Το παιδί του Κρόιφ δεν μετανιώνει για τίποτα

Δεν θεωρώ ότι βιάστηκα να βάλω ψηλά τον πήχη και να μιλήσω για πρόκριση την τελική φάση του Μουντιάλ, δεν το βλέπω έτσι. Στον αθλητισμό πολλές φορές δεν συμβαίνει αυτό που κυνηγάς, όμως πρέπει να θέτεις στόχους.

Δεν θα υπήρχε κανένα κίνητρο, αν λέγαμε ότι παίζουμε με την Ισπανία και την Σουηδία, άρα δεν θα τα καταφέρουμε. Πρέπει να μπαίνει ο υψηλότερος δυνατός στόχος.

Προφανώς όμως χρειάζεται και ρεαλισμός και ότι έχουμε να μονομαχήσουμε με δυο χώρες που έχουμε δείξει με τα αποτελέσματά τους και τη θέση τους ότι είναι πιο δυνατές. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί και να πάρουμε καλά αποτελέσματα.

Δεν μετανιώνω για τον στόχο που έβαλα, γιατί αυτό πρέπει να κάνεις. Αν δεν βάλεις τον στόχο, δεν θα πας στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Μόνο ο πρώτος πηγαίνει απευθείας. Πρέπει να κυνηγάς το καλύτερο δυνατό και μετά θα εξετάσεις το πώς τα πήγες.

Όπως στη ζωή όμως, η επιτυχία δεν είναι πάντα το να φτάσεις στον τελικό προορισμό, διότι πάντα υπάρχει και η επόμενη στιγμή. Έτσι και η αποτυχία δεν είναι θανάσιμη, διότι πάντα ακολουθεί κάτι μετά.

Μετράει και η διαδικασία, το να πεις ‘κοίτα, γίνονται πράγματα που μου αρέσουν’. Το να βελτιώνονται οι παίκτες, η ομάδα να εξελίσσεται και να παίζει καλό και ομαδικό ποδόσφαιρο, να βγάζει πάθος. Το βλέπω απ’ αυτή τη σκοπιά.

Αν το δεις μόνο από τη σκοπιά του αποτελέσματος, ναι είναι αλήθεια ότι δεν θα έχουμε πετύχει τον στόχο μας, αλλά πρέπει να βάζεις τον πήχη ψηλά και να παλεύεις να τον φτάσεις.

Μου αρέσει εδώ, το απολαμβάνω, βλέπω προοπτική στην Εθνική για να πάμε στο επόμενο επίπεδο. Δεν το σκέφτομαι όμως αυτή τη στιγμή, έχουμε μπροστά μας δυο παιχνίδια και πρέπει να κλείσουμε τον όμιλο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μετά απ’ αυτό, έχουμε τον χρόνο να δούμε τι θα συμβεί.

Το ποδόσφαιρο δεν είναι εύκολο, είναι πολύπλοκο, έχεις απέναντι 11 ποδοσφαιριστές κάθε φορά που θα προσπαθήσουν να χαλάσουν το πλάνο σου και να επιτύχουν για την δική τους ομάδα.

Ορισμένες φορές νομίζεις ότι το σκεπτικό σου είναι σωστό και το αποτέλεσμα είναι κοντά στο να έρθει, όπως συνέβη με το Κόσοβο που ισοφαριστήκαμε στο τέλος, αλλά στο τέλος κάτι χαλάει.

Δεν μετανιώνω για τις αποφάσεις μου. Ναι, κάποιες φορές μπορεί να έπρεπε να έχεις βάλει άλλον παίκτη, διότι αυτός που επέλεξες, δεν προσέφερε τα αναμενόμενα, αυτά συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο και το κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Υπάρχει όμως ένα σκεπτικό πίσω από κάθε απόφαση.

