είναι πρωταθλητές, αλλά νομίζω ότι τα πάνε πολύ καλά μέχρι στιγμής.

Προβλέπω όμως, ότι θα πάνε καλά, κυρίως γιατί θέλω να πιστεύω για τον Σάσα ότι θα τελειώσει αυτή η χρονιά και θα έχει πάει πολύ καλά η ομάδα για τη δική του τη χαρά.