Βέβαια, η εμπειρία δεν έχει να κάνει μονάχα με την ηλικία. Είχαμε και στο παρελθόν ανεπιτυχή αποτελέσματα με έμπειρους παίκτες στο γήπεδο. Τώρα για παράδειγμα κάναμε ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο με την Σουηδία, παίξαμε καλά αλλά δεν τους σκοτώσαμε. Και η Σουηδία χωρίς να παίξει στο δεύτερο ημίχρονο, κατάφερε να μας σκοτώσει.

Οι λεπτομέρειες έχουν σημασία και μετράνε. Είχαμε 3-4 ευκαιρίες και έπρεπε να εκμεταλλευτούμε έστω τη μια και δεν μπορέσαμε, αυτό οφείλεται και στην έλλειψη εμπειρίας. Για πολλούς παίκτες είναι η πρώτη προκριματική φάση.

Ο Παυλίδης έστειλε τη μπάλα στο δοκάρι, ο Μασούρας είχε τουλάχιστον τρεις μεγάλες ευκαιρίες και ο Μαυροπάνος έκανε μια εσφαλμένη εκτίμηση στη φάση του πέναλτι.

Όμως μπορώ να είμαι υπερήφανος από την εξέλιξή τους, το θάρρος τους. Στη Στοκχόλμη 50.000 άνθρωποι είχαν μείνει ήσυχοι στις θέσεις τους και κυριαρχήσαμε, αλλά δεν ήμασταν αποτελεσματικοί.

Οι παίκτες πάντα θα κάνουν λάθη. Με το Λιχτενστάιν είχαμε χάσει στην άμυνα τον επιθετικό και μας ισοφάρισε 1-1, οπότε δεν είναι δίκαιο να το κρίνουμε με βάση την ηλικία. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα λαθών και πάντα θα υπάρχουν οι στιγμές που θα γίνονται.

Τις περισσότερες φορές οι αμυντικοί είναι μέρος αυτών των λαθών. Έχουμε παίκτες που παίζουν στο εξωτερικό όπως οι Χατζηδιάκος, Μαυροπάνος, Τσιμίκας.

Ο Μαυροπάνος που έκανε το πέναλτι με την Σουηδία, είναι ένας αμυντικός με τρομερή προοπτική και μπορεί να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Αγωνίζεται πολύ καλά, είναι το παρόν και το μέλλον της Εθνικής.

Δεν ξέρω πώς ήταν οι παίκτες ήταν στα χρόνια του Ρεχάγκελ και του Σάντος γιατί δεν έχω δουλέψει με αυτούς τους ποδοσφαιριστές, προφανώς εκείνη η Εθνική ήταν πολύ έμπειρη, όλοι ήταν σε πολύ καλή ηλικία.

Όταν έχεις τέτοιους παίκτες ως προπονητής δεν έχεις πολλά να του πεις για το πώς θα παίξουν, αλλά περισσότερο χρειάζεται να τους διαχειριστείς σωστά. Βέβαια, οι εποχές έχουν αλλάξει, ήταν μια άλλη γενιά και το να πηγαίνουμε συνέχεια πίσω και να κάνουμε συγκρίσεις, δεν βοηθάει.

Πρέπει να τους δείξουμε την εμπιστοσύνη και την υπομονή ότι θα καταφέρουν. Μπορεί όχι τώρα, αλλά σε 2-3 χρόνια.

Δεν θέλω να μπω στη διαδικασία να πω ποιον παίκτη από την ομάδα του 2004 θα ήθελα τώρα στην ομάδα, αν και σίγουρα κάθε προπονητής θέλει να έχει έναν ακόμη παίκτη σε κάθε γραμμή του γηπέδου, αυτό είναι δεδομένο.

Τώρα για παράδειγμα ο Μπακασέτας είναι ένας ποδοσφαιριστής που έχει πολύ καλή παρουσία στο γήπεδο και τα πηγαίνει εξαιρετικά στην Τουρκία, αλλά δεν έχουμε τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να καθορίσει ένα παιχνίδι σε μια στιγμή.

Το Βέλγιο έχει τον Λουκάκου, η Νορβηγία έχει τον Χάαλαντ, η Ουαλία έχει τον Μπέιλ. Εμείς δεν διαθέτουμε τον σούπερ ποιοτικό ποδοσφαιριστή, αλλά έχουμε καλή ομάδα που πρέπει να εξελίξουμε.

Τώρα έχουμε κάποιους που μπορούν να ηγηθούν μέσα και έξω από το γήπεδο. Έχουμε τον Μπακασέτα που έχει δείξει πως μπορεί να πάρει την ομάδα από το χέρι, υπάρχει ο Μάνταλος, ο Κουρμπέλης που όμως τώρα είναι τραυματίας, παίκτες σημαντικοί για εμάς.

Οι Χατζηδιάκος, Μαυροπάνος και Τσιμίκας μπορούν επίσης να έχουν έναν ηγετικό ρόλο.

Αυτό που πέτυχε η Ελλάδα το 2004 ήταν απίστευτο, αλλά ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ στη ζωή και στον αθλητισμό, μπορεί να γίνει ξανά, άσχετα αν είναι πολύ δύσκολο.

Το πρώτο βήμα είναι να βρεθείς στην τελική φάση, αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα. Αν δεν καταφέρουμε να πάμε τώρα στο Μουντιάλ, θα ξεκινήσει κάτι καινούργιο, θα μπει ένας νέος στόχος που δεν είναι άλλος από το Euro 2024.

Εφόσον τώρα δεν τα καταφέρουμε, τότε θα κοιτάξουμε τι αλλαγές ενδεχομένως θα πρέπει να κάνουμε, όχι πολλές όμως, διότι νομίζω ότι έχουμε μια καλή βάση.

Είναι ένα θέμα το να παίξουν μαζί Τσιμίκας και Γιαννούλης. Βέβαια, πρώτα απ’ όλα, πρέπει να πάμε πίσω στα παιχνίδια μας, ο Τσιμίκας είχε έναν τραυματισμό και δεν μπορούσε να παίξει.

Μπήκε ο Γιαννούλης να αγωνιστεί και ήταν πολύ καλός και στη συνέχεια δεν υπήρχε λόγος να τον αλλάξουμε, παίζαμε και με τετράδα στην άμυνα.

Αργότερα επέστρεψε ο Τσιμίκας και χτύπησε ο Γιαννούλης, θυμάμαι ότι στο εκτός έδρας με την Ισπανία ξεκίνησε αυτός και ο Γιαννούλης έμεινε έξω γιατί είχε χτύπημα στο κεφάλι και δεν επιτρεπόταν να αγωνιστεί, το ίδιο και με την Ονδούρα στο φιλικό και την Γεωργία στην Τούμπα. Οπότε είτε είχαμε τον έναν διαθέσιμο είτε τον άλλον.

Τώρα έχουμε και τους δυο ετοιμοπόλεμους και μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε μαζί. Με την Σουηδία ζήτησα από τον Τσιμίκα να παίξει αριστερός στόπερ και μου είπε ‘δεν με πειράζει κόουτς, θα το κάνω’.

Το είχαμε κάνει και στο φιλικό με το Βέλγιο να αγωνιστούν και οι δυο, εκεί βέβαια ο Γιαννούλης έπαιξε αριστερός εξτρέμ και το είχα στο μυαλό μου, οπότε είπα ‘οκ, ας το κάνουμε’. Είναι μια επιλογή ώστε να μπορούν να αγωνίζονται και οι δυο μαζί.

Ο Τσιμίκας βέβαια είναι μαχητής, πολεμιστής και έχει επίσης καλές επιλογές στο επιθετικό κομμάτι. Πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε ότι κάθε αντίπαλος είναι ξεχωριστός και οφείλουμε να είμαστε ευέλικτοι. Και οι δυο είναι πολύ καλοί ποδοσφαιριστές.

Ο Τζόλης έχει ποιότητα, είναι ακόμα πολύ νέος και πρέπει να αρπάζει την ευκαιρία, όποτε του δίνεται, όπως το έχουν κάνει άλλοι παίκτες που έχουν παίξει.

H Premier League είναι μεγάλο σχολείο για τον ίδιο, βέβαια και στον ΠΑΟΚ μάθαινε συνέχεια καινούργια πράγματα και βρίσκεται σε μια διαδικασία που ωριμάζει το παιχνίδι του.

Είναι ωραίο να έχουμε νέους παίκτες όπως αυτός, όπως ο Αλεξανδρόπουλος, το να τους βλέπουμε να εξελίσσονται και να βοηθάνε την Εθνική ομάδα όποτε καλούνται.

Όσο για την δεξιά πλευρά, ο Ανδρούτσος έχει δείξει ότι είναι πολύ καλός, δεν φοβάται να επιτεθεί, παίζει όπως εμείς θέλουμε, έχει μια απίστευτη ενέργεια, οπότε είμαστε παραπάνω από ικανοποιημένοι απ’ αυτόν, δεν βλέπω ότι υπάρχει πρόβλημα.

Ο αναπληρωματικός μας, ο Σάλιακας, δεν μπορώ να καταλάβω πώς δεν αγωνίζεται σε μεγαλύτερο σύλλογο, διότι είναι πολύ ποιοτικός παίκτης.

Ο Μπακάκης δυστυχώς είχε αρκετούς τραυματισμούς, δεν παίζει πολύ, αλλά είναι μια τρίτη επιλογή για εμάς. Δεν θεωρώ ότι δεν έχουμε παίκτες να παίξουν στην δεξιά πλευρά.

Αυτός που για μένα είναι ο καλύτερος προπονητής, δυστυχώς έχει πεθάνει και είναι ο Γιόχαν Κρόιφ. Υπήρξαμε και συμπαίκτες στον Άγιαξ, τον είχα και προπονητή και ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε το ποδόσφαιρο και έδειξε κάτι διαφορετικό.

Ήμουν 16-17 ετών όταν επέστρεψε στην Ολλανδία από τις Ηνωμένες Πολιτείες, έπαιζα τότε στη Β’ ομάδα του Άγιαξ και έκανε μαζί μας προπονήσεις μια φορά την εβδομάδα και ήμασταν όλοι σε μια κατάσταση ‘τι γίνεται τώρα’.

Σιγά σιγά όμως άρχιζε να αποκτά και πάλι την φόρμα του και ήταν πάλι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής.

Όχι ότι δεν μπορούσα να τα καταφέρω μόνος μου, αλλά μίλησε για μένα και με πρότεινε, λέγοντας ότι ‘πρέπει να το πάρεις αυτό το παιδί’. Η συνύπαρξη μαζί του ήταν ανεκτίμητης αξίας.

Ήταν ευγενικός, του άρεσε να κάνει πλάκες, αλλά όταν είχε να κάνει με το ποδόσφαιρο, ήθελε πάντα να μιλάει ανοικτά και να λέει το τι πρέπει να γίνει, νοιαζόταν και ασχολούνταν με τους νεότερους παίκτες, έβαζε ενέργεια σε εμάς και ήταν φανταστική περίοδο να προπονούμαι να παίζω δίπλα του.

Όταν αργότερα το 1983 ο Άγιαξ δεν του έδωσε νέο συμβόλαιο και υπήρξε διαφωνία μεταξύ τους, πήγε στη Φέγενοορντ και την επανέφερε στην κορυφή ύστερα από δέκα χρόνια. Έπαιξε 33 από τα 34 παιχνίδια, ήταν πάλι ο κορυφαίος στο πρωτάθλημα.

Ύστερα από δυο χρόνια, γύρισε ως προπονητής στον Άγιαξ και ακόμα ήμουν εκεί εγώ και ο Μάρκο Φαν Μπάστεν. Υπήρξε μεγάλη αλλαγή στο ποδόσφαιρο που παίζαμε και στην τακτική προσέγγιση.

Έπαιζε με λίμπερο τον Κούμαν να έρχεται στο κέντρο και ένας μέσος μας γινόταν δεκάρι και ήταν δεύτερος επιθετικός, έπαιζε με ρόμβο, έδωσε άλλη διάσταση στο πώς έπαιζαν οι πλάγιοι, ο Κούμαν έβαλε πολλά γκολ ανεβαίνοντας στο κέντρο και παίρνοντας την μπάλα από έναν ακραίο χαφ, σούταρε.

Ήταν αυτός που εισήγαγε στο ποδόσφαιρο την υπεραριθμία στη μεσαία γραμμή, πλέον αυτό γίνεται με τους εξτρέμ να συγκλίνουν προς τα μέσα ή με τους ακραίους μπακ, δούλευε πολύ στο κομμάτι της κατοχής της μπάλας.

Ήταν επίσης ο πρώτος ή από τους πρώτους που έβαζε τους ακραίους να παίζουν με ανάποδο πόδι. Στη Μπαρτσελόνα έβαζε τον αριστεροπόδαρο Στόιτσκοφ δεξιά και τον δεξιοπόδαρο Λάουντρουπ αριστερά.

Ήταν μάστερ στην τακτική και στο επιθετικό ποδόσφαιρο και ήταν αυτός που έβαλε τον όρο ‘ψευτοεννιάρι’ στο άθλημα και ο λόγος ήταν ότι ο ίδιος ήταν έτσι ως ποδοσφαιριστής και μετά σκέφτηκε ότι είναι μια καλή τακτική που πρέπει να δουλέψω και να την βάλω στο παιχνίδι μας, χωρίς καθαρό στράικερ.

Ο Κρόιφ ήταν και πολύ καλός μου φίλος. Ήταν αυτός που με πήγε στην Τσίβας Γκουαδαλαχάρα στο Μεξικό, διότι ήταν σύμβουλος τότε στην ομάδα.

Περάσαμε μαζί απ’ όλα τα στάδια. Πρώτα ήμασταν συμπαίκτες, μετά έγινε ο προπονητής μου και στη συνέχεια έγινα εγώ προπονητής σε ομάδα που ήταν σύμβουλος.

Έλεγε ότι ο πρώτος μου αμυντικός είναι ο επιθετικός μου και ο πρώτος μου επιθετικός είναι ο τερματοφύλακάς μου.

Ο Κρόιφ ήταν ένας άνθρωπος που έλεγε πάντα αυτό που πίστευε, που απολάμβανε τη ζωή και την φιλοσοφούσε. Είχε και ένα ίδρυμα που βοηθούσε ανθρώπους με αναπηρία μέσω του αθλητισμού.

Από την αρχή που ξεκινήσαμε, βλέπαμε αρκετούς νέους ποδοσφαιριστές και ακολουθούμε την πορεία τους, ώστε να γνωρίζουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται και αν είναι καλά, να τους καλέσουμε. Πάντα έχουμε το βλέμμα μας σε παίκτες, ειδικά σε θέσεις που δεν έχουμε πολλές επιλογές.

Φυσικά δεν μπορείς να βλέπεις πάντα ταυτόχρονα 60 παίκτες. Αυτό που θέλω, είναι να ‘χτίσω’ ένα σύνολο και από εκεί και πέρα να προσθέτουμε κάποιον παίκτη, ο οποίος βρίσκεται σε καλή φόρμα και μπορεί να μας βοηθήσει.

Έχουμε και πολλούς τραυματίες, υπάρχουν αρκετά προβλήματα, ειδικά στη μεσαία γραμμή με τους τραυματισμούς του Κουρμπέλη, του Ζέκα και του Γαλανόπουλου, ο οποίος να θυμίσω ότι κλήθηκε σε εμάς χωρίς να παίζει πάρα πολύ στην ΑΕΚ, διότι τον πιστεύαμε.

Επίσης, πέρα από τον Μπουχαλάκη που είναι βασικό στέλεχος, υπάρχει τώρα και ο Σιώπης που είναι ένας παίκτης που τρέχει πολύ, είναι ιδιαίτερα χρήσιμος για εμάς και στο σύγχρονο ποδόσφαιρο πρέπει οι παίκτες να είναι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση.

Όλα ξεκινούν από την δουλειά που γίνεται στις ακαδημίες και αν δίνεται έμφαση στο κομμάτι του τρεξίματος και της φυσικής κατάστασης ή στο επιθετικό κομμάτι.

Γιατί ας πούμε η Δανία που πληθυσμιακά είναι πάνω κάτω τα ίδια με την Ελλάδα, έχει περισσότερους μεσοεπιθετικούς παίκτες; Τι κάνει καλύτερα;

Πρέπει να δουν το πώς δουλεύουν έξω. Πάντα θα υπάρχει ένας Τζόλης που θα μπορεί να κάνει πράγματα με τη μπάλα στα πόδια, αλλά αυτό είναι θέμα περισσότερο ατομικό και λιγότερο ότι προκύπτει μέσα από μια διαδικασία.

Πάντα λέω ότι στην Ελλάδα δεν προστατεύουν και δεν εξελίσσουν το προϊόν και κατ’ επέκταση και τον Έλληνα ποδοσφαιριστή σε σχέση με άλλες χώρες.

Η Ελλάδα μπορεί να είναι πολύ καλύτερη απ’ όσο δείχνει. Με ρωτάνε για ποιο λόγο έχει ξένους διαιτητές η Ελλάδα και τους απαντάω ότι πραγματικά δεν ξέρω. Επαναλαμβάνω ότι αυτό στέλνει ένα πολύ κακό μήνυμα προς τα έξω.

Οι Ομοσπονδίες έξω προσφέρουν περισσότερες διευκολύνσεις. Δεν παραπονιέμαι, το γνωρίζουμε και το έχουμε ως δεδομένο, απλά το αναφέρω ως γεγονός. Δεν είναι βέβαια αυτή η δουλειά μου, εγώ αυτό που πρέπει να κάνω, είναι να έχουμε μια καλή ομάδα.

Το πρόβλημα είναι ότι πολλά απ’ αυτά δεν πληρούν τις προδιαγραφές της UEFA, όπως για παράδειγμα της Λάρισας που δεν υπάρχει αεροδρόμιο.

Αυτή την στιγμή η Ομοσπονδία δεν έχει πολλές επιλογές, παρά μόνο το ΟΑΚΑ, την Τούμπα και το Καραϊσκάκη. Όταν είναι έτοιμο και το γήπεδο της ΑΕΚ, φυσικά θα είναι και αυτό.

Τον Ζαγοράκη τον συνάντησα μονάχα μια φορά και μιλήσαμε τον Μάρτιο, έκτοτε τον είδα στο ξενοδοχείο στο Βέλγιο που χαιρετηθήκαμε, δεν είχαμε άλλες επαφές πριν ή μετά από την παραίτησή του.

Όσον αφορά στο επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος, έχει πέσει πολύ την τελευταία δεκαετία. Στην αρχή του αιώνα η Ελλάδα έφτασε να έχει τρεις ομάδες στο Champions League και τώρα δεν έχει καμία ομάδα. Αυτό έχει αντανάκλαση παντού, σε όλα τα επίπεδα.

Φέτος υπήρξαν τόσες αλλαγές προπονητών στις ομάδες. Για παράδειγμα ο Παναθηναϊκός παίζει διαφορετικά φέτος με τον Γιοβάνοβιτς σε σχέση με πέρυσι που είχε τον Μπόλονι.

Πιστεύω στη διαδικασία όπου μια ομάδα, όπου και αν παίζει, θα προσπαθεί να κάνει το παιχνίδι της και να έχει το στυλ της και την ισορροπία της.

Ο Γιαννίκης έκανε καλή δουλειά στον ΠΑΣ Γιάννινα και μας άρεσε να τον βλέπουμε. Άξιζε τη δουλειά που πήρε στην ΑΕΚ, διότι έδειξε κάτι διαφορετικό και δούλεψε αυτό σε μια ομάδα που δεν περίμεναν πολλοί